-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα. To διάστημα 1964-1966 απομονώνεται και δουλεύει προσηλωμένη τη σύνθεσή της Οι Πύλες της Times Square, ένα έργο που της απορροφά όλη τη σωματική και τη συναισθηματική της ενέργεια. Δημιουργεί Σπουδές για το έργο, στην καθεμία από τις οποίες απομονώνει ένα στοιχείο από τη σύνθεση-μήτρα, καθιστώντας το αυτόνομο. Το τελικό έργο δομημένο στο σχήμα του πρώτου γράμματος της αλφαβήτου, το Α, αποτελείται από ανοξείδωτο ατσάλι, πλεξιγκλάς, σπαράγματα-φόρμες από διαφημιστικές πινακίδες δουλεμένες σε χυτό αλουμίνιο και σε νέον, προσχέδια σε χαρτί τυλιγμένα σε ρολά. Η επιλογή του γράμματος Α αποτελεί φόρο τιμής στην Αμερική, στην εκτυφλωτική φωτοχυσία του νυχτερινού τοπίου της Νέας Υόρκης, στον αμερικανικό τρόπο ζωής της διαφήμισης, του άκρατου καταναλωτισμού και της μαζικής επικοινωνίας.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα. To διάστημα 1964-1966 απομονώνεται και δουλεύει προσηλωμένη τη σύνθεσή της Οι Πύλες της Times Square, ένα έργο που της απορροφά όλη τη σωματική και τη συναισθηματική της ενέργεια. Δημιουργεί Σπουδές για το έργο, στην καθεμία από τις οποίες απομονώνει ένα στοιχείο από τη σύνθεση-μήτρα, καθιστώντας το αυτόνομο. Το τελικό έργο δομημένο στο σχήμα του πρώτου γράμματος της αλφαβήτου, το Α, αποτελείται από ανοξείδωτο ατσάλι, πλεξιγκλάς, σπαράγματα-φόρμες από διαφημιστικές πινακίδες δουλεμένες σε χυτό αλουμίνιο και σε νέον, προσχέδια σε χαρτί τυλιγμένα σε ρολά. Η επιλογή του γράμματος Α αποτελεί φόρο τιμής στην Αμερική, στην εκτυφλωτική φωτοχυσία του νυχτερινού τοπίου της Νέας Υόρκης, στον αμερικανικό τρόπο ζωής της διαφήμισης, του άκρατου καταναλωτισμού και της μαζικής επικοινωνίας.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα. To διάστημα 1964-1966 απομονώνεται και δουλεύει προσηλωμένη τη σύνθεσή της Οι Πύλες της Times Square, ένα έργο που της απορροφά όλη τη σωματική και τη συναισθηματική της ενέργεια. Δημιουργεί Σπουδές για το έργο, στην καθεμία από τις οποίες απομονώνει ένα στοιχείο από τη σύνθεση-μήτρα, καθιστώντας το αυτόνομο. Το τελικό έργο δομημένο στο σχήμα του πρώτου γράμματος της αλφαβήτου, το Α, αποτελείται από ανοξείδωτο ατσάλι, πλεξιγκλάς, σπαράγματα-φόρμες από διαφημιστικές πινακίδες δουλεμένες σε χυτό αλουμίνιο και σε νέον, προσχέδια σε χαρτί τυλιγμένα σε ρολά. Η επιλογή του γράμματος Α αποτελεί φόρο τιμής στην Αμερική, στην εκτυφλωτική φωτοχυσία του νυχτερινού τοπίου της Νέας Υόρκης, στον αμερικανικό τρόπο ζωής της διαφήμισης, του άκρατου καταναλωτισμού και της μαζικής επικοινωνίας.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα. To διάστημα 1964-1966 απομονώνεται και δουλεύει προσηλωμένη τη σύνθεσή της Οι Πύλες της Times Square, ένα έργο που της απορροφά όλη τη σωματική και τη συναισθηματική της ενέργεια. Δημιουργεί Σπουδές για το έργο, στην καθεμία από τις οποίες απομονώνει ένα στοιχείο από τη σύνθεση-μήτρα, καθιστώντας το αυτόνομο. Το τελικό έργο δομημένο στο σχήμα του πρώτου γράμματος της αλφαβήτου, το Α, αποτελείται από ανοξείδωτο ατσάλι, πλεξιγκλάς, σπαράγματα-φόρμες από διαφημιστικές πινακίδες δουλεμένες σε χυτό αλουμίνιο και σε νέον, προσχέδια σε χαρτί τυλιγμένα σε ρολά. Η επιλογή του γράμματος Α αποτελεί φόρο τιμής στην Αμερική, στην εκτυφλωτική φωτοχυσία του νυχτερινού τοπίου της Νέας Υόρκης, στον αμερικανικό τρόπο ζωής της διαφήμισης, του άκρατου καταναλωτισμού και της μαζικής επικοινωνίας.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα. Στις «Σπουδές θερμού και ψυχρού χρώματος» η Χρύσα πειραματίζεται με τις χρωματικές αντιθέσεις και αρμονίες θέλοντας να μελετήσει τους χρωματικούς συνδυασμούς που μπορεί να προκύψουν κατά την εφαρμογή τους στις συνθέσεις με τους λεπτούς σωλήνες νέον.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα. To διάστημα 1964-1966 απομονώνεται και δουλεύει προσηλωμένη τη σύνθεσή της Οι Πύλες της Times Square, ένα έργο που της απορροφά όλη τη σωματική και τη συναισθηματική της ενέργεια. Δημιουργεί Σπουδές για το έργο, στην καθεμία από τις οποίες απομονώνει ένα στοιχείο από τη σύνθεση-μήτρα, καθιστώντας το αυτόνομο. Το τελικό έργο δομημένο στο σχήμα του πρώτου γράμματος της αλφαβήτου, το Α, αποτελείται από ανοξείδωτο ατσάλι, πλεξιγκλάς, σπαράγματα-φόρμες από διαφημιστικές πινακίδες δουλεμένες σε χυτό αλουμίνιο και σε νέον, προσχέδια σε χαρτί τυλιγμένα σε ρολά. Η επιλογή του γράμματος Α αποτελεί φόρο τιμής στην Αμερική, στην εκτυφλωτική φωτοχυσία του νυχτερινού τοπίου της Νέας Υόρκης, στον αμερικανικό τρόπο ζωής της διαφήμισης, του άκρατου καταναλωτισμού και της μαζικής επικοινωνίας.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει στα μέσα της δεκαετίας του 1950 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον» και να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον όπου αναλύει το γράμμα Β (1962). Οι περισσότερες Σπουδές προορίζονται για γλυπτά με νέον, όπου πειραματίζεται με τα χρώματα, χρησιμοποιώντας, κατά κανόνα, έντονα χρώματα (κόκκινα, κίτρινα, πορτοκαλιά, πράσινα, μπλε), επιδιώκοντας τη μεταξύ τους ισορροπία και αρμονία, καθώς και την ένταση της φωτεινότητάς τους με τη χρήση σωλήνων νέον διαφορετικών τύπων.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα. Στις «Σπουδές θερμού και ψυχρού χρώματος» η Χρύσα πειραματίζεται με τις χρωματικές αντιθέσεις και αρμονίες θέλοντας να μελετήσει τους χρωματικούς συνδυασμούς που μπορεί να προκύψουν κατά την εφαρμογή τους στις συνθέσεις με τους λεπτούς σωλήνες νέον.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα. Το 1967 δημιουργεί ένα ελεύθερο γλυπτό με τους σωλήνες του νέον να ακτινοβολούν black light με δυνατούς μπλε σωλήνες φωσφορισμού, τη Σπουδή για τις Πύλες αρ.14, το οποίο είναι γνωστό και με τον τίτλο Κλυταιμνήστρα. Στη σύνθεση αυτή η Χρύσα αξιοποιεί το σχήμα του διπλού S, το οποίο αντιπαρατίθεται και επαναλαμβάνεται διαγώνια ως ηχώ στον χώρο οκτώ φορές. Στις μελέτες που πραγματοποιεί φαίνεται αυτή της η προσπάθεια να «εκμεταλλευτεί» στην τελική σύνθεση τα πλεονεκτήματα και τις καμπύλες του συγκεκριμένου γράμματος. Ταυτόχρονα, όμως, γίνεται αντιληπτό πως αυτές οι φόρμες που επιλέγει η Χρύσα, με τις καμπύλες και τις αιχμηρές απολήξεις τους, μορφοποιούν συμβολικά όχι μόνο το θηλυκό σώμα, αλλά και εκφάνσεις της γυναικείας φύσης αναφορικά με την ταυτότητα, τη σεξουαλικότητα, τις σχέσεις της γυναίκας με τον άντρα, τις συμπεριφορές και τον ψυχισμό της. Από αυτήν τη σκοπιά άλλωστε προκύπτει και η δεύτερη ονομασία του έργου, καθώς η Χρύσα επιθυμεί να εικονοποιήσει με αφηρημένο τρόπο τον θρήνο της μυθικής βασίλισσας, το κυρτωμένο και συντετριμμένο από τον σπαραγμό σώμα της, την ώρα που η κόρη της Ιφιγένεια θυσιάζεται.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα. Το 1967 δημιουργεί ένα ελεύθερο γλυπτό με τους σωλήνες του νέον να ακτινοβολούν black light με δυνατούς μπλε σωλήνες φωσφορισμού, τη Σπουδή για τις Πύλες αρ.14, το οποίο είναι γνωστό και με τον τίτλο Κλυταιμνήστρα. Στη σύνθεση αυτή η Χρύσα αξιοποιεί το σχήμα του διπλού S, το οποίο αντιπαρατίθεται και επαναλαμβάνεται διαγώνια ως ηχώ στον χώρο οκτώ φορές. Στις μελέτες που πραγματοποιεί φαίνεται αυτή της η προσπάθεια να «εκμεταλλευτεί» στην τελική σύνθεση τα πλεονεκτήματα και τις καμπύλες του συγκεκριμένου γράμματος. Ταυτόχρονα, όμως, γίνεται αντιληπτό πως αυτές οι φόρμες που επιλέγει η Χρύσα, με τις καμπύλες και τις αιχμηρές απολήξεις τους, μορφοποιούν συμβολικά όχι μόνο το θηλυκό σώμα, αλλά και εκφάνσεις της γυναικείας φύσης αναφορικά με την ταυτότητα, τη σεξουαλικότητα, τις σχέσεις της γυναίκας με τον άντρα, τις συμπεριφορές και τον ψυχισμό της. Από αυτήν τη σκοπιά άλλωστε προκύπτει και η δεύτερη ονομασία του έργου, καθώς η Χρύσα επιθυμεί να εικονοποιήσει με αφηρημένο τρόπο τον θρήνο της μυθικής βασίλισσας, το κυρτωμένο και συντετριμμένο από τον σπαραγμό σώμα της, την ώρα που η κόρη της Ιφιγένεια θυσιάζεται.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα. Στην ενότητα Μαίανδροι πειραματίζεται διαρκώς με τα χρώματα και επιδιώκει τη μεταξύ τους ισορροπία και αρμονία, καθώς και την ένταση της φωτεινότητάς τους με τη χρήση σωλήνων νέον διαφορετικών τύπων. Τα γλυπτά εγκιβωτίζονται σε κουτιά από πλεξιγκλάς, για τα οποία επιλέγει ένα βαθύ γκρι χρώμα και τοποθετούνται σε βάθρα που βάφονται με το ίδιο γκρι ή μαύρο χρώμα και εμπεριέχουν τον τεχνολογικό εξοπλισμό (ροοστάτες, μετασχηματιστές), καθώς η Χρύσα επιθυμεί να είναι ορατός ο εξοπλισμός αυτός. Τα κουτιά αποτελούν λειτουργικό-αναπόσπαστο μέρος των γλυπτών: αφενός προστατεύουν τους εύθραυστους σωλήνες και αφετέρου δημιουργούν νυχτερινή ατμόσφαιρα υποβάλλοντας τη δραματική αντίθεση ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Για να ενισχύσει αυτήν την αντίθεση η Χρύσα τοποθετεί έναν χρονοδιακόπτη μέσα στο βάθρο και τον ρυθμίζει ώστε να διακόπτει ανά διαστήματα τη συνεχή ροή του φωτός, δημιουργώντας στιγμές σκοταδιού. Ή άλλοτε να διακόπτει τη ροή σε μέρος της σύνθεσης, ενώ το υπόλοιπο μέρος παραμένει φωτεινό. Για να ρυθμίσει το χρονική απόκλιση του χρονοδιακόπτη κάνει κάποιες μαγνητοφωνήσεις, τις οποίες ονομάζει «σχέδια»: σε αυτές χρησιμοποιεί το αλφάβητο ή ένα μόνο γράμμα του, αλλάζοντας κάθε φορά τη χρονική διάρκεια μέτρησης μεταξύ των γραμμάτων. Για τη Χρύσα, όμως, δεν είναι μόνο η έννοια του χρόνου, του ρυθμού ή του μέτρου της γλώσσας της, η ιδέα της αναπνοής, αλλά και η πίστη της ότι τα γλυπτά της μπορούν να υπάρξουν αυτόνομα, χωρίς την τεχνολογία.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα. Στην ενότητα Μαίανδροι πειραματίζεται διαρκώς με τα χρώματα και επιδιώκει τη μεταξύ τους ισορροπία και αρμονία, καθώς και την ένταση της φωτεινότητάς τους με τη χρήση σωλήνων νέον διαφορετικών τύπων. Τα γλυπτά εγκιβωτίζονται σε κουτιά από πλεξιγκλάς, για τα οποία επιλέγει ένα βαθύ γκρι χρώμα και τοποθετούνται σε βάθρα που βάφονται με το ίδιο γκρι ή μαύρο χρώμα και εμπεριέχουν τον τεχνολογικό εξοπλισμό (ροοστάτες, μετασχηματιστές), καθώς η Χρύσα επιθυμεί να είναι ορατός ο εξοπλισμός αυτός. Τα κουτιά αποτελούν λειτουργικό-αναπόσπαστο μέρος των γλυπτών: αφενός προστατεύουν τους εύθραυστους σωλήνες και αφετέρου δημιουργούν νυχτερινή ατμόσφαιρα υποβάλλοντας τη δραματική αντίθεση ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Για να ενισχύσει αυτήν την αντίθεση η Χρύσα τοποθετεί έναν χρονοδιακόπτη μέσα στο βάθρο και τον ρυθμίζει ώστε να διακόπτει ανά διαστήματα τη συνεχή ροή του φωτός, δημιουργώντας στιγμές σκοταδιού. Ή άλλοτε να διακόπτει τη ροή σε μέρος της σύνθεσης, ενώ το υπόλοιπο μέρος παραμένει φωτεινό. Για να ρυθμίσει το χρονική απόκλιση του χρονοδιακόπτη κάνει κάποιες μαγνητοφωνήσεις, τις οποίες ονομάζει «σχέδια»: σε αυτές χρησιμοποιεί το αλφάβητο ή ένα μόνο γράμμα του, αλλάζοντας κάθε φορά τη χρονική διάρκεια μέτρησης μεταξύ των γραμμάτων. Για τη Χρύσα, όμως, δεν είναι μόνο η έννοια του χρόνου, του ρυθμού ή του μέτρου της γλώσσας της, η ιδέα της αναπνοής, αλλά και η πίστη της ότι τα γλυπτά της μπορούν να υπάρξουν αυτόνομα, χωρίς την τεχνολογία.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα. Στην ενότητα Μαίανδροι πειραματίζεται διαρκώς με τα χρώματα και επιδιώκει τη μεταξύ τους ισορροπία και αρμονία, καθώς και την ένταση της φωτεινότητάς τους με τη χρήση σωλήνων νέον διαφορετικών τύπων. Τα γλυπτά εγκιβωτίζονται σε κουτιά από πλεξιγκλάς, για τα οποία επιλέγει ένα βαθύ γκρι χρώμα και τοποθετούνται σε βάθρα που βάφονται με το ίδιο γκρι ή μαύρο χρώμα και εμπεριέχουν τον τεχνολογικό εξοπλισμό (ροοστάτες, μετασχηματιστές), καθώς η Χρύσα επιθυμεί να είναι ορατός ο εξοπλισμός αυτός. Τα κουτιά αποτελούν λειτουργικό-αναπόσπαστο μέρος των γλυπτών: αφενός προστατεύουν τους εύθραυστους σωλήνες και αφετέρου δημιουργούν νυχτερινή ατμόσφαιρα υποβάλλοντας τη δραματική αντίθεση ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Για να ενισχύσει αυτήν την αντίθεση η Χρύσα τοποθετεί έναν χρονοδιακόπτη μέσα στο βάθρο και τον ρυθμίζει ώστε να διακόπτει ανά διαστήματα τη συνεχή ροή του φωτός, δημιουργώντας στιγμές σκοταδιού. Ή άλλοτε να διακόπτει τη ροή σε μέρος της σύνθεσης, ενώ το υπόλοιπο μέρος παραμένει φωτεινό. Για να ρυθμίσει το χρονική απόκλιση του χρονοδιακόπτη κάνει κάποιες μαγνητοφωνήσεις, τις οποίες ονομάζει «σχέδια»: σε αυτές χρησιμοποιεί το αλφάβητο ή ένα μόνο γράμμα του, αλλάζοντας κάθε φορά τη χρονική διάρκεια μέτρησης μεταξύ των γραμμάτων. Για τη Χρύσα, όμως, δεν είναι μόνο η έννοια του χρόνου, του ρυθμού ή του μέτρου της γλώσσας της, η ιδέα της αναπνοής, αλλά και η πίστη της ότι τα γλυπτά της μπορούν να υπάρξουν αυτόνομα, χωρίς την τεχνολογία.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα. Το 1967 δημιουργεί ένα ελεύθερο γλυπτό με τους σωλήνες του νέον να ακτινοβολούν black light με δυνατούς μπλε σωλήνες φωσφορισμού, τη Σπουδή για τις Πύλες αρ.14, το οποίο είναι γνωστό και με τον τίτλο Κλυταιμνήστρα. Στη σύνθεση αυτή η Χρύσα αξιοποιεί το σχήμα του διπλού S, το οποίο αντιπαρατίθεται και επαναλαμβάνεται διαγώνια ως ηχώ στον χώρο οκτώ φορές. Στις μελέτες που πραγματοποιεί φαίνεται αυτή της η προσπάθεια να «εκμεταλλευτεί» στην τελική σύνθεση τα πλεονεκτήματα και τις καμπύλες του συγκεκριμένου γράμματος. Ταυτόχρονα, όμως, γίνεται αντιληπτό πως αυτές οι φόρμες που επιλέγει η Χρύσα, με τις καμπύλες και τις αιχμηρές απολήξεις τους, μορφοποιούν συμβολικά όχι μόνο το θηλυκό σώμα, αλλά και εκφάνσεις της γυναικείας φύσης αναφορικά με την ταυτότητα, τη σεξουαλικότητα, τις σχέσεις της γυναίκας με τον άντρα, τις συμπεριφορές και τον ψυχισμό της. Από αυτήν τη σκοπιά άλλωστε προκύπτει και η δεύτερη ονομασία του έργου, καθώς η Χρύσα επιθυμεί να εικονοποιήσει με αφηρημένο τρόπο τον θρήνο της μυθικής βασίλισσας, το κυρτωμένο και συντετριμμένο από τον σπαραγμό σώμα της, την ώρα που η κόρη της Ιφιγένεια θυσιάζεται.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα όπως το Υ (Analysis of the Letter Y, 1965). Οι περισσότερες Σπουδές προορίζονται για γλυπτά με νέον, όπου πειραματίζεται με τα χρώματα, χρησιμοποιώντας, κατά κανόνα, έντονα χρώματα (κόκκινα, κίτρινα, πορτοκαλιά, πράσινα, μπλε), επιδιώκοντας τη μεταξύ τους ισορροπία και αρμονία, καθώς και τη ρύθμιση της έντασης της φωτεινότητάς τους με τη χρήση σωλήνων νέον διαφορετικών τύπων.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα. Στην ενότητα Μαίανδροι πειραματίζεται διαρκώς με τα χρώματα και επιδιώκει τη μεταξύ τους ισορροπία και αρμονία, καθώς και την ένταση της φωτεινότητάς τους με τη χρήση σωλήνων νέον διαφορετικών τύπων. Τα γλυπτά εγκιβωτίζονται σε κουτιά από πλεξιγκλάς, για τα οποία επιλέγει ένα βαθύ γκρι χρώμα και τοποθετούνται σε βάθρα που βάφονται με το ίδιο γκρι ή μαύρο χρώμα και εμπεριέχουν τον τεχνολογικό εξοπλισμό (ροοστάτες, μετασχηματιστές), καθώς η Χρύσα επιθυμεί να είναι ορατός ο εξοπλισμός αυτός. Τα κουτιά αποτελούν λειτουργικό-αναπόσπαστο μέρος των γλυπτών: αφενός προστατεύουν τους εύθραυστους σωλήνες και αφετέρου δημιουργούν νυχτερινή ατμόσφαιρα υποβάλλοντας τη δραματική αντίθεση ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Για να ενισχύσει αυτήν την αντίθεση η Χρύσα τοποθετεί έναν χρονοδιακόπτη μέσα στο βάθρο και τον ρυθμίζει ώστε να διακόπτει ανά διαστήματα τη συνεχή ροή του φωτός, δημιουργώντας στιγμές σκοταδιού. Ή άλλοτε να διακόπτει τη ροή σε μέρος της σύνθεσης, ενώ το υπόλοιπο μέρος παραμένει φωτεινό. Για να ρυθμίσει το χρονική απόκλιση του χρονοδιακόπτη κάνει κάποιες μαγνητοφωνήσεις, τις οποίες ονομάζει «σχέδια»: σε αυτές χρησιμοποιεί το αλφάβητο ή ένα μόνο γράμμα του, αλλάζοντας κάθε φορά τη χρονική διάρκεια μέτρησης μεταξύ των γραμμάτων. Για τη Χρύσα, όμως, δεν είναι μόνο η έννοια του χρόνου, του ρυθμού ή του μέτρου της γλώσσας της, η ιδέα της αναπνοής, αλλά και η πίστη της ότι τα γλυπτά της μπορούν να υπάρξουν αυτόνομα, χωρίς την τεχνολογία.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντας τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Περίπου στο 1966-1967 ξεκινά να προετοιμάζεται για την ατομική της έκθεση στο Walker Art Center και δημιουργεί μελέτες για γλυπτά που θα παρουσιάζονταν εκεί. Στις σπουδές αυτές δίνει παραλλαγές του ίδιου μοτίβου, «ανάλυση» του μισού γράμματος «Υ» και πειραματίζεται με σωλήνες νέον σε διαφορετικούς χρωματισμούς –σημειώνει τα χρώματα η ίδια κάτω από τις συνθέσεις της. Χρησιμοποιούσε, κατά κανόνα, έντονα χρώματα, επιδιώκοντας τη μεταξύ τους ισορροπία και αρμονία, καθώς και τη ρύθμιση της έντασης της φωτεινότητάς τους με τη χρήση σωλήνων νέον διαφορετικών τύπων, για τους οποίους χρησιμοποιούσε τους καλύτερους τεχνίτες της Αμερικής και η όλη διαδικασία επιχρωματισμού τους ήταν χειροποίητη.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντας τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Η «Σπουδή για εξώφυλλο του περιοδικού Time» εκτελέστηκε περίπου το 1970 και φέρει τον τίτλο “Pill”. Από τα πιο χαρακτηριστικά γλυπτά της Χρύσας σε μέταλλο, γυαλί, ακρυλικό και σωλήνες νέον με χρώμα δημιουργήθηκε σε χρονική αντιστοιχία με την επέτειο του αντισυλληπτικού χαπιού και παρουσιάστηκε και στο εξώφυλλο του περιοδικού Time.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντας τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Περίπου στο 1966-1967 ξεκινά να προετοιμάζεται για την ατομική της έκθεση στο Walker Art Center και δημιουργεί μελέτες για γλυπτά που θα παρουσιάζονταν εκεί. Στις σπουδές αυτές δίνει παραλλαγές του ίδιου μοτίβου, «ανάλυση» του μισού γράμματος «Υ» και πειραματίζεται με σωλήνες νέον σε διαφορετικούς χρωματισμούς –σημειώνει τα χρώματα η ίδια κάτω από τις συνθέσεις της. Χρησιμοποιούσε, κατά κανόνα, έντονα χρώματα, επιδιώκοντας τη μεταξύ τους ισορροπία και αρμονία, καθώς και τη ρύθμιση της έντασης της φωτεινότητάς τους με τη χρήση σωλήνων νέον διαφορετικών τύπων, για τους οποίους χρησιμοποιούσε τους καλύτερους τεχνίτες της Αμερικής και η όλη διαδικασία επιχρωματισμού τους ήταν χειροποίητη.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα. Στις «Σπουδές θερμού και ψυχρού χρώματος» η Χρύσα πειραματίζεται με τις χρωματικές αντιθέσεις και αρμονίες θέλοντας να μελετήσει τους χρωματικούς συνδυασμούς που μπορεί να προκύψουν κατά την εφαρμογή τους στις συνθέσεις με τους λεπτούς σωλήνες νέον.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντας τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Περίπου στο 1966-1967 ξεκινά να προετοιμάζεται για την ατομική της έκθεση στο Walker Art Center και δημιουργεί μελέτες για γλυπτά που θα παρουσιάζονταν εκεί. Στις σπουδές αυτές δίνει παραλλαγές του ίδιου μοτίβου, «ανάλυση» του μισού γράμματος «Υ» και πειραματίζεται με σωλήνες νέον σε διαφορετικούς χρωματισμούς –σημειώνει τα χρώματα η ίδια κάτω από τις συνθέσεις της. Χρησιμοποιούσε, κατά κανόνα, έντονα χρώματα, επιδιώκοντας τη μεταξύ τους ισορροπία και αρμονία, καθώς και τη ρύθμιση της έντασης της φωτεινότητάς τους με τη χρήση σωλήνων νέον διαφορετικών τύπων, για τους οποίους χρησιμοποιούσε τους καλύτερους τεχνίτες της Αμερικής και η όλη διαδικασία επιχρωματισμού τους ήταν χειροποίητη.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα όπως το Υ (Analysis of the Letter Y, 1965). Οι περισσότερες Σπουδές προορίζονται για γλυπτά με νέον, όπου πειραματίζεται με τα χρώματα, χρησιμοποιώντας, κατά κανόνα, έντονα χρώματα (κόκκινα, κίτρινα, πορτοκαλιά, πράσινα, μπλε), επιδιώκοντας τη μεταξύ τους ισορροπία και αρμονία, καθώς και τη ρύθμιση της έντασης της φωτεινότητάς τους με τη χρήση σωλήνων νέον διαφορετικών τύπων.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα όπως το Υ (Analysis of the Letter Y, 1965). Οι περισσότερες Σπουδές προορίζονται για γλυπτά με νέον, όπου πειραματίζεται με τα χρώματα, χρησιμοποιώντας, κατά κανόνα, έντονα χρώματα (κόκκινα, κίτρινα, πορτοκαλιά, πράσινα, μπλε), επιδιώκοντας τη μεταξύ τους ισορροπία και αρμονία, καθώς και τη ρύθμιση της έντασης της φωτεινότητάς τους με τη χρήση σωλήνων νέον διαφορετικών τύπων.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει το 1954 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντας τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον και να «αναλύει» γράμματα.
-
Η Χρύσα μεταβαίνει στα μέσα της δεκαετίας του 1950 στο Σαν Φρανσίσκο, σπουδάζει για σύντομο διάστημα στο California School of Fine Arts για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη. Εκεί γοητεύεται από τα σύμβολα και νοιώθει έλξη για ό,τι σχετίζεται με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τη γραφή: από τα απλά γράμματα σε εφημερίδες, από τα ονόματα σε εισόδους κτηρίων, από τις μεταλλικές πινακίδες σε εξωτερικούς χώρους και αργότερα από τις διαφημιστικές πινακίδες με νέον.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ξεκινά τις συνθέσεις της με γράμματα, απομονώνοντας μια λέξη από ένα σύνολο λέξεων, έπειτα ένα γράμμα ή ένα σύνολο γραμμάτων μετατρέποντάς τα σε θέματα-πλαστικά σχήματα, χρησιμοποιώντας μόνο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου. Αρχίζει να δουλεύει τα πρώτα «κουτιά με νέον», να δίνει συνθέσεις με λεπτούς σωλήνες νέον όπου προσεγγίζει με διαφορετικούς τρόπους το σύμβολο & (Ενότητα Ampersands, 1964). Οι περισσότερες Σπουδές προορίζονται για γλυπτά με νέον, όπου πειραματίζεται με τα χρώματα, χρησιμοποιώντας, κατά κανόνα, έντονα χρώματα (κόκκινα, κίτρινα, πορτοκαλιά, πράσινα, μπλε), επιδιώκοντας τη μεταξύ τους ισορροπία και αρμονία, καθώς και την ένταση της φωτεινότητάς τους με τη χρήση σωλήνων νέον διαφορετικών τύπων.
