MCA.MMCA.C139

Item

Αντικείμενο/ Έργο

Κωδικός έργου
MCA.MMCA.C139
Είδος έργου/ Τύπος τεκμηρίου
el Γλυπτό
en Sculpture
Μουσείο
el Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
en Museum of Contemporary Art
Συλλογή
el Συλλογή Αλέξανδρου Ιόλα
en Alexander Iolas Collection

Θέμα

Θέμα: Ταξινόμηση αντικειμένου/ έργου (Ύφος/ Τάση/ Ομάδες/ Κινήματα)
el Ανθρώπινη φιγούρα
el Γλυπτική
en Human figure
en Sculpture

Τίτλοι ή Ονόματα

Τίτλος έργου
el Εύα
en Eve

Δημιουργία

Δημιουργός
el De Saint Phalle, Niki (1930-2002)
en De Saint Phalle, Niki (1930-2002)
Χρονολογία/ Ημερομηνία δημιουργίας
1968
Πιο πρώιμη χρονολογία (από)
1968
Πιο πρόσφατη χρονολογία (έως)
1968

Μετρήσεις

Ύψος σε εκατοστά
150
Πλάτος σε εκατοστά
90
Μήκος σε εκατοστά
280

Υλικά και Τεχνικές

Υλικά
el Πεπιεσμένο χαρτί και χρώμα
en Compressed paper and color

Περιγραφή αντικειμένου

Περιγραφή έργου
el Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 η De Saint Phalle ξεκινά να δημιουργεί μια σειρά έργων που εγκαταλείπουν το επίπεδο και απλώνονται στον τρισδιάστατο χώρο. Είναι η περίοδος των ανώνυμων μαύρων γυναικών και των Nanas της, των χοντρών ευτυχισμένων γυναικών που προκύπτουν έχοντας ως μοντέλο μια φίλη της έγκυο. Τα πρώτα έργα ήταν κατασκευασμένα από υφάσματα πάνω σε έναν ευλύγιστο σκελετό, στη συνέχεια όμως υιοθετείται ο πολυεστέρας, το πεπιεσμένο χαρτί, στα οποία η De Saint Phalle επεμβαίνει με λαμπερά χρώματα. Παραδείγματα αυτής της περιόδου αποτελούν τα έργα «Αδάμ» και «Εύα» του 1968, στα οποία διακρίνονται ορισμένα μόνιμα στοιχεία, όπως τα υπερμεγέθη σώματα με τις έντονες παραμορφώσεις, τα μικρά κεφάλια και τα υπερτονισμένα γεννητικά όργανα, χαρακτηριστικά που ακολουθούν ολόκληρη τη σειρά των έργων.
en In the mid-1960s, Niki de Saint Phalle began creating a series of artworks that abandoned the flat plane and expanded into three-dimensional space. This marked the period of the anonymous black woman and her Nanas, the plump, happy women who emerged as her models, one of whom was a pregnant friend. The initial artworks were made of fabrics on a flexible framework, but later polyester and compressed paper were adopted, onto which De Saint Phalle applied vibrant colours. Examples of this period include the works "Adam" and "Eve" from 1968, characterized by certain recurring elements such as oversized bodies with pronounced distortions, small heads, and exaggerated genitalia, features that pervade the entire series of her artworks.

Δημιουργός

Συνοπτικό βιογραφικό δημιουργού
el Η Niki de Saint Phalle (Catherine-Marie-Agnès Fal de Saint Phalle) γεννήθηκε το 1930 στο Neuilly-sur-Seine στη Γαλλία, από Γάλλο πατέρα και Αμερικανίδα μητέρα. Η οικογένειά της που ήταν πολύ εύπορη και με ιστορία πολλών ετών επηρεάστηκε από το Μεγάλο Κραχ του 1929 και ορισμένα μέλη της μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη, όμως σύντομα ακολουθήσαν και η De Saint Phalle με τον αδερφό της. Σε ηλικία 17 ετών και θέλοντας να ξεφύγει από το νοσηρό περιβάλλον της οικογένειάς του, όπου είχε κακοποιηθεί από τον πατέρα της στα 11 έτη, ξεκινά να εργάζεται ως μοντέλο. Παντρεύεται στα 18 έναν παιδικό της φίλο και σύντομα μετακομίζουν στο Παρίσι. Η καλλιτέχνιδα καταρρέει ψυχικά όταν ανακαλύπτει πως ο σύζυγός της την απατά και νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική στη Νίκαια, όπου ξεκινά να ζωγραφίζει. Όταν πλέον παίρνει εξιτήριο από το νοσηλευτικό ίδρυμα ταξιδεύει στην Ευρώπη, όπου έρχεται σε επαφή με τα σύγχρονα ρεύματα τέχνης της εποχής. Σε ένα από τα ταξίδια της γνωρίζει τον Jean Tinguely, τον μετέπειτα σύντροφό της και εντάσσεται στην ομάδα των «Νέων Ρεαλιστών», που συγκρότησε τον Οκτώβριο του 1960 ο Pierre Restany. Η De Saint-Phalle, η οποία υπήρξε η μόνη γυναίκα καλλιτέχνης της ομάδας, ήρθε σε επαφή με τον Αλέξανδρο Ιόλα, ο οποίος την στήριξε σταθερά σε όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής της δραστηριότητας. Ξεκίνησε την καλλιτεχνική της πορεία μέσα από δράσεις και διαδραστικά έργα όπου εκτόξευε, συχνά μαζί με τους θεατές, χρώμα με πιστόλι πάνω σε επιφάνειες και εγκαταστάσεις (τεχνική της «σκοποβολής»). Στη συνέχεια, σε μια ειρωνική πραγμάτευση των παρεκκλησιών της Ιταλικής Αναγέννησης, δημιούργησε παρεκκλήσια και καθεδρικούς, τους οποίους επίσης θα πυροβολούσε και θα κατέστρεφε. Η πιο χαρακτηριστική, όμως, ενότητα έργων της με την οποία έχει συνδεθεί το όνομά της, είναι οι περίφημες Nanas, οι πρόσχαρες και ογκώδεις γυναικείες φιγούρες. Μ' αυτές η De Saint Phalle πανηγύρισε τη θηλυκότητα, τη γυναικεία ανεξαρτησία και μαζί τη δική της απελευθέρωση μέσα από τον κόσμο της τέχνης.
Πέθανε στη La Jolla της Καλιφόρνια το 2002.
en Niki de Saint Phalle (Catherine-Marie-Agnès Fal de Saint Phalle) was born in 1930 in Neuilly-sur-Seine, France, to a French father and an American mother. Her family, which was very wealthy and had a long history, was affected by the Great Crash of 1929, leading some members to move to New York. Niki and her brother soon followed. At the age of 17, seeking to escape her family's unhealthy environment, where she had suffered abuse from her father at the age of 11, she started working as a model. The artist has a mental breakdown when she discovers that her husband is cheating on her, and she was hospitalized in a psychiatric clinic in Nice, where she began to paint. After being discharged from the hospital, she travelled across Europe, coming into contact with contemporary art movements of the time. During one of her trips, she met Jean Tinguely, her future companion, and joined the "New Realists" group established by Pierre Restany in October 1960. Niki de Saint-Phalle, the only female artist in the group, developed a close relationship with Alexander Iolas, who consistently supported her throughout her artistic career. She embarked on her artistic journey through actions and interactive works, often using a shooting technique where she, along with the audience, would fire paint from guns onto surfaces and installations. Later on, in an ironic take on the Italian Renaissance, she created chapels and cathedrals, which she also shot and destroyed. However, her most famous body of work is the "Nanas," the cheerful and voluptuous female figures. Through these sculptures, Niki de Saint Phalle celebrated femininity, women's independence, and her own liberation through the world of art.
She passed away in La Jolla, California, in 2002.

Αξία/ Εκτίμηση

Αξία ασφάλισης
680.000
Μονάδα
el Ευρώ

Τρέχουσα θέση/ φύλαξη

Όνομα χώρου αποθήκευσης/ Γεωγραφική θέση
el Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Εγνατίας 154, 54636 Θεσσαλονίκη
Παλιός κωδικός
1968.103SC.0824

Ιδιοκτησία συλλογής

Τρόπος απόκτησης
el Δωρεά
Προέλευση online
el Δωρεά Αλέξανδρου Ιόλα
en Donation of Alexander Iolas

Βιβλιογραφία

Βιβλιογραφία
Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Η Μόνιμη Συλλογή, Τόμος Ι/Ζωγραφική/Γλυπτική/Εγκαταστάσεις/Συναρμογές, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 318-321
• The Desire for Freedom. Η Τέχνη στην Ευρώπη μετά το 1945 πέρα από τα σύνορα, (επιμ.) Ντένης Ζαχαρόπουλος, Αλέξιος Παπαζαχαρίας, Μάρω Ψύρρα, Θεσσαλονίκη 2014, σελ. 167

Τεκμηριωτής/ Συντελεστής

Τεκμηριωτής/ Συντελεστής
Έλενα Κεχαγιά