-
Στη σειρά έργων «Όνειρα» η Rula Halawani θέλει να προβάλλει μια διαφορετική εικόνα των παιδιών της Παλαιστίνης: τα παιδιά εξασκούν τα αγαπημένα τους αθλήματα και μέσω αυτών εκφράζουν τα όνειρά τους. Μέσα στις εύθραυστες συνθήκες ζωής που ζουν, μέσα σε ένα περιβάλλον αστάθειας, βίας, πολέμου εξακολουθούν να έχουν δυνατά όνειρα, την επιθυμία να πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους: να γίνουν κορυφαίοι-ες αθλητές-τριες μπάσκετ, ποδοσφαίρου, βόλευ ή ακόμη διάσημοι/ες χορευτές/χορεύτριες. Πάντοτε, όμως, το υπέρτατο όνειρο παραμένει το κοινό αγαθό της ειρήνης, της ελευθερίας, της αρμονικής ζωής.
-
Στη σειρά έργων «Όνειρα» η Rula Halawani θέλει να προβάλλει μια διαφορετική εικόνα των παιδιών της Παλαιστίνης: τα παιδιά εξασκούν τα αγαπημένα τους αθλήματα και μέσω αυτών εκφράζουν τα όνειρά τους. Μέσα στις εύθραυστες συνθήκες ζωής που ζουν, μέσα σε ένα περιβάλλον αστάθειας, βίας, πολέμου εξακολουθούν να έχουν δυνατά όνειρα, την επιθυμία να πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους: να γίνουν κορυφαίοι-ες αθλητές-τριες μπάσκετ, ποδοσφαίρου, βόλευ ή ακόμη διάσημοι/ες χορευτές/χορεύτριες. Πάντοτε, όμως, το υπέρτατο όνειρο παραμένει το κοινό αγαθό της ειρήνης, της ελευθερίας, της αρμονικής ζωής.
-
Στη σειρά έργων «Όνειρα» η Rula Halawani θέλει να προβάλλει μια διαφορετική εικόνα των παιδιών της Παλαιστίνης: τα παιδιά εξασκούν τα αγαπημένα τους αθλήματα και μέσω αυτών εκφράζουν τα όνειρά τους. Μέσα στις εύθραυστες συνθήκες ζωής που ζουν, μέσα σε ένα περιβάλλον αστάθειας, βίας, πολέμου εξακολουθούν να έχουν δυνατά όνειρα, την επιθυμία να πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους: να γίνουν κορυφαίοι-ες αθλητές-τριες μπάσκετ, ποδοσφαίρου, βόλευ ή ακόμη διάσημοι/ες χορευτές/χορεύτριες. Πάντοτε, όμως, το υπέρτατο όνειρο παραμένει το κοινό αγαθό της ειρήνης, της ελευθερίας, της αρμονικής ζωής.
-
Στη σειρά έργων «Όνειρα» η Rula Halawani θέλει να προβάλλει μια διαφορετική εικόνα των παιδιών της Παλαιστίνης: τα παιδιά εξασκούν τα αγαπημένα τους αθλήματα και μέσω αυτών εκφράζουν τα όνειρά τους. Μέσα στις εύθραυστες συνθήκες ζωής που ζουν, μέσα σε ένα περιβάλλον αστάθειας, βίας, πολέμου εξακολουθούν να έχουν δυνατά όνειρα, την επιθυμία να πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους: να γίνουν κορυφαίοι-ες αθλητές-τριες μπάσκετ, ποδοσφαίρου, βόλευ ή ακόμη διάσημοι/ες χορευτές/χορεύτριες. Πάντοτε, όμως, το υπέρτατο όνειρο παραμένει το κοινό αγαθό της ειρήνης, της ελευθερίας, της αρμονικής ζωής.
-
Στη σειρά έργων «Όνειρα» η Rula Halawani θέλει να προβάλλει μια διαφορετική εικόνα των παιδιών της Παλαιστίνης: τα παιδιά εξασκούν τα αγαπημένα τους αθλήματα και μέσω αυτών εκφράζουν τα όνειρά τους. Μέσα στις εύθραυστες συνθήκες ζωής που ζουν, μέσα σε ένα περιβάλλον αστάθειας, βίας, πολέμου εξακολουθούν να έχουν δυνατά όνειρα, την επιθυμία να πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους: να γίνουν κορυφαίοι-ες αθλητές-τριες μπάσκετ, ποδοσφαίρου, βόλευ ή ακόμη διάσημοι/ες χορευτές/χορεύτριες. Πάντοτε, όμως, το υπέρτατο όνειρο παραμένει το κοινό αγαθό της ειρήνης, της ελευθερίας, της αρμονικής ζωής.
-
Στη σειρά έργων «Όνειρα» η Rula Halawani θέλει να προβάλλει μια διαφορετική εικόνα των παιδιών της Παλαιστίνης: τα παιδιά εξασκούν τα αγαπημένα τους αθλήματα και μέσω αυτών εκφράζουν τα όνειρά τους. Μέσα στις εύθραυστες συνθήκες ζωής που ζουν, μέσα σε ένα περιβάλλον αστάθειας, βίας, πολέμου εξακολουθούν να έχουν δυνατά όνειρα, την επιθυμία να πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους: να γίνουν κορυφαίοι-ες αθλητές-τριες μπάσκετ, ποδοσφαίρου, βόλευ ή ακόμη διάσημοι/ες χορευτές/χορεύτριες. Πάντοτε, όμως, το υπέρτατο όνειρο παραμένει το κοινό αγαθό της ειρήνης, της ελευθερίας, της αρμονικής ζωής.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
-
Περισσότερο από έργο, η σύνθεση "Πειρατές" είναι ένα ζωγραφικό παιχνίδι ανάμεσα στον πατέρα και στην κόρη, οι οποίοι το δημιουργούν μαζί. Το έργο αποπνέει μια παιδική αφέλεια και μια αμεσότητα, ενώ διακρίνεται η αίσθηση πως το μικρό παιδί ζωγραφίζει χωρίς να έχει "μολυνθεί" από τις αρχές της ζωγραφικής. Πραγματεύεται ένα αγαπημένο παιδικό θέμα, τους πειρατές, ενώ η απεικόνιση που θυμίζει το στήσιμο ενός κόμικ με καρέ πάνω στη ζωγραφική επιφάνεια φαίνεται να εξιστορεί την ιστορία πειρατών.
-
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 η Χρυσίδου δημιουργεί την ενότητα έργων «Κόκκινο Δωμάτιο ΙΙ», η οποία αποτελείται από μια πληθώρα μικρών τετράγωνων έργων. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι το έντονο κόκκινο χρώμα που καθορίζει όλη την επιφάνεια του έργου, ενώ οι παραστάσεις που απεικονίζονται σκιαγραφούνται κατά κύριο λόγο με λευκά και μαύρα περιγράμματα. Οι περισσότερες από τις συνθέσεις αφορούν ή υπονοούν ερωτικές περιπτύξεις με την παρουσία γυμνών γυναικείων και ανδρικών σωμάτων, αλλά δεν λείπουν και οι περιπτώσεις όπου απεικονίζονται μόνο το φύλο ή μέρη ανθρώπινου σώματος.
-
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 η Χρυσίδου δημιουργεί την ενότητα έργων «Κόκκινο Δωμάτιο ΙΙ», η οποία αποτελείται από μια πληθώρα μικρών τετράγωνων έργων. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι το έντονο κόκκινο χρώμα που καθορίζει όλη την επιφάνεια του έργου, ενώ οι παραστάσεις που απεικονίζονται σκιαγραφούνται κατά κύριο λόγο με λευκά και μαύρα περιγράμματα. Οι περισσότερες από τις συνθέσεις αφορούν ή υπονοούν ερωτικές περιπτύξεις με την παρουσία γυμνών γυναικείων και ανδρικών σωμάτων, αλλά δεν λείπουν και οι περιπτώσεις όπου απεικονίζονται μόνο το φύλο ή μέρη ανθρώπινου σώματος.
-
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 η Χρυσίδου δημιουργεί την ενότητα έργων «Κόκκινο Δωμάτιο ΙΙ», η οποία αποτελείται από μια πληθώρα μικρών τετράγωνων έργων. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι το έντονο κόκκινο χρώμα που καθορίζει όλη την επιφάνεια του έργου, ενώ οι παραστάσεις που απεικονίζονται σκιαγραφούνται κατά κύριο λόγο με λευκά και μαύρα περιγράμματα. Οι περισσότερες από τις συνθέσεις αφορούν ή υπονοούν ερωτικές περιπτύξεις με την παρουσία γυμνών γυναικείων και ανδρικών σωμάτων, αλλά δεν λείπουν και οι περιπτώσεις όπου απεικονίζονται μόνο το φύλο ή μέρη ανθρώπινου σώματος.
