-
Το έργο του Μάρκου Μέσκου, ζωγραφικό, αποτυπώνει υπαίθρια τοπία, τα οποία χαρακτηρίζονται από μια ρομαντική, λυρική διάθεση. Πρόκειται για περιοχές που μεταφέρουν το προσωπικό του βίωμα, το οποίο έρχεται σε ευθεία αντιστοιχία με ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις. Η χρωματική αρμονία δημιουργεί μια έκδηλη ποιητική διάθεση σε μια προσπάθεια απόδοσης της φυσικής ατμόσφαιρας. Το έργο του συχνά αποπειράται να εικονοποιήσει τον ποιητικό του λόγο.
Στη συγκεκριμένη σύνθεση κάθε επιφάνεια έχει διαστάσεις 18 x 13 εκ. και η συνολική είναι 18 x 43 εκ.
-
Το έργο του Μάρκου Μέσκου, ζωγραφικό, αποτυπώνει υπαίθρια τοπία, τα οποία χαρακτηρίζονται από μια ρομαντική, λυρική διάθεση. Πρόκειται για περιοχές που μεταφέρουν το προσωπικό του βίωμα, το οποίο έρχεται σε ευθεία αντιστοιχία με ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις. Η χρωματική αρμονία δημιουργεί μια έκδηλη ποιητική διάθεση σε μια προσπάθεια απόδοσης της φυσικής ατμόσφαιρας. Το έργο του συχνά αποπειράται να εικονοποιήσει τον ποιητικό του λόγο.
-
Το έργο του Μάρκου Μέσκου, ζωγραφικό, αποτυπώνει υπαίθρια τοπία, τα οποία χαρακτηρίζονται από μια ρομαντική, λυρική διάθεση. Πρόκειται για περιοχές που μεταφέρουν το προσωπικό του βίωμα, το οποίο έρχεται σε ευθεία αντιστοιχία με ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις. Η χρωματική αρμονία δημιουργεί μια έκδηλη ποιητική διάθεση σε μια προσπάθεια απόδοσης της φυσικής ατμόσφαιρας. Το έργο του συχνά αποπειράται να εικονοποιήσει τον ποιητικό του λόγο.
-
Το έργο του Μάρκου Μέσκου, ζωγραφικό, αποτυπώνει υπαίθρια τοπία, τα οποία χαρακτηρίζονται από μια ρομαντική, λυρική διάθεση. Πρόκειται για περιοχές που μεταφέρουν το προσωπικό του βίωμα, το οποίο έρχεται σε ευθεία αντιστοιχία με ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις. Η χρωματική αρμονία δημιουργεί μια έκδηλη ποιητική διάθεση σε μια προσπάθεια απόδοσης της φυσικής ατμόσφαιρας. Το έργο του συχνά αποπειράται να εικονοποιήσει τον ποιητικό του λόγο.
-
Το έργο του Μάρκου Μέσκου, ζωγραφικό, αποτυπώνει υπαίθρια τοπία, τα οποία χαρακτηρίζονται από μια ρομαντική, λυρική διάθεση. Πρόκειται για περιοχές που μεταφέρουν το προσωπικό του βίωμα, το οποίο έρχεται σε ευθεία αντιστοιχία με ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις. Η χρωματική αρμονία δημιουργεί μια έκδηλη ποιητική διάθεση σε μια προσπάθεια απόδοσης της φυσικής ατμόσφαιρας. Το έργο του συχνά αποπειράται να εικονοποιήσει τον ποιητικό του λόγο.
-
Το έργο του Μάρκου Μέσκου, ζωγραφικό, αποτυπώνει υπαίθρια τοπία, τα οποία χαρακτηρίζονται από μια ρομαντική, λυρική διάθεση. Πρόκειται για περιοχές που μεταφέρουν το προσωπικό του βίωμα, το οποίο έρχεται σε ευθεία αντιστοιχία με ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις. Η χρωματική αρμονία δημιουργεί μια έκδηλη ποιητική διάθεση σε μια προσπάθεια απόδοσης της φυσικής ατμόσφαιρας. Το έργο του συχνά αποπειράται να εικονοποιήσει τον ποιητικό του λόγο.
-
Το έργο του Μάρκου Μέσκου, ζωγραφικό, αποτυπώνει υπαίθρια τοπία, τα οποία χαρακτηρίζονται από μια ρομαντική, λυρική διάθεση. Πρόκειται για περιοχές που μεταφέρουν το προσωπικό του βίωμα, το οποίο έρχεται σε ευθεία αντιστοιχία με ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις. Η χρωματική αρμονία δημιουργεί μια έκδηλη ποιητική διάθεση σε μια προσπάθεια απόδοσης της φυσικής ατμόσφαιρας. Το έργο του συχνά αποπειράται να εικονοποιήσει τον ποιητικό του λόγο.
-
Το έργο του Μάρκου Μέσκου, ζωγραφικό, αποτυπώνει υπαίθρια τοπία, τα οποία χαρακτηρίζονται από μια ρομαντική, λυρική διάθεση. Πρόκειται για περιοχές που μεταφέρουν το προσωπικό του βίωμα, το οποίο έρχεται σε ευθεία αντιστοιχία με ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις. Η χρωματική αρμονία δημιουργεί μια έκδηλη ποιητική διάθεση σε μια προσπάθεια απόδοσης της φυσικής ατμόσφαιρας. Το έργο του συχνά αποπειράται να εικονοποιήσει τον ποιητικό του λόγο.
-
Το έργο του Μάρκου Μέσκου, ζωγραφικό, αποτυπώνει υπαίθρια τοπία, τα οποία χαρακτηρίζονται από μια ρομαντική, λυρική διάθεση. Πρόκειται για περιοχές που μεταφέρουν το προσωπικό του βίωμα, το οποίο έρχεται σε ευθεία αντιστοιχία με ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις. Η χρωματική αρμονία δημιουργεί μια έκδηλη ποιητική διάθεση σε μια προσπάθεια απόδοσης της φυσικής ατμόσφαιρας. Το έργο του συχνά αποπειράται να εικονοποιήσει τον ποιητικό του λόγο.
-
Το έργο του Μάρκου Μέσκου, ζωγραφικό, αποτυπώνει υπαίθρια τοπία, τα οποία χαρακτηρίζονται από μια ρομαντική, λυρική διάθεση. Πρόκειται για περιοχές που μεταφέρουν το προσωπικό του βίωμα, το οποίο έρχεται σε ευθεία αντιστοιχία με ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις. Η χρωματική αρμονία δημιουργεί μια έκδηλη ποιητική διάθεση σε μια προσπάθεια απόδοσης της φυσικής ατμόσφαιρας. Το έργο του συχνά αποπειράται να εικονοποιήσει τον ποιητικό του λόγο.
-
Το έργο του Μάρκου Μέσκου, ζωγραφικό, αποτυπώνει υπαίθρια τοπία, τα οποία χαρακτηρίζονται από μια ρομαντική, λυρική διάθεση. Πρόκειται για περιοχές που μεταφέρουν το προσωπικό του βίωμα, το οποίο έρχεται σε ευθεία αντιστοιχία με ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις. Η χρωματική αρμονία δημιουργεί μια έκδηλη ποιητική διάθεση σε μια προσπάθεια απόδοσης της φυσικής ατμόσφαιρας. Το έργο του συχνά αποπειράται να εικονοποιήσει τον ποιητικό του λόγο.
-
Το έργο του Μάρκου Μέσκου, ζωγραφικό, αποτυπώνει υπαίθρια τοπία, τα οποία χαρακτηρίζονται από μια ρομαντική, λυρική διάθεση. Πρόκειται για περιοχές που μεταφέρουν το προσωπικό του βίωμα, το οποίο έρχεται σε ευθεία αντιστοιχία με ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις. Η χρωματική αρμονία δημιουργεί μια έκδηλη ποιητική διάθεση σε μια προσπάθεια απόδοσης της φυσικής ατμόσφαιρας. Το έργο του συχνά αποπειράται να εικονοποιήσει τον ποιητικό του λόγο.
-
Το έργο του Μάρκου Μέσκου, ζωγραφικό, αποτυπώνει υπαίθρια τοπία, τα οποία χαρακτηρίζονται από μια ρομαντική, λυρική διάθεση. Πρόκειται για περιοχές που μεταφέρουν το προσωπικό του βίωμα, το οποίο έρχεται σε ευθεία αντιστοιχία με ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις. Η χρωματική αρμονία δημιουργεί μια έκδηλη ποιητική διάθεση σε μια προσπάθεια απόδοσης της φυσικής ατμόσφαιρας. Το έργο του συχνά αποπειράται να εικονοποιήσει τον ποιητικό του λόγο.
-
Το έργο της Μαριάννας Ιγνατάκη «Annie», το οποίο εντάσσεται σε έναν ευρύτερο κύκλο έργων, ο οποίος έχει αναφορές στην κινεζική φιλοσοφία και παράδοση, καθώς και σε γενειοφόρες κυρίες και μαλλιανθρώπους, διερευνά αφενός ζητήματα φύλου, ταυτότητας, ετερότητας και αποκλεισμού, αφετέρου όμως πραγματεύεται έννοιες, όπως το «όμορφο» και το «γκροτέσκο», οι οποίες την απασχολούν συστηματικά στο έργο της. Οι μορφές απεικονίζονται κυρίαρχες και κυριαρχικές και δεν αποτελούν αντικείμενο κάποιου αστικού μύθου ή ανθρωπολογικής περιέργειας, αλλά εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, όπου το «διαφέρειν» αποτελεί μια νέα πραγματικότητα.
-
Οι φωτογραφίες τοπίων, στην πλειοψηφία τους ασπρόμαυρες, λιτές, ρεαλιστικές μαρτυρούν την πρόθεση του Στράτου Ντόντση σχετικά με τον τρόπο ερμηνείας της πραγματικότητας: αποτελούν ένα καθαρό, ανόθευτο βλέμμα, στραμμένο σε μια πραγματικότητα ρεαλιστική. Οι συνθέσεις άρτιες, χωρίς να είναι σκηνοθετημένες αποτυπώνουν στιγμιότυπα φυσικών τοπίων, συνήθως χωρίς την ανθρώπινη παρουσία, τα οποία αποπνέουν ηρεμία και συνάμα προκαλούν τον θεατή να τα παρατηρήσει με ένα κριτικό βλέμμα.
-
Οι φωτογραφίες τοπίων, στην πλειοψηφία τους ασπρόμαυρες, λιτές, ρεαλιστικές μαρτυρούν την πρόθεση του Στράτου Ντόντση σχετικά με τον τρόπο ερμηνείας της πραγματικότητας: αποτελούν ένα καθαρό, ανόθευτο βλέμμα, στραμμένο σε μια πραγματικότητα ρεαλιστική. Οι συνθέσεις άρτιες, χωρίς να είναι σκηνοθετημένες αποτυπώνουν στιγμιότυπα φυσικών τοπίων, συνήθως χωρίς την ανθρώπινη παρουσία, τα οποία αποπνέουν ηρεμία και συνάμα προκαλούν τον θεατή να τα παρατηρήσει με ένα κριτικό βλέμμα.
-
Το 2017 η επιτροπή του 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου επέλεξε τις 14 ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος έχοντας ως πυξίδα το βιβλίο της Γαλλίδας φιλοσόφου Simone Weil «Ανάγκη για ρίζες – Μια διακήρυξη καθηκόντων απέναντι στον άνθρωπο και στην κοινωνία» (1949). Με αυτήν την αφορμή ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης, απηύθυνε πρόσκληση σε 14 Έλληνες/νίδες καλλιτέχνες/καλλιτέχνιδες να φιλοτεχνήσουν ένα έργο τέχνης, το οποίο θα ήταν εμπνευσμένο και συναρτώμενο διαλεκτικά με μία από τις ταινίες του διαγωνιστικού τμήματος και με το βιβλίο της Simone Weil και θα παρουσιάζονταν στη συνέχεια στην έκθεση «Ρίζωμα».
Η Μαρία Κριαρά ανέλαβε την παραγωγή ενός έργου, το οποίο ερχόταν σε ευθεία αντιστοιχία με το βιβλίο της Weil και την κινηματογραφική ταινία του Vahid Jalilvand «Ούτε Όνομα, Ούτε Υπογραφή», η οποία αφορούσε τον θάνατο ενός μικρού παιδιού μιας εργατικής οικογένειας στο Ιράν και τις αδιευκρίνιστες συνθήκες που συνέβη. Για το έργο της επέλεξε ως βάση για το σχέδιο της μια εικόνα από ένα επιμορφωτικό βιβλίο παιδικής λογοτεχνίας, η οποία συνιστά μια φωτογραφία τεκμηρίωσης από την πραγματοποίηση μιας σειράς δοκιμαστικών ελέγχων για την πιστοποίηση της αντοχής των διαστημικών στολών της NASA σε συνθήκες ακραίων θερμοκρασιών. Το “San Precario” επιχειρεί να διασταυρώσει τα αναδυόμενα νοήματα ταινίας και βιβλίου, έννοιες όπως αυτές του φυσικού μόχθου, του ρίσκου, της ασφάλειας, της ευθύνης, της τιμωρίας, της ισότητας και σύμφωνα με την καλλιτέχνιδα «προτάσσει τη μορφή ενός κοσμικού αγίου των επισφαλών υποθέσεων ως μια φιγούρα αινιγματική-υπερβατική και συγχρόνως ευάλωτη».
-
Το έργο "I am an infinity in the Becoming" του Πάνου Τσαγκάρη είναι μέρος μιας ενότητας έργων του καλλιτέχνη ως αποτέλεσμα των αναζητήσεων και των υπαρξιακών προβληματισμών του για τη ζωή, το θείο, τον άνθρωπο, το πεπρωμένο και γεφυρώνει το θεωρητικό κενό ανάμεσα στις βαθιά ριζωμένες υπερβατικές δοξασίες και τις σύγχρονες εικαστικές αναζητήσεις. Χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά, όπως φύλλα χρυσού, ακρυλικά χρώματα, μελάνι κ.ά. θέλοντας να αποτυπώσει στον καμβά ένα συνονθύλευμα φαινομενικά ετερόκλιτων συμβόλων, μύθων και παραδόσεων που παρόλα αυτά συγκλίνουν, ανεξάρτητα από τον χρόνο και τον τόπο δημιουργίας τους.
-
Το έργο Quicksand της Αλεξάνδρας Μαράτη ανήκει σε έναν ευρύτερο κύκλο έργων, του οποίου οι απεικονίσεις λειτουργούν ως ταξίδι σε έναν απροσδιόριστο χωροχρόνο, πιθανόν φαντασιακό. Κυριαρχούν οι σκοτεινές χρωματικές παλέτες και οι έντονες αντιπαραθέσεις σκιάς-φωτός μέσα από τα οποία ξεπροβάλλουν ετοιμόρροπα πολυώροφα κτήρια και ιπτάμενα πολεμικά jets, ένας χείμαρρος εικόνων στην ίδια ζωγραφική επιφάνεια που επιτρέπει στον κάθε θεατή διαφορετικούς συνειρμούς και την απόδοση διαφορετικών αναλύσεων και προσεγγίσεων σχετικά με την ερμηνεία της εικόνας.
-
Η σύνθεση «Τοπιογραφία» απεικονίζει έναν κόσμο οικείο και συνάμα αλλόκοτο. Το σχέδιο λεπτομερές, χωρίς να είναι θορυβώδες καλεί τον θεατή να το παρατηρήσει, καθώς εκείνος βλέπει μια εικόνα φαινομενικά ήπια, ευχάριστη, η οποία ωστόσο μπορεί να κρύβει πολλαπλά αφηγηματικά στρώματα. Ο Βασίλης Πούλιος συνηθίζει να χρησιμοποιεί το κάρβουνο ως βασικό του υλικό, ένα υλικό σκληρό και «άκαμπτο», δουλεμένο από τον καλλιτέχνη με μαεστρία. Η επιλογή του δεν είναι τυχαία, καθώς το αποτέλεσμα στις συνθέσεις προκαλεί εσωτερική ένταση και ψυχική διέγερση.
-
Στο πλαίσιο της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την Οκτωβριανή Επανάσταση διοργανώθηκε αρχικά στη Θεσσαλονίκη από το Κ.Μ.Σ.Τ. και στη συνέχεια στην Αθήνα στην Α.Σ.Κ.Τ. η έκθεση «Η μνήμη της Επανάστασης. Σύγχρονοι Έλληνες Εικαστικοί 100 χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση», όπου Έλληνες εικαστικοί κλήθηκαν να εμπνευστούν από την επανάσταση και να δημιουργήσουν έργα τα οποία εκτέθηκαν μαζί με έργα της Συλλογής Κωστάκη. Ο Λεωνίδας Γιαννακόπουλος εμπνέεται από το σχέδιο του αρχιτέκτονα Noi Trotsky για το Κτήριο των Σοβιέτ στο Κίροφ στην Αγία Πετρούπολη και δημιουργεί το ομώνυμο έργο. Στο σχέδιο με μελάνι ο Γιαννακόπουλος με ακρίβεια και σχεδιαστική λεπτομέρεια δημιουργεί μια σύνθεση στην οποία επιχειρεί να σχολιάζει τις πολιτικές και κοινωνικές πραγματικότητες της Σοβιετικής Ένωσης.
-
Η Αλέκα Τσιρώνη κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης της πανδημίας του Sars-CoV-2 δημιουργεί μια σειρά φωτογραφικών πορτρέτων αγνώστων, που περιμένουν σε στάσεις λεωφορείων, στις οποίες έχουν επικολληθεί αφίσες για τα μέτρα πρόληψης για την αποφυγή της διάδοσης του ιού Covid-19. Οι διαφημιστικές αυτές αφίσες υπήρξες μέρος δράσης μιας μη κερδοσκοπικής εταιρείας και είτε βανδαλίστηκαν είτε αποτέλεσαν βάσεις επικόλλησης ανακοινώσεων, αγγελιών κ.λπ. Μέσω αυτού του project η Τσιρώνη πραγματεύεται αφενός το ζήτημα της παραδοχής της ύπαρξης της πανδημίας, της αποδοχής των προληπτικών μέτρων και της διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης και αφετέρου της συναίνεσης στην «περιστολή» των ατομικών ελευθεριών. Σύμφωνα με την καλλιτέχνιδα «η χρησιμοποίηση αυτών των έργων στον δημόσιο χώρο (για τον οποίο ούτως ή άλλως προορίζονταν) και η δημιουργία νέων, μέσω αυτών, είναι μέσα στο πλαίσιο της (προδιαγεγραμμένης) πορείας τους, μέχρι την οριστική τους καταστροφή.».
-
Η Αλέκα Τσιρώνη κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης της πανδημίας του Sars-CoV-2 δημιουργεί μια σειρά φωτογραφικών πορτρέτων αγνώστων, που περιμένουν σε στάσεις λεωφορείων, στις οποίες έχουν επικολληθεί αφίσες για τα μέτρα πρόληψης για την αποφυγή της διάδοσης του ιού Covid-19. Οι διαφημιστικές αυτές αφίσες υπήρξες μέρος δράσης μιας μη κερδοσκοπικής εταιρείας και είτε βανδαλίστηκαν είτε αποτέλεσαν βάσεις επικόλλησης ανακοινώσεων, αγγελιών κ.λπ. Μέσω αυτού του project η Τσιρώνη πραγματεύεται αφενός το ζήτημα της παραδοχής της ύπαρξης της πανδημίας, της αποδοχής των προληπτικών μέτρων και της διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης και αφετέρου της συναίνεσης στην «περιστολή» των ατομικών ελευθεριών. Σύμφωνα με την καλλιτέχνιδα «η χρησιμοποίηση αυτών των έργων στον δημόσιο χώρο (για τον οποίο ούτως ή άλλως προορίζονταν) και η δημιουργία νέων, μέσω αυτών, είναι μέσα στο πλαίσιο της (προδιαγεγραμμένης) πορείας τους, μέχρι την οριστική τους καταστροφή.».
-
Ο Bernhard Quade στα έργα του επικεντρώνεται, όπως ο ίδιος μαρτυρεί, «στα ουσιώδη-στη Φύση» και επιθυμεί να παρατηρήσει πως η φύση αλλάζει τους ανθρώπους, πως οι άνθρωποι με τις ενέργειες τους αλλάζουν τη φύση και πως όλο αυτό πάλι αλλάζει τους ανθρώπους. Επιλέγει να φωτογραφίσει τοπία και τόπους από τους οποίους απουσιάζει παντελώς η ανθρώπινη μορφή επιδιώκοντας να προσελκύσει τον θεατή να εισέλθει σε ένα νέο κόσμο, ο οποίος θα δημιουργήσει στον θεατή σιωπή και ένταση. Μέσα από εικόνες που χαρακτηρίζονται από σιωπή και ακινησία, επιχειρεί να αποκαλύψει την κίνηση και την ένταση που υπάρχει γύρω μας. Συχνά τραβά πολλαπλές λήψεις του ίδιο θέματος σε διαφορετικές συνθήκες φωτός και συνδυάζει αυτές τις διαφορετικές λήψεις προκειμένου να επιτύχει ανέφικτες συνθήκες φωτισμού, οι οποίες δημιουργούν την ατμόσφαιρα που επιθυμεί.
-
Ο Bernhard Quade στα έργα του επικεντρώνεται, όπως ο ίδιος μαρτυρεί, «στα ουσιώδη-στη Φύση» και επιθυμεί να παρατηρήσει πως η φύση αλλάζει τους ανθρώπους, πως οι άνθρωποι με τις ενέργειες τους αλλάζουν τη φύση και πως όλο αυτό πάλι αλλάζει τους ανθρώπους. Επιλέγει να φωτογραφίσει τοπία και τόπους από τους οποίους απουσιάζει παντελώς η ανθρώπινη μορφή επιδιώκοντας να προσελκύσει τον θεατή να εισέλθει σε ένα νέο κόσμο, ο οποίος θα δημιουργήσει στον θεατή σιωπή και ένταση. Μέσα από εικόνες που χαρακτηρίζονται από σιωπή και ακινησία, επιχειρεί να αποκαλύψει την κίνηση και την ένταση που υπάρχει γύρω μας. Συχνά τραβά πολλαπλές λήψεις του ίδιο θέματος σε διαφορετικές συνθήκες φωτός και συνδυάζει αυτές τις διαφορετικές λήψεις προκειμένου να επιτύχει ανέφικτες συνθήκες φωτισμού, οι οποίες δημιουργούν την ατμόσφαιρα που επιθυμεί.
