-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Ο Γιώργος Λαζόγκας ασχολήθηκε από νωρίς με το σχέδιο καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «το σχέδιο αποτελεί ολοκληρωμένο έργο, ανεξαρτήτως κλίμακας, καθώς δεν ορίζουν οι διαστάσεις το έργο». Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στη δομή της έννοιας του σχεδίου, της εικόνας και της γραμμής με τις περιπέτειές της, οι οποίες ορίζουν κατευθύνσεις που άλλοτε συγκλίνουν προς το κέντρο και άλλοτε ωθούνται προς τα έξω.
Θεματολογικά τα σχέδια κινούνται σε πολλαπλές κατευθύνσεις: γυναικείες μορφές, μυθολογικές φιγούρες, προσωπικές στιγμές. Ίχνη γραφής που αποτυπώνουν πρόσωπα με τα οποία έζησε, φάκελοι αλληλογραφίας, τυπωμένες αναγγελίες εφήμερων γεγονότων, σακούλες, κάθε καθημερινό κομμάτι της ζωής, το οποίο αιχμαλώτισε πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χαρτιού. Συχνά επαναλαμβάνει και επαναδιατυπώνει κάποιες σχεδιαστικές του εκφράσεις και προκύπτει κάτι διαφορετικό.
Στο πέρασμα των χρόνων δεν περιορίζεται μόνο στη ζωγραφική αποτύπωση: σκίζει τα σχέδια σε επιμέρους, τα επανασυγκολλεί και η επανασυγκόλληση αυτή είναι η καταστροφή που συντελεί επιμειξίες. Πολύ συχνά τα κομματιασμένα μέρη προέρχονται από διαφορετικές περιόδους. Ακόμη, ανακαλύπτει το καρμπόν, το οποίο λειτουργεί ως μήτρα, καθώς η γραφή αποκολλάται από τη μαύρη επιφάνεια και αποτυπώνεται στο λευκό χαρτί, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο τύπωμα εκφράζοντας το αρνητικό-θετικό.
-
Η Χρύσα Ρωμανού στα πρώιμα έργα της στα μέσα της δεκαετίας του 1950 προσπαθεί να αποδεσμευτεί από την παραστατική απεικόνιση. Καθώς το έργο της εξελίσσεται, οι συνθέσεις της χαρακτηρίζονται από έντονα στοιχεία αφαίρεσης, καθώς αναζητά ένα σύγχρονο προσωπικό ιδίωμα, το οποίο διερευνά στις αναζητήσεις της ευρωπαϊκής και αμερικανικής τέχνης της δεκαετίας του 1960, όπως αποτυπώνεται και στη λιθογραφία "Χωρίς τίτλο" που ανήκει στη συλλογή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.
-
Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970 η Χρύσα Ρωμανού δημιουργεί μια σειρά αριθμημένων μεταξοτυπιών για να συνθέσει ένα είδος οπτικού διηγήματος από αυτόνομες εικόνες που συγκεντρώνονται σε “folios”. Πρόκειται για καθαρά αυτοβιογραφικά έργα, τα οποία εμπερικλείουν σκηνές από την προσωπική και επαγγελματική της ζωή, συνδυάζοντας συχνά εικόνα και λόγο, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα στον θεατή να «εισβάλλει» στον καθημερινό της κόσμο. Οι συνθέσεις πολύπλοκες, χτίζονται σε αλλεπάλληλες επιφάνειες, διεισδύοντας το ένα στρώμα στο άλλο: εισάγει κείμενα και χειρόγραφες σημειώσεις, φωτογραφίες δικές της και προσφιλών της προσώπων, προσχέδια των γνωστών κατασκευών της Mecano. Τέσσερις από τις συνολικά έξι που συγκρότησαν την έκδοση «Μερικές σελίδες ημερολογίου, με ένα υστερόγραφο του Πιερ Ρεστανύ» ανήκουν στη Συλλογή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.
-
Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970 η Χρύσα Ρωμανού δημιουργεί μια σειρά αριθμημένων μεταξοτυπιών για να συνθέσει ένα είδος οπτικού διηγήματος από αυτόνομες εικόνες που συγκεντρώνονται σε “folios”. Πρόκειται για καθαρά αυτοβιογραφικά έργα, τα οποία εμπερικλείουν σκηνές από την προσωπική και επαγγελματική της ζωή, συνδυάζοντας συχνά εικόνα και λόγο, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα στον θεατή να «εισβάλλει» στον καθημερινό της κόσμο. Οι συνθέσεις πολύπλοκες, χτίζονται σε αλλεπάλληλες επιφάνειες, διεισδύοντας το ένα στρώμα στο άλλο: εισάγει κείμενα και χειρόγραφες σημειώσεις, φωτογραφίες δικές της και προσφιλών της προσώπων, προσχέδια των γνωστών κατασκευών της Mecano. Τέσσερις από τις συνολικά έξι που συγκρότησαν την έκδοση «Μερικές σελίδες ημερολογίου, με ένα υστερόγραφο του Πιερ Ρεστανύ» ανήκουν στη Συλλογή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.
-
Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970 η Χρύσα Ρωμανού δημιουργεί μια σειρά αριθμημένων μεταξοτυπιών για να συνθέσει ένα είδος οπτικού διηγήματος από αυτόνομες εικόνες που συγκεντρώνονται σε “folios”. Πρόκειται για καθαρά αυτοβιογραφικά έργα, τα οποία εμπερικλείουν σκηνές από την προσωπική και επαγγελματική της ζωή, συνδυάζοντας συχνά εικόνα και λόγο, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα στον θεατή να «εισβάλλει» στον καθημερινό της κόσμο. Οι συνθέσεις πολύπλοκες, χτίζονται σε αλλεπάλληλες επιφάνειες, διεισδύοντας το ένα στρώμα στο άλλο: εισάγει κείμενα και χειρόγραφες σημειώσεις, φωτογραφίες δικές της και προσφιλών της προσώπων, προσχέδια των γνωστών κατασκευών της Mecano. Τέσσερις από τις συνολικά έξι που συγκρότησαν την έκδοση «Μερικές σελίδες ημερολογίου, με ένα υστερόγραφο του Πιερ Ρεστανύ» ανήκουν στη Συλλογή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.
-
Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970 η Χρύσα Ρωμανού δημιουργεί μια σειρά αριθμημένων μεταξοτυπιών για να συνθέσει ένα είδος οπτικού διηγήματος από αυτόνομες εικόνες που συγκεντρώνονται σε “folios”. Πρόκειται για καθαρά αυτοβιογραφικά έργα, τα οποία εμπερικλείουν σκηνές από την προσωπική και επαγγελματική της ζωή, συνδυάζοντας συχνά εικόνα και λόγο, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα στον θεατή να «εισβάλλει» στον καθημερινό της κόσμο. Οι συνθέσεις πολύπλοκες, χτίζονται σε αλλεπάλληλες επιφάνειες, διεισδύοντας το ένα στρώμα στο άλλο: εισάγει κείμενα και χειρόγραφες σημειώσεις, φωτογραφίες δικές της και προσφιλών της προσώπων, προσχέδια των γνωστών κατασκευών της Mecano. Τέσσερις από τις συνολικά έξι που συγκρότησαν την έκδοση «Μερικές σελίδες ημερολογίου, με ένα υστερόγραφο του Πιερ Ρεστανύ» ανήκουν στη Συλλογή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.
-
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 η Χρύσα Ρωμανού πειραματίζεται με την τεχνική της μονοτυπίας. Χρησιμοποιώντας αραιωμένο μελάνι δημιουργεί μια σειρά τυπωμάτων όπου απεικονίζονται αφηρημένες συνθέσεις και στη συνέχεια ένα κολάζ μονοτυπιών, όπως στην περίπτωση του έργου "Ημερολόγιο (Calendier)" στη συλλογή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, παράγει συνθέσεις, οι οποίες αντιστοιχούν στην ενότητα έργων της "Επαναλήψεις".
-
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 η Χρύσα Ρωμανού πειραματίζεται με την τεχνική της μονοτυπίας. Χρησιμοποιώντας αραιωμένο μελάνι δημιουργεί μια σειρά τυπωμάτων όπου απεικονίζονται αφηρημένες συνθέσεις και στη συνέχεια ένα κολάζ μονοτυπιών, όπως στην περίπτωση του έργου "Μορφές" στη συλλογή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, παράγει συνθέσεις, οι οποίες αντιστοιχούν στην ενότητα έργων της "Επαναλήψεις".
-
Τα έργα του, τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι τέμπερες μικρών διαστάσεων, μπορούν να χωριστούν σε διάφορες θεματογραφικές ενότητες: συνθέσεις φυσικού και αστικού τοπίου, εκκλησάκια, στρατώνες, ανθρώπους του μόχθου, Μακεδονομάχους, ιερωμένους κ.ά. Διακρίνονται οι επιρροές από τη ζωγραφική του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη και του Νίκου Φωτάκι, ενώ συχνά τόσο το ζωγραφικό του ύφος όσο και η τεχνοτροπία του επηρεάζονται έντονα από την ψυχική του διάθεση, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να εφαρμόζει στα έργα του στοιχεία διαφόρων ρευμάτων, δημιουργώντας συνθέσεις άλλοτε λυρικές και άλλοτε εξπρεσιονιστικές. Ζωγραφίζει από μια εσωτερική ανάγκη να αποδώσει τις εικόνες που βλέπει γύρω του. Με κοφτή πινελιά, χωρίς προοπτική και φωτοσκιάσεις δημιουργεί έργα όπου τον πρωτεύοντα ρόλο έχουν το χρώμα και η αναγνώριση του θέματος και όχι τόσο η λεπτομέρεια στο σχέδιο.
-
Τα έργα του, τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι τέμπερες μικρών διαστάσεων, μπορούν να χωριστούν σε διάφορες θεματογραφικές ενότητες: συνθέσεις φυσικού και αστικού τοπίου, εκκλησάκια, στρατώνες, ανθρώπους του μόχθου, Μακεδονομάχους, ιερωμένους κ.ά. Διακρίνονται οι επιρροές από τη ζωγραφική του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη και του Νίκου Φωτάκι, ενώ συχνά τόσο το ζωγραφικό του ύφος όσο και η τεχνοτροπία του επηρεάζονται έντονα από την ψυχική του διάθεση, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να εφαρμόζει στα έργα του στοιχεία διαφόρων ρευμάτων, δημιουργώντας συνθέσεις άλλοτε λυρικές και άλλοτε εξπρεσιονιστικές. Ζωγραφίζει από μια εσωτερική ανάγκη να αποδώσει τις εικόνες που βλέπει γύρω του. Με κοφτή πινελιά, χωρίς προοπτική και φωτοσκιάσεις δημιουργεί έργα όπου τον πρωτεύοντα ρόλο έχουν το χρώμα και η αναγνώριση του θέματος και όχι τόσο η λεπτομέρεια στο σχέδιο.
-
Τα έργα του, τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι τέμπερες μικρών διαστάσεων, μπορούν να χωριστούν σε διάφορες θεματογραφικές ενότητες: συνθέσεις φυσικού και αστικού τοπίου, εκκλησάκια, στρατώνες, ανθρώπους του μόχθου, Μακεδονομάχους, ιερωμένους κ.ά. Διακρίνονται οι επιρροές από τη ζωγραφική του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη και του Νίκου Φωτάκι, ενώ συχνά τόσο το ζωγραφικό του ύφος όσο και η τεχνοτροπία του επηρεάζονται έντονα από την ψυχική του διάθεση, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να εφαρμόζει στα έργα του στοιχεία διαφόρων ρευμάτων, δημιουργώντας συνθέσεις άλλοτε λυρικές και άλλοτε εξπρεσιονιστικές. Ζωγραφίζει από μια εσωτερική ανάγκη να αποδώσει τις εικόνες που βλέπει γύρω του. Με κοφτή πινελιά, χωρίς προοπτική και φωτοσκιάσεις δημιουργεί έργα όπου τον πρωτεύοντα ρόλο έχουν το χρώμα και η αναγνώριση του θέματος και όχι τόσο η λεπτομέρεια στο σχέδιο.
-
Τα έργα του, τα οποία στην πλειοψηφία τους είναι τέμπερες μικρών διαστάσεων, μπορούν να χωριστούν σε διάφορες θεματογραφικές ενότητες: συνθέσεις φυσικού και αστικού τοπίου, εκκλησάκια, στρατώνες, ανθρώπους του μόχθου, Μακεδονομάχους, ιερωμένους κ.ά. Διακρίνονται οι επιρροές από τη ζωγραφική του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη και του Νίκου Φωτάκι, ενώ συχνά τόσο το ζωγραφικό του ύφος όσο και η τεχνοτροπία του επηρεάζονται έντονα από την ψυχική του διάθεση, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να εφαρμόζει στα έργα του στοιχεία διαφόρων ρευμάτων, δημιουργώντας συνθέσεις άλλοτε λυρικές και άλλοτε εξπρεσιονιστικές. Ζωγραφίζει από μια εσωτερική ανάγκη να αποδώσει τις εικόνες που βλέπει γύρω του. Με κοφτή πινελιά, χωρίς προοπτική και φωτοσκιάσεις δημιουργεί έργα όπου τον πρωτεύοντα ρόλο έχουν το χρώμα και η αναγνώριση του θέματος και όχι τόσο η λεπτομέρεια στο σχέδιο.
