-
O Jacques Villeglé υπήρξε μέλος της ομάδας των Νέων Ρεαλιστών, που συγκρότησε ο Pierre Restany τον Οκτώβριο του 1960. Κοινό τους χαρακτηριστικό το εφήμερο και τα υλικά που ήταν κάθε άλλο παρά «ευγενή». Χρησιμοποιούσαν μέταλλο, χαρτί, σκουπίδια, αφίσες κάθε είδους (διαφημιστικές, κινηματογραφικές, πολιτικές), βιομηχανικά απόβλητα, αναλώσιμα προϊόντα σουπερμάρκετ, λαμαρίνες, σκεύη καθημερινής χρήσης και εστίαζαν στην αχρονικότητα. Ο Villegle χρησιμοποίησε στο έργο του κατά κύριο λόγο σκισμένες αφίσες, τις οποίες αποσπούσε από τα σημεία που ήταν αναρτημένες. Ανέπτυξε την τεχνική του décollage, η οποία προκύπτει από την κοπή, το σχίσιμο ή με απομάκρυνση κομματιών από την αρχική εικόνα. Ακόμη, ανέπτυξε ένα είδος αλφαβήτου που αποτελείται από συμβολικά γράμματα. Οι απεικονίσεις του θεματολογικά κάλυπταν ένα μεγάλο εύρος: από χιουμοριστικές, σατυρικές συνθέσεις μέχρι κοινωνικά και πολιτικά σχόλια. Θέλοντας να αποδώσει φόρο τιμής στους προηγούμενους σκοπούς των υλικών, δίνει στα έργα του το όνομα της οδού, όπου συγκέντρωσε τις αφίσες. Στοιβάζοντας αφίσες τη μία πάνω στην άλλη και σχίζοντας αυτές που βρίσκονταν στην κορυφή, αποκαλύπτονταν αυτές που βρίσκονταν σε χαμηλότερο σημείο. με τον τρόπο αυτό κατασκεύαζε τις εικόνες που ήθελε.
-
O Jacques Villeglé, υπήρξε μέλος της ομάδας των Νέων Ρεαλιστών, που συγκρότησε ο Pierre Restany τον Οκτώβριο του 1960. Κοινό τους χαρακτηριστικό το εφήμερο και τα υλικά που ήταν κάθε άλλο παρά «ευγενή». Χρησιμοποιούσαν μέταλλο, χαρτί, σκουπίδια, αφίσες κάθε είδους (διαφημιστικές, κινηματογραφικές, πολιτικές), βιομηχανικά απόβλητα, αναλώσιμα προϊόντα σουπερμάρκετ, λαμαρίνες, σκεύη καθημερινής χρήσης και εστίαζαν στην αχρονικότητα. Ο Villegle χρησιμοποίησε στο έργο του κατά κύριο λόγο σκισμένες αφίσες, τις οποίες αποσπούσε από τα σημεία που ήταν αναρτημένες. Ανέπτυξε την τεχνική του décollage, η οποία προκύπτει από την κοπή, το σχίσιμο ή με απομάκρυνση κομματιών από την αρχική εικόνα. Ακόμη, ανέπτυξε ένα είδος αλφαβήτου που αποτελείται από συμβολικά γράμματα. Οι απεικονίσεις του θεματολογικά κάλυπταν ένα μεγάλο εύρος: από χιουμοριστικές, σατυρικές συνθέσεις μέχρι κοινωνικά και πολιτικά σχόλια. Θέλοντας να αποδώσει φόρο τιμής στους προηγούμενους σκοπούς των υλικών, δίνει στα έργα του το όνομα της οδού, όπου συγκέντρωσε τις αφίσες. Στοιβάζοντας αφίσες τη μία πάνω στην άλλη και σχίζοντας αυτές που βρίσκονταν στην κορυφή, αποκαλύπτονταν αυτές που βρίσκονταν σε χαμηλότερο σημείο. με τον τρόπο αυτό κατασκεύαζε τις εικόνες που ήθελε.
-
O Jacques Villeglé υπήρξε μέλος της ομάδας των Νέων Ρεαλιστών, που συγκρότησε ο Pierre Restany τον Οκτώβριο του 1960. Κοινό τους χαρακτηριστικό το εφήμερο και τα υλικά που ήταν κάθε άλλο παρά «ευγενή». Χρησιμοποιούσαν μέταλλο, χαρτί, σκουπίδια, αφίσες κάθε είδους (διαφημιστικές, κινηματογραφικές, πολιτικές), βιομηχανικά απόβλητα, αναλώσιμα προϊόντα σουπερμάρκετ, λαμαρίνες, σκεύη καθημερινής χρήσης και εστίαζαν στην αχρονικότητα. Ο Villegle χρησιμοποίησε στο έργο του κατά κύριο λόγο σκισμένες αφίσες, τις οποίες αποσπούσε από τα σημεία που ήταν αναρτημένες. Ανέπτυξε την τεχνική του décollage, η οποία προκύπτει από την κοπή, το σχίσιμο ή με απομάκρυνση κομματιών από την αρχική εικόνα. Ακόμη, ανέπτυξε ένα είδος αλφαβήτου που αποτελείται από συμβολικά γράμματα. Οι απεικονίσεις του θεματολογικά κάλυπταν ένα μεγάλο εύρος: από χιουμοριστικές, σατυρικές συνθέσεις μέχρι κοινωνικά και πολιτικά σχόλια. Θέλοντας να αποδώσει φόρο τιμής στους προηγούμενους σκοπούς των υλικών, δίνει στα έργα του το όνομα της οδού, όπου συγκέντρωσε τις αφίσες. Στοιβάζοντας αφίσες τη μία πάνω στην άλλη και σχίζοντας αυτές που βρίσκονταν στην κορυφή, αποκαλύπτονταν αυτές που βρίσκονταν σε χαμηλότερο σημείο. με τον τρόπο αυτό κατασκεύαζε τις εικόνες που ήθελε.
-
O Jacques Villeglé υπήρξε μέλος της ομάδας των Νέων Ρεαλιστών, που συγκρότησε ο Pierre Restany τον Οκτώβριο του 1960. Κοινό τους χαρακτηριστικό το εφήμερο και τα υλικά που ήταν κάθε άλλο παρά «ευγενή». Χρησιμοποιούσαν μέταλλο, χαρτί, σκουπίδια, αφίσες κάθε είδους (διαφημιστικές, κινηματογραφικές, πολιτικές), βιομηχανικά απόβλητα, αναλώσιμα προϊόντα σουπερμάρκετ, λαμαρίνες, σκεύη καθημερινής χρήσης και εστίαζαν στην αχρονικότητα. Ο Villegle χρησιμοποίησε στο έργο του κατά κύριο λόγο σκισμένες αφίσες, τις οποίες αποσπούσε από τα σημεία που ήταν αναρτημένες. Ανέπτυξε την τεχνική του décollage, η οποία προκύπτει από την κοπή, το σχίσιμο ή με απομάκρυνση κομματιών από την αρχική εικόνα. Ακόμη, ανέπτυξε ένα είδος αλφαβήτου που αποτελείται από συμβολικά γράμματα. Οι απεικονίσεις του θεματολογικά κάλυπταν ένα μεγάλο εύρος: από χιουμοριστικές, σατυρικές συνθέσεις μέχρι κοινωνικά και πολιτικά σχόλια. Θέλοντας να αποδώσει φόρο τιμής στους προηγούμενους σκοπούς των υλικών, δίνει στα έργα του το όνομα της οδού, όπου συγκέντρωσε τις αφίσες. Στοιβάζοντας αφίσες τη μία πάνω στην άλλη και σχίζοντας αυτές που βρίσκονταν στην κορυφή, αποκαλύπτονταν αυτές που βρίσκονταν σε χαμηλότερο σημείο. με τον τρόπο αυτό κατασκεύαζε τις εικόνες που ήθελε.
-
O Jacques Villeglé υπήρξε μέλος της ομάδας των Νέων Ρεαλιστών, που συγκρότησε ο Pierre Restany τον Οκτώβριο του 1960. Κοινό τους χαρακτηριστικό το εφήμερο και τα υλικά που ήταν κάθε άλλο παρά «ευγενή». Χρησιμοποιούσαν μέταλλο, χαρτί, σκουπίδια, αφίσες κάθε είδους (διαφημιστικές, κινηματογραφικές, πολιτικές), βιομηχανικά απόβλητα, αναλώσιμα προϊόντα σουπερμάρκετ, λαμαρίνες, σκεύη καθημερινής χρήσης και εστίαζαν στην αχρονικότητα. Ο Villegle χρησιμοποίησε στο έργο του κατά κύριο λόγο σκισμένες αφίσες, τις οποίες αποσπούσε από τα σημεία που ήταν αναρτημένες. Ανέπτυξε την τεχνική του décollage, η οποία προκύπτει από την κοπή, το σχίσιμο ή με απομάκρυνση κομματιών από την αρχική εικόνα. Ακόμη, ανέπτυξε ένα είδος αλφαβήτου που αποτελείται από συμβολικά γράμματα. Οι απεικονίσεις του θεματολογικά κάλυπταν ένα μεγάλο εύρος: από χιουμοριστικές, σατυρικές συνθέσεις μέχρι κοινωνικά και πολιτικά σχόλια. Θέλοντας να αποδώσει φόρο τιμής στους προηγούμενους σκοπούς των υλικών, δίνει στα έργα του το όνομα της οδού, όπου συγκέντρωσε τις αφίσες. Στοιβάζοντας αφίσες τη μία πάνω στην άλλη και σχίζοντας αυτές που βρίσκονταν στην κορυφή, αποκαλύπτονταν αυτές που βρίσκονταν σε χαμηλότερο σημείο. με τον τρόπο αυτό κατασκεύαζε τις εικόνες που ήθελε.
-
O Jacques Villeglé υπήρξε μέλος της ομάδας των Νέων Ρεαλιστών, που συγκρότησε ο Pierre Restany τον Οκτώβριο του 1960. Κοινό τους χαρακτηριστικό το εφήμερο και τα υλικά που ήταν κάθε άλλο παρά «ευγενή». Χρησιμοποιούσαν μέταλλο, χαρτί, σκουπίδια, αφίσες κάθε είδους (διαφημιστικές, κινηματογραφικές, πολιτικές), βιομηχανικά απόβλητα, αναλώσιμα προϊόντα σουπερμάρκετ, λαμαρίνες, σκεύη καθημερινής χρήσης και εστίαζαν στην αχρονικότητα. Ο Villegle χρησιμοποίησε στο έργο του κατά κύριο λόγο σκισμένες αφίσες, τις οποίες αποσπούσε από τα σημεία που ήταν αναρτημένες. Ανέπτυξε την τεχνική του décollage, η οποία προκύπτει από την κοπή, το σχίσιμο ή με απομάκρυνση κομματιών από την αρχική εικόνα. Ακόμη, ανέπτυξε ένα είδος αλφαβήτου που αποτελείται από συμβολικά γράμματα. Οι απεικονίσεις του θεματολογικά κάλυπταν ένα μεγάλο εύρος: από χιουμοριστικές, σατυρικές συνθέσεις μέχρι κοινωνικά και πολιτικά σχόλια. Θέλοντας να αποδώσει φόρο τιμής στους προηγούμενους σκοπούς των υλικών, δίνει στα έργα του το όνομα της οδού, όπου συγκέντρωσε τις αφίσες. Στοιβάζοντας αφίσες τη μία πάνω στην άλλη και σχίζοντας αυτές που βρίσκονταν στην κορυφή, αποκαλύπτονταν αυτές που βρίσκονταν σε χαμηλότερο σημείο. με τον τρόπο αυτό κατασκεύαζε τις εικόνες που ήθελε.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
