-
Περιγραφή έργου
-
el
Από τα πρώτα της ζωγραφικά έργα (1959-66) η Όπυ Ζούνη εστίασε την προσοχή της στη διερεύνηση της προοπτικής και της τρίτης διάστασης. Με τα πρώτα της γλυπτά (1969-72), καθαρά αφαιρετικά πλέον, προσανατολίζεται στα έντονα, πλακάτα χρώματα. Έκτοτε, το ύφος της χαρακτηρίζεται από αυστηρή γεωμετρία, εγκεφαλικότητα στην επιλογή χρώματος και στη σύνθεση των γραμμών και επιπέδων, ενώ συνήθης είναι η μετάβαση από τις δύο στις τρεις διαστάσεις. Οπτικές απάτες, ψευδαισθητικοί χώροι, που μεταβάλλονται ανάλογα με τη γωνία θέασής τους, αρχιτεκτονική αίσθηση του τόπου έκθεσης των έργων, αναπτύσσονται σε πίνακες, γλυπτά, κατασκευές και ενίοτε περιβάλλοντα.
Μετά το 1972 επανέρχεται στις δύο διαστάσεις του πίνακα και περιορίζει τα χρώματα καταλήγοντας σταδιακά στο λευκό και το μαύρο και στη δημιουργία ασπρόμαυρων ραβδώσεων, τις οποίες τοποθετεί σε ορισμένα τμήματα του πίνακα αποτελώντας έναν τρόπο απόδοσης της προοπτικής. Μειώνει το ύψος και το πάχος τους μεγιστοποιώντας κατά αυτόν τον τρόπο την αίσθηση του βάθους και της κίνησης, ενώ χρησιμοποιεί λαμπερά χρώματα, όπως το μπλε και το κόκκινο. Παράλληλα το φως χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει χωρικές οφθαλμαπάτες, οι οποίες μεταλλάσσονται ανάλογα με τη θέση θέασης, όπως στην περίπτωση του έργου «Γωνία-χώρος».
-
en
From her first paintings (1959-66) Opy Zouni focused her attention on the exploration of perspective and the third dimension. With her first sculptures (1969-72), now purely abstract, she oriented herself towards intense, tiled colours. Since then, her style has been characterised by strict geometry, a cerebral choice of colour and the composition of lines and planes, while the transition from two to three dimensions is common. Visual illusions, illusory spaces that change according to the angle of view, an architectural sense of the place where the works are exhibited, are developed in paintings, sculptures, constructions and sometimes environments.
After 1972 he reverts to the two dimensions of the painting and limits the colours, gradually arriving at white and black and the creation of black and white stripes, which he places in certain parts of the painting as a way of rendering perspective. He reduces their height and thickness, thus maximising the sense of depth and movement, and uses bright colours such as blue and red. At the same time, light is used to create spatial illusions that mutate depending on the viewing position, as in the case of "Corner-Space".
