Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης

Κωδικός έργου

MMA.CC.544

Είδος έργου/ Τύπος τεκμηρίου

el Έργο ζωγραφικής

en Painting

Μουσείο

el Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης

en Museum of Modern Art

Συλλογή

el Συλλογή Κωστάκη

en Costakis Collection

Θέμα: Ταξινόμηση αντικειμένου/ έργου (Ύφος/ Τάση/ Ομάδες/ Κινήματα)

el Ρωσική Πρωτοπορία

el Μετα-Πρωτοπορία

el Τοπιογραφία

el Αφαίρεση

el Μοντέρνα τέχνη

en Russian Avantgarde

en Post - Avantgarde

en Landscape painting

en Abstraction

en Modern art

Τίτλος έργου

el Καράβι (recto) ||Τοπίο με κτήρια (verso)

en Boat (recto) ||Landscape with buildings (verso)

Δημιουργός

el Ντρέβιν, Αλεξάντρ (1889-1938)

en Drevin, Αleksandr (1889-1938)

Χρονολογία/ Ημερομηνία δημιουργίας

1931

Πιο πρώιμη χρονολογία (από)

1931

Πιο πρόσφατη χρονολογία (έως)

1931

Ύψος σε εκατοστά

58

Πλάτος σε εκατοστά

79

Υλικά

el Λάδι σε καμβά

en Oil on canvas

Περιγραφή έργου

el Μπροστά: Καράβι. 1931. Λάδι σε καμβά. 58 x 79. Πίσω: Τοπίο με κτήρια. 1931. Λάδι σε καμβά. 58 x 79. Μεταπρωτοπορία.

en Recto: Boat. 1931. Oil on canvas. 58 x 79. Verso: Landscape with buildings. 1931. Oil on canvas. 58 x 79. Post Avant-Garde.

Συνοπτικό βιογραφικό δημιουργού

el Ο Aλεξάντρ Νταβίντοβιτς Ντρέβιν (Βέντεν [σημερινό Τσέσις] στη Λετονία, 15 Ιουλίου 1889 - Φεβρουάριος, 1938), γιος εργάτη, αποφοίτησε από τη Ναυτική Σχολή της πόλης Ρίγα. Την περίοδο 1908-1913 παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή Καλών Τεχνών της ίδιας πόλης με καθηγητή τον Βίλχελμ Πούρβιτ. Από το 1912 συμμετείχε σε εκθέσεις που οργανώθηκαν στη Ρίγα. Στα τέλη του 1914 εγκαταστάθηκε στη Μόσχα. Τα χρόνια 1918-1922 ζωγράφιζε τόσο παραστατικά όσο και αφηρημένα και παράλληλα ασχολήθηκε με την ποίηση. Συμμετείχε στην Πέμπτη Κρατική Έκθεση: Από τον Ιμπρεσιονισμό στη Μη-Αντικειμενική Τέχνη (Μόσχα,1919). Το 1920-1921 ήταν μέλος του Ινστιτούτου Καλλιτεχνικής Παιδείας (IΝΧΟΥΚ), το οποίο εγκατέλειψε μαζί με τους Καντίνσκι, Ουνταλτσόβα και Κλιούν μετά την απόρριψη της καθαρής «ζωγραφικής του καβαλέτου» από τους Κονστρουκτιβιστές -Παραγωγιστές. Ήταν μέλος της Κρατικής Ακαδημίας των Καλλιτεχνικών Επιστημών (ΓΚΑΧΝ), και τα χρόνια 1920-1930 δίδαξε ζωγραφική στα Ανώτερα Κρατικά Καλλιτεχνικά και Τεχνικά Εργαστήρια (ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ) και στο Ανώτερο Κρατικό Καλλιτεχνικό-Τεχνικό Ινστιτούτο (ΒΧΟΥΤΕΪΝ). Εκεί συνεργάστηκε στενά με την Ουνταλτσόβα, την οποία στη συνέχεια παντρεύτηκε. Το 1921-1922 συμμετείχε στην έκθεση Ο Κόσμος της Τέχνης στη Μόσχα και το 1923 στην Έκθεση Ζωγραφικής με άλλα πρώην μέλη της ομάδας «Βαλές-Καρό». Τα χρόνια 1926-1928 πήγε με την Ουνταλτσόβα στα Ουράλια και στη συνέχεια πραγματοποίησαν από κοινού έκθεση στο Ρωσικό Μουσείο του Λένινγκραντ (1928). Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 ασχολήθηκε με την τοπιογραφία. Το 1929-1931 πήγε στην Αλτάια και το 1933 στην Αρμενία. Το 1934 και πάλι μαζί με την Ουνταλτσόβα διοργάνωσαν έκθεση έργων τους στο Κρατικό Πολιτιστικό και Ιστορικό Μουσείο του Eρεβάν. To 1938 συνελήφθη και εκτελέστηκε.

en Aleksandr Davidovich Drevin (Venden - now Tsesis, Latvia, July 15th, 1889 - February 26th, 1938), son of a worker, graduated from the Maritime School in Riga, in 1908. From 1908 to 1913 he attended the School of Fine Arts in Riga, under Wilhelm Purvit and from 1912 onwards he participated in various exhibitions. He moved to Moscow in late 1914. He participated in the Fifth State Exhibition: From Impressionism to Non-objective Art (Moscow, 1919). He worked in both figurative and abstract styles and wrote poetry (1918-1922). From 1920 to 1921 he was a member of the Institute of Artistic Culture (INKHUK); he left, together with Kandinsky, Udaltsova and Kliun in disagreement over the rejection of pure “easel art” by the Constructivists-Productivists. He was a member of the State Academy of Artistic Sciences (GAKhN). From 1920 to 1930 he taught painting at the Higher State Art-Technical Studios (VKHUTEMAS) and at the Higher State Art-Technical Institute (VKHUTEIN); there, he collaborated with Udaltsova and later they got married. He participated in the World of art exhibition in Moscow (1921-1922). In 1923 he took part in the exhibition of paintings together with ex-members of the “Jack of Diamonds” group. In the late 1920s he returned to landscape painting. During the years 1926-1927 he moved to the Urals, together with his wife. In 1928 he exhibited with Udaltsova at the Russian Museum, in Leningrad. He traveled to Altai in 1929-1931 and to Armenia in 1933. A second exhibition with Udaltsova was realized at the State Cultural and Historical Museum in Erevan, in 1934. He was arrested and shot in 1938.

Όνομα χώρου αποθήκευσης/ Γεωγραφική θέση

el MOMus-Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης-Συλλογή Κωστάκη, Κολοκοτρώνη 21, 56430 Σταυρούπολη

Παλιός κωδικός

CC-0019/

Κωδικός ΥΠΠΟ: 53, Κωδικός Κωστάκη: 11.78a, Κωδικός Pictura: C436

Τρόπος απόκτησης

el Αγορά

Προέλευση online

el Αγορά του Ελληνικού Κράτους από τους κληρονόμους της οικογένειας Κωστάκη

en Greek State purchase by the heirs of the Costakis’ family

Λεπτομέρειες προέλευσης

Αγοράστηκε από τον γιο του καλλιτέχνη Α. Ντρέβιν

Βιβλιογραφία

Rudenstine: Russian Avant-Garde Art: The George Costakis Collection, εκδ. Abrams 1981.

Καφέτση Ι: Ρωσική Πρωτοπορία 1910-1930 Η Συλλογή Γ. Κωστάκη, 6/12/1995-8/4/1996, Υπουργείο Πολιτισμού, Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών.

Ed. Tatiana Zeliukina, Aleksandr Drevin v muzeinykh sobraniakh, State Tretyakov Gallery, ed. RA, Moscow 2003

Θεσσαλονίκη. Συλλογή Γιώργου Κωστάκη. Restart, [Κατάλογος ομώνυμης έκθεσης, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη 30.06.2018-16.09.2019], Θεσσαλονίκη 2018

Παρατηρήσεις

Σημειώσεις - Παρατηρήσεις Έργου: Πρόκειται για το recto του έργου "Τοπίο", 1931
Σημειώσεις - Παραπομπές Έργου: Abrams εικ. 40, σελ. 96.

QR Code

https://dam.momus.gr/files/qr/qr-13291.png

Επιπρόσθετες πληροφορίες

Η ιστορία των καλλιτεχνικών κινημάτων της «ρωσικής πρωτοπορίας» οριοθετείται κατά προσέγγιση στα χρόνια ανάμεσα στο 1910 και το 1930. Στα χρόνια αυτά μεσολαβεί η επανάσταση του Οκτωβρίου 1917 και η αλλαγή του πολιτικού συστήματος στη Ρωσία. Από τις αρχές του 20ου αιώνα στη Ρωσία διαμορφώθηκαν ορισμένες προϋποθέσεις υλικές, κοινωνικές και αισθητικές που κατέστησαν εύφορο το έδαφος για τη δημιουργία και ανάπτυξη πειραματικών καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων. Οι υλικές προϋποθέσεις αφορούσαν τα νέα τεχνολογικά επιτεύγματα (τηλέφωνο, τηλέγραφος, κινηματογράφος, αεροπλάνο κ.α.), τον εξηλεκτρισμό, την εκβιομηχάνιση, τον νέο αστικό χωροταξικό σχεδιασμό. Οι κοινωνικές προϋποθέσεις αφορούσαν την δηλωμένη από το 1905 λαϊκή επιθυμία για κοινωνικές αλλαγές λόγω της ανυπαρξίας εργατικού δικαίου και της συνεχιζόμενης φεουδαρχικής κατάστασης στην αγροτική οικονομία. Η κοινωνική δυσαρέσκεια εξαπλώθηκε σε όλα τα κοινωνικά στρώματα μετά την ήττα της Ρωσίας στον ρωσο-ιαπωνικό πόλεμο του 1905 και κυρίως μετά την μεγάλη οικονομική και διοικητική κρίση που ξέσπασε λόγω του ανοιχτού μετώπου στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η παρακμή στην οποία είχε οδηγηθεί η παλαιότερη τέχνη σε συνδυασμό με την επαναστατική νοοτροπία που είχε καταλάβει τα ρωσικά κοινωνικά στρώματα οδήγησαν στην αναζήτηση νέων μορφών τέχνης, συχνά μέσα από τη λαϊκή παράδοση, την αγιογραφία, την παιδική ζωγραφιά. Η επικράτηση της μορφής έναντι του περιεχομένου έγινε βασική αρχή των νέων πειραματισμών, εκδηλώθηκε θεωρητικά με τον φορμαλισμό και οδήγησε στην άνθηση όλων των τεχνών. Εκτός από τις εικαστικές τέχνες, μιλούμε για πρωτοπορία στο θέατρο, τον κινηματογράφο, την λογοτεχνία, τη μουσική. Συναντούμε επίσης την εφαρμογή της κάθε μορφής ριζοσπαστικής καλλιτεχνικής έκφρασης στην καθημερινή ζωή. Οι καλλιτέχνες της πρωτοπορίας σχεδίαζαν θεατρικά κοστούμια και σκηνικά, εξέδρες για λαϊκές συγκεντρώσεις, υφάσματα και στολές εργασίας, οικιακά σκεύη, είδη καθημερινής χρήσης, με σκοπό να φέρουν την τέχνη στη ζωή, να καταργήσουν τις αστικές διακρίσεις. Μετά το 1917 ιδρύθηκαν νέοι θεσμοί και ιδρύματα που υποστήριζαν την τέχνη της πρωτοπορίας. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1920 άρχισε να σκληραίνει σταδιακά η στάση του καθεστώτος απέναντι στα κινήματα και τους εκπροσώπους της πρωτοπορίας, με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική επιβολή το 1934 του δόγματος του «σοσιαλιστικού ρεαλισμού» και την καταδίκη της πρωτοποριακής τέχνης από το σταλινισμό, μία καταδίκη που συνδέθηκε στις περισσότερες περιπτώσεις με προσωπικές διώξεις εναντίον των καλλιτεχνών και με απαγόρευση έκθεσης των έργων τους.