MCA.MMCA.C135

Item

Αντικείμενο/ Έργο

Κωδικός έργου
MCA.MMCA.C135
Είδος έργου/ Τύπος τεκμηρίου
el Γλυπτό
en Sculpture
Μουσείο
el Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
en Museum of Contemporary Art
Συλλογή
el Συλλογή Αλέξανδρου Ιόλα
en Alexander Iolas Collection

Θέμα

Θέμα: Ταξινόμηση αντικειμένου/ έργου (Ύφος/ Τάση/ Ομάδες/ Κινήματα)
el Πλαστικές τέχνες
en Plastic arts

Τίτλοι ή Ονόματα

Τίτλος έργου
el Βάρκα που βυθίζεται
en Boat sinking

Δημιουργία

Δημιουργός
el Pascali, Pino (1935-1968)
en Pascali, Pino (1935-1968)
Χρονολογία/ Ημερομηνία δημιουργίας
1966
Πιο πρώιμη χρονολογία (από)
1966
Πιο πρόσφατη χρονολογία (έως)
1966

Μετρήσεις

Ύψος σε εκατοστά
330
Πλάτος σε εκατοστά
220
Μήκος σε εκατοστά
157

Υλικά και Τεχνικές

Υλικά
el Λευκός καμβάς σε ξύλινα στηρίγματα
en White canvas on wooden stretchers
Τεχνικές
el Γλυπτική
en Sculpture

Καρτέλα Κατάστασης Έργου/ Συντήρηση

Περιγραφή συντήρησης
Εκτεταμένες περιοχές ρύπων σε όλη την επιφάνεια του έργου. Έντονα χτυπήματα και απώλεια υποστρώματος και χρωματικού στρώματος (στο σημείο της ένωσης). Εκτεταμένη ρωγμή με απώλεια χρώματος στο αριστερό τμήμα του έργου.
Εμπλεκόμενο πρόσωπο/ Ιδιότητα/ Θέση
Όλγα Φώτα
Ημερομηνία συντήρησης
27/11/2018

Περιγραφή αντικειμένου

Περιγραφή έργου
el Ο Pino Pascali συνδέθηκε με τον μεταμινιμαλισμό και το ιταλικό κίνημα της Arte Povera. Στο έργο του χρησιμοποιούσε καθημερινά φυσικά και ανορθόδοξα υλικά, ενώ στα μέσα της δεκαετίας του 1960 δημιούργησε «ψεύτικα γλυπτά», τα οποία φαίνονται ως συμπαγείς κατασκευές, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για τρισδιάστατους καμβάδες διαφόρων σχημάτων, των οποίων οι μορφές υποδηλώνουν ζώα, στοιχεία της φύσης, ανατομικά στοιχεία. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί το έργο «Βάρκα που βυθίζεται» που ανήκει και εκτίθεται στη μόνιμη συλλογή έργων του MOMus-Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, όπου η μεταφορά σε σχεδόν πραγματική κλίμακα μιας λευκής βάρκας που βυθίζεται αποτελεί μια ποιητική ανακατασκευή της πραγματικότητας με λιτό όσο και δραματικό τρόπο.
en Pino Pascali was associated with minimalism and the Italian Arte Povera movement. In his work, he used everyday natural and unorthodox materials. In the mid-1960s, he created "fake sculptures," which appear as solid constructions but are actually three-dimensional canvases of various shapes, whose forms suggest animals, elements of nature and anatomical elements. An example of such work is "Sinking Boat," which belongs to and is displayed in the permanent collection of MOMus - Museum of Contemporary Art. The representation, on an almost real scale, of a white boat sinking is a poetic reconstruction of reality in a simple yet dramatic manner.

Δημιουργός

Συνοπτικό βιογραφικό δημιουργού
el Ο Pino Pascali γεννήθηκε το 1935 στο Μπάρι της Ιταλίας. Το 1959 αποφοίτησε από την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης, όπου και έζησε μέχρι τον πρόωρο θάνατό του το 1968. Αποτελεί μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της μεταπολεμικής τέχνης της Ιταλίας. Με ποικίλες επιρροές από διάφορα ρεύματα και με το σκηνογραφικό του υπόβαθρο αναπτύσσει μια προσωπική εικαστική γλώσσα, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια διαδρομή των εμπειριών της σύγχρονης τέχνης μέσα από ένα βλέμμα φαντασίας και μαγικής αντίληψης της τέχνης.
Από το 1965 έως το θάνατό του το έργο του παρουσιάστηκε σε 9 ατομικές εκθέσεις σε σημαντικές γκαλερί της Ρώμης, της Βενετίας, του Μιλάνο και του Παρισιού, ενώ είχε συμμετάσχει και σε δεκάδες ομαδικές εκθέσεις. Το 1968 και όσο ήταν ακόμη εν ζωή έλαβε μέρος στην Biennale της Βενετίας, ενώ μετά τον θάνατό του του απονεμήθηκε το Grand Prix. Πληθώρα ατομικών εκθέσεων έχουν διοργανωθεί μετά τον θάνατό του και το έργο του παρουσιάζεται σε διεθνή κέντρα και στις κυριότερες διεθνείς ομαδικές εκθέσεις.
en Pino Pascali was born in 1935 in Bari, Italy. In 1959, he graduated from the Academy of Fine Arts in Rome, where he lived until his untimely death in 1968. He is one of the most important figures in post-war Italian art. With various influences from different art movements and a background in scenography, he developed a personal visual language that can be described as a journey through the experiences of contemporary art through a visionary and magical perception of art.
From 1965 until his death, his work was presented in nine solo exhibitions in significant galleries in Rome, Venice, Milan, and Paris. He also participated in numerous group exhibitions. In 1968 and while he was still alive, he took part in the Venice Biennale, and after his death, he was awarded the Grand Prix. Many solo exhibitions have been organised after his death, and his work is showcased in international centres and major international group exhibitions.

Αξία/ Εκτίμηση

Αξία ασφάλισης
500.000
Μονάδα
el Ευρώ

Τρέχουσα θέση/ φύλαξη

Περιγραφή θέσης
Εκτίθεται στο ισόγειο του MOMus-Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στον χώρο της μόνιμης συλλογής, αίθουσα Ιόλα.
Όνομα χώρου αποθήκευσης/ Γεωγραφική θέση
el Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Εγνατίας 154, 54636 Θεσσαλονίκη
Παλιός κωδικός
1960.099SC.0820

Ιδιοκτησία συλλογής

Τρόπος απόκτησης
el Δωρεά
Προέλευση online
el Δωρεά Αλέξανδρου Ιόλα
en Donation of Alexander Iolas
Λεπτομέρειες προέλευσης
1984

Βιβλιογραφία

Βιβλιογραφία
Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Η Μόνιμη Συλλογή, Τόμος Ι/Ζωγραφική/Γλυπτική/Εγκαταστάσεις/Συναρμογές, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 296-297
• The Desire for Freedom. Η Τέχνη στην Ευρώπη μετά το 1945 πέρα από τα σύνορα, (επιμ.) Ντένης Ζαχαρόπουλος, Αλέξιος Παπαζαχαρίας, Μάρω Ψύρρα, Θεσσαλονίκη 2014, σελ. 180

Τεκμηριωτής/ Συντελεστής

Τεκμηριωτής/ Συντελεστής
Έλενα Κεχαγιά