-
Η ενότητα έργων «Star System for New Purposes (Your Rodchenko in my Bauhaus) είναι μια ενότητα έξι σχεδίων, το καθένα από τα οποία απεικονίζει ένα σύμπλεγμα γεωμετρικών μορφών. Παρόλο που ο καλλιτέχνης επεμβαίνει με μολύβι σε χαρτί, το αποτέλεσμα είναι τόσο ακριβές και περίτεχνο που φαντάζει σαν εκτύπωση υπολογιστή. Η κονστρουκτιβιστική του δομή, μοιάζει σαν να πρόκειται για ρομποτική μετάλλαξη, ενώ ο παρενθετικός τίτλος που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης παραπέμπει αφενός στον κονστρουκτιβιστή καλλιτέχνη της ρωσικής πρωτοπορίας Aleksandr Rodchenko και στην ομώνυμη καλλιτεχνική και αρχιτεκτονική σχολή που ίδρυσε ο Walter Gropius και αφετέρου στο techno κομμάτι της Νεοϋορκέζας καλλιτέχνιδας Candy Chang, θέλοντας να προκαλέσει με αυτόν τον τρόπο έναν διάλογο μεταξύ του ροκ και της μοντέρνας τέχνης.
-
Η γεωμετρικότητα αποτελεί βασικό στοιχείο των αφηρημένων συνθέσεων της Βάσως Γκαβαϊσέ. Στο έργο «Horses #3” οι γεωμετρικές πολύχρωμες φόρμες από χαρτόνι ανοίγουν, κλείνουν, διασπείρονται και αλληλεπικαλύπτονται στη ζωγραφική επιφάνεια, σ’ έναν χώρο αδήλωτο και άγνωστο. Οι συνδυασμοί των σχημάτων και των χρωμάτων, οι φόρμες που προκύπτουν αυθόρμητα κατά τη σύνθεση και όχι βάσει προαποφασισμένου σχεδίου δημιουργούν το βάθος και τα επίπεδα της ζωγραφικής επιφάνειας.
-
Το έργο της Μαρίας Βοζαλή «Don’t make me cry» ανήκει σε μια σειρά έργων, στα οποία η καλλιτέχνιδα απεικονίζει διάσημους υπερήρωες και πρωταγωνιστές καρτούν. Κατά κανόνα σε επιφάνειες μεγάλων διαστάσεων, με έντονα χρώματα, καθαρές γραμμές και έκδηλες τις επιρροές της ποπ αρτ, η Βοζαλή αναπαράγει τις γνωστές σε όλους μας φιγούρες – εδώ την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων – τις οποίες συνδέει με άλλες καθημερινές φιγούρες και αντικείμενα, θέλοντας να δημιουργήσει μια ανατρεπτική αφήγηση γεγονότων, καταστάσεων, συνηθειών και καθιερωμένων αντιλήψεων. Η παρουσία ενός αδειανού κοστουμιού σε μπλε φόντο επιχειρεί να προσεγγίσει κριτικά τα σύμβολα και τις στερεοτυπικές αποδόσεις για τις σχέσεις των δύο φύλων.
-
Η ζωγραφική σύνθεση «Στάσις 4» κινείται στο κλίμα ενός προσωπικού εξπρεσιονισμού, όπου αποτυπώνονται οι εσωτερικές του αναζητήσεις και ανησυχίες μέσω της έντασης του χρώματος και των παραμορφώσεων. Με αφετηρία την παραμορφωμένη και αποσπασματική ανθρώπινη μορφή, τον ακαθόριστο χώρο και τη «βιαιότητα» του χρώματος προβάλλει έναν κόσμο εσωτερικών συγκρούσεων με δραματικές περισσότερο προεκτάσεις. Ο τρόπος μάλιστα απόδοσης των προσώπων των μορφών μαρτυρούν ψυχογραφικά στοιχεία.
-
Ο Θανάσης Πασχαλίδης δημιουργεί μια ενότητα έργων με την οποία επιχειρεί να σκιαγραφήσει τη νεότερη ρωσική ιστορία. Αντιπαραθέτοντας τα πορτραίτα του Νικολάου του Β’, τελευταίου τσάρου της ρωσικής αυτοκρατορίας, με εκείνο του Στάλιν και παραλείποντας τον ενδιάμεσο κρίκο της ιστορικής αλυσίδας, τον Λένιν, γεφυρώνει αυθαίρετα το πριν και το μετά της Οκτωβριανής Επανάστασης, υπονοώντας τις εσωτερικές συνέχειες ανάμεσα σε δύο περιόδους και δύο αντίθετα πολιτικά συστήματα.
Αποδίδει τις μορφές με ρεαλιστική διάθεση, ενώ ορισμένα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά αποκόπτονται ή αποκρύπτονται, όχι τυχαία, με την επικόλληση μιας κόκκινης κουκίδας. Η χρήση της παραπέμπει σαφώς στην επιβολή της λογοκρισίας, η οποία υπήρξε έντονη τη σταλινική περίοδο και εκδηλώθηκε στην πολιτική ιστορία της εποχής με την εξαφάνιση των αντιφρονούντων από τα φωτογραφικά ντοκουμέντα της εποχής που τεκμηρίωναν τη συμμετοχή τους στην πολιτική ζωής. Χρησιμοποιώντας τις μεθόδους της διαγραφής, της αποκοπής και της επικόλλησης, ο καλλιτέχνης προσεγγίζει την ουσία της πολιτικής λειτουργίας του κολάζ και του φωτομοντάζ.
-
Ο Θανάσης Πασχαλίδης δημιουργεί μια ενότητα έργων με την οποία επιχειρεί να σκιαγραφήσει τη νεότερη ρωσική ιστορία. Αντιπαραθέτοντας τα πορτραίτα του Νικολάου του Β’, τελευταίου τσάρου της ρωσικής αυτοκρατορίας, με εκείνο του Στάλιν και παραλείποντας τον ενδιάμεσο κρίκο της ιστορικής αλυσίδας, τον Λένιν, γεφυρώνει αυθαίρετα το πριν και το μετά της Οκτωβριανής Επανάστασης, υπονοώντας τις εσωτερικές συνέχειες ανάμεσα σε δύο περιόδους και δύο αντίθετα πολιτικά συστήματα.
Αποδίδει τις μορφές με ρεαλιστική διάθεση, ενώ ορισμένα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά αποκόπτονται ή αποκρύπτονται, όχι τυχαία, με την επικόλληση μιας κόκκινης κουκίδας. Η χρήση της παραπέμπει σαφώς στην επιβολή της λογοκρισίας, η οποία υπήρξε έντονη τη σταλινική περίοδο και εκδηλώθηκε στην πολιτική ιστορία της εποχής με την εξαφάνιση των αντιφρονούντων από τα φωτογραφικά ντοκουμέντα της εποχής που τεκμηρίωναν τη συμμετοχή τους στην πολιτική ζωής. Χρησιμοποιώντας τις μεθόδους της διαγραφής, της αποκοπής και της επικόλλησης, ο καλλιτέχνης προσεγγίζει την ουσία της πολιτικής λειτουργίας του κολάζ και του φωτομοντάζ.
-
Στην ενότητα έργων του Κωστή Φωκά «Δεν είμαι δυσλειτουργικός. Εσύ είσαι!» ο καλλιτέχνης μέσα από μια σειρά φωτογραφιών επιχειρεί να προσεγγίσει θέματα σχετικά με το ζήτημα του φύλου και του αυτοπροσδιορισμού της σεξουαλικότητας. Απεικονίζοντας ένα σώμα απογυμνωμένο από τα ρούχα του, το αφήνει πλήρως εκτεθειμένο και εντελώς παραδομένο, δίνοντας στον θεατή τη δυνατότητα να παρατηρήσει, μέσω από μια σκοπιά χιουμοριστική, νέες λήψεις, όπου σε ένα εναλλακτικό σύμπαν που δημιουργεί ο ίδιος, καθημερινά αντικείμενα γίνονται ιδιόμορφα στοιχεία που καλύπτονται από παράξενες μεταμφιέσεις.
-
Στην ενότητα έργων του Κωστή Φωκά «Δεν είμαι δυσλειτουργικός. Εσύ είσαι!» ο καλλιτέχνης μέσα από μια σειρά φωτογραφιών επιχειρεί να προσεγγίσει θέματα σχετικά με το ζήτημα του φύλου και του αυτοπροσδιορισμού της σεξουαλικότητας. Απεικονίζοντας ένα σώμα απογυμνωμένο από τα ρούχα του, το αφήνει πλήρως εκτεθειμένο και εντελώς παραδομένο, δίνοντας στον θεατή τη δυνατότητα να παρατηρήσει, μέσω από μια σκοπιά χιουμοριστική, νέες λήψεις, όπου σε ένα εναλλακτικό σύμπαν που δημιουργεί ο ίδιος, καθημερινά αντικείμενα γίνονται ιδιόμορφα στοιχεία που καλύπτονται από παράξενες μεταμφιέσεις.
-
Στην ενότητα έργων του Κωστή Φωκά «Δεν είμαι δυσλειτουργικός. Εσύ είσαι!» ο καλλιτέχνης μέσα από μια σειρά φωτογραφιών επιχειρεί να προσεγγίσει θέματα σχετικά με το ζήτημα του φύλου και του αυτοπροσδιορισμού της σεξουαλικότητας. Απεικονίζοντας ένα σώμα απογυμνωμένο από τα ρούχα του, το αφήνει πλήρως εκτεθειμένο και εντελώς παραδομένο, δίνοντας στον θεατή τη δυνατότητα να παρατηρήσει, μέσω από μια σκοπιά χιουμοριστική, νέες λήψεις, όπου σε ένα εναλλακτικό σύμπαν που δημιουργεί ο ίδιος, καθημερινά αντικείμενα γίνονται ιδιόμορφα στοιχεία που καλύπτονται από παράξενες μεταμφιέσεις.
-
Το έργο του Γιάννη Βούρου «Big Brother εισβάλλων εντός προσωπικών δεδομένων» επιδιώκει μέσα από μια ναΐφ προσέγγιση, η οποία πηγάζει από μια αυθόρμητη διάθεση αποτύπωσης θεμάτων, να επικεντρωθεί γεγονότα και καταστάσεις της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας. Από τη μία η σύγχρονη καθημερινότητα και από την άλλη η προάσπιση των προσωπικών δεδομένων γίνονται θέμα για τη ζωγραφική του καλλιτέχνη, ο οποίος επιχειρεί μέσα από ένα συντηρητικό ζευγάρι να μας αποκαλύψει πώς ο καθένας και η καθεμία από εμάς μπορούν δυνητικά να εισβάλλουν σε προσωπικές στιγμές ζευγαριών.
-
Στη φωτογραφική ενότητα "Εγκαταστάσεις και άλλες ανθρώπινες χειρονομίες" παρουσιάζονται εικόνες, συμβολικές και ρεαλιστικές, αυτοτελείς ιστορίες που αφηγούνται την ανθρώπινη παρουσία, ανακαλώντας στοιχεία από το παρελθόν και αφήνοντας υποψίες για το μέλλον. Αντικείμενα καθημερινής χρήσης, οικιστικά και οικεία, βρίσκουν μια νέα θέση σε μέρη απρόσμενα και δημιουργούν ένα περιβάλλον ιδιαίτερο, καθώς η γεωμετρία της φύσης, του αστικού χώρου αγκαλιάζει τις φόρμες των φορητών αντικειμένων. Η νέα αυτή αρχιτεκτονική δομή υποδηλώνει τα σημάδια της ανθρώπινης παρουσίας και δραστηριότητας στο περιβάλλον και προβάλλεται ως μια άτυπη εικαστική παρέμβαση, γεμάτη δημιουργική φαντασία και κινητοποιημένη από την ουσιαστική ανάγκη κάλυψη των οικιστικών αναγκών.
-
Στη φωτογραφική ενότητα "Εγκαταστάσεις και άλλες ανθρώπινες χειρονομίες" παρουσιάζονται εικόνες, συμβολικές και ρεαλιστικές, αυτοτελείς ιστορίες που αφηγούνται την ανθρώπινη παρουσία, ανακαλώντας στοιχεία από το παρελθόν και αφήνοντας υποψίες για το μέλλον. Αντικείμενα καθημερινής χρήσης, οικιστικά και οικεία, βρίσκουν μια νέα θέση σε μέρη απρόσμενα και δημιουργούν ένα περιβάλλον ιδιαίτερο, καθώς η γεωμετρία της φύσης, του αστικού χώρου αγκαλιάζει τις φόρμες των φορητών αντικειμένων. Η νέα αυτή αρχιτεκτονική δομή υποδηλώνει τα σημάδια της ανθρώπινης παρουσίας και δραστηριότητας στο περιβάλλον και προβάλλεται ως μια άτυπη εικαστική παρέμβαση, γεμάτη δημιουργική φαντασία και κινητοποιημένη από την ουσιαστική ανάγκη κάλυψη των οικιστικών αναγκών.
-
Στη φωτογραφική ενότητα "Εγκαταστάσεις και άλλες ανθρώπινες χειρονομίες" παρουσιάζονται εικόνες, συμβολικές και ρεαλιστικές, αυτοτελείς ιστορίες που αφηγούνται την ανθρώπινη παρουσία, ανακαλώντας στοιχεία από το παρελθόν και αφήνοντας υποψίες για το μέλλον. Αντικείμενα καθημερινής χρήσης, οικιστικά και οικεία, βρίσκουν μια νέα θέση σε μέρη απρόσμενα και δημιουργούν ένα περιβάλλον ιδιαίτερο, καθώς η γεωμετρία της φύσης, του αστικού χώρου αγκαλιάζει τις φόρμες των φορητών αντικειμένων. Η νέα αυτή αρχιτεκτονική δομή υποδηλώνει τα σημάδια της ανθρώπινης παρουσίας και δραστηριότητας στο περιβάλλον και προβάλλεται ως μια άτυπη εικαστική παρέμβαση, γεμάτη δημιουργική φαντασία και κινητοποιημένη από την ουσιαστική ανάγκη κάλυψη των οικιστικών αναγκών.
-
Η σειρά των έργων «Λουτρά ο Παράδεισος» είναι το φωτογραφικό αποτέλεσμα της performance που πραγματοποίησε η καλλιτέχνιδα για τα εγκαίνια του 2ου Διεθνούς Εργαστηρίου Νέων Καλλιτεχνών, το οποίο έλαβε χώρα στο πλαίσιο της 2ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη το 2009.
Ο χώρος του χαμάμ αποτέλεσε τη βασική έμπνευση της καλλιτέχνιδας, αφού το ίδιο το ιστορικό πλέον μνημείο έχει διττό ρόλο: αφενός αποτελούσε ένας σημαντικό χώρο με ξεκάθαρο λειτουργικό ρόλο και αφετέρου στη σύγχρονη πλέον εποχή αποτελεί σύμβολο του μουσουλμανικού παρελθόντος της πόλης. Ο λειτουργικός του ρόλος ως λουτρού, που προσέφερε κατά το παρελθόν όλο το τελετουργικό του καθαρισμού αποτυπώνεται στην performance της καλλιτέχνιδας και αντίστοιχα στο φωτογραφικό της φακό, αποδίδοντας την αρχετυπική εικόνα της καθαρότητας, του πλυσίματος, της κάθαρσης.
-
Η σειρά των έργων «Λουτρά ο Παράδεισος» είναι το φωτογραφικό αποτέλεσμα της performance που πραγματοποίησε η καλλιτέχνιδα για τα εγκαίνια του 2ου Διεθνούς Εργαστηρίου Νέων Καλλιτεχνών, το οποίο έλαβε χώρα στο πλαίσιο της 2ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη το 2009.
Ο χώρος του χαμάμ αποτέλεσε τη βασική έμπνευση της καλλιτέχνιδας, αφού το ίδιο το ιστορικό πλέον μνημείο έχει διττό ρόλο: αφενός αποτελούσε ένας σημαντικό χώρο με ξεκάθαρο λειτουργικό ρόλο και αφετέρου στη σύγχρονη πλέον εποχή αποτελεί σύμβολο του μουσουλμανικού παρελθόντος της πόλης. Ο λειτουργικός του ρόλος ως λουτρού, που προσέφερε κατά το παρελθόν όλο το τελετουργικό του καθαρισμού αποτυπώνεται στην performance της καλλιτέχνιδας και αντίστοιχα στο φωτογραφικό της φακό, αποδίδοντας την αρχετυπική εικόνα της καθαρότητας, του πλυσίματος, της κάθαρσης.
-
Η σειρά των έργων «Λουτρά ο Παράδεισος» είναι το φωτογραφικό αποτέλεσμα της performance που πραγματοποίησε η καλλιτέχνιδα για τα εγκαίνια του 2ου Διεθνούς Εργαστηρίου Νέων Καλλιτεχνών, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της 2ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη το 2009.
Ο χώρος του χαμάμ αποτέλεσε τη βασική έμπνευση της καλλιτέχνιδας, αφού το ίδιο το ιστορικό πλέον μνημείο έχει διττό ρόλο: αφενός αποτελούσε έναν σημαντικό χώρο με ξεκάθαρο λειτουργικό ρόλο και αφετέρου στη σύγχρονη πλέον εποχή αποτελεί σύμβολο του μουσουλμανικού παρελθόντος της πόλης. Ο λειτουργικός του ρόλος ως λουτρού, που προσέφερε κατά το παρελθόν όλο το τελετουργικό του καθαρισμού αποτυπώνεται στην performance της καλλιτέχνιδας και αντίστοιχα στο φωτογραφικό της φακό, αποδίδοντας την αρχετυπική εικόνα της καθαρότητας, του πλυσίματος, της κάθαρσης.
-
Στην ενότητα έργων «Lost Boys» ο καλλιτέχνης απαθανατίζει νεαρούς Ρώσους σε διάφορους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους παρουσιάζοντας σύμβολα, εκφράσεις και στάσεις που αντικατοπτρίζουν τη σύγχρονη ρωσική κουλτούρα και τον τρόπο ζωής. Τα πορτρέτα αυτά ασκούν ευθεία κριτική σε θεσμούς και αξίες που επικρατούν στο ρωσικό κράτος, ενώ παράλληλα κάνουν άμεση αναφορά στη σεξουαλικότητα, την ειλικρίνεια και την ευθύτητα του ανθρώπου, χωρίς να υφίστανται ουδεμία λογοκρισία.
-
Στην ενότητα έργων «Lost Boys» ο καλλιτέχνης απαθανατίζει νεαρούς Ρώσους σε διάφορους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους παρουσιάζοντας σύμβολα, εκφράσεις και στάσεις που αντικατοπτρίζουν τη σύγχρονη ρωσική κουλτούρα και τον τρόπο ζωής. Τα πορτρέτα αυτά ασκούν ευθεία κριτική σε θεσμούς και αξίες που επικρατούν στο ρωσικό κράτος, ενώ παράλληλα κάνουν άμεση αναφορά στη σεξουαλικότητα, την ειλικρίνεια και την ευθύτητα του ανθρώπου, χωρίς να υφίστανται ουδεμία λογοκρισία.
-
Στην ενότητα έργων «Lost Boys» ο καλλιτέχνης απαθανατίζει νεαρούς Ρώσους σε διάφορους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους παρουσιάζοντας σύμβολα, εκφράσεις και στάσεις που αντικατοπτρίζουν τη σύγχρονη ρωσική κουλτούρα και τον τρόπο ζωής. Τα πορτρέτα αυτά ασκούν ευθεία κριτική σε θεσμούς και αξίες που επικρατούν στο ρωσικό κράτος, ενώ παράλληλα κάνουν άμεση αναφορά στη σεξουαλικότητα, την ειλικρίνεια και την ευθύτητα του ανθρώπου, χωρίς να υφίστανται ουδεμία λογοκρισία.
-
Η ενότητα έργων «Sad Nobodies-μικρές καθημερινές αυτοκτονίες» της Δώρας Μπελεγρίνου, που απαρτίζεται από μεσαίας κλίμακας λεπτομερή σχέδια γραφίτη σε χαρτί, απεικονίζει εικόνες της καθημερινότητας, οικογενειακές στιγμές χαλάρωσης στην ασφάλεια του σπιτιού που τίποτα δεν φαίνεται να τις διαταράσσει, ούτε καν ο θάνατος, ο οποίος είναι πάντα παρόν, καμουφλαρισμένος. Η Μπελεγρίνου αναπτύσσει εικόνες στις οποίες η αυτοκτονία είναι πλήρως αφομοιωμένη, σαν να μην έγινε ποτέ. Οι εικονογραφικές, μη γραμμικές αφηγήσεις δημιουργούν παιχνίδια συνειρμών, ιδωμένα με ειρωνική διάθεση, μεγεθύνοντας το αίσθημα της παραίτησης, της απάθειας μέσα από την ρουτίνα της καθημερινότητας: έναν αργό θάνατο.
-
O Θανάσης Πασχαλίδης δημιουργεί μια ενότητα έργων στην οποία αναπαράγει φωτογραφικές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας, κυρίως της ρωσικής, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του φωτομοντάζ. Πολύ συχνά τα πρόσωπα αποκόπτονται ή αποκρύπτονται, όχι τυχαία, με την επικόλληση μιας κόκκινης κουκίδας. Η χρήση της παραπέμπει σαφώς στην επιβολή της λογοκρισίας, η οποία υπήρξε έντονη τη σταλινική περίοδο και εκδηλώθηκε στην πολιτική ιστορία της εποχής με την εξαφάνιση των αντιφρονούντων από τα φωτογραφικά ντοκουμέντα της εποχής που τεκμηρίωναν τη συμμετοχή τους στην πολιτική ζωής. Χρησιμοποιώντας τις μεθόδους της διαγραφής, της αποκοπής και της επικόλλησης, ο καλλιτέχνης προσεγγίζει την ουσία της πολιτικής λειτουργίας του κολάζ και του φωτομοντάζ.
-
O Θανάσης Πασχαλίδης δημιουργεί μια ενότητα έργων στην οποία αναπαράγει φωτογραφικές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας, κυρίως της ρωσικής, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του φωτομοντάζ. Πολύ συχνά τα πρόσωπα αποκόπτονται ή αποκρύπτονται, όχι τυχαία, με την επικόλληση μιας κόκκινης κουκίδας. Η χρήση της παραπέμπει σαφώς στην επιβολή της λογοκρισίας, η οποία υπήρξε έντονη τη σταλινική περίοδο και εκδηλώθηκε στην πολιτική ιστορία της εποχής με την εξαφάνιση των αντιφρονούντων από τα φωτογραφικά ντοκουμέντα της εποχής που τεκμηρίωναν τη συμμετοχή τους στην πολιτική ζωής. Χρησιμοποιώντας τις μεθόδους της διαγραφής, της αποκοπής και της επικόλλησης, ο καλλιτέχνης προσεγγίζει την ουσία της πολιτικής λειτουργίας του κολάζ και του φωτομοντάζ.
-
O Θανάσης Πασχαλίδης δημιουργεί μια ενότητα έργων στην οποία αναπαράγει φωτογραφικές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας, κυρίως της ρωσικής, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του φωτομοντάζ. Πολύ συχνά τα πρόσωπα αποκόπτονται ή αποκρύπτονται, όχι τυχαία, με την επικόλληση μιας κόκκινης κουκίδας. Η χρήση της παραπέμπει σαφώς στην επιβολή της λογοκρισίας, η οποία υπήρξε έντονη τη σταλινική περίοδο και εκδηλώθηκε στην πολιτική ιστορία της εποχής με την εξαφάνιση των αντιφρονούντων από τα φωτογραφικά ντοκουμέντα της εποχής που τεκμηρίωναν τη συμμετοχή τους στην πολιτική ζωής. Χρησιμοποιώντας τις μεθόδους της διαγραφής, της αποκοπής και της επικόλλησης, ο καλλιτέχνης προσεγγίζει την ουσία της πολιτικής λειτουργίας του κολάζ και του φωτομοντάζ.
-
Το έργο της Πέννυς Δίκα-Κορνέττη χαρακτηρίζεται από θεματολογική και τεχνοτροπική ποικιλία που έχει ως αφετηρία προσωπικά ερεθίσματα. Το πορτραίτο που απεικονίζεται στο έργο «Χωρίς τίτλο» χαρακτηρίζεται από εξπρεσιονιστικά και αντινατουραλιστικά στοιχεία με έντονη την αφαιρετική διάθεση ενώ βασικό χαρακτηριστικό της σύνθεσης αποτελούν και τα έντονα χρώματα.
-
Τα έργα του, τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι τέμπερες μικρών διαστάσεων, μπορούν να χωριστούν σε διάφορες θεματογραφικές ενότητες: συνθέσεις φυσικού και αστικού τοπίου, εκκλησάκια, στρατώνες, ανθρώπους του μόχθου, Μακεδονομάχους, ιερωμένους κ.ά. Διακρίνονται οι επιρροές από τη ζωγραφική του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη και του Νίκου Φωτάκι, ενώ συχνά τόσο το ζωγραφικό του ύφος όσο και η τεχνοτροπία του επηρεάζονται έντονα από την ψυχική του διάθεση, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να εφαρμόζει στα έργα του στοιχεία διαφόρων ρευμάτων, δημιουργώντας συνθέσεις άλλοτε λυρικές και άλλοτε εξπρεσιονιστικές. Ζωγραφίζει από μια εσωτερική ανάγκη να αποδώσει τις εικόνες που βλέπει γύρω του. Με κοφτή πινελιά, χωρίς προοπτική και φωτοσκιάσεις δημιουργεί έργα όπου τον πρωτεύοντα ρόλο έχουν το χρώμα και η αναγνώριση του θέματος και όχι τόσο η λεπτομέρεια στο σχέδιο.
