Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης

Κωδικός έργου

MMA.CC.192

Είδος έργου/ Τύπος τεκμηρίου

el Σχέδιο

en Drawing

Μουσείο

el Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης

en Museum of Modern Art

Συλλογή

el Συλλογή Κωστάκη

en Costakis Collection

Θέμα: Ταξινόμηση αντικειμένου/ έργου (Ύφος/ Τάση/ Ομάδες/ Κινήματα)

el Ρωσική Πρωτοπορία

el Κονστρουκτιβισμός

el Μοντέρνα τέχνη

en Russian Avantgarde

en Constructivism

en Modern art

Τίτλος έργου

el Παράδειγμα συνθετικής δομής

en Example of a Composed Structure

Δημιουργός

el Λαντόφσκι, Νικολάι (1881-1941)

en Ladovskii, Nikolai (1881-1941)

Χρονολογία/ Ημερομηνία δημιουργίας

1921

Πιο πρώιμη χρονολογία (από)

1921

Πιο πρόσφατη χρονολογία (έως)

1921

Ύψος σε εκατοστά

38

Πλάτος σε εκατοστά

27.6

Υλικά

el Μολύβι και μελάνι σε χαρτί

en Pencil and ink on paper

Περιγραφή έργου

el Παράδειγμα συνθετικής δομής. 1921. Μελάνι, μολύβι και αραιωμένο χρώμα σε χαρτόνι. 38 x 27.5. Υπογραφή και χρονολογία κ. δ.: Ν Λαντόφσκι 15 Απριλίου 1921. Διάσπαρτες σημειώσεις με μελάνι: Σχεδιάγραμμα της δομής της σύνθεσης/ Παράδειγμα ήρεμης δομής/ Επίπεδο Γ/ Επίπεδο Β/ Η όλη δομή καθορίζεται από το ορθογώνιο Α, το οποίο δημιουργεί γεωμετρικές ομοιότητες και μεταθέσεις που έχουν κέντρο το Α. Πίσω: Κυκλική σφραγίδα του Ίνχουκ χωρίς αριθμό. Ίνχουκ.

en Example of a Composed Structure. 1921. Ink, pencil and colourwash on board. 38 x 27.5. Signed and dated l. r.: N. Ladovskii April 15, 1921. Dispersed inscriptions in ink: Scheme of the structure of the composition/ Example of composed structure/ Plane C/ Plane B/ The entire structure is governed by the rectangle A, which generates geometric similarities and displacements for which A is the center. On reverse: circular Inkhuk stamp with no number. Inkhuk.

Συνοπτικό βιογραφικό δημιουργού

el Γεννήθηκε στη Μόσχα το 1881. Πέθανε στη Μόσχα το 1941. Σπούδασε στη Σχολή Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής της Μόσχας (1914-17). Εργάστηκε στο αρχιτεκτονικό εργαστήριο του Μοσοβιέτ με τον Ιβάν Σολτόφσκι και τον Αλεξέι Στσούσεφ (1918-20). Μέλος της Ζιβσκουλπτάρχ. Το 1920 μπήκε στο Ίνχουκ όπου οργάνωσε το 1921 την Ομάδα Εργασίας Αρχιτεκτόνων. Από το 1920 άρχισε να διδάσκει στα Βχουτέμας και εγκαινίασε το Εργαστήριο Ερευνών. Το 1923 συνιδρυτής της ΑΣΝΟΒΑ ( Εταιρεία Νέων Αρχιτεκτόνων) και το 1928 της ΑΡΟΥ (Εταιρεία Αρχιτεκτόνων Πολεοδόμων). Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’30 ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα στη διατύπωση νέων ιδεών σχετικά με τον πολεοδομικό σχεδιασμό (Πρόγραμμα για τον σχεδιασμό της “Πράσινης Πόλης”, κοντά στη Μόσχα το 1930). Συμμετείχε στο διαγωνισμό για το σοβιετικό περίπτερο στην Έκθεση Διακοσμητικών Τεχνών των Παρισίων (1924- 25), στο διαγωνισμό για το μνημείο του Κολόμβου στο Σάντο Ντομίνικο (1929) και στο διαγωνισμό για το Μέγαρο των Σοβιέτ στη Μόσχα (1931- 32).

en Born in Moscow, 1881, died in Moscow, 1941. From 1914 to 1917 he studied at the Moscow School of Painting, Sculpture and Architecture. In 1918- 20 he worked in the architectural workshop of Mossovet under Ivan Sholtovskii and Aleksei Schusev. In 1919- 20 he was a member of Shivskulptarch (Commission of Painterly- Sculptural- Architectural Synthesis). In 1920 he joined the Inkhuk, where he organised in 1921 the Architect’s Working Group. From 1920 he taught at Vkhutemas and established the research laboratory. In 1923 he co-founded ASNOVA (Association of New Architects) and in 1928 co-founded ARU (Association of Urbanist Architects). Until the mid 1930’s he was very active in formulating new concepts for urban planning (Project for the planning of the “Green Town” near Moscow, 1930). He participated in the competition for the Soviet Pavilion at the Exposition des Arts Decoratifs et Industriels Modernes in Paris (1924- 25), in the competition for Columbus monument in Santo Domingo (1929) and in the competition for the Palace of the Soviets in Moscow (1931- 32).

Αξία ασφάλισης

10.000

Μονάδα

el Στερλίνες

Όνομα χώρου αποθήκευσης/ Γεωγραφική θέση

el MOMus-Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης-Συλλογή Κωστάκη, Κολοκοτρώνη 21, 56430 Σταυρούπολη

Παλιός κωδικός

CC-0466/N.Ladovskii-/C175-98

Κωδικός ΥΠΠΟ: 98, Κωδικός Κωστάκη: C175, Κωδικός Pictura: C490

Τρόπος απόκτησης

el Αγορά

Προέλευση online

el Αγορά του Ελληνικού Κράτους από τους κληρονόμους της οικογένειας Κωστάκη

en Greek State purchase by the heirs of the Costakis’ family

Βιβλιογραφία

Ρωσική Πρωτοπορία 1910-1930. Η Συλλογή Κωστάκη, Γενική Επιμέλεια Άννα Καφέτση, Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου, Αθήνα 1995.

Θεσσαλονίκη. Συλλογή Γιώργου Κωστάκη. Restart, Θεσσαλονίκη 2018, σελ. 159 (κατάλογος έκθεσης)

Παρατηρήσεις

Σημειώσεις - Παραπομπές Έργου: Καφέτση εικ. 325, σελ. 353.

Δημιουργία - Παραπομπές: Καφέτση, 676.

Ύφος / Περίοδοι/ Ομάδες/ Κινήματα - Περιγραφή:Από το φθινόπωρο του 1920 ως την άνοιξη του 1921 το Ινστιτούτο Καλλιτεχνικής Παιδείας (ΙΝΧΟΥΚ) της Μόσχας οργάνωσε υπό τον συντονισμό του Αλεξέι Μπάμπιτσεφ (μετά την αποχώρηση του ιδρυτικού διευθυντή Βασίλι Καντίνσκι) ένα εργαστήριο με θέμα την μελέτη της σχέσης "σύνθεσης" και "κατασκευής". Υπήρξε ένας δημιουργικός διάλογος που τελικά έβαλε τις βάσεις της θεωρίας του κονστρουκτιβισμού. Ο Γιώργος Κωστάκης απέκτησε στη συλλογή του από την Νατάλια Μπάμπιτσεβα, χήρα του Αλεξέι Μπάμπιτσεφ, φάκελο με πολλά από τα σχέδια που προέκυψαν από την μελέτη της σχέσης "σύνθεση" και "κατασκευή". Με τους τίτλους αυτούς έχουν σωθεί στη συλλογή Κωστάκη ζεύγη σχεδίων των Αλεξέι Μπάμπιτσεφ, Κάρελ Ιόγκανσον, Μπορίς Κορολιόφ, Νικολάι Λαντόφσκι, Κονσταντίν Μεντουνέτσκι, Λιουμπόβ Ποπόβα, Βλαντίμιρ Στένμπεργκ, Βαρβάρα Στεπάνοβα, Νικολάι Ταραμπούκιν και από ένα σχέδιο των Αλεξάντρ Ρότσενκο ("σύνθεση") και Ιβάν Κλιούν ("κατασκευή").

Τίτλοι συναφών έργων: Nikolai Ladovskii, Μοντέλο για κατασκευαστική δομή (C174), Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη

QR Code

https://dam.momus.gr/files/qr/qr-11295.png

Επιπρόσθετες πληροφορίες

Η ιστορία των καλλιτεχνικών κινημάτων της «ρωσικής πρωτοπορίας» οριοθετείται κατά προσέγγιση στα χρόνια ανάμεσα στο 1910 και το 1930. Στα χρόνια αυτά μεσολαβεί η επανάσταση του Οκτωβρίου 1917 και η αλλαγή του πολιτικού συστήματος στη Ρωσία. Από τις αρχές του 20ου αιώνα στη Ρωσία διαμορφώθηκαν ορισμένες προϋποθέσεις υλικές, κοινωνικές και αισθητικές που κατέστησαν εύφορο το έδαφος για τη δημιουργία και ανάπτυξη πειραματικών καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων. Οι υλικές προϋποθέσεις αφορούσαν τα νέα τεχνολογικά επιτεύγματα (τηλέφωνο, τηλέγραφος, κινηματογράφος, αεροπλάνο κ.α.), τον εξηλεκτρισμό, την εκβιομηχάνιση, τον νέο αστικό χωροταξικό σχεδιασμό. Οι κοινωνικές προϋποθέσεις αφορούσαν την δηλωμένη από το 1905 λαϊκή επιθυμία για κοινωνικές αλλαγές λόγω της ανυπαρξίας εργατικού δικαίου και της συνεχιζόμενης φεουδαρχικής κατάστασης στην αγροτική οικονομία. Η κοινωνική δυσαρέσκεια εξαπλώθηκε σε όλα τα κοινωνικά στρώματα μετά την ήττα της Ρωσίας στον ρωσο-ιαπωνικό πόλεμο του 1905 και κυρίως μετά την μεγάλη οικονομική και διοικητική κρίση που ξέσπασε λόγω του ανοιχτού μετώπου στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η παρακμή στην οποία είχε οδηγηθεί η παλαιότερη τέχνη σε συνδυασμό με την επαναστατική νοοτροπία που είχε καταλάβει τα ρωσικά κοινωνικά στρώματα οδήγησαν στην αναζήτηση νέων μορφών τέχνης, συχνά μέσα από τη λαϊκή παράδοση, την αγιογραφία, την παιδική ζωγραφιά. Η επικράτηση της μορφής έναντι του περιεχομένου έγινε βασική αρχή των νέων πειραματισμών, εκδηλώθηκε θεωρητικά με τον φορμαλισμό και οδήγησε στην άνθηση όλων των τεχνών. Εκτός από τις εικαστικές τέχνες, μιλούμε για πρωτοπορία στο θέατρο, τον κινηματογράφο, την λογοτεχνία, τη μουσική. Συναντούμε επίσης την εφαρμογή της κάθε μορφής ριζοσπαστικής καλλιτεχνικής έκφρασης στην καθημερινή ζωή. Οι καλλιτέχνες της πρωτοπορίας σχεδίαζαν θεατρικά κοστούμια και σκηνικά, εξέδρες για λαϊκές συγκεντρώσεις, υφάσματα και στολές εργασίας, οικιακά σκεύη, είδη καθημερινής χρήσης, με σκοπό να φέρουν την τέχνη στη ζωή, να καταργήσουν τις αστικές διακρίσεις. Μετά το 1917 ιδρύθηκαν νέοι θεσμοί και ιδρύματα που υποστήριζαν την τέχνη της πρωτοπορίας. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1920 άρχισε να σκληραίνει σταδιακά η στάση του καθεστώτος απέναντι στα κινήματα και τους εκπροσώπους της πρωτοπορίας, με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική επιβολή το 1934 του δόγματος του «σοσιαλιστικού ρεαλισμού» και την καταδίκη της πρωτοποριακής τέχνης από το σταλινισμό, μία καταδίκη που συνδέθηκε στις περισσότερες περιπτώσεις με προσωπικές διώξεις εναντίον των καλλιτεχνών και με απαγόρευση έκθεσης των έργων τους.