CDA-0018
Item
Αντικείμενο/ Έργο
- Κωδικός έργου
- CDA-0018
- Είδος έργου/ Τύπος τεκμηρίου
- el Βιβλίο
- en Book
- Μουσείο
- el Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης
- en Museum of Modern Art
- Συλλογή
- el Δωρεά Κωστάκη - Αρχείο
- en Costakis Donation-Archive
Θέμα
- Θέμα: Ταξινόμηση αντικειμένου/ έργου (Ύφος/ Τάση/ Ομάδες/ Κινήματα)
- el Βιβλίο
- el Μοντέρνα τέχνη
- en Book
- en Modern art
Τίτλοι ή Ονόματα
- Τίτλος έργου
- el Νεοπριμιτιβισμός. Η θεωρία του. Οι δυνατότητές του. Τα επιτεύγματά του.
- en Neo-Primitivism. Its Theory. Its Potetnials. Its Achivements
- Language
- Ρωσική
Δημιουργία
- Δημιουργός
- el Σεφτσένκο, Αλεξάντρ (1882-1948)
- en Shevchenko, Alexandr (1882-1948)
- Χρονολογία/ Ημερομηνία δημιουργίας
- 1913
- Πιο πρώιμη χρονολογία (από)
- 1913
- Πιο πρόσφατη χρονολογία (έως)
- 1913
- Τόπος δημιουργίας
- Μόσχα
Μετρήσεις
- Ύψος σε εκατοστά
- 22.4
- Πλάτος σε εκατοστά
- 18
Περιγραφή αντικειμένου
- Περιγραφή έργου
- el Βιβλίο 64 σελίδων με 12 φωτογραφίες-αναπαραγωγές έργων του Αλεξάντρ Σεφτσένκο
- en 64-page book with 12 photo-reproductions of works by Aleksandr Shevchenko
Δημιουργός
- Συνοπτικό βιογραφικό δημιουργού
- el Ο Αλεξάντρ Βασίλιεβιτς Σεφτσένκο γεννήθηκε στο Χάρκοβο, όπου και παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου και σκηνογραφίας κατά το διάστημα 1890-1898. Στη συνέχεια σπούδασε στο Ινστιτούτο Στρογκανόφ στη Μόσχα (1899-1905) και στο Παρίσι (1905-1906), ενώ ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του το 1910 στη Μόσχα. Συμμετείχε στην καλλιτεχνική δραστηριότητα των ομάδων "Ουρά Γαϊδάρου", "Ένωση Νεολαίας", "Ο Κόσμος της Τέχνης" και συνδέθηκε στενά με τον Μιχαήλ Λαριόνοφ και τη Ναταλία Γκοντσαρόβα. Υποστήριξε το κίνημα του Νεοπριμιτιβισμού και το 1913 δημοσίευσε στη Μόσχα τη διακήρυξη "Νεοπριμιτιβισμός. Η θεωρία του. Οι δυνατότητές του. Τα επιτεύγματά του", ενώ ασπάστηκε και τον ραγιονισμό του Λαριόνοφ. Έπειτα από την τρίχρονη θητεία του στο ρωσικό στρατό, το 1917 ο Σεφτσένκο εντάχθηκε και πάλι ενεργά στα καλλιτεχνικά δρώμενα και πήρε μέρος σε διάφορες εκθέσεις, μεταξύ των οποίων και αυτές των ομάδων "Βαλές Καρό" και "Ο Κόσμος της Τέχνης". Στα χρόνια 1918-1929 δίδαξε στα ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ/ΒΧΟΥΤΕΙΝ στη Μόσχα. Παρουσίασε μεγάλη καλλιτεχνική και εκθεσιακή δραστηριότητα ως το θάνατό του στη Μόσχα, το 1948.
- en Aleksandr Vasilievich Shevchenko was born in Kharkov, where he attended courses in drawing and stage design between 1890 and 1898. He then studied at the Stroganoff Institute in Moscow (1899-1905) and in Paris (1905-1906), completing his education in 1910 in Moscow. He participated in the artistic activity of the groups "Tail of Gaidar", "Youth Union", "The World of Art" and was closely associated with Mikhail Larionov and Natalia Goncharova. He supported the Neo-Primitivism movement and in 1913 published in Moscow the declaration "Neo-Primitivism. His theory. Its potential. Its Achievements", while he also embraced Larionov's rayonism. After his three-year service in the Russian army, in 1917 Shevchenko again became actively involved in artistic activities and took part in various exhibitions, including those of the "Jack of Diamonds" and "The World of Art" groups. In 1918-1929 he taught at the Vkhutemas/Vkhutein in Moscow. He showed great artistic and exhibition activity until his death in Moscow in 1948.
Τρέχουσα θέση/ φύλαξη
- Όνομα χώρου αποθήκευσης/ Γεωγραφική θέση
- el Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Εγνατίας 154, 54636 Θεσσαλονίκη
- Παλιός κωδικός
- Κωδικός Κωστάκη: 12 (σε πράσινο αυτοκόλλητο), Κωδικός Pictura: Α156
Ιδιοκτησία συλλογής
- Τρόπος απόκτησης
- el Δωρεά
- Προέλευση online
- el Δωρεά της Οικογένειας Κωστάκη
- en Donation of the Costakis' family
Βιβλιογραφία
- Βιβλιογραφία
-
Milner, John, A Dictionary of Russian & Soviet Artists, 1420-1970, Aberdeen, 1993.
Sarabianov, D.V., Russian Art, From Neoclassicism to the Avant-Garde, Painting-Sculpture-Architecture, Thames and Hudson, London, 1990.
Παρατηρήσεις
- Παρατηρήσεις
-
Δημιουργία - Παραπομπές: John Milner, A Dictionary of Russian and Soviet Artists 1420-1970, σ. 389-340.
Ύφος / Περίοδοι/ Ομάδες/ Κινήματα - Περιγραφή:Το κείμενο του Σεφτσένκο αποτελεί τη διακήρυξη του Νεοπριμιτιβισμού, μιας καλλιτεχνικής κίνησης που παρουσιάστηκε στη Ρωσία το 1906-7 και κορυφώθηκε κατά τα χρόνια 1910-1913. Ο Νεοπριμιτιβισμός εκπροσωπήθηκε κυρίως από τους Μιχαήλ Λαριόνοφ, Ναταλία Γκοντσαρόβα και Αλεξάντρ Σεφτσένκο, και ευρύτερα μέσα από τις καλλιτεχνικές ομάδες "Βαλές Καρό" και "Ουρά Γαϊδάρου". Βασική αρχή του κινήματος ήταν η παραδοχή ότι η Ανατολή είναι το λίκνο της τέχνης. Οι καλλιτέχνες που ακολούθησαν την τάση αυτή απέρριψαν τις επιρροές της Δύσης και στράφηκαν στις εθνικές παραδόσεις για να αντλήσουν τη θεματολογία και την αισθητική της ζωγραφικής τους. Σκηνές της καθημερινότητας και της αγροτικής ζωής, αφηγηματικότητα, αδρό σχέδιο και έντονα χρώματα, χαρακτηριστικά που προσιδιάζουν στα λούμπκι (ξύλινα βιβλία), είναι γνωρίσματα της νεοπριμιτιβιστικής ζωγραφικής. Το κίνημα του Νεοπριμιτιβισμού αποτέλεσε μια ανεξάρτητη, αμιγώς ρωσική τάση σε μια εποχή που οι εικαστικές δραστηριότητες στη Ρωσία βρίσκονταν σε συνάρτηση με τις εξελίξεις της δυτικής τέχνης.
Ύφος / Περίοδοι/ Ομάδες/ Κινήματα - Παραπομπές: Sarabianov, Russian Art, 249-268
Other metadata
- Επιπρόσθετες πληροφορίες
-
Κείμενο που προσδιορίζει τη θεωρία και τις παραμέτρους του κινήματος του Νεοπριμιτιβισμού. Το βιβλίο εκδόθηκε στη Μόσχα το 1913, στο τελευταίο έτος ακμής του καλλιτεχνικού αυτού ρεύματος.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε στη Μόσχα το 1913, σε μια εποχή έντονης καλλιτεχνικής δραστηριότητας και κινητικότητας στη θεωρητική προσέγγιση των νέων εικαστικών τάσεων στη Ρωσία. Ο Νεοπριμιτιβισμός, τόσο στη θεωρία όσο και στην πρακτική του, αξιώνει μια διάκριση ανάμεσα στα περιβάλλοντα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής του, καθώς εμφανίζεται ως μια πρόταση που απορρίπτει κάθε δεσμό με τη δυτική τέχνη και εισηγείται τη διαμόρφωση μιας αποκλειστικά ρωσικής τάσεως. Αν και ο Νεοπριμιτιβισμός είχε ήδη κάνει την εμφάνισή του από το 1906-1907, το κείμενο του Σεφτσένκο αποτελεί μια διατύπωση των αρχών του εν είδει επιτομής και με λόγο μανιφέστο. Η εθνικιστική αυτή διάθεση έρχεται σε αντιδιαστολή με το γενικότερο πλαίσιο της καλλιτεχνικής κίνησης, καθώς την ίδια χρονιά οργανώνονται εκθέσεις με έργα Ρώσων αλλά και δυτικών δημιουργών, όπως του Πικάσο και του Ρουσό, αλλά εντάσσεται σε ένα νέο ρεύμα που στρέφεται προς το εθνικό αίσθημα και τη διεκδίκηση υπεροχής.