-
Η ενότητα έργων του Διονύση Χριστοφιλογιάννη “Feels like home”, που αποτελείται από φωτογραφικά κολάζ-φωτομοντάζ παρουσιάζει εικόνες ενός δυστοπικού κόσμου, μιας ανοίκειας πραγματικότητας. Απόψεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, σημεία ξεχωριστά και χαρακτηριστικά των δυο αυτών πόλεων (Η Ακρόπολη και η Παραλία της Θεσσαλονίκης με τον Λευκό Πύργο αντίστοιχα) συνδυάζονται με απόψεις του βομβαρδισμένου και εγκαταλελειμμένου πλέον αστικού τοπίου της Δαμασκού. Ο καλλιτέχνης δημιουργεί αυτές τις αποκαλυπτικές εικόνες μιας παράλογης εποχής, οι οποίες αποτυπώνουν αφενός τις συνέπειες τις βίαιης επέμβασης και του πολέμου στη Συρία και αφετέρου προκαλούν ερωτήματα και σκέψεις στον θεατή σχετικά με την «υποτιθέμενη» ασφάλεια που μπορεί να νιώθει κανείς στη χώρα του, αλλά και με την εν δυνάμει πιθανότητα να είμαστε ή να γίνουμε όλοι πρόσφυγες.
-
Η ενότητα έργων του Διονύση Χριστοφιλογιάννη “Feels like home”, που αποτελείται από φωτογραφικά κολάζ-φωτομοντάζ παρουσιάζει εικόνες ενός δυστοπικού κόσμου, μιας ανοίκειας πραγματικότητας. Απόψεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, σημεία ξεχωριστά και χαρακτηριστικά των δυο αυτών πόλεων (Η Ακρόπολη και η Παραλία της Θεσσαλονίκης με τον Λευκό Πύργο αντίστοιχα) συνδυάζονται με απόψεις του βομβαρδισμένου και εγκαταλελειμμένου πλέον αστικού τοπίου της Δαμασκού. Ο καλλιτέχνης δημιουργεί αυτές τις αποκαλυπτικές εικόνες μιας παράλογης εποχής, οι οποίες αποτυπώνουν αφενός τις συνέπειες τις βίαιης επέμβασης και του πολέμου στη Συρία και αφετέρου προκαλούν ερωτήματα και σκέψεις στον θεατή σχετικά με την «υποτιθέμενη» ασφάλεια που μπορεί να νιώθει κανείς στη χώρα του, αλλά και με την εν δυνάμει πιθανότητα να είμαστε ή να γίνουμε όλοι πρόσφυγες.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
-
Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια.
Επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο στην αίθουσα με τις Κόρες, οι οποίες ήταν τοποθετημένες σε ημικύκλιο έχοντας ως φόντο το σκούρο μπλε χρώμα της αίθουσας που τις περιέβαλλε. Ο φακός της εστίασε στα ίδια τα γλυπτά, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους. Επέλεξε κατά κύριο λόγο ολόσωμες απόψεις ή τμήματα μελών των γλυπτών και σπανιότερα αποθανάτισε μια συνάθροιση αγαλμάτων. Οι λεπτομέρειες που αποτυπώνει ο φακός, όπως τα υλικά συσκευασίας ή η αρίθμηση του βάθρου ή του κιβωτίου όπου πρόκειται να εγκιβωτιστούν δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα έχοντας ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων αφενός για τον αποχαιρετισμό και τον αποχωρισμό από το μέχρι τότε «σπίτι» τους, αφετέρου όμως και για την προσμονή και τις προσδοκίες που φέρνει η μετακόμιση σε ένα νέο, μεγαλύτερο, καινούριο.
