-
Σύνθεση βασισμένη σε μουσικά όργανα ή άλλες παραστατικές αναφορές σχετικές με τη μουσική, προορισμένη για μουσική έκδοση.
Στην περίοδο 1922-1923 η Popova φιλοτέχνησε πλήθος σχεδίων για βιβλία, περιοδικά και άλλα γραφιστικά προϊόντα όπως αφίσες. Σε αυτά επικρατεί μια λιτή χρωματική και σχεδιαστική γκάμα που ωστόσο χρησιμοποιείται με απεριόριστη εφευρετικότητα από την καλλιτέχνιδα, ενώ σε αυτή διακρίνεται – παρά το περιορισμένο χρονολογικό διάστημα – και μια προοδευτική εξέλιξη του γραφιστικού της σχεδιασμού.
-
Σύνθεση βασισμένη σε μουσικά όργανα ή άλλες παραστατικές αναφορές σχετικές με τη μουσική, προορισμένη για μουσική έκδοση.
Στην περίοδο 1922-1923 η Popova φιλοτέχνησε πλήθος σχεδίων για βιβλία, περιοδικά και άλλα γραφιστικά προϊόντα όπως αφίσες. Σε αυτά επικρατεί μια λιτή χρωματική και σχεδιαστική γκάμα που ωστόσο χρησιμοποιείται με απεριόριστη εφευρετικότητα από την καλλιτέχνιδα, ενώ σε αυτή διακρίνεται – παρά το περιορισμένο χρονολογικό διάστημα – και μια προοδευτική εξέλιξη του γραφιστικού της σχεδιασμού.
-
Αφηρημένη σύνθεση μελέτης δέντρων
-
Μελέτη γυμνής γυναικείας μορφής σε καθιστή θέση. Η φιγούρα απεικονίζεται προφίλ, δείχνοντας στον θεατή την αριστερή πλευρά του σώματος, ενώ διακρίνεται και τμήμα του σημείου πάνω στο οποίο κάθεται.
-
Μελέτη γυναικείου γυμνού. Η μορφή απεικονίζεται κατενώπιον με προτεταμένο το αριστερό της χέρι, ενώ δεν αποτυπώνεται το μεγαλύτερο μέρος της κεφαλής. Έμφαση στις καμπύλες του σώματος και τα φυσικά χαρακτηριστικά του.
-
Μελέτη γυμνής γυναικείας μορφής. Το μοντέλο απεικονίζεται σε όρθια στάση με κλίση προς τη δεξιά πλευρά, καλύπτοντας με το αριστερό χέρι το στήθος. Δίνεται έμφαση στις καμπύλες του σώματος καθώς και στις μυϊκές κινήσεις που προκύπτουν από τη στάση σώματος.
-
Μελέτη γυμνών ανδρικών μορφών και στις δύο όψεις του φύλλου.
-
Ασπρόμαυρο σχέδιο-σκίτσο γυμνού γυναικείου σώματος ειδωμένου από μπροστινή οπτική γωνία, από το οποίο παραλείπονται το μεγαλύτερο τμήμα του κεφαλιού και η απόληξη του δεξιού ποδιού. Η μορφή εικονίζεται με διπλωμένο το αριστερό και ημι-διπλωμένο το δεξί πόδι, καθισμένη επί του αριστερού γοφού. Το σχέδιο αποδίδεται σε νατουραλιστική τεχνοτροπία (recto)
Στην πίσω όψη του φύλλου μελέτη κεφαλής. (verso)
-
Study of male nude in sitting position. The artist captures the human figure from the back side and in 3/4 profile, without rendering it in detail.
-
Στο ασπρόμαυρο σχέδιο απεικονίζεται κεφάλι γηραιού άνδρα σε στάση τριών τετάρτων προς τα αριστερά, έτσι ώστε να προβάλλεται η δεξιά πλευρά του προσώπου του στο σύνολό της. Ο άνδρας εμφανίζει παχύ μουστάκι με κλίση προς τα κάτω και γενειάδα, λιγοστά μαλλιά στο πίσω μέρος του κεφαλιού και ίχνη ρυτίδων στο πλατύ του μέτωπο (recto).
Στην πίσω όψη του φύλλου (verso) απεικονίζεται μελέτη χεριού.
-
Μελέτη ανδρικού γυμνού σε καθιστή θέση. Η καλλιτέχνιδα αποτυπώνει την ανθρώπινη φιγούρα από την πίσω πλευρά και σε προφίλ 3/4, χωρίς να την αποδίδει με λεπτομέρειες.
-
Μελέτη ανδρικού γυμνού σε ολόσωμο πορτραίτο. Η μορφή απεικονίζεται κατ' ενώπιον σε μετωπική στάση προς τον θεατή, ενώ μόνο το κεφάλι είναι στραμμένο προς τη δεξιά πλευρά.
-
Μελέτη ανδρικού γυμνού σε ημικαθιστή στάση. Η καλλιτέχνιδα αποτυπώνει το ολόσωμο πορτραίτο από την πίσω πλευρά, δίνοντας έμφαση στις μυϊκές κινήσεις του σώματος.
-
Ασπρόμαυρο σχέδιο-σκίτσο γυμνού ανδρικού σώματος σε καθιστή στάση από μπροστινή και ελαφρώς πλάγια οπτική γωνία. Τμήμα του κάτω μέρους του κεφαλιού αποδίδεται μόνο με περίγραμμα, ενώ από το σχέδιο παραλείπεται η απόληξη του αριστερού κάτω άκρου. Το σχέδιο αποδίδεται σε νατουραλιστική τεχνοτροπία (recto).
Στην πίσω όψη του φύλλου (verso) μελέτη καθιστού γυναικείου γυμνού, χωρίς να απεικονίζονται το κεφάλι και τα άκρα.
-
Ασπρόμαυρο σχέδιο-σκίτσο γυμνού γυναικείου σώματος σε ημι-καθιστή στάση από μπροστινή και ελαφρώς πλάγια οπτική γωνία. Τμήμα του κάτω μέρους του κεφαλιού αποδίδεται μόνο με περίγραμμα, ενώ από το σχέδιο παραλείπονται και τμήματα των κάτω άκρων. Το σχέδιο αποδίδεται σε νατουραλιστική τεχνοτροπία (recto).
Στην πίσω όψη του φύλλου απεικονίζεται μελέτη γυναικείου γυμνού σε προφίλ, χωρίς λεπτομέρειες.
-
Απεικόνιση γυμνής γυναικείας μορφής με έμφαση στις καμπύλες του σώματος.
-
Σύνθεση που δομείται με βάση ένα κεντρικό θέμα, τον άνθρωπο, που τον αντιπροσωπεύει η όρθια, ντυμένη στα κόκκινα και αφαιρετικά αποδοσμένη μορφή του κάτω μέρους του πίνακα και μιας ανοδικής κυκλικής κίνησης που εκφράζει η αδιαφανής, λευκή στο μεγαλύτερο μέρος της και ποικιλόχρωμη στο υπόλοιπο, χρωματική μάζα - σαν σύννεφο - που την πλαισιώνει. Η μορφή προβάλλεται σε έντονα σκουρόχρωμο και με ποικιλία τονικών διαβαθμίσεων φόντο, στο σχήμα ενός αφαιρετικά αποδοσμένου ισοσκελούς τριγώνου σαν βουνό, που μοιάζει να αναπαριστά τη “σκιά” του σύννεφου πάνω στη γη. Η σύνθεση διακρίνεται για την εμφατική αντιπαράθεση της μικρής σε μέγεθος αλλά παραστατικά αποδοσμένης ανθρώπινης μορφής με την υπερμεγέθη, ογκώδη αλλά άμορφη έγχρωμη μάζα που την περιβάλλει αλλά και για τις έντονες χρωματικές αντιθέσεις που επιτείνει το γκρι «συννεφιασμένο» φόντο της σύνθεσης.
-
Εξώφυλλο του Πιοτρ Μιτούριτς για τη μεταθανάτια έκδοση της ποιητικής συλλογής του Βελιμίρ Χλέμπνικοφ Πινακες της Μοίρας, 1927. Στις τρεις πλευρές γύρω από τον κεντρικό τίτλο Πίνακες της Μοίρας, σε σχήμα "Π" από τα αριστερά προς τα δεξιά, αναγράφονται οι φράσεις "Ώρες Γεγονότων", "Ζυγός και Μονός" και "Εναλλασσόμενο Ρεύμα". Οι φράσεις απηχούν την αριθμητική θεωρία του Β. Χλέμπνικοφ, σύμφωνα με την οποία όλα τα φαινόμενα μπορούν να ερμηνευτούν με βάση αριθμητικούς κύκλους. Διατύπωσε πολλούς αριθμητικούς κανόνες υπολογισμού και πρόβλεψης της ιστορίας, όπως, λόγου χάρη, ότι κάθε 28 χρόνια αλλάζει η αντίληψη περί αλήθειας και συνεπώς οι μεγάλοι στοχαστές έχουν μεταξύ τους χρονική διαφορά ανάλογη του 28 (1914) ή ότι όλα τα φαινόμενα μπορούν να υπολογισθούν με βάση είτε το 2 είτε το 3 (1922). Το "Εναλλασσόμενο Ρεύμα" είναι λογοπαίγνιο. Δηλώνει το ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά και το ρεύμα των αλλαγών. Το 1922, έτος θανάτου του ποιητή, εκδόθηκε ένα απόσπασμα του έργου του με τίτλο Απόσπασμα του Πίνακα της Μοίρας. Δεν υπάρχει μαρτυρία ότι υπήρξε νέα έκδοση το 1927 με το εξώφυλλο του Π. Μιτούριτς.
-
Ο Κονστρουκτιβισμός αναπτύχθηκε στη Ρωσία μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, γύρω στα 1919-20 ως μια γενικότερη φιλοσοφία, που υποστήριζε τον υλισμό έναντι του ιδεαλισμού, και αποζητούσε την ένωση της τέχνης με τη ζωή. Η στράτευση της τέχνης για τον άνθρωπο έγινε η βασική αρχή του κινήματος και η τρισδιάστατη κατασκευή έγινε η μοναδική μορφή έκφρασης, που θεωρήθηκε ικανή να ανταποκριθεί στα δεδομένα της νέας βιομηχανικής κοινωνίας και μαζικής πνευματικής καλλιέργειας. Φαίνεται λοιπόν ότι ο Κονστρουκτιβισμός στέκεται στην αντίπερα όχθη του Σουπρεματισμού, καθώς λειτουργεί και ως μια αντίδραση στη μη-αντικειμενική και απόλυτη ζωγραφική του Σουπρεματισμού. Οι Κονστρουκτιβιστές συνέδεσαν το έργο τους και το όραμα τους με τις πολιτικές επιδιώξεις της Οκτωβριανής Επανάστασης. Πολιτικοποίησαν το ρόλο του καλλιτέχνη, καθήκον του οποίου ήταν να φέρει την τέχνη κοντά στο λαό, μέσα στη ζωή και κατ’ επέκταση στην παραγωγή για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών.
-
-
Σχέδιο για εξώφυλλο του περιοδικού "Broom". Στην πίσω όψη υπάρχει και μια δέυτερη εκδοχή για το ίδιο εξώφυλλο. Ο Λισίτσκι σχεδίασε αρκετά εξώφυλλα για το περιοδικό, του οποίου την έκδοση και την επιμέλεια είχε ο Matthew Josephson, εκπρόσωπος μιας ριζοσπαστικής, αριστερής ομάδας και προσωπικός φίλος του Λισίτσκι. Τρεις ακόμα εκδοχές του εξώφυλλου σώζονται στη συλλογή του van Abbemuseum στο Αϊντχόβεν. Το τελικό εξώφυλλο σχεδιάστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να διαβαστεί από πάνω προς τα κάτω και το αντίθετο.
-
Το 1925, στην πρώτη έκθεση της ΟΣΤ, ο ζωγράφος Ι. Κουντριασόφ παρουσίασε δύο σειρές ζωγραφικών έργων: την Κατασκευή ευθύγραμμης κίνησης και την Κατασκευή καμπυλόγραμμης κίνησης. Τα έργα αυτά δεν ανταποκρίνονται στο πρόγραμμα αυτής της ένωσης, που υποστήριζε την επαναφορά στην παραστατικότητα, στην απεικόνιση των σύγχρονων θεμάτων. Η επικαιρότητά τους βρισκόταν αλλού. Διαπνέονταν από απεριόριστη πίστη στις δυνατότητες της επιστημονικής τεχνικής ανάπτυξης και διακήρυσσαν το μεγαλείο των επιστημονικών γνώσεων. Όπως στους Κ. Ρέντκο, Α. Λαμπάς, Μ. Πλάξιν, τα θέματα των πινάκων του υπαγορεύονταςν από την επιστημονική σκέψη. Η γνωριμία του Κουντριασόφ με τον επιστήμονα - ερευνητή Κ. Ε. Τσιολκόφσκι -τον πατέρα της ρωσικής αεροναυπηγικής- ήταν καθοριστικό για τον ενθουσιασμό με τον οποίο αντιμετώπισε την ιδέα των διαστημικών πτήσεων. Πίστευε στη δυνατότητά τους, και γι' αυτό προσπάθησε, με τα μέσα της αφηρημένης ζωγραφικής, να εκφράσει τις διάφορες μορφές της κίνησης στο αχανές διάστημα και να αποδώσει τη δυναμική τους.
Ο Κουντριασόφ προσπάθησε να τεκμηριώσει θεωρητικά τις ζωγραφικές κατασκευές του: "Δουλεύοντας στη μη-αντικειμενική ζωγραφική, έφτασα σε κάποια συγκεκριμένα συμπεράσματα που υπερβαίνουν τα όρια της εργαστηριακής εργασίας των ζωγράφων. Η ζωγραφική μου παύει να είναι αφηρημένη χρωματική / μορφολογική κατασκευή και γίνεται ρεαλιστική έκφραση της σύγχρονης αντίληψης του χώρου. Αυτό είναι ένα από τα πιο βασικά ζητήματα της εικαστικής τέχνης. Αν δε το λάβουμε υπόψη, δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε ένα σύγχρονο πίνακα. Με τη μετάβαση της τέχνης στο ρεαλισμό και την αντικειμενικότητα, η μη-αντικειμενική ζωγραφική αρχίζει να αντιλαμβάνεται το χώρο σαν περιεχόμενο και μορφή. Η ζωγραφική του χώρου -η συνθετική αντίληψη- αποδίδεται σαν ένα διαστημικό πλάνο. Για το λόγο αυτό η έκφραση αυτής της αντίληψης θα δώσει τη ζωγραφική μορφή που θα επιδείξει το απεριόριστο του διαστημικού κόσμου και θα σχηματίσει μια νέα συνθετική αίσθηση στη ζωγραφική. Ο χώρος, ο όγκος, η πυκνότητα και το φως -αλλά και υλική πραγματικότητα- αποτελούν την ουσιαστική καινοτομία, αυτή που εφαρμόζει σήμερα η ζωγραφική του χώρου. Η κοσμική μορφή, όπως τη δημιουργεί ο καλλιτέχνης από διαίσθηση, είναι ανάλογη της επιστημονικής αντίληψης για το σύμπαν".
Ι. Κουντριασόφ, Σημειώσεις για τη μη-αντικειμενική ζωγραφική.
-
Το 1925, στην πρώτη έκθεση της ΟΣΤ, ο ζωγράφος Ι. Κουντριασόφ παρουσίασε δύο σειρές ζωγραφικών έργων: την Κατασκευή ευθύγραμμης κίνησης και την Κατασκευή καμπυλόγραμμης κίνησης. Τα έργα αυτά δεν ανταποκρίνονται στο πρόγραμμα αυτής της ένωσης, που υποστήριζε την επαναφορά στην παραστατικότητα, στην απεικόνιση των σύγχρονων θεμάτων. Η επικαιρότητά τους βρισκόταν αλλού. Διαπνέονταν από απεριόριστη πίστη στις δυνατότητες της επιστημονικής τεχνικής ανάπτυξης και διακήρυσσαν το μεγαλείο των επιστημονικών γνώσεων. Όπως στους Κ. Ρέντκο, Α. Λαμπάς, Μ. Πλάξιν, τα θέματα των πινάκων του υπαγορεύονταςν από την επιστημονική σκέψη. Η γνωριμία του Κουντριασόφ με τον επιστήμονα - ερευνητή Κ. Ε. Τσιολκόφσκι -τον πατέρα της ρωσικής αεροναυπηγικής- ήταν καθοριστικό για τον ενθουσιασμό με τον οποίο αντιμετώπισε την ιδέα των διαστημικών πτήσεων. Πίστευε στη δυνατότητά τους, και γι' αυτό προσπάθησε, με τα μέσα της αφηρημένης ζωγραφικής, να εκφράσει τις διάφορες μορφές της κίνησης στο αχανές διάστημα και να αποδώσει τη δυναμική τους.
Ο Κουντριασόφ προσπάθησε να τεκμηριώσει θεωρητικά τις ζωγραφικές κατασκευές του: "Δουλεύοντας στη μη-αντικειμενική ζωγραφική, έφτασα σε κάποια συγκεκριμένα συμπεράσματα που υπερβαίνουν τα όρια της εργαστηριακής εργασίας των ζωγράφων. Η ζωγραφική μου παύει να είναι αφηρημένη χρωματική / μορφολογική κατασκευή και γίνεται ρεαλιστική έκφραση της σύγχρονης αντίληψης του χώρου. Αυτό είναι ένα από τα πιο βασικά ζητήματα της εικαστικής τέχνης. Αν δε το λάβουμε υπόψη, δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε ένα σύγχρονο πίνακα. Με τη μετάβαση της τέχνης στο ρεαλισμό και την αντικειμενικότητα, η μη-αντικειμενική ζωγραφική αρχίζει να αντιλαμβάνεται το χώρο σαν περιεχόμενο και μορφή. Η ζωγραφική του χώρου -η συνθετική αντίληψη- αποδίδεται σαν ένα διαστημικό πλάνο. Για το λόγο αυτό η έκφραση αυτής της αντίληψης θα δώσει τη ζωγραφική μορφή που θα επιδείξει το απεριόριστο του διαστημικού κόσμου και θα σχηματίσει μια νέα συνθετική αίσθηση στη ζωγραφική. Ο χώρος, ο όγκος, η πυκνότητα και το φως -αλλά και υλική πραγματικότητα- αποτελούν την ουσιαστική καινοτομία, αυτή που εφαρμόζει σήμερα η ζωγραφική του χώρου. Η κοσμική μορφή, όπως τη δημιουργεί ο καλλιτέχνης από διαίσθηση, είναι ανάλογη της επιστημονικής αντίληψης για το σύμπαν".
Ι. Κουντριασόφ, Σημειώσεις για τη μη-αντικειμενική ζωγραφική.
-
Το 1925, στην πρώτη έκθεση της ΟΣΤ, ο ζωγράφος Ι. Κουντριασόφ παρουσίασε δύο σειρές ζωγραφικών έργων: την Κατασκευή ευθύγραμμης κίνησης και την Κατασκευή καμπυλόγραμμης κίνησης. Τα έργα αυτά δεν ανταποκρίνονται στο πρόγραμμα αυτής της ένωσης, που υποστήριζε την επαναφορά στην παραστατικότητα, στην απεικόνιση των σύγχρονων θεμάτων. Η επικαιρότητά τους βρισκόταν αλλού. Διαπνέονταν από απεριόριστη πίστη στις δυνατότητες της επιστημονικής τεχνικής ανάπτυξης και διακήρυσσαν το μεγαλείο των επιστημονικών γνώσεων. Όπως στους Κ. Ρέντκο, Α. Λαμπάς, Μ. Πλάξιν, τα θέματα των πινάκων του υπαγορεύονταςν από την επιστημονική σκέψη. Η γνωριμία του Κουντριασόφ με τον επιστήμονα - ερευνητή Κ. Ε. Τσιολκόφσκι -τον πατέρα της ρωσικής αεροναυπηγικής- ήταν καθοριστικό για τον ενθουσιασμό με τον οποίο αντιμετώπισε την ιδέα των διαστημικών πτήσεων. Πίστευε στη δυνατότητά τους, και γι' αυτό προσπάθησε, με τα μέσα της αφηρημένης ζωγραφικής, να εκφράσει τις διάφορες μορφές της κίνησης στο αχανές διάστημα και να αποδώσει τη δυναμική τους.
Ο Κουντριασόφ προσπάθησε να τεκμηριώσει θεωρητικά τις ζωγραφικές κατασκευές του: "Δουλεύοντας στη μη-αντικειμενική ζωγραφική, έφτασα σε κάποια συγκεκριμένα συμπεράσματα που υπερβαίνουν τα όρια της εργαστηριακής εργασίας των ζωγράφων. Η ζωγραφική μου παύει να είναι αφηρημένη χρωματική / μορφολογική κατασκευή και γίνεται ρεαλιστική έκφραση της σύγχρονης αντίληψης του χώρου. Αυτό είναι ένα από τα πιο βασικά ζητήματα της εικαστικής τέχνης. Αν δε το λάβουμε υπόψη, δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε ένα σύγχρονο πίνακα. Με τη μετάβαση της τέχνης στο ρεαλισμό και την αντικειμενικότητα, η μη-αντικειμενική ζωγραφική αρχίζει να αντιλαμβάνεται το χώρο σαν περιεχόμενο και μορφή. Η ζωγραφική του χώρου -η συνθετική αντίληψη- αποδίδεται σαν ένα διαστημικό πλάνο. Για το λόγο αυτό η έκφραση αυτής της αντίληψης θα δώσει τη ζωγραφική μορφή που θα επιδείξει το απεριόριστο του διαστημικού κόσμου και θα σχηματίσει μια νέα συνθετική αίσθηση στη ζωγραφική. Ο χώρος, ο όγκος, η πυκνότητα και το φως -αλλά και υλική πραγματικότητα- αποτελούν την ουσιαστική καινοτομία, αυτή που εφαρμόζει σήμερα η ζωγραφική του χώρου. Η κοσμική μορφή, όπως τη δημιουργεί ο καλλιτέχνης από διαίσθηση, είναι ανάλογη της επιστημονικής αντίληψης για το σύμπαν".
Ι. Κουντριασόφ, Σημειώσεις για τη μη-αντικειμενική ζωγραφική.
-
Το 1925, στην πρώτη έκθεση της ΟΣΤ, ο ζωγράφος Ι. Κουντριασόφ παρουσίασε δύο σειρές ζωγραφικών έργων: την Κατασκευή ευθύγραμμης κίνησης και την Κατασκευή καμπυλόγραμμης κίνησης. Τα έργα αυτά δεν ανταποκρίνονται στο πρόγραμμα αυτής της ένωσης, που υποστήριζε την επαναφορά στην παραστατικότητα, στην απεικόνιση των σύγχρονων θεμάτων. Η επικαιρότητά τους βρισκόταν αλλού. Διαπνέονταν από απεριόριστη πίστη στις δυνατότητες της επιστημονικής τεχνικής ανάπτυξης και διακήρυσσαν το μεγαλείο των επιστημονικών γνώσεων. Όπως στους Κ. Ρέντκο, Α. Λαμπάς, Μ. Πλάξιν, τα θέματα των πινάκων του υπαγορεύονταςν από την επιστημονική σκέψη. Η γνωριμία του Κουντριασόφ με τον επιστήμονα - ερευνητή Κ. Ε. Τσιολκόφσκι -τον πατέρα της ρωσικής αεροναυπηγικής- ήταν καθοριστικό για τον ενθουσιασμό με τον οποίο αντιμετώπισε την ιδέα των διαστημικών πτήσεων. Πίστευε στη δυνατότητά τους, και γι' αυτό προσπάθησε, με τα μέσα της αφηρημένης ζωγραφικής, να εκφράσει τις διάφορες μορφές της κίνησης στο αχανές διάστημα και να αποδώσει τη δυναμική τους.
Ο Κουντριασόφ προσπάθησε να τεκμηριώσει θεωρητικά τις ζωγραφικές κατασκευές του: "Δουλεύοντας στη μη-αντικειμενική ζωγραφική, έφτασα σε κάποια συγκεκριμένα συμπεράσματα που υπερβαίνουν τα όρια της εργαστηριακής εργασίας των ζωγράφων. Η ζωγραφική μου παύει να είναι αφηρημένη χρωματική / μορφολογική κατασκευή και γίνεται ρεαλιστική έκφραση της σύγχρονης αντίληψης του χώρου. Αυτό είναι ένα από τα πιο βασικά ζητήματα της εικαστικής τέχνης. Αν δε το λάβουμε υπόψη, δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε ένα σύγχρονο πίνακα. Με τη μετάβαση της τέχνης στο ρεαλισμό και την αντικειμενικότητα, η μη-αντικειμενική ζωγραφική αρχίζει να αντιλαμβάνεται το χώρο σαν περιεχόμενο και μορφή. Η ζωγραφική του χώρου -η συνθετική αντίληψη- αποδίδεται σαν ένα διαστημικό πλάνο. Για το λόγο αυτό η έκφραση αυτής της αντίληψης θα δώσει τη ζωγραφική μορφή που θα επιδείξει το απεριόριστο του διαστημικού κόσμου και θα σχηματίσει μια νέα συνθετική αίσθηση στη ζωγραφική. Ο χώρος, ο όγκος, η πυκνότητα και το φως -αλλά και υλική πραγματικότητα- αποτελούν την ουσιαστική καινοτομία, αυτή που εφαρμόζει σήμερα η ζωγραφική του χώρου. Η κοσμική μορφή, όπως τη δημιουργεί ο καλλιτέχνης από διαίσθηση, είναι ανάλογη της επιστημονικής αντίληψης για το σύμπαν".
Ι. Κουντριασόφ, Σημειώσεις για τη μη-αντικειμενική ζωγραφική.
