-
Το σχέδιο «Πέντε Κύκλοι» ανήκει σε μια ενότητα 7 μελετών που εκπονεί η Άλεξ Μυλωνά τον Ιούνιο του 1984 για έργα σε μάρμαρο. Είναι η περίοδος που καλλιτέχνιδα δουλεύει με λεπτές πλάκες άσπρου μαρμάρου, παρουσιάζοντας αφηρημένες συνθέσεις που διακρίνονται για τη γεωμετρική απλότητα και αυστηρότητά τους. Αισθάνεται ότι το μάρμαρο -και πιο συγκεκριμένα το μάρμαρο που επιλέγει, προερχόμενο από τα λατομεία του Διονύσου, έξω από την Αθήνα, ένα υλικό άρρηκτα συνδεδεμένο με την τέχνη στην αττική γη-, την εκφράζει απόλυτα, αφού εκτιμά ότι είναι ένα υλικό απέριττο, ζωντανό και λαμπερό, το οποίο έχει την αυτοτέλειά του και δεν του ταιριάζουν πολύπλοκα σχήματα που θα έκρυβαν την ομορφιά του. Τετράγωνα, κύκλοι, παραλληλόγραμμα και ημικύκλια δημιουργούν συνθέσεις, σωστά οργανωμένες και μελετημένες, όπου οι αναλογίες, οι αρμονικές σχέσεις, το λευκό χρώμα και η υφή του υλικού, αποκαλύπτουν στον θεατή περιοχές αισθητικής απόλαυσης. Τα σχήματα διατηρούν την προαιώνια συμβολική τους σημασία, ενώ οι τίτλοι είναι χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Προκύπτουν αφού ολοκληρωθούν τα έργα, όταν, κάποια από αυτά παραπέμπουν σε αναγνωρίσιμες εικόνες.
-
Το σχέδιο «Δίσκος» ανήκει σε μια ενότητα 7 μελετών που εκπονεί η Άλεξ Μυλωνά τον Ιούνιο του 1984 για έργα σε μάρμαρο. Είναι η περίοδος που καλλιτέχνιδα δουλεύει με λεπτές πλάκες άσπρου μαρμάρου, παρουσιάζοντας αφηρημένες συνθέσεις που διακρίνονται για τη γεωμετρική απλότητα και αυστηρότητά τους. Αισθάνεται ότι το μάρμαρο -και πιο συγκεκριμένα το μάρμαρο που επιλέγει, προερχόμενο από τα λατομεία του Διονύσου, έξω από την Αθήνα, ένα υλικό άρρηκτα συνδεδεμένο με την τέχνη στην αττική γη-, την εκφράζει απόλυτα, αφού εκτιμά ότι είναι ένα υλικό απέριττο, ζωντανό και λαμπερό, το οποίο έχει την αυτοτέλειά του και δεν του ταιριάζουν πολύπλοκα σχήματα που θα έκρυβαν την ομορφιά του. Τετράγωνα, κύκλοι, παραλληλόγραμμα και ημικύκλια δημιουργούν συνθέσεις, σωστά οργανωμένες και μελετημένες, όπου οι αναλογίες, οι αρμονικές σχέσεις, το λευκό χρώμα και η υφή του υλικού, αποκαλύπτουν στον θεατή περιοχές αισθητικής απόλαυσης. Τα σχήματα διατηρούν την προαιώνια συμβολική τους σημασία, ενώ οι τίτλοι είναι χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Προκύπτουν αφού ολοκληρωθούν τα έργα, όταν, κάποια από αυτά παραπέμπουν σε αναγνωρίσιμες εικόνες.
-
Το σχέδιο «Σήμερα μια άλλη μέρα» ανήκει σε μια ενότητα 7 μελετών που εκπονεί η Άλεξ Μυλωνά τον Ιούνιο του 1984 για έργα σε μάρμαρο. Είναι η περίοδος που καλλιτέχνιδα δουλεύει με λεπτές πλάκες άσπρου μαρμάρου, παρουσιάζοντας αφηρημένες συνθέσεις που διακρίνονται για τη γεωμετρική απλότητα και αυστηρότητά τους. Αισθάνεται ότι το μάρμαρο -και πιο συγκεκριμένα το μάρμαρο που επιλέγει, προερχόμενο από τα λατομεία του Διονύσου, έξω από την Αθήνα, ένα υλικό άρρηκτα συνδεδεμένο με την τέχνη στην αττική γη-, την εκφράζει απόλυτα, αφού εκτιμά ότι είναι ένα υλικό απέριττο, ζωντανό και λαμπερό, το οποίο έχει την αυτοτέλειά του και δεν του ταιριάζουν πολύπλοκα σχήματα που θα έκρυβαν την ομορφιά του. Τετράγωνα, κύκλοι, παραλληλόγραμμα και ημικύκλια δημιουργούν συνθέσεις, σωστά οργανωμένες και μελετημένες, όπου οι αναλογίες, οι αρμονικές σχέσεις, το λευκό χρώμα και η υφή του υλικού, αποκαλύπτουν στον θεατή περιοχές αισθητικής απόλαυσης. Τα σχήματα διατηρούν την προαιώνια συμβολική τους σημασία, ενώ οι τίτλοι είναι χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Προκύπτουν αφού ολοκληρωθούν τα έργα, όταν, κάποια από αυτά παραπέμπουν σε αναγνωρίσιμες εικόνες.
-
Το σχέδιο «Και αυτό θα περάσει» ανήκει σε μια ενότητα 7 μελετών που εκπονεί η Άλεξ Μυλωνά τον Ιούνιο του 1984 για έργα σε μάρμαρο. Είναι η περίοδος που καλλιτέχνιδα δουλεύει με λεπτές πλάκες άσπρου μαρμάρου, παρουσιάζοντας αφηρημένες συνθέσεις που διακρίνονται για τη γεωμετρική απλότητα και αυστηρότητά τους. Αισθάνεται ότι το μάρμαρο -και πιο συγκεκριμένα το μάρμαρο που επιλέγει, προερχόμενο από τα λατομεία του Διονύσου, έξω από την Αθήνα, ένα υλικό άρρηκτα συνδεδεμένο με την τέχνη στην αττική γη-, την εκφράζει απόλυτα, αφού εκτιμά ότι είναι ένα υλικό απέριττο, ζωντανό και λαμπερό, το οποίο έχει την αυτοτέλειά του και δεν του ταιριάζουν πολύπλοκα σχήματα που θα έκρυβαν την ομορφιά του. Τετράγωνα, κύκλοι, παραλληλόγραμμα και ημικύκλια δημιουργούν συνθέσεις, σωστά οργανωμένες και μελετημένες, όπου οι αναλογίες, οι αρμονικές σχέσεις, το λευκό χρώμα και η υφή του υλικού, αποκαλύπτουν στον θεατή περιοχές αισθητικής απόλαυσης. Τα σχήματα διατηρούν την προαιώνια συμβολική τους σημασία, ενώ οι τίτλοι είναι χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Προκύπτουν αφού ολοκληρωθούν τα έργα, όταν, κάποια από αυτά παραπέμπουν σε αναγνωρίσιμες εικόνες.
-
Το σχέδιο «Τα πάντα ρει» ανήκει σε μια ενότητα 7 μελετών που εκπονεί η Άλεξ Μυλωνά τον Ιούνιο του 1984 για έργα σε μάρμαρο. Είναι η περίοδος που καλλιτέχνιδα δουλεύει με λεπτές πλάκες άσπρου μαρμάρου, παρουσιάζοντας αφηρημένες συνθέσεις που διακρίνονται για τη γεωμετρική απλότητα και αυστηρότητά τους. Αισθάνεται ότι το μάρμαρο -και πιο συγκεκριμένα το μάρμαρο που επιλέγει, προερχόμενο από τα λατομεία του Διονύσου, έξω από την Αθήνα, ένα υλικό άρρηκτα συνδεδεμένο με την τέχνη στην αττική γη-, την εκφράζει απόλυτα, αφού εκτιμά ότι είναι ένα υλικό απέριττο, ζωντανό και λαμπερό, το οποίο έχει την αυτοτέλειά του και δεν του ταιριάζουν πολύπλοκα σχήματα που θα έκρυβαν την ομορφιά του. Τετράγωνα, κύκλοι, παραλληλόγραμμα και ημικύκλια δημιουργούν συνθέσεις, σωστά οργανωμένες και μελετημένες, όπου οι αναλογίες, οι αρμονικές σχέσεις, το λευκό χρώμα και η υφή του υλικού, αποκαλύπτουν στον θεατή περιοχές αισθητικής απόλαυσης. Τα σχήματα διατηρούν την προαιώνια συμβολική τους σημασία, ενώ οι τίτλοι είναι χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Προκύπτουν αφού ολοκληρωθούν τα έργα, όταν, κάποια από αυτά παραπέμπουν σε αναγνωρίσιμες εικόνες.
-
Ενότητα σχεδίων στην οποία η Άλεξ Μυλωνά πειραματίζεται στη ζωγραφική με διάφορα υλικά και τεχνικές, στη συγκεκριμένη περίπτωση με παστέλ. Αφηρημένη σύνθεση, η οποία βασίζεται στην αντιπαράθεση ευθείων και καμπύλων σχημάτων, μια προσπάθεια σύλληψης και διαπραγμάτευσης του ζωγραφικού χώρου μέσω μιας μελέτης των επιπέδων, των γραμμών και των χρωμάτων που θυμίζει ζωγραφικές και γλυπτικές μελέτες στα τέλη του '80 και στις αρχές του '90, όπου η Μυλωνά διαπραγματεύεται το παιχνίδι της αντιστροφής των σχημάτων και της αντίθεσης θετικού-αρνητικού.
-
Αφηρημένη σύνθεση με έντονο το κατασκευαστικό στοιχείο. Ενδεχομένως μελέτη για χρωματισμένο μεταλλικό γλυπτό.
-
Ενότητα σχεδίων στην οποία η Άλεξ Μυλωνά πειραματίζεται στη ζωγραφική με διάφορα υλικά και τεχνικές, στη συγκεκριμένη περίπτωση με παστέλ, ενώ παράλληλα δεν διστάζει να κάνει και πειραματισμούς πάνω στο χρώμα.
-
Ενότητα σχεδίων στην οποία η Άλεξ Μυλωνά πειραματίζεται στη ζωγραφική με διάφορα υλικά και τεχνικές, στη συγκεκριμένη περίπτωση με παστέλ, ενώ παράλληλα δεν διστάζει να κάνει και πειραματισμούς πάνω στο χρώμα.
-
Ενότητα σχεδίων στην οποία η Άλεξ Μυλωνά πειραματίζεται στη ζωγραφική με διάφορα υλικά και τεχνικές, στη συγκεκριμένη περίπτωση με παστέλ. Αφηρημένη σύνθεση, η οποία βασίζεται στην αντιπαράθεση ευθείων και καμπύλων σχημάτων, μια προσπάθεια σύλληψης και διαπραγμάτευσης του ζωγραφικού χώρου μέσω μιας μελέτης των επιπέδων, των γραμμών και των χρωμάτων που θυμίζει ζωγραφικές και γλυπτικές μελέτες στα τέλη του '80 και στις αρχές του '90, όπου η Μυλωνά διαπραγματεύεται το παιχνίδι της αντιστροφής των σχημάτων και της αντίθεσης θετικού-αρνητικού.
-
Η Άλεξ Μυλωνά στα μέσα της δεκαετίας του ’80 δουλεύει μια ενότητα σχεδίων με στόχο τη δημιουργία μιας σειράς γλυπτών στα οποία θα εικονοποιούνταν με όγκους-γράμματα λέξεις, οι οποίες αποτελούν πρωταρχικές αξίες της ανθρώπινης ζωής, νοήματα που πρέπει να διέπουν την ανθρώπινη κοινωνία και τις σχέσεις των μελών της. Πραγματοποιεί μια σειρά μελετών, στις οποίες κυριαρχούν οι χρωματικοί πειραματισμοί, οι διαφορετικές συνθέσεις των γραμμάτων, προτάσεις για το πως μπορεί να αναπτυχθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η δομή μιας λέξης. Υπάρχουν παραδείγματα στα οποία η λέξη αναπτύσσεται ολόκληρη ή δημιουργεί ένα σύμπλεγμα γραμμάτων. Οι λέξεις-αξίες που η Μυλωνά πραγματεύεται είναι: Αγάπη, Αλήθεια, Δίκαιο, Δικαιοσύνη, Ειρήνη, Έρως. Σε ορισμένα σχέδια η καλλιτέχνιδα σημειώνει τις επιθυμητές διαστάσεις για την εκτέλεσή τους. Από αυτές τις προτάσεις εκτελέστηκαν σε γλυπτική σύνθεση η Αγάπη και το Δίκαιο με ισομεγέθη γράμματα, οι οποίες κοσμούν τον προαύλιο χώρου του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στη Δ.Ε.Θ.
-
Η Άλεξ Μυλωνά στα μέσα της δεκαετίας του ’80 δουλεύει μια ενότητα σχεδίων με στόχο τη δημιουργία μιας σειράς γλυπτών στα οποία θα εικονοποιούνταν με όγκους-γράμματα λέξεις, οι οποίες αποτελούν πρωταρχικές αξίες της ανθρώπινης ζωής, νοήματα που πρέπει να διέπουν την ανθρώπινη κοινωνία και τις σχέσεις των μελών της. Πραγματοποιεί μια σειρά μελετών, στις οποίες κυριαρχούν οι χρωματικοί πειραματισμοί, οι διαφορετικές συνθέσεις των γραμμάτων, προτάσεις για το πως μπορεί να αναπτυχθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η δομή μιας λέξης. Υπάρχουν παραδείγματα στα οποία η λέξη αναπτύσσεται ολόκληρη ή δημιουργεί ένα σύμπλεγμα γραμμάτων. Οι λέξεις-αξίες που η Μυλωνά πραγματεύεται είναι: Αγάπη, Αλήθεια, Δίκαιο, Δικαιοσύνη, Ειρήνη, Έρως. Σε ορισμένα σχέδια η καλλιτέχνιδα σημειώνει τις επιθυμητές διαστάσεις για την εκτέλεσή τους. Από αυτές τις προτάσεις εκτελέστηκαν σε γλυπτική σύνθεση η Αγάπη και το Δίκαιο με ισομεγέθη γράμματα, οι οποίες κοσμούν τον προαύλιο χώρου του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στη Δ.Ε.Θ.
-
Η Άλεξ Μυλωνά στα μέσα της δεκαετίας του ’80 δουλεύει μια ενότητα σχεδίων με στόχο τη δημιουργία μιας σειράς γλυπτών στα οποία θα εικονοποιούνταν με όγκους-γράμματα λέξεις, οι οποίες αποτελούν πρωταρχικές αξίες της ανθρώπινης ζωής, νοήματα που πρέπει να διέπουν την ανθρώπινη κοινωνία και τις σχέσεις των μελών της. Το 1987 στο Παρίσι εξελίσσει αυτήν την ενότητα και στην ίδια λογική επιχειρεί να αναπτύξει με όγκους-γράμματα μια ολόκληρη φράση: τα πάντα ρει. Η γνωστή ρήση του Ηράκλειτου, η οποία εμπερικλείει την έννοια της ρευστότητας, της κίνησης, του χρόνου γοητεύει την καλλιτέχνιδα, η οποία αποπειράται να την απεικονίσει σε πολλαπλές εκδοχές: από καθαρά γεωμετρικές αποδόσεις έως πιο βιομορφικές καμπύλες με τη σύνθεση των γραμμάτων.
-
Η Άλεξ Μυλωνά στα μέσα της δεκαετίας του ’80 δουλεύει μια ενότητα σχεδίων με στόχο τη δημιουργία μιας σειράς γλυπτών στα οποία θα εικονοποιούνταν με όγκους-γράμματα λέξεις, οι οποίες αποτελούν πρωταρχικές αξίες της ανθρώπινης ζωής, νοήματα που πρέπει να διέπουν την ανθρώπινη κοινωνία και τις σχέσεις των μελών της. Το 1987 στο Παρίσι εξελίσσει αυτήν την ενότητα και στην ίδια λογική επιχειρεί να αναπτύξει με όγκους-γράμματα μια ολόκληρη φράση: τα πάντα ρει. Η γνωστή ρήση του Ηράκλειτου, η οποία εμπερικλείει την έννοια της ρευστότητας, της κίνησης, του χρόνου γοητεύει την καλλιτέχνιδα, η οποία αποπειράται να την απεικονίσει σε πολλαπλές εκδοχές: από καθαρά γεωμετρικές αποδόσεις έως πιο βιομορφικές καμπύλες με τη σύνθεση των γραμμάτων.
-
Η Άλεξ Μυλωνά στα μέσα της δεκαετίας του ’80 δουλεύει μια ενότητα σχεδίων με στόχο τη δημιουργία μιας σειράς γλυπτών στα οποία θα εικονοποιούνταν με όγκους-γράμματα λέξεις, οι οποίες αποτελούν πρωταρχικές αξίες της ανθρώπινης ζωής, νοήματα που πρέπει να διέπουν την ανθρώπινη κοινωνία και τις σχέσεις των μελών της. Το 1987 στο Παρίσι εξελίσσει αυτήν την ενότητα και στην ίδια λογική επιχειρεί να αναπτύξει με όγκους-γράμματα μια ολόκληρη φράση: τα πάντα ρει. Η γνωστή ρήση του Ηράκλειτου, η οποία εμπερικλείει την έννοια της ρευστότητας, της κίνησης, του χρόνου γοητεύει την καλλιτέχνιδα, η οποία αποπειράται να την απεικονίσει σε πολλαπλές εκδοχές: από καθαρά γεωμετρικές αποδόσεις έως πιο βιομορφικές καμπύλες με τη σύνθεση των γραμμάτων.
-
Στις μελέτες «Αντιστρεφόμενα Ι» και «Αντιστρεφόμενα ΙΙ» οι συνθέσεις ορίζονται από ευθείες και καμπύλες γραμμές. Η καλλιτέχνιδα πειραματίζεται με διαφορετικά χρώματα στο ίδιο μοτίβο σχεδίου, δημιουργώντας ταυτόχρονα ένα παιχνίδι αντικατοπτρισμού. Αυτή η συνθήκη την απασχολεί έντονα στο έργο της και ειδικότερα στα γλυπτά της (π.χ. Ανατρεπόμενα, 1986), καθώς το παιχνίδι των κενών και του γεμάτου, του θετικού και του αρνητικού είναι αυτό που κατά τη Μυλωνά δίνει το βάθος στη μετωπικότητα.
-
Στις μελέτες «Αντιστρεφόμενα Ι» και «Αντιστρεφόμενα ΙΙ» οι συνθέσεις ορίζονται από ευθείες και καμπύλες γραμμές. Η καλλιτέχνιδα πειραματίζεται με διαφορετικά χρώματα στο ίδιο μοτίβο σχεδίου, δημιουργώντας ταυτόχρονα ένα παιχνίδι αντικατοπτρισμού. Αυτή η συνθήκη την απασχολεί έντονα στο έργο της και ειδικότερα στα γλυπτά της (π.χ. Ανατρεπόμενα, 1986), καθώς το παιχνίδι των κενών και του γεμάτου, του θετικού και του αρνητικού είναι αυτό που κατά τη Μυλωνά δίνει το βάθος στη μετωπικότητα.
-
Μελέτη της Άλεξ Μυλωνά για την ενότητα γλυπτών που δουλεύει σε μάρμαρο. Πειραματίζεται με τα σχήματα και τα χρώματα, ερευνά τη σύνδεση και την αρμονία ανάμεσά τους και δείχνει την προτίμησή της στις καθαρές φόρμες και στην καθαρότητα της γραμμής.
-
Γεωμετρική σύνθεση σε μπλε χρώμα, μελέτη για την ενότητα γλυπτικών έργων «Άγγελοι» και «Κούροι». Όπως η ίδια η καλλιτέχνιδα σημειώνει το σχέδιο εκτελέστηκε σε μάρμαρο το 1993 και έχει τον τίτλο «Κούρος Ι». Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η Μυλωνά εκτελεί σε διαφανές μάρμαρο τις σειρές έργων «Άγγελοι» και «Κούροι», οι οποίες χαρακτηρίζονται από μινιμαλιστικές και απέριττες γραμμές και απόλυτη γεωμετρία. Αργότερα, το 1997 δημιουργεί τα έργα «Κούρος» και «Κόρη» επιστρέφοντας στην αναπαραστατικότητα , στις σχηματοποιημένες φόρμες και στα αρχαϊκά πρότυπα.
-
Γεωμετρική σύνθεση σε κόκκινο χρώμα, μελέτη για την ενότητα γλυπτικών έργων «Άγγελοι» και «Κούροι». Όπως η ίδια η καλλιτέχνιδα σημειώνει το σχέδιο εκτελέστηκε σε μάρμαρο το 1993 και έχει τον τίτλο «Κούρος ΙΙ». Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η Μυλωνά εκτελεί σε διαφανές μάρμαρο τις σειρές έργων «Άγγελοι» και «Κούροι», οι οποίες χαρακτηρίζονται από μινιμαλιστικές και απέριττες γραμμές και απόλυτη γεωμετρία. Αργότερα, το 1997 δημιουργεί τα έργα «Κούρος» και «Κόρη» επιστρέφοντας στην αναπαραστατικότητα , στις σχηματοποιημένες φόρμες και στα αρχαϊκά πρότυπα.
-
Η Άλεξ Μυλωνά στα μέσα της δεκαετίας του ’80 δουλεύει μια ενότητα σχεδίων με στόχο τη δημιουργία μιας σειράς γλυπτών στα οποία θα εικονοποιούνταν με όγκους-γράμματα λέξεις, οι οποίες αποτελούν πρωταρχικές αξίες της ανθρώπινης ζωής, νοήματα που πρέπει να διέπουν την ανθρώπινη κοινωνία και τις σχέσεις των μελών της. Το 1987 στο Παρίσι εξελίσσει αυτήν την ενότητα και στην ίδια λογική επιχειρεί να αναπτύξει με όγκους-γράμματα μια ολόκληρη φράση: τα πάντα ρει. Η γνωστή ρήση του Ηράκλειτου, η οποία εμπερικλείει την έννοια της ρευστότητας, της κίνησης, του χρόνου γοητεύει την καλλιτέχνιδα, η οποία αποπειράται να την απεικονίσει σε πολλαπλές εκδοχές: από καθαρά γεωμετρικας αποδόσεις έως πιο βιομορφικές καμπύλες με τη σύνθεση των γραμμάτων.
-
Η Άλεξ Μυλωνά στα μέσα της δεκαετίας του ’80 δουλεύει μια ενότητα σχεδίων με στόχο τη δημιουργία μιας σειράς γλυπτών στα οποία θα εικονοποιούνταν με όγκους-γράμματα λέξεις, οι οποίες αποτελούν πρωταρχικές αξίες της ανθρώπινης ζωής, νοήματα που πρέπει να διέπουν την ανθρώπινη κοινωνία και τις σχέσεις των μελών της. Το 1987 στο Παρίσι εξελίσσει αυτήν την ενότητα και στην ίδια λογική επιχειρεί να αναπτύξει με όγκους-γράμματα μια ολόκληρη φράση: τα πάντα ρει. Η γνωστή ρήση του Ηράκλειτου, η οποία εμπερικλείει την έννοια της ρευστότητας, της κίνησης, του χρόνου γοητεύει την καλλιτέχνιδα, η οποία αποπειράται να την απεικονίσει σε πολλαπλές εκδοχές: από καθαρά γεωμετρικές αποδόσεις έως πιο βιομορφικές καμπύλες με τη σύνθεση των γραμμάτων.
-
Η Άλεξ Μυλωνά στα μέσα της δεκαετίας του ’80 δουλεύει μια ενότητα σχεδίων με στόχο τη δημιουργία μιας σειράς γλυπτών στα οποία θα εικονοποιούνταν με όγκους-γράμματα λέξεις, οι οποίες αποτελούν πρωταρχικές αξίες της ανθρώπινης ζωής, νοήματα που πρέπει να διέπουν την ανθρώπινη κοινωνία και τις σχέσεις των μελών της. Το 1987 στο Παρίσι εξελίσσει αυτήν την ενότητα και στην ίδια λογική επιχειρεί να αναπτύξει με όγκους-γράμματα μια ολόκληρη φράση: τα πάντα ρει. Η γνωστή ρήση του Ηράκλειτου, η οποία εμπερικλείει την έννοια της ρευστότητας, της κίνησης, του χρόνου γοητεύει την καλλιτέχνιδα, η οποία αποπειράται να την απεικονίσει σε πολλαπλές εκδοχές: από καθαρά γεωμετρικές αποδόσεις έως πιο βιομορφικές καμπύλες με τη σύνθεση των γραμμάτων.
-
Η Άλεξ Μυλωνά στα μέσα της δεκαετίας του ’80 δουλεύει μια ενότητα σχεδίων με στόχο τη δημιουργία μιας σειράς γλυπτών στα οποία θα εικονοποιούνταν με όγκους-γράμματα λέξεις, οι οποίες αποτελούν πρωταρχικές αξίες της ανθρώπινης ζωής, νοήματα που πρέπει να διέπουν την ανθρώπινη κοινωνία και τις σχέσεις των μελών της. Το 1987 στο Παρίσι εξελίσσει αυτήν την ενότητα και στην ίδια λογική επιχειρεί να αναπτύξει με όγκους-γράμματα μια ολόκληρη φράση: τα πάντα ρει. Η γνωστή ρήση του Ηράκλειτου, η οποία εμπερικλείει την έννοια της ρευστότητας, της κίνησης, του χρόνου γοητεύει την καλλιτέχνιδα, η οποία αποπειράται να την απεικονίσει σε πολλαπλές εκδοχές: από καθαρά γεωμετρικές αποδόσεις έως πιο βιομορφικές καμπύλες με τη σύνθεση των γραμμάτων.
-
Η Άλεξ Μυλωνά στα μέσα της δεκαετίας του ’80 δουλεύει μια ενότητα σχεδίων με στόχο τη δημιουργία μιας σειράς γλυπτών στα οποία θα εικονοποιούνταν με όγκους-γράμματα λέξεις, οι οποίες αποτελούν πρωταρχικές αξίες της ανθρώπινης ζωής, νοήματα που πρέπει να διέπουν την ανθρώπινη κοινωνία και τις σχέσεις των μελών της. Το 1987 στο Παρίσι εξελίσσει αυτήν την ενότητα και στην ίδια λογική επιχειρεί να αναπτύξει με όγκους-γράμματα μια ολόκληρη φράση: τα πάντα ρει. Η γνωστή ρήση του Ηράκλειτου, η οποία εμπερικλείει την έννοια της ρευστότητας, της κίνησης, του χρόνου γοητεύει την καλλιτέχνιδα, η οποία αποπειράται να την απεικονίσει σε πολλαπλές εκδοχές: από καθαρά γεωμετρικές αποδόσεις έως πιο βιομορφικές καμπύλες με τη σύνθεση των γραμμάτων.
