-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Περισσότερο από έργο, η σύνθεση "Πειρατές" είναι ένα ζωγραφικό παιχνίδι ανάμεσα στον πατέρα και στην κόρη, οι οποίοι το δημιουργούν μαζί. Το έργο αποπνέει μια παιδική αφέλεια και μια αμεσότητα, ενώ διακρίνεται η αίσθηση πως το μικρό παιδί ζωγραφίζει χωρίς να έχει "μολυνθεί" από τις αρχές της ζωγραφικής. Πραγματεύεται ένα αγαπημένο παιδικό θέμα, τους πειρατές, ενώ η απεικόνιση που θυμίζει το στήσιμο ενός κόμικ με καρέ πάνω στη ζωγραφική επιφάνεια φαίνεται να εξιστορεί την ιστορία πειρατών.
-
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 η Χρυσίδου δημιουργεί την ενότητα έργων «Κόκκινο Δωμάτιο ΙΙ», η οποία αποτελείται από μια πληθώρα μικρών τετράγωνων έργων. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι το έντονο κόκκινο χρώμα που καθορίζει όλη την επιφάνεια του έργου, ενώ οι παραστάσεις που απεικονίζονται σκιαγραφούνται κατά κύριο λόγο με λευκά και μαύρα περιγράμματα. Οι περισσότερες από τις συνθέσεις αφορούν ή υπονοούν ερωτικές περιπτύξεις με την παρουσία γυμνών γυναικείων και ανδρικών σωμάτων, αλλά δεν λείπουν και οι περιπτώσεις όπου απεικονίζονται μόνο το φύλο ή μέρη ανθρώπινου σώματος.
-
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 η Χρυσίδου δημιουργεί την ενότητα έργων «Κόκκινο Δωμάτιο ΙΙ», η οποία αποτελείται από μια πληθώρα μικρών τετράγωνων έργων. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι το έντονο κόκκινο χρώμα που καθορίζει όλη την επιφάνεια του έργου, ενώ οι παραστάσεις που απεικονίζονται σκιαγραφούνται κατά κύριο λόγο με λευκά και μαύρα περιγράμματα. Οι περισσότερες από τις συνθέσεις αφορούν ή υπονοούν ερωτικές περιπτύξεις με την παρουσία γυμνών γυναικείων και ανδρικών σωμάτων, αλλά δεν λείπουν και οι περιπτώσεις όπου απεικονίζονται μόνο το φύλο ή μέρη ανθρώπινου σώματος.
-
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 η Χρυσίδου δημιουργεί την ενότητα έργων «Κόκκινο Δωμάτιο ΙΙ», η οποία αποτελείται από μια πληθώρα μικρών τετράγωνων έργων. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι το έντονο κόκκινο χρώμα που καθορίζει όλη την επιφάνεια του έργου, ενώ οι παραστάσεις που απεικονίζονται σκιαγραφούνται κατά κύριο λόγο με λευκά και μαύρα περιγράμματα. Οι περισσότερες από τις συνθέσεις αφορούν ή υπονοούν ερωτικές περιπτύξεις με την παρουσία γυμνών γυναικείων και ανδρικών σωμάτων, αλλά δεν λείπουν και οι περιπτώσεις όπου απεικονίζονται μόνο το φύλο ή μέρη ανθρώπινου σώματος.
-
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 η Χρυσίδου δημιουργεί την ενότητα έργων «Κόκκινο Δωμάτιο ΙΙ», η οποία αποτελείται από μια πληθώρα μικρών τετράγωνων έργων. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι το έντονο κόκκινο χρώμα που καθορίζει όλη την επιφάνεια του έργου, ενώ οι παραστάσεις που απεικονίζονται σκιαγραφούνται κατά κύριο λόγο με λευκά και μαύρα περιγράμματα. Οι περισσότερες από τις συνθέσεις αφορούν ή υπονοούν ερωτικές περιπτύξεις με την παρουσία γυμνών γυναικείων και ανδρικών σωμάτων, αλλά δεν λείπουν και οι περιπτώσεις όπου απεικονίζονται μόνο το φύλο ή μέρη ανθρώπινου σώματος.
-
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 η Χρυσίδου δημιουργεί την ενότητα έργων «Κόκκινο Δωμάτιο ΙΙ», η οποία αποτελείται από μια πληθώρα μικρών τετράγωνων έργων. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι το έντονο κόκκινο χρώμα που καθορίζει όλη την επιφάνεια του έργου, ενώ οι παραστάσεις που απεικονίζονται σκιαγραφούνται κατά κύριο λόγο με λευκά και μαύρα περιγράμματα. Οι περισσότερες από τις συνθέσεις αφορούν ή υπονοούν ερωτικές περιπτύξεις με την παρουσία γυμνών γυναικείων και ανδρικών σωμάτων, αλλά δεν λείπουν και οι περιπτώσεις όπου απεικονίζονται μόνο το φύλο ή μέρη ανθρώπινου σώματος.
-
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 η Χρυσίδου δημιουργεί την ενότητα έργων «Κόκκινο Δωμάτιο ΙΙ», η οποία αποτελείται από μια πληθώρα μικρών τετράγωνων έργων. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι το έντονο κόκκινο χρώμα που καθορίζει όλη την επιφάνεια του έργου, ενώ οι παραστάσεις που απεικονίζονται σκιαγραφούνται κατά κύριο λόγο με λευκά και μαύρα περιγράμματα. Οι περισσότερες από τις συνθέσεις αφορούν ή υπονοούν ερωτικές περιπτύξεις με την παρουσία γυμνών γυναικείων και ανδρικών σωμάτων, αλλά δεν λείπουν και οι περιπτώσεις όπου απεικονίζονται μόνο το φύλο ή μέρη ανθρώπινου σώματος.
-
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 η Χρυσίδου δημιουργεί την ενότητα έργων «Κόκκινο Δωμάτιο ΙΙ», η οποία αποτελείται από μια πληθώρα μικρών τετράγωνων έργων. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι το έντονο κόκκινο χρώμα που καθορίζει όλη την επιφάνεια του έργου, ενώ οι παραστάσεις που απεικονίζονται σκιαγραφούνται κατά κύριο λόγο με λευκά και μαύρα περιγράμματα. Οι περισσότερες από τις συνθέσεις αφορούν ή υπονοούν ερωτικές περιπτύξεις με την παρουσία γυμνών γυναικείων και ανδρικών σωμάτων, αλλά δεν λείπουν και οι περιπτώσεις όπου απεικονίζονται μόνο το φύλο ή μέρη ανθρώπινου σώματος.
-
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 η Χρυσίδου δημιουργεί την ενότητα έργων «Κόκκινο Δωμάτιο ΙΙ», η οποία αποτελείται από μια πληθώρα μικρών τετράγωνων έργων. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι το έντονο κόκκινο χρώμα που καθορίζει όλη την επιφάνεια του έργου, ενώ οι παραστάσεις που απεικονίζονται σκιαγραφούνται κατά κύριο λόγο με λευκά και μαύρα περιγράμματα. Οι περισσότερες από τις συνθέσεις αφορούν ή υπονοούν ερωτικές περιπτύξεις με την παρουσία γυμνών γυναικείων και ανδρικών σωμάτων, αλλά δεν λείπουν και οι περιπτώσεις όπου απεικονίζονται μόνο το φύλο ή μέρη ανθρώπινου σώματος.
-
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 η Χρυσίδου δημιουργεί την ενότητα έργων «Κόκκινο Δωμάτιο ΙΙ», η οποία αποτελείται από μια πληθώρα μικρών τετράγωνων έργων. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι το έντονο κόκκινο χρώμα που καθορίζει όλη την επιφάνεια του έργου, ενώ οι παραστάσεις που απεικονίζονται σκιαγραφούνται κατά κύριο λόγο με λευκά και μαύρα περιγράμματα. Οι περισσότερες από τις συνθέσεις αφορούν ή υπονοούν ερωτικές περιπτύξεις με την παρουσία γυμνών γυναικείων και ανδρικών σωμάτων, αλλά δεν λείπουν και οι περιπτώσεις όπου απεικονίζονται μόνο το φύλο ή μέρη ανθρώπινου σώματος.
-
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 η Χρυσίδου δημιουργεί την ενότητα έργων «Κόκκινο Δωμάτιο ΙΙ», η οποία αποτελείται από μια πληθώρα μικρών τετράγωνων έργων. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι το έντονο κόκκινο χρώμα που καθορίζει όλη την επιφάνεια του έργου, ενώ οι παραστάσεις που απεικονίζονται σκιαγραφούνται κατά κύριο λόγο με λευκά και μαύρα περιγράμματα. Οι περισσότερες από τις συνθέσεις αφορούν ή υπονοούν ερωτικές περιπτύξεις με την παρουσία γυμνών γυναικείων και ανδρικών σωμάτων, αλλά δεν λείπουν και οι περιπτώσεις όπου απεικονίζονται μόνο το φύλο ή μέρη ανθρώπινου σώματος.
-
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 η Χρυσίδου δημιουργεί την ενότητα έργων «Κόκκινο Δωμάτιο ΙΙ», η οποία αποτελείται από μια πληθώρα μικρών τετράγωνων έργων. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι το έντονο κόκκινο χρώμα που καθορίζει όλη την επιφάνεια του έργου, ενώ οι παραστάσεις που απεικονίζονται σκιαγραφούνται κατά κύριο λόγο με λευκά και μαύρα περιγράμματα. Οι περισσότερες από τις συνθέσεις αφορούν ή υπονοούν ερωτικές περιπτύξεις με την παρουσία γυμνών γυναικείων και ανδρικών σωμάτων, αλλά δεν λείπουν και οι περιπτώσεις όπου απεικονίζονται μόνο το φύλο ή μέρη ανθρώπινου σώματος.
-
Κατά τα μέσα της δεκαετίας του ’80 η Καλλιγά πραγματοποίησε μια σειρά σχεδίων, όπου κυριαρχούσε ως θέμα το γυναικείο γυμνό, το οποίο αποτελεί προσφιλές της θέμα. Στο συγκεκριμένο σχέδιο η καλλιτέχνιδα αποτυπώνει το γυναικείο torso με μαύρο και κόκκινο μολύβι σε χαρτί. Η κίνηση των γραμμών φανερώνει την ένταση του σχεδίου, το οποίο "χτίζεται" σε έναν κάθετο άξονα με δυνατές οριζοντίους.
-
Σχέδιο, το οποίο χρονολογείται στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Το γυμνό σώμα αποτελεί προσφιλές θέμα της καλλιτέχνιδος, η οποία αποτυπώνει το γυναικείο torso με έγχρωμα μολύβια σε χαρτί. Η κίνηση των γραμμών φανερώνει την ένταση του σχεδίου, το οποίο περιβάλλεται από έγχρωμα παστέλ.
-
Σχέδιο με μελάνια και μαρκαδόρους, το οποίο απεικονίζει μέρος ενός γυμνού γυναικείου σώματος. Η καλλιτέχνιδα πραγματοποιεί πολλαπλές εκδοχές του συγκεκριμένου μοτίβου σε αυτήν την ενότητα σχεδίων, το οποίο αποτελεί προσφιλές της θέμα, χρησιμοποιώντας διαφορετικά χρώματα και υλικά για να διαφοροποιήσει το αποτέλεσμα. Εδώ πειραματίζεται με το κόκκινο χρώμα.
-
Κατά τα μέσα της δεκαετίας του ’80 η Καλλιγά πραγματοποίησε μια σειρά σχεδίων, όπου κυριαρχούσε ως θέμα το γυναικείο γυμνό. Στο συγκεκριμένο έργο η καλλιτέχνης σχεδιάζει με μαύρο μελάνι με μικρές κοφτές, γρήγορες γραμμές ένα γυμνό γυναικείο στήθος, το οποίο περιβάλλεται και εν μέρει καλύπτεται από κάποιου είδους ένδυμα.
