-
Στην ενότητα έργων του Κωστή Φωκά «Δεν είμαι δυσλειτουργικός. Εσύ είσαι!» ο καλλιτέχνης μέσα από μια σειρά φωτογραφιών επιχειρεί να προσεγγίσει θέματα σχετικά με το ζήτημα του φύλου και του αυτοπροσδιορισμού της σεξουαλικότητας. Απεικονίζοντας ένα σώμα απογυμνωμένο από τα ρούχα του, το αφήνει πλήρως εκτεθειμένο και εντελώς παραδομένο, δίνοντας στον θεατή τη δυνατότητα να παρατηρήσει, μέσω από μια σκοπιά χιουμοριστική, νέες λήψεις, όπου σε ένα εναλλακτικό σύμπαν που δημιουργεί ο ίδιος, καθημερινά αντικείμενα γίνονται ιδιόμορφα στοιχεία που καλύπτονται από παράξενες μεταμφιέσεις.
-
Στην ενότητα έργων του Κωστή Φωκά «Δεν είμαι δυσλειτουργικός. Εσύ είσαι!» ο καλλιτέχνης μέσα από μια σειρά φωτογραφιών επιχειρεί να προσεγγίσει θέματα σχετικά με το ζήτημα του φύλου και του αυτοπροσδιορισμού της σεξουαλικότητας. Απεικονίζοντας ένα σώμα απογυμνωμένο από τα ρούχα του, το αφήνει πλήρως εκτεθειμένο και εντελώς παραδομένο, δίνοντας στον θεατή τη δυνατότητα να παρατηρήσει, μέσω από μια σκοπιά χιουμοριστική, νέες λήψεις, όπου σε ένα εναλλακτικό σύμπαν που δημιουργεί ο ίδιος, καθημερινά αντικείμενα γίνονται ιδιόμορφα στοιχεία που καλύπτονται από παράξενες μεταμφιέσεις.
-
Το έργο του Γιάννη Βούρου «Big Brother εισβάλλων εντός προσωπικών δεδομένων» επιδιώκει μέσα από μια ναΐφ προσέγγιση, η οποία πηγάζει από μια αυθόρμητη διάθεση αποτύπωσης θεμάτων, να επικεντρωθεί γεγονότα και καταστάσεις της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας. Από τη μία η σύγχρονη καθημερινότητα και από την άλλη η προάσπιση των προσωπικών δεδομένων γίνονται θέμα για τη ζωγραφική του καλλιτέχνη, ο οποίος επιχειρεί μέσα από ένα συντηρητικό ζευγάρι να μας αποκαλύψει πώς ο καθένας και η καθεμία από εμάς μπορούν δυνητικά να εισβάλλουν σε προσωπικές στιγμές ζευγαριών.
-
Στη φωτογραφική ενότητα "Εγκαταστάσεις και άλλες ανθρώπινες χειρονομίες" παρουσιάζονται εικόνες, συμβολικές και ρεαλιστικές, αυτοτελείς ιστορίες που αφηγούνται την ανθρώπινη παρουσία, ανακαλώντας στοιχεία από το παρελθόν και αφήνοντας υποψίες για το μέλλον. Αντικείμενα καθημερινής χρήσης, οικιστικά και οικεία, βρίσκουν μια νέα θέση σε μέρη απρόσμενα και δημιουργούν ένα περιβάλλον ιδιαίτερο, καθώς η γεωμετρία της φύσης, του αστικού χώρου αγκαλιάζει τις φόρμες των φορητών αντικειμένων. Η νέα αυτή αρχιτεκτονική δομή υποδηλώνει τα σημάδια της ανθρώπινης παρουσίας και δραστηριότητας στο περιβάλλον και προβάλλεται ως μια άτυπη εικαστική παρέμβαση, γεμάτη δημιουργική φαντασία και κινητοποιημένη από την ουσιαστική ανάγκη κάλυψη των οικιστικών αναγκών.
-
Στη φωτογραφική ενότητα "Εγκαταστάσεις και άλλες ανθρώπινες χειρονομίες" παρουσιάζονται εικόνες, συμβολικές και ρεαλιστικές, αυτοτελείς ιστορίες που αφηγούνται την ανθρώπινη παρουσία, ανακαλώντας στοιχεία από το παρελθόν και αφήνοντας υποψίες για το μέλλον. Αντικείμενα καθημερινής χρήσης, οικιστικά και οικεία, βρίσκουν μια νέα θέση σε μέρη απρόσμενα και δημιουργούν ένα περιβάλλον ιδιαίτερο, καθώς η γεωμετρία της φύσης, του αστικού χώρου αγκαλιάζει τις φόρμες των φορητών αντικειμένων. Η νέα αυτή αρχιτεκτονική δομή υποδηλώνει τα σημάδια της ανθρώπινης παρουσίας και δραστηριότητας στο περιβάλλον και προβάλλεται ως μια άτυπη εικαστική παρέμβαση, γεμάτη δημιουργική φαντασία και κινητοποιημένη από την ουσιαστική ανάγκη κάλυψη των οικιστικών αναγκών.
-
Στη φωτογραφική ενότητα "Εγκαταστάσεις και άλλες ανθρώπινες χειρονομίες" παρουσιάζονται εικόνες, συμβολικές και ρεαλιστικές, αυτοτελείς ιστορίες που αφηγούνται την ανθρώπινη παρουσία, ανακαλώντας στοιχεία από το παρελθόν και αφήνοντας υποψίες για το μέλλον. Αντικείμενα καθημερινής χρήσης, οικιστικά και οικεία, βρίσκουν μια νέα θέση σε μέρη απρόσμενα και δημιουργούν ένα περιβάλλον ιδιαίτερο, καθώς η γεωμετρία της φύσης, του αστικού χώρου αγκαλιάζει τις φόρμες των φορητών αντικειμένων. Η νέα αυτή αρχιτεκτονική δομή υποδηλώνει τα σημάδια της ανθρώπινης παρουσίας και δραστηριότητας στο περιβάλλον και προβάλλεται ως μια άτυπη εικαστική παρέμβαση, γεμάτη δημιουργική φαντασία και κινητοποιημένη από την ουσιαστική ανάγκη κάλυψη των οικιστικών αναγκών.
-
Η σειρά των έργων «Λουτρά ο Παράδεισος» είναι το φωτογραφικό αποτέλεσμα της performance που πραγματοποίησε η καλλιτέχνιδα για τα εγκαίνια του 2ου Διεθνούς Εργαστηρίου Νέων Καλλιτεχνών, το οποίο έλαβε χώρα στο πλαίσιο της 2ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη το 2009.
Ο χώρος του χαμάμ αποτέλεσε τη βασική έμπνευση της καλλιτέχνιδας, αφού το ίδιο το ιστορικό πλέον μνημείο έχει διττό ρόλο: αφενός αποτελούσε ένας σημαντικό χώρο με ξεκάθαρο λειτουργικό ρόλο και αφετέρου στη σύγχρονη πλέον εποχή αποτελεί σύμβολο του μουσουλμανικού παρελθόντος της πόλης. Ο λειτουργικός του ρόλος ως λουτρού, που προσέφερε κατά το παρελθόν όλο το τελετουργικό του καθαρισμού αποτυπώνεται στην performance της καλλιτέχνιδας και αντίστοιχα στο φωτογραφικό της φακό, αποδίδοντας την αρχετυπική εικόνα της καθαρότητας, του πλυσίματος, της κάθαρσης.
-
Η σειρά των έργων «Λουτρά ο Παράδεισος» είναι το φωτογραφικό αποτέλεσμα της performance που πραγματοποίησε η καλλιτέχνιδα για τα εγκαίνια του 2ου Διεθνούς Εργαστηρίου Νέων Καλλιτεχνών, το οποίο έλαβε χώρα στο πλαίσιο της 2ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη το 2009.
Ο χώρος του χαμάμ αποτέλεσε τη βασική έμπνευση της καλλιτέχνιδας, αφού το ίδιο το ιστορικό πλέον μνημείο έχει διττό ρόλο: αφενός αποτελούσε ένας σημαντικό χώρο με ξεκάθαρο λειτουργικό ρόλο και αφετέρου στη σύγχρονη πλέον εποχή αποτελεί σύμβολο του μουσουλμανικού παρελθόντος της πόλης. Ο λειτουργικός του ρόλος ως λουτρού, που προσέφερε κατά το παρελθόν όλο το τελετουργικό του καθαρισμού αποτυπώνεται στην performance της καλλιτέχνιδας και αντίστοιχα στο φωτογραφικό της φακό, αποδίδοντας την αρχετυπική εικόνα της καθαρότητας, του πλυσίματος, της κάθαρσης.
-
Η σειρά των έργων «Λουτρά ο Παράδεισος» είναι το φωτογραφικό αποτέλεσμα της performance που πραγματοποίησε η καλλιτέχνιδα για τα εγκαίνια του 2ου Διεθνούς Εργαστηρίου Νέων Καλλιτεχνών, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της 2ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη το 2009.
Ο χώρος του χαμάμ αποτέλεσε τη βασική έμπνευση της καλλιτέχνιδας, αφού το ίδιο το ιστορικό πλέον μνημείο έχει διττό ρόλο: αφενός αποτελούσε έναν σημαντικό χώρο με ξεκάθαρο λειτουργικό ρόλο και αφετέρου στη σύγχρονη πλέον εποχή αποτελεί σύμβολο του μουσουλμανικού παρελθόντος της πόλης. Ο λειτουργικός του ρόλος ως λουτρού, που προσέφερε κατά το παρελθόν όλο το τελετουργικό του καθαρισμού αποτυπώνεται στην performance της καλλιτέχνιδας και αντίστοιχα στο φωτογραφικό της φακό, αποδίδοντας την αρχετυπική εικόνα της καθαρότητας, του πλυσίματος, της κάθαρσης.
-
Στην ενότητα έργων «Lost Boys» ο καλλιτέχνης απαθανατίζει νεαρούς Ρώσους σε διάφορους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους παρουσιάζοντας σύμβολα, εκφράσεις και στάσεις που αντικατοπτρίζουν τη σύγχρονη ρωσική κουλτούρα και τον τρόπο ζωής. Τα πορτρέτα αυτά ασκούν ευθεία κριτική σε θεσμούς και αξίες που επικρατούν στο ρωσικό κράτος, ενώ παράλληλα κάνουν άμεση αναφορά στη σεξουαλικότητα, την ειλικρίνεια και την ευθύτητα του ανθρώπου, χωρίς να υφίστανται ουδεμία λογοκρισία.
-
Στην ενότητα έργων «Lost Boys» ο καλλιτέχνης απαθανατίζει νεαρούς Ρώσους σε διάφορους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους παρουσιάζοντας σύμβολα, εκφράσεις και στάσεις που αντικατοπτρίζουν τη σύγχρονη ρωσική κουλτούρα και τον τρόπο ζωής. Τα πορτρέτα αυτά ασκούν ευθεία κριτική σε θεσμούς και αξίες που επικρατούν στο ρωσικό κράτος, ενώ παράλληλα κάνουν άμεση αναφορά στη σεξουαλικότητα, την ειλικρίνεια και την ευθύτητα του ανθρώπου, χωρίς να υφίστανται ουδεμία λογοκρισία.
-
Στην ενότητα έργων «Lost Boys» ο καλλιτέχνης απαθανατίζει νεαρούς Ρώσους σε διάφορους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους παρουσιάζοντας σύμβολα, εκφράσεις και στάσεις που αντικατοπτρίζουν τη σύγχρονη ρωσική κουλτούρα και τον τρόπο ζωής. Τα πορτρέτα αυτά ασκούν ευθεία κριτική σε θεσμούς και αξίες που επικρατούν στο ρωσικό κράτος, ενώ παράλληλα κάνουν άμεση αναφορά στη σεξουαλικότητα, την ειλικρίνεια και την ευθύτητα του ανθρώπου, χωρίς να υφίστανται ουδεμία λογοκρισία.
-
Η ενότητα έργων «Sad Nobodies-μικρές καθημερινές αυτοκτονίες» της Δώρας Μπελεγρίνου, που απαρτίζεται από μεσαίας κλίμακας λεπτομερή σχέδια γραφίτη σε χαρτί, απεικονίζει εικόνες της καθημερινότητας, οικογενειακές στιγμές χαλάρωσης στην ασφάλεια του σπιτιού που τίποτα δεν φαίνεται να τις διαταράσσει, ούτε καν ο θάνατος, ο οποίος είναι πάντα παρόν, καμουφλαρισμένος. Η Μπελεγρίνου αναπτύσσει εικόνες στις οποίες η αυτοκτονία είναι πλήρως αφομοιωμένη, σαν να μην έγινε ποτέ. Οι εικονογραφικές, μη γραμμικές αφηγήσεις δημιουργούν παιχνίδια συνειρμών, ιδωμένα με ειρωνική διάθεση, μεγεθύνοντας το αίσθημα της παραίτησης, της απάθειας μέσα από την ρουτίνα της καθημερινότητας: έναν αργό θάνατο.
-
O Θανάσης Πασχαλίδης δημιουργεί μια ενότητα έργων στην οποία αναπαράγει φωτογραφικές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας, κυρίως της ρωσικής, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του φωτομοντάζ. Πολύ συχνά τα πρόσωπα αποκόπτονται ή αποκρύπτονται, όχι τυχαία, με την επικόλληση μιας κόκκινης κουκίδας. Η χρήση της παραπέμπει σαφώς στην επιβολή της λογοκρισίας, η οποία υπήρξε έντονη τη σταλινική περίοδο και εκδηλώθηκε στην πολιτική ιστορία της εποχής με την εξαφάνιση των αντιφρονούντων από τα φωτογραφικά ντοκουμέντα της εποχής που τεκμηρίωναν τη συμμετοχή τους στην πολιτική ζωής. Χρησιμοποιώντας τις μεθόδους της διαγραφής, της αποκοπής και της επικόλλησης, ο καλλιτέχνης προσεγγίζει την ουσία της πολιτικής λειτουργίας του κολάζ και του φωτομοντάζ.
-
O Θανάσης Πασχαλίδης δημιουργεί μια ενότητα έργων στην οποία αναπαράγει φωτογραφικές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας, κυρίως της ρωσικής, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του φωτομοντάζ. Πολύ συχνά τα πρόσωπα αποκόπτονται ή αποκρύπτονται, όχι τυχαία, με την επικόλληση μιας κόκκινης κουκίδας. Η χρήση της παραπέμπει σαφώς στην επιβολή της λογοκρισίας, η οποία υπήρξε έντονη τη σταλινική περίοδο και εκδηλώθηκε στην πολιτική ιστορία της εποχής με την εξαφάνιση των αντιφρονούντων από τα φωτογραφικά ντοκουμέντα της εποχής που τεκμηρίωναν τη συμμετοχή τους στην πολιτική ζωής. Χρησιμοποιώντας τις μεθόδους της διαγραφής, της αποκοπής και της επικόλλησης, ο καλλιτέχνης προσεγγίζει την ουσία της πολιτικής λειτουργίας του κολάζ και του φωτομοντάζ.
-
O Θανάσης Πασχαλίδης δημιουργεί μια ενότητα έργων στην οποία αναπαράγει φωτογραφικές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας, κυρίως της ρωσικής, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του φωτομοντάζ. Πολύ συχνά τα πρόσωπα αποκόπτονται ή αποκρύπτονται, όχι τυχαία, με την επικόλληση μιας κόκκινης κουκίδας. Η χρήση της παραπέμπει σαφώς στην επιβολή της λογοκρισίας, η οποία υπήρξε έντονη τη σταλινική περίοδο και εκδηλώθηκε στην πολιτική ιστορία της εποχής με την εξαφάνιση των αντιφρονούντων από τα φωτογραφικά ντοκουμέντα της εποχής που τεκμηρίωναν τη συμμετοχή τους στην πολιτική ζωής. Χρησιμοποιώντας τις μεθόδους της διαγραφής, της αποκοπής και της επικόλλησης, ο καλλιτέχνης προσεγγίζει την ουσία της πολιτικής λειτουργίας του κολάζ και του φωτομοντάζ.
-
Το έργο της Πέννυς Δίκα-Κορνέττη χαρακτηρίζεται από θεματολογική και τεχνοτροπική ποικιλία που έχει ως αφετηρία προσωπικά ερεθίσματα. Το πορτραίτο που απεικονίζεται στο έργο «Χωρίς τίτλο» χαρακτηρίζεται από εξπρεσιονιστικά και αντινατουραλιστικά στοιχεία με έντονη την αφαιρετική διάθεση ενώ βασικό χαρακτηριστικό της σύνθεσης αποτελούν και τα έντονα χρώματα.
-
Τα έργα του, τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι τέμπερες μικρών διαστάσεων, μπορούν να χωριστούν σε διάφορες θεματογραφικές ενότητες: συνθέσεις φυσικού και αστικού τοπίου, εκκλησάκια, στρατώνες, ανθρώπους του μόχθου, Μακεδονομάχους, ιερωμένους κ.ά. Διακρίνονται οι επιρροές από τη ζωγραφική του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη και του Νίκου Φωτάκι, ενώ συχνά τόσο το ζωγραφικό του ύφος όσο και η τεχνοτροπία του επηρεάζονται έντονα από την ψυχική του διάθεση, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να εφαρμόζει στα έργα του στοιχεία διαφόρων ρευμάτων, δημιουργώντας συνθέσεις άλλοτε λυρικές και άλλοτε εξπρεσιονιστικές. Ζωγραφίζει από μια εσωτερική ανάγκη να αποδώσει τις εικόνες που βλέπει γύρω του. Με κοφτή πινελιά, χωρίς προοπτική και φωτοσκιάσεις δημιουργεί έργα όπου τον πρωτεύοντα ρόλο έχουν το χρώμα και η αναγνώριση του θέματος και όχι τόσο η λεπτομέρεια στο σχέδιο.
-
Τα έργα του, τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι τέμπερες μικρών διαστάσεων, μπορούν να χωριστούν σε διάφορες θεματογραφικές ενότητες: συνθέσεις φυσικού και αστικού τοπίου, εκκλησάκια, στρατώνες, ανθρώπους του μόχθου, Μακεδονομάχους, ιερωμένους κ.ά. Διακρίνονται οι επιρροές από τη ζωγραφική του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη και του Νίκου Φωτάκι, ενώ συχνά τόσο το ζωγραφικό του ύφος όσο και η τεχνοτροπία του επηρεάζονται έντονα από την ψυχική του διάθεση, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να εφαρμόζει στα έργα του στοιχεία διαφόρων ρευμάτων, δημιουργώντας συνθέσεις άλλοτε λυρικές και άλλοτε εξπρεσιονιστικές. Ζωγραφίζει από μια εσωτερική ανάγκη να αποδώσει τις εικόνες που βλέπει γύρω του. Με κοφτή πινελιά, χωρίς προοπτική και φωτοσκιάσεις δημιουργεί έργα όπου τον πρωτεύοντα ρόλο έχουν το χρώμα και η αναγνώριση του θέματος και όχι τόσο η λεπτομέρεια στο σχέδιο.
-
Τα έργα του, τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι τέμπερες μικρών διαστάσεων, μπορούν να χωριστούν σε διάφορες θεματογραφικές ενότητες: συνθέσεις φυσικού και αστικού τοπίου, εκκλησάκια, στρατώνες, ανθρώπους του μόχθου, Μακεδονομάχους, ιερωμένους κ.ά. Διακρίνονται οι επιρροές από τη ζωγραφική του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη και του Νίκου Φωτάκι, ενώ συχνά τόσο το ζωγραφικό του ύφος όσο και η τεχνοτροπία του επηρεάζονται έντονα από την ψυχική του διάθεση, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να εφαρμόζει στα έργα του στοιχεία διαφόρων ρευμάτων, δημιουργώντας συνθέσεις άλλοτε λυρικές και άλλοτε εξπρεσιονιστικές. Ζωγραφίζει από μια εσωτερική ανάγκη να αποδώσει τις εικόνες που βλέπει γύρω του. Με κοφτή πινελιά, χωρίς προοπτική και φωτοσκιάσεις δημιουργεί έργα όπου τον πρωτεύοντα ρόλο έχουν το χρώμα και η αναγνώριση του θέματος και όχι τόσο η λεπτομέρεια στο σχέδιο.
-
Τα έργα του, τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι τέμπερες μικρών διαστάσεων, μπορούν να χωριστούν σε διάφορες θεματογραφικές ενότητες: συνθέσεις φυσικού και αστικού τοπίου, εκκλησάκια, στρατώνες, ανθρώπους του μόχθου, Μακεδονομάχους, ιερωμένους κ.ά. Διακρίνονται οι επιρροές από τη ζωγραφική του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη και του Νίκου Φωτάκι, ενώ συχνά τόσο το ζωγραφικό του ύφος όσο και η τεχνοτροπία του επηρεάζονται έντονα από την ψυχική του διάθεση, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να εφαρμόζει στα έργα του στοιχεία διαφόρων ρευμάτων, δημιουργώντας συνθέσεις άλλοτε λυρικές και άλλοτε εξπρεσιονιστικές. Ζωγραφίζει από μια εσωτερική ανάγκη να αποδώσει τις εικόνες που βλέπει γύρω του. Με κοφτή πινελιά, χωρίς προοπτική και φωτοσκιάσεις δημιουργεί έργα όπου τον πρωτεύοντα ρόλο έχουν το χρώμα και η αναγνώριση του θέματος και όχι τόσο η λεπτομέρεια στο σχέδιο.
-
Τα έργα του, τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι τέμπερες μικρών διαστάσεων, μπορούν να χωριστούν σε διάφορες θεματογραφικές ενότητες: συνθέσεις φυσικού και αστικού τοπίου, εκκλησάκια, στρατώνες, ανθρώπους του μόχθου, Μακεδονομάχους, ιερωμένους κ.ά. Διακρίνονται οι επιρροές από τη ζωγραφική του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη και του Νίκου Φωτάκι, ενώ συχνά τόσο το ζωγραφικό του ύφος όσο και η τεχνοτροπία του επηρεάζονται έντονα από την ψυχική του διάθεση, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να εφαρμόζει στα έργα του στοιχεία διαφόρων ρευμάτων, δημιουργώντας συνθέσεις άλλοτε λυρικές και άλλοτε εξπρεσιονιστικές. Ζωγραφίζει από μια εσωτερική ανάγκη να αποδώσει τις εικόνες που βλέπει γύρω του. Με κοφτή πινελιά, χωρίς προοπτική και φωτοσκιάσεις δημιουργεί έργα όπου τον πρωτεύοντα ρόλο έχουν το χρώμα και η αναγνώριση του θέματος και όχι τόσο η λεπτομέρεια στο σχέδιο.
-
Οι συνθέσεις του αστικού τοπίου με σκηνές της καθημερινής ζωής αποτελούν ένα προσφιλές θέμα στη ζωγραφική του Πάνου Παπανάκου. Το "Καπνιστήριο" αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της θεματολογίας του καλλιτέχνη, όπου αποδίδει με έντονο χρώμα τους όγκους των κτηρίων που αποτυπώνονται στη ζωγραφική επιφάνεια, χωρίς να δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην απόδοση της προοπτικής, αλλά θέλοντας να υπερτονίσει τη δραστηριότητα που αναπτύσσεται στο μπροστινό τμήμα της σύνθεσης.
-
Η ζωγραφική του Πάνου Παπανάκου, απλή και ξεκάθαρη, διακρίνεται από την εσωτερική ανάγκη του καλλιτέχνη να αποδώσει αυτό που βλέπει. Στο έργο "Λόφος" ζωγραφίζει με κοφτή πινελιά . Το χρώμα και η άμεση αναγνώριση του θέματος έχουν τον πρωτεύοντα ρόλα και όχι τόσο η λεπτομέρεια στο σχέδιο.
-
Το έργο «Χωρίς τίτλο» αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της μεθόδου της ψηφαρίθμησης που εφαρμόζει στη δεύτερη περίοδο της δουλειάς του. Χρησιμοποιώντας συνήθως τα συναξάρια προσπάθησε να αποδώσει χρωματικά τη λεκτική αρμονία που υπάρχει στα ιερά κείμενα. Οι λέξεις αποδομούνται σε γράμματα και τα γράμματα μεταφράζονταν σε αριθμούς. Άθροιζε τις αριθμητικές τιμές των γραμμάτων κάθε λέξης, παράλληλα μετρούσε την ποιότητα των γραμμάτων της (ένρινα, χειλικά, ουρανικά κ.λπ.) και προχωρούσε και σε ξεχωριστή κατάταξη των λέξεων σε ουσιαστικά, επίθετα, ρήματα και άλλα μέρη του λόγου για να αποφασίσει τους χρωματικούς τόνους που θα κυριαρχούσαν στον έργο. Σε κάθε έναν από τους εννέα αριθμούς αντιστοιχούσε και ένα χρώμα: Π.χ. ο αριθμός 1 αντιστοιχούσε στο μπλε, το 2 στο κίτρινο, το 3 στο ροζ ή το ανοιχτό λιλά κ.ο.κ.
Όλο το υλικό που προέκυπτε από τη μελέτη των γραμμάτων, των λέξεων και των μερών του λόγου ανασυντίθονταν συνήθως σε μια επιφάνεια καθορισμένων διαστάσεων, περίπου 25 x 30 εκ., στην οποία είχε προηγουμένως αντιγράψει το αρχικό σχέδιο με ριζόχαρτο.
