Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης

Κωδικός έργου

CC-0507/P.Miturich-/237.80-241

Είδος έργου/ Τύπος τεκμηρίου

el Σχέδιο

en Drawing

Μουσείο

el Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης

en Museum of Modern Art

Συλλογή

el Συλλογή Κωστάκη

en Costakis Collection

Θέμα: Ταξινόμηση αντικειμένου/ έργου (Ύφος/ Τάση/ Ομάδες/ Κινήματα)

el Αφαίρεση

el Μοντέρνα τέχνη

el Βιβλίο

en Abstraction

en Modern art

en Book

Τίτλος έργου

el Σχέδιο εξωφύλλου για το βιβλιαράκι του V. Khlebnikov "Doski Sudby", που εκδόθηκε μετά το θάνατο του.

en Cover design for V.Khebnikov's booklet "Doski Sudby", published post mortem.

Δημιουργός

el Μιτούριτς, Πιότρ (1887-1956)

en Miturich, Piotr (1887-1956)

Χρονολογία/ Ημερομηνία δημιουργίας

περ. 1927

Ύψος σε εκατοστά

36.2

Πλάτος σε εκατοστά

26.3

Υλικά

el Μολύβι και κραγιόν σε χαρτί

en Pencil and crayon on paper

Περιγραφή έργου

el Εξώφυλλο του Πιοτρ Μιτούριτς για τη μεταθανάτια έκδοση της ποιητικής συλλογής του Βελιμίρ Χλέμπνικοφ Πινακες της Μοίρας, 1927. Στις τρεις πλευρές γύρω από τον κεντρικό τίτλο Πίνακες της Μοίρας, σε σχήμα "Π" από τα αριστερά προς τα δεξιά, αναγράφονται οι φράσεις "Ώρες Γεγονότων", "Ζυγός και Μονός" και "Εναλλασσόμενο Ρεύμα". Οι φράσεις απηχούν την αριθμητική θεωρία του Β. Χλέμπνικοφ, σύμφωνα με την οποία όλα τα φαινόμενα μπορούν να ερμηνευτούν με βάση αριθμητικούς κύκλους. Διατύπωσε πολλούς αριθμητικούς κανόνες υπολογισμού και πρόβλεψης της ιστορίας, όπως, λόγου χάρη, ότι κάθε 28 χρόνια αλλάζει η αντίληψη περί αλήθειας και συνεπώς οι μεγάλοι στοχαστές έχουν μεταξύ τους χρονική διαφορά ανάλογη του 28 (1914) ή ότι όλα τα φαινόμενα μπορούν να υπολογισθούν με βάση είτε το 2 είτε το 3 (1922). Το "Εναλλασσόμενο Ρεύμα" είναι λογοπαίγνιο. Δηλώνει το ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά και το ρεύμα των αλλαγών. Το 1922, έτος θανάτου του ποιητή, εκδόθηκε ένα απόσπασμα του έργου του με τίτλο Απόσπασμα του Πίνακα της Μοίρας. Δεν υπάρχει μαρτυρία ότι υπήρξε νέα έκδοση το 1927 με το εξώφυλλο του Π. Μιτούριτς.

en Cover by Piotr Miturich for the posthumous edition of Velimir Khlebnikov's poetry collection The Fate of the Fates, 1927. On the three sides around the main title Paintings of Fate, in a "P" shape from left to right, are the phrases "Hours of Events", "Libra and Solitaire" and "Alternating Current". The phrases echo B's numerical theory. Klebnikov, according to which all phenomena can be interpreted on the basis of numerical cycles. He formulated many numerical rules for calculating and predicting history, such as, for example, that every 28 years the perception of truth changes and therefore the great thinkers have a time difference between them proportional to 28 (1914) or that all phenomena can be calculated on the basis of either 2 or 3 (1922). The 'Alternating Current' is a pun. It denotes the electric current, but also the current of changes. In 1922, the year of the poet's death, an extract from his work was published under the title Extract from the Table of Fate. There is no evidence that there was a new edition in 1927 with a cover by P. Miturich.

Συνοπτικό βιογραφικό δημιουργού

el Γεννήθηκε στην Πετρούπολη, 24 Σεπτεμβρίου 1887. Πέθανε στη Μόσχα, 27 Οκτωβρίου 1956. Σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή του Πσκοβ (1899- 1905) και στη Σχολή Καλών Τεχνών του Κιέβου (1906- 09). Επίσης στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Πετρούπολης (1909- 15) με καθηγητή τον Νικολάι Σάμοκις. Το 1916, μετά την αποφοίτηση του από τη Σχολή Μηχανικού, έκανε τη στρατιωτική του θητεία. Έφτιαξε πολλές τρισδιάστατες κατασκευές (1918- 22). Το 1921 γνωρίστηκε με τον Βελιμίρ Χλέμπνικοφ και εικονογράφησε υπέρλογα ποιήματα του. Από το 1922 μέχρι τη δεκαετία του ’50 ασχολήθηκε με τη μηχανική και την τεχνολογία στη σχέση τους με τη φύση. Σχεδίασε μια κατασκευή που συνδύαζε διάφορες αρχές κίνησης. Δίδαξε σχέδιο στο τμήμα γραφικών τεχνών και αρχιτεκτονικής των Βχουτέμας. Συνδέθηκε στενά με τον Βλαντίμιρ Τάτλιν, τον Λεφ Μπρούνι, τον Πιότρ Λβοβ και τον Νικολάι Λαψίν (1915- 24). Μέλος της εταιρείας “Τέσσερις Τέχνες” της Μόσχας (1925- 29).

en He was born in Petersburg, September 24, 1887. He died in Moscow, October 27, 1956. He studied at the Pskov Military School (1899-1905) and at the Kiev School of Fine Arts (1906-09). Also at the Academy of Fine Arts of Petersburg (1909-15) with professor Nikolai Samokish. In 1916, after graduating from the School of Engineering, he did his military service. He made many three-dimensional constructions (1918-22). In 1921 he met Velimir Khlebnikov and illustrated his hyperbolic poems. From 1922 until the 1950s he dealt with engineering and technology in their relationship with nature. He designed a structure that combined various movement principles. He taught drawing in the graphic arts and architecture department of Vkhutemas. He was closely associated with Vladimir Tatlin, Lev Bruni, Piotr Lvov and Nikolai Lapshin (1915-24). Member of the "Four Arts" society of Moscow (1925-29).

Αξία ασφάλισης

2.000

Μονάδα

el Στερλίνες

Όνομα χώρου αποθήκευσης/ Γεωγραφική θέση

el MOMus-Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης-Συλλογή Κωστάκη, Κολοκοτρώνη 21, 56430 Σταυρούπολη

Παλιός κωδικός

Κωδικός ΥΠΠΟ: 241, Κωδικός Κωστάκη: 237.80, Κωδικός Pictura: C607

Τρόπος απόκτησης

el Αγορά

Προέλευση online

el Αγορά του Ελληνικού Κράτους από τους κληρονόμους της οικογένειας Κωστάκη

en Greek State purchase by the heirs of the Costakis’ family

Λεπτομέρειες προέλευσης

Δώρο στον Κωστάκη από το γιο του καλλιτέχνη Μ. Μιτούριτς

Βιβλιογραφία

Ρωσική Πρωτοπορία 1910-1930. Η Συλλογή Κωστάκη, Γενική Επιμέλεια Άννα Καφέτση, Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου, Αθήνα 1995.

Russian Avant-Garde. The George Costakis Collection. Angelica Zander Rudenstine (general editor), New York 1981, εικ. 683, σελ. 324.

Παρατηρήσεις

Σημειώσεις - Παραπομπές Έργου: Καφέτση εικ. 105, σελ. 188.
Περιγραφή - Παραπομπές: Καφέτση, 472.
Ιδιοκτησία/ Ιστορία Συλλογής - Παραπομπές: Καφέτση, 472.

Επιπρόσθετες πληροφορίες

Η ιστορία των καλλιτεχνικών κινημάτων της «ρωσικής πρωτοπορίας» οριοθετείται κατά προσέγγιση στα χρόνια ανάμεσα στο 1910 και το 1930. Στα χρόνια αυτά μεσολαβεί η επανάσταση του Οκτωβρίου 1917 και η αλλαγή του πολιτικού συστήματος στη Ρωσία. Από τις αρχές του 20ου αιώνα στη Ρωσία διαμορφώθηκαν ορισμένες προϋποθέσεις υλικές, κοινωνικές και αισθητικές που κατέστησαν εύφορο το έδαφος για τη δημιουργία και ανάπτυξη πειραματικών καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων. Οι υλικές προϋποθέσεις αφορούσαν τα νέα τεχνολογικά επιτεύγματα (τηλέφωνο, τηλέγραφος, κινηματογράφος, αεροπλάνο κ.α.), τον εξηλεκτρισμό, την εκβιομηχάνιση, τον νέο αστικό χωροταξικό σχεδιασμό. Οι κοινωνικές προϋποθέσεις αφορούσαν την δηλωμένη από το 1905 λαϊκή επιθυμία για κοινωνικές αλλαγές λόγω της ανυπαρξίας εργατικού δικαίου και της συνεχιζόμενης φεουδαρχικής κατάστασης στην αγροτική οικονομία. Η κοινωνική δυσαρέσκεια εξαπλώθηκε σε όλα τα κοινωνικά στρώματα μετά την ήττα της Ρωσίας στον ρωσο-ιαπωνικό πόλεμο του 1905 και κυρίως μετά την μεγάλη οικονομική και διοικητική κρίση που ξέσπασε λόγω του ανοιχτού μετώπου στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η παρακμή στην οποία είχε οδηγηθεί η παλαιότερη τέχνη σε συνδυασμό με την επαναστατική νοοτροπία που είχε καταλάβει τα ρωσικά κοινωνικά στρώματα οδήγησαν στην αναζήτηση νέων μορφών τέχνης, συχνά μέσα από τη λαϊκή παράδοση, την αγιογραφία, την παιδική ζωγραφιά. Η επικράτηση της μορφής έναντι του περιεχομένου έγινε βασική αρχή των νέων πειραματισμών, εκδηλώθηκε θεωρητικά με τον φορμαλισμό και οδήγησε στην άνθηση όλων των τεχνών. Εκτός από τις εικαστικές τέχνες, μιλούμε για πρωτοπορία στο θέατρο, τον κινηματογράφο, την λογοτεχνία, τη μουσική. Συναντούμε επίσης την εφαρμογή της κάθε μορφής ριζοσπαστικής καλλιτεχνικής έκφρασης στην καθημερινή ζωή. Οι καλλιτέχνες της πρωτοπορίας σχεδίαζαν θεατρικά κοστούμια και σκηνικά, εξέδρες για λαϊκές συγκεντρώσεις, υφάσματα και στολές εργασίας, οικιακά σκεύη, είδη καθημερινής χρήσης, με σκοπό να φέρουν την τέχνη στη ζωή, να καταργήσουν τις αστικές διακρίσεις. Μετά το 1917 ιδρύθηκαν νέοι θεσμοί και ιδρύματα που υποστήριζαν την τέχνη της πρωτοπορίας. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1920 άρχισε να σκληραίνει σταδιακά η στάση του καθεστώτος απέναντι στα κινήματα και τους εκπροσώπους της πρωτοπορίας, με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική επιβολή το 1934 του δόγματος του «σοσιαλιστικού ρεαλισμού» και την καταδίκη της πρωτοποριακής τέχνης από το σταλινισμό, μία καταδίκη που συνδέθηκε στις περισσότερες περιπτώσεις με προσωπικές διώξεις εναντίον των καλλιτεχνών και με απαγόρευση έκθεσης των έργων τους.