-
Περιγραφή έργου
-
el
Αναφορικά με το έργο του “Dada or not Dada” ο καλλιτέχνης βρίσκει έναυσμα στην έκθεση DADA, που πραγματοποιήθηκε 5 Οκτωβρίου 2004 – 9 Ιανουαρίου 2005 στο Center Pompidou, και στην βασική μουσειογραφική της ιδέα, η οποία θεωρήθηκε ιδιαίτερα επιτυχημένη, καθώς κατάφερε να προσπελάσει το τεράστιο υλικό τόσο χρονολογικά όσο και γεωγραφικά. Όπως ο ίδιος αναφέρει: «Πολλοί επισκέπτες συνδύασαν τις δυο διαδρομές και δημιούργησαν έτσι διαφορετικές εκδοχές του πνεύματος-κινήματος DADA (…). Την ίδια εποχή ο δακτύλιος του Παρισιού, καθώς και τα προάστια άλλων πόλεων της Γαλλίας, εφλέγετο. Ένα αίσθημα απειλής από τους εξεγερμένους νεαρούς βάραινε τους κατοίκους στα κέντρα των πόλεων, και ιδιαίτερα τους Παριζιάνους. Δύο ερώτημα κυριαρχούσαν. Το πρώτο, γιατί οι νεαροί εξεγερμένοι δεν εγκαταλείπουν τους χώρους παραμονής τους και δεν έρχονται στο κέντρο των πόλεων – εντέλει καταστρέφουν την υποδομή των συνοικιών τους και αφήνουν άθικτες τις υποδομές των «εχθρών» τους; Το δεύτερο, πού είναι το πραγματικό πνεύμα DADA στις αίθουσες του μουσείου ή στις νυχτερινές δράσεις των νεαρών επαναστατών; Μήπως η ακαδημαϊκή (έγκυρη αναμφίβολα) έκθεση, ήταν η απόδειξη της αποδυνάμωσης του DADA, αλλά και κάθε πρωτοπορίας; (…). Η φωτογραφία με τη γιαπωνέζα και την προσθήκη των ψηφιακών γραμμάτων υποδεικνύει την τύχη του παγκοσμιοποιημένου κόσμου, το επείγον του προβληματισμού αλλά και τη δυνατότητα παραγωγής έργου τέχνης μέσα από τις δυνάμεις της τεχνο-επιστήμης, που δεν παύουν να λειτουργούν ως βηματοδότες των μεταβολών στο σύγχρονο κόσμο. Η εικόνα υπονοεί ότι αν είναι να υπάρξει το DADA θα είναι DADA του σήμερα και του αύριο».
-
en
With regard to his work "Dada or not Dada", the artist finds inspiration in the exhibition DADA, which took place from 5 October 2004 to 9 January 2005 at the Center Pompidou, and in its basic museographic concept, which was considered particularly successful, as it managed to access the vast material both chronologically and geographically. As he states: "Many visitors combined the two routes and thus created different versions of the DADA spirit-movement (...). At the same time, the Paris ring road, as well as the suburbs of other French cities, was on fire. A sense of threat from the rebellious youths was weighing on the inhabitants of the city centres, especially the Parisians. Two questions prevailed. First, why don't the young insurgents leave their places of residence and come to the centre of the cities - ultimately destroying the infrastructure of their districts and leaving the infrastructure of their "enemies" intact? Second, where is the real DADA spirit in the museum halls or in the nightly actions of the young rebels? Was the academic (valid no doubt) exhibition, was it proof of the weakening of DADA, and of any avant-garde? (...). The photograph with the Japanese and the addition of digital letters indicates the fate of the globalized world, the urgency of reflection and the possibility of producing a work of art through the forces of techno-science, which never cease to act as pacemakers of changes in the contemporary world. The image implies that if DADA is to exist it will be DADA of today and tomorrow."
