-
Περιγραφή έργου
-
el
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα. Το 1967 δημιουργεί ένα ελεύθερο γλυπτό με τους σωλήνες του νέον να ακτινοβολούν black light με δυνατούς μπλε σωλήνες φωσφορισμού, τη Σπουδή για τις Πύλες αρ.14, το οποίο είναι γνωστό και με τον τίτλο Κλυταιμνήστρα. Στη σύνθεση αυτή η Χρύσα αξιοποιεί το σχήμα του διπλού S, το οποίο αντιπαρατίθεται και επαναλαμβάνεται διαγώνια ως ηχώ στον χώρο οκτώ φορές. Στις μελέτες που πραγματοποιεί φαίνεται αυτή της η προσπάθεια να «εκμεταλλευτεί» στην τελική σύνθεση τα πλεονεκτήματα και τις καμπύλες του συγκεκριμένου γράμματος. Ταυτόχρονα, όμως, γίνεται αντιληπτό πως αυτές οι φόρμες που επιλέγει η Χρύσα, με τις καμπύλες και τις αιχμηρές απολήξεις τους, μορφοποιούν συμβολικά όχι μόνο το θηλυκό σώμα, αλλά και εκφάνσεις της γυναικείας φύσης αναφορικά με την ταυτότητα, τη σεξουαλικότητα, τις σχέσεις της γυναίκας με τον άντρα, τις συμπεριφορές και τον ψυχισμό της. Από αυτήν τη σκοπιά άλλωστε προκύπτει και η δεύτερη ονομασία του έργου, καθώς η Χρύσα επιθυμεί να εικονοποιήσει με αφηρημένο τρόπο τον θρήνο της μυθικής βασίλισσας, το κυρτωμένο και συντετριμμένο από τον σπαραγμό σώμα της, την ώρα που η κόρη της Ιφιγένεια θυσιάζεται.
-
en
In 1954, Chryssa relocated to San Francisco for a brief period, where she studied at the California School of Fine Arts, eventually making her way to New York City. There she became fascinated by symbols and was attracted to everything related to communication, language and writing: from simple letters in newspapers, to names on building entrances, to metal signs outdoors and later to neon billboards.
In the early 1960s, she began her compositions using letters, isolating individual words from a group of words and then single letters or groups of letters, transforming them into thematic plastic shapes. She exclusively used letters from the Latin alphabet. She started working on her first "neon boxes," creating compositions with delicate neon tubes, and "analysing" letters in different ways. In 1967, she created a free-standing sculpture with neon tubes emitting black light and powerful blue phosphorescent tubes, known as "Study for the Gates No. 14," which is also titled "Clytemnestra." In this composition, Chryssa utilises the shape of the double "S," which is contrasted and repeated diagonally as an echo in space eight times. Her studies demonstrate her effort to "exploit" the advantages and curves of this specific letter. At the same time, however, it becomes apparent that these forms chosen by Chrysa, with their curves and sharp endings, symbolically form not only the female body, but also manifestations of femininity with regard to identity, sexuality, the relationship between women and men, their attitudes and their psyche. From this perspective, the artwork's second name, Clytemnestra, originates, as Chryssa aims to abstractly depict the lament of the mythical queen, her body curved and shattered by grief, at the moment when her daughter Iphigenia is sacrificed.
