MCA.MMCA.C719

Item

Αντικείμενο/ Έργο

Κωδικός έργου: MCA.MMCA.C719
Είδος έργου/ Τύπος τεκμηρίου: el Εγκατάσταση; en Installation
Μουσείο: el Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης; en Museum of Contemporary Art
Συλλογή: el Συλλογή Αλέξανδρου Ιόλα; en Alexander Iolas Collection

Θέμα

Θέμα: Ταξινόμηση αντικειμένου/ έργου (Ύφος/ Τάση/ Ομάδες/ Κινήματα): el Γλυπτική; en Sculpture; el Ανθρώπινη φιγούρα; el Κεφαλή; el Σύγχρονη τέχνη; en Human figure; en Head; en Contemporary art

Τίτλοι ή Ονόματα

Τίτλος έργου: el Radiator Project for New York City (Εγκέφαλος); en Radiator Project for New York City (Brain)

Δημιουργία

Δημιουργός: el Oppenheim, Dennis (1938-2011); en Oppenheim, Dennis (1938-2011)
Χρονολογία/ Ημερομηνία δημιουργίας: 1984
Πιο πρώιμη χρονολογία (από): 1984
Πιο πρόσφατη χρονολογία (έως): 1984

Μετρήσεις

Ύψος σε εκατοστά: 60

Υλικά και Τεχνικές

Υλικά: el Ξύλο, καθρέφτης; en Wood, mirror

Περιγραφή αντικειμένου

Περιγραφή έργου: el O Oppenheim, συνεργαζόμενος στα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα με τον E. Kienholz, δημιουργεί έργα που χαρακτηρίζονται από στοιχεία του Nεοντανταϊσμού και τα οποία στη συνέχεια καταστρέφει. Ολόκληρο το έργο του είναι η έκφραση του προσωπικού του προβληματισμού γύρω από το ρόλο της τέχνης και των ορίων της, του καλλιτέχνη και της επικοινωνίας του με το κοινό, σε μία προσπάθεια απομυθοποίησης των μηχανισμών δυτικής ζωής και δημιουργίας συνείδησης. Έτσι, στο τέλος της δεκαετίας του '60, ο Oppenheim, θεωρώντας περιοριστικούς τους χώρους των γκαλερί για το είδος της τέχνης που μπορεί να εκτεθεί εκεί, ασχολείται με τη Land Art, σε περιοχές μάλιστα εκτός κέντρων καλλιτεχνικής ζωής.
Στη δεκαετία του '70 η ανάγκη να δημιουργήσει έργα έξω από χωρικούς περιορισμούς και γνωστές συμβάσεις φόρμας τον οδηγεί στη χαρτογράφηση των εσωτερικών χώρων της σκέψης και των εννοιών. Αυτό που τον απασχολεί είναι η αναζήτηση της πρόθεσης πίσω από την καλλιτεχνική πράξη (νοητική-αντιληπτική τέχνη), τα εγκεφαλικά ερεθίσματα που κατευθύνουν τον καλλιτέχνη. H σχέση καλλιτέχνη, καλλιτεχνικού προβληματισμού και κοινού αποτυπώνεται καθαρά στα έργα του με θέμα τον καλλιτέχνη-μαριονέτα, μια μαριονέτα της οποίας οι κινήσεις κατευθύνονται από τα αόρατα νήματα της αγοράς, της συμβατικής αντίληψης για το ρόλο του δημιουργού και του κοινού, του αποδέκτη της τέχνης του. Oι εγκαταστάσεις βίντεο, οι ταινίες, οι δράσεις και τα περιβάλλοντα γίνονται το μέσο για την αποτύπωση αυτού του προβληματισμού.
Το έργο «Radiator» είναι ένα γλυπτό που αποτελείται από ξύλο σε συνδυασμό με ένα πραγματικό αντικείμενο. Το έργο αναπαριστά ένα ανθρώπινο κεφάλι από το σημείο του μετώπου μέχρι το λαιμό. Στο εσωτερικό του κεφαλιού, που είναι κενό, αιωρείται μια ντισκομπάλα, ένα αντικείμενο που συνήθως συναντάται σε χώρους διασκέδασης και περιστρέφεται από ένα ηλεκτρικό μοτέρ, δημιουργώντας ένα εφέ περιστρεφόμενου φωτός.
Μέσα από τη χρήση του ξύλου και του καθρέφτη στο γλυπτό, ο καλλιτέχνης κάνει αναφορά στην ίδια τη λειτουργία του εγκεφάλου. Η μπάλα που αιωρείται μέσα στο κεφάλι συμβολίζει το νου και τη λειτουργία του, ως όργανο που δέχεται τις πληροφορίες, τις επεξεργάζεται και τις διαχέει. Με ανάλογο τρόπο που ο εγκέφαλος λαμβάνει τα ερεθίσματα, το φως χτυπάει πάνω στις μικρές τετραγωνισμένες επιφάνειες του καθρέφτη και αντανακλάται δημιουργώντας πολλαπλές διαδοχικές λάμψεις.
Κυρίαρχο στοιχείο στην όλη καλλιτεχνική δημιουργία του Oppenheim είναι πάντα η προσπάθεια να αποκαλύψει την πράξη της τέχνης στη σύλληψη της: από πού προέρχεται η τέχνη και μέσα από ποιες διεργασίες παράγεται.; en Oppenheim, collaborating with E. Kienholz in his first artistic steps, creates works that are characterized by elements of Netondaism and which he subsequently destroys. His entire oeuvre is the expression of his personal reflection on the role of art and its limits, the artist and his communication with the public, in an attempt to demystify the mechanisms of Western life and the creation of consciousness. Thus, at the end of the 1960s, Oppenheim, considering the gallery spaces to be restrictive for the kind of art that can be exhibited there, engaged in Land Art, in areas even outside the centres of artistic life.
In the 1970s, the need to create works outside of spatial constraints and familiar conventions of form led him to map the interior spaces of thought and concepts. What he is concerned with is the search for the intention behind the artistic act (mental-perceptual art), the cerebral impulses that direct the artist. The relationship between artist, artistic reflection and audience is clearly reflected in his works on the subject of the artist-puppet, a puppet whose movements are guided by the invisible threads of the market, the conventional perception of the role of the creator and the audience, the recipient of his art. Video installations, films, actions and environments become the medium for capturing this reflection.
"Radiator" is a sculpture made of wood combined with a real object. The work represents a human head from the forehead to the neck. Inside the head, which is empty, a disco ball, an object commonly found in entertainment venues, is suspended and rotated by an electric motor, creating a spinning light effect.
Through the use of wood and mirror in the sculpture, the artist makes reference to the function of the brain itself. The ball floating inside the head symbolizes the mind and its function as an organ that receives information, processes and disseminates it. In a similar way that the brain receives stimuli, light strikes the small square surfaces of the mirror and is reflected, creating multiple successive flashes.
A dominant element in Oppenheim's entire artistic creation is always the attempt to reveal the act of art in its conception: where art comes from and through what processes it is produced.

Δημιουργός

Συνοπτικό βιογραφικό δημιουργού: el O Dennis Oppenheim γεννήθηκε το 1938 στην Electric City της Ουάσινγκτον. Μεγάλωσε στο Όκλαντ της Καλιφόρνια, όπου στη συνέχεια σπούδασε στα Πανεπιστήμια Μπέρκλεϊ και Στανφορντ ως το 1965. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου εξέθεσε για πρώτη φορά το 1968.
Kυρίαρχο στοιχείο στην όλη καλλιτεχνική δημιουργία του Oppenheim είναι πάντα η προσπάθεια να αποκαλύψει την πράξη της τέχνης στη σύλληψη της: από πού προέρχεται η τέχνη και μέσα από ποιες διεργασίες παράγεται. Oλόκληρο το έργο του είναι η έκφραση του προσωπικού του προβληματισμού γύρω από το ρόλο της τέχνης και των ορίων της, του καλλιτέχνη και της επικοινωνίας του με το κοινό, σε μία προσπάθεια απομυθοποίησης των μηχανισμών δυτικής ζωής και δημιουργίας συνείδησης. Συνεργάστηκε στα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα με τον E. Kienholz και δημιούργησε έργα τα οποία στη συνέχεια κατέστρεψε. Έτσι, στο τέλος της δεκαετίας του '60, ο Oppenheim, θεωρώντας περιοριστικούς τους χώρους των γκαλερί για το είδος της τέχνης που μπορεί να εκτεθεί εκεί, ασχολήθηκε με τη Land Art, σε περιοχές μάλιστα εκτός κέντρων καλλιτεχνικής ζωής.
Τη δεκαετία του 1970 η ανάγκη να δημιουργήσει έργα έξω από χωρικούς περιορισμούς και γνωστές συμβάσεις φόρμας τον οδήγησε στη χαρτογράφηση των εσωτερικών χώρων της σκέψης και των εννοιών. Αυτό που τον απασχόλησε είναι η αναζήτηση της πρόθεσης πίσω από την καλλιτεχνική πράξη (νοητική-αντιληπτική τέχνη), τα εγκεφαλικά ερεθίσματα που κατευθύνουν τον καλλιτέχνη. H σχέση καλλιτέχνη, καλλιτεχνικού προβληματισμού και κοινού αποτυπώνεται καθαρά στα έργα του με θέμα τον καλλιτέχνη-μαριονέτα, μια μαριονέτα της οποίας οι κινήσεις κατευθύνονται από τα αόρατα νήματα της αγοράς, της συμβατικής αντίληψης για το ρόλο του δημιουργού και του κοινού, του αποδέκτη της τέχνης του. Το μέσο για την αποτύπωση αυτού του προβληματισμού αποτέλεσαν οι εγκαταστάσεις βίντεο, οι ταινίες, οι δράσεις και τα περιβάλλοντα Στο τέλος της δεκαετίας του '70 ο Oppenheim εγκαινίασε τη σειρά έργων του με τον τίτλο Eργοστάσια. Tα έργα αυτά, με τη μορφή μηχανών, γίνονται η συγκεκριμενοποιημένη έκφραση της ανθρώπινης νοητικής διεργασίας και συνείδησης, σχολιάζοντας συγχρόνως τον δυτικό τρόπο σκέψης και ζωής στη βιομηχανική και μεταβιομηχανική κοινωνία.
Πέθανε το 2011 στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης.; en Dennis Oppenheim was born in 1938 in Electric City, Washington. He grew up in Oakland, California, where he later attended Berkeley and Stanford Universities until 1965. He then settled in New York City, where he first exhibited in 1968.
A dominant element in all of Oppenheim's artistic creation is always the attempt to reveal the act of art in its conception: where art comes from and through what processes it is produced. His entire oeuvre is the expression of his personal reflection on the role of art and its limits, the artist and his communication with the public, in an attempt to demystify the mechanisms of Western life and the creation of consciousness. He collaborated with E. Kienholz in his first artistic steps and created works which he subsequently destroyed. Thus, at the end of the 1960s, Oppenheim, considering the gallery spaces restrictive for the kind of art that could be exhibited there, became involved in Land Art, and in areas outside the centres of artistic life.
In the 1970s, the need to create works outside spatial constraints and familiar conventions of form led him to map the inner spaces of thought and concepts. What engaged him was the search for the intention behind the artistic act (mental-perceptual art), the brain impulses that direct the artist. The relationship between artist, artistic reflection and audience is clearly reflected in his works on the artist-puppet, a puppet whose movements are guided by the invisible threads of the market, the conventional perception of the role of the creator and the audience, the recipient of his art. Video installations, films, actions and environments were the medium for capturing this reflection At the end of the 1970s Oppenheim launched his series of works entitled Ergostats. These works, in the form of machines, become the concrete expression of the human mental process and consciousness, commenting at the same time on the Western way of thinking and living in industrial and post-industrial society.
He died in 2011 in Manhattan, New York.

Αξία/ Εκτίμηση

Αξία ασφάλισης: 90.000
Μονάδα: el Ευρώ

Τρέχουσα θέση/ φύλαξη

Όνομα χώρου αποθήκευσης/ Γεωγραφική θέση: el Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Εγνατίας 154, 54636 Θεσσαλονίκη
Παλιός κωδικός: 1984.040IN.0993

Ιδιοκτησία συλλογής

Τρόπος απόκτησης: el Δωρεά
Προέλευση online: el Δωρεά Αλέξανδρου Ιόλα; en Donation of Alexander Iolas
Λεπτομέρειες προέλευσης: Δωρεά Αλέξανδρου Ιόλα (1984)

Τεκμηριωτής/ Συντελεστής

Τεκμηριωτής/ Συντελεστής: Έλενα Κεχαγιά

Other metadata

QR Code: https://dam.momus.gr/files/qr/qr-7045.png

Media: MCA_MMCA_C719_021.jpg; MCA_MMCA_C719_014.jpg; MCA_MMCA_C719_027.jpg; MCA_MMCA_C719_035.jpg; MCA_MMCA_C719_020.jpg; MCA_MMCA_C719_015.jpg; MCA_MMCA_C719_030.jpg; MCA_MMCA_C719_017.jpg; MCA_MMCA_C719_036.jpg; MCA_MMCA_C719_004.jpg; MCA_MMCA_C719_006.jpg; MCA_MMCA_C719_013.jpg; MCA_MMCA_C719_018.jpg; MCA_MMCA_C719_010.jpg; MCA_MMCA_C719_002.jpg; MCA_MMCA_C719_029.jpg; MCA_MMCA_C719_025.jpg; MCA_MMCA_C719_031.jpg; MCA_MMCA_C719_011.jpg; MCA_MMCA_C719_023.jpg; MCA_MMCA_C719_022.jpg; MCA_MMCA_C719_001.jpg; MCA_MMCA_C719_008.jpg; MCA_MMCA_C719_033.jpg; MCA_MMCA_C719_032.jpg; MCA_MMCA_C719_003.jpg; MCA_MMCA_C719_007.jpg; MCA_MMCA_C719_024.jpg; MCA_MMCA_C719_005.jpg; MCA_MMCA_C719_012.jpg; MCA_MMCA_C719_034.jpg; MCA_MMCA_C719_028.jpg; MCA_MMCA_C719_016.jpg; MCA_MMCA_C719_009.jpg; MCA_MMCA_C719_026.jpg; MCA_MMCA_C719_019.jpg