-
Η Ksenia Ender, τη δεκαετία του 1920, εργάστηκε ως βοηθός έρευνας στο Τμήμα «Οργανικής Παιδείας» του Κρατικού Ινστιτούτου Καλλιτεχνικής Παιδείας στο Λένινγκραντ και ασχολήθηκε με την παρατήρηση της φύσης και των μεταβολών της ως προς το χρώμα, το φως, την κίνηση και τον ήχο, υπό την καθοδήγηση του Mikhail Matiushin. Υπήρξε μια καλλιτέχνιδα, η οποία με το έργο της εξύμνησε τη φύση, την οποία απεικόνιζε ως έναν συνεχώς μεταβαλλόμενο οργανισμό. Το φως, τα χρώματα και οι οργανικές φόρμες την ενδιέφεραν πολύ και εργαζόταν για τη δημιουργία διακοσμητικών έργων στα οποία χρησιμοποιούσε μοτίβα με οργανικά θέματα. Παράδειγμα της ενασχόλησής της με τη διακόσμηση και τον γραφιστικό σχεδιασμό αποτελεί το έργο «Χωρίς τίτλο», 1924-1926, με τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα λουλουδιών που δημιουργούνται με την τεχνική του κολάζ.
-
Το έργο "Τοπίο με γυμνά" ανήκει στην κατηγορία των κυβιστικών έργων της Nadezhda Udaltsova. Η Udaltsova, όπως επίσης και η Liubov Popova, είχαν μεταβεί το 1912 στο Παρίσι προκειμένου να μελετήσουν την κυβιστική ζωγραφική και είχαν επιλέξει ως τον πιο κατάλληλο για εκείνες χώρο την Ακαδημία "La Palette".
Η Udaltsova επιχειρεί στο έργο αυτό να απεικονίσει μια σωστά δομημένη ζωγραφική επιφάνεια και όχι μια ευανάγνωστη εικόνα. Υποβάλλει τις γυμνές μορφές σε γεωμετρικές σχηματοποιήσεις και αλλοιώσεις τις οποίες αναλύει σε επιμέρους φόρμες σύμφωνα με τα διδάγματα του αναλυτικού κυβισμού προκειμένου να επιτύχει την ανάδειξη του αυτόνομου ρόλου των δομικών σχέσεων μεταξύ των στοιχείων του πίνακα. Η σύνθεση μαρτυρά τις σχεδιαστικές και ζωγραφικές της αρετές και την αντίληψη της Udaltsova σχετικά με τον κυβισμό, καθώς σύμφωνα με τον Rodchenko κατανοούσε τον Κυβισμό καλύτερα από όλους.
-
Τα πρώτα χρόνια στη ζωγραφική ο Kliun πειραματίζεται με διάφορα είδη: ρεαλιστικά σκίτσα με όψεις της καθημερινής ζωής, ιμπρεσιονιστικά τοπία και αρκετά έργα που είναι έκδηλες οι επιρροές του συμβολισμού -κυρίως θεματολογικά- και που ο ίδιος αποκαλεί «νέο-ιμπρεσιονισμό». Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί και το έργο «Χωρίς τίτλο», η απεικόνιση ενός φυσικού τοπίου, μιας λίμνης πιθανότατα της λίμνης Σοκόλνικι, στην περιοχή της οποίας έμενε ο Kliun πριν την κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το τοπίο, χειμερινό, αποδίδεται με στοιχεία που παραπέμπουν στον συμβολισμό και την art nouveau, ταυτόχρονα όμως η αντανάκλαση των δέντρων στα νερά της λίμνης Σοκόλνικι μαρτυρά τις επιρροές του ιμπρεσιονισμού στην απόδοση του στιγμιαίου.
-
Το έργο "Σουπρεματισμός" του Kliment Redko αν και λόγω του τίτλου του παραπέμπει σε πρώτη ανάγνωση στο ομώνυμο καλλιτεχνικό κίνημα που θέσπισε και θεμελίωσε ο Kazimir Malevich, στην πραγματικότητα δεν εντάσσεται, καθώς ο Redko υιοθετεί την αισθητική του κινήματος όχι όμως και την ιδεολογία του. Χρησιμοποιεί τα τυπικά σχήματα του σουπρεματισμού, το τετράγωνο, τον κύκλο, το τρίγωνο ακόμη και το λευκό φόντο, όμως τα σχήματα τοποθετούνται σε έναν ενιαίο άξονα και διαμορφώνουν μια συμμετρική σύνθεση.
-
Το έργο "Βιολί" της Nadezhda Udaltsova ανήκει στην κατηγορία των κυβιστικών της έργων. Η Udaltsova, όπως επίσης και η Popova, είχαν μεταβεί το 1912 στο Παρίσι προκειμένου να μελετήσουν την κυβιστική ζωγραφική και είχαν επιλέξει ως τον πιο κατάλληλο χώρο για εκείνες την Ακαδημία "La Palette". Η Udaltsova διαχωρίζει τη ζωγραφική επιφάνεια σε κάθετες λωρίδες, οι οποίες διαφοροποιούνται ως προς την υφή, γεγονός που δημιουργεί μια ποικιλία οπτικών εντυπώσεων και διασφαλίζει τη μετωπικότητα. Η σύνθεση μαρτυρά τις σχεδιαστικές και ζωγραφικές δυνατότητες της καλλιτέχνιδας, η οποία σύμφωνα με τον Rodchenko κατανοούσε τον Κυβισμό καλύτερα από όλους και δούλευε πιο σκληρά από όλους.
Το έργο αποδίδονταν παλιότερα λανθασμένα στον Kazimir Malevich εξαιτίας της επιγραφής ΜΑΛ που φέρει στην πίσω όψη του καμβά. Όμως σε φωτογραφία από την έκθεση "Μαγαζί" του 1916 το "Βιολί" εμφανίζεται μεταξύ των έργων με τα οποία συμμετείχε η καλλιτέχνιδα στην έκθεση και αποτελεί τεκμήριο για την ορθή ταύτιση του έργου.
-
H "Μελέτη για πορτραίτο" της Liubov Popova που ανήκει στη Συλλογή Κωστάκη του ΜΟΜus-Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης είναι μία από τις σωζόμενες εκδοχές του "Πορτραίτου". Αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της ώριμης φάσης της κυβοφουτουριστικής περιόδου της καλλιτέχνιδας στην οποία η καλλιτέχνιδα κατακτά τη μετωπικότητα χωρίς ωστόσο να απουσιάζει εντελώς η αίσθηση του βάθους. Η κυβιστική ανάλυση της μορφής σε επίπεδα με την ταυτόχρονη παρουσία των κυματιστών γραμμών στα μαλλιά επιτυγχάνει τη μετωπικότητα φέροντας τη σύνθεση πιο κοντά στον θεατή. Ακόμη, οι τριγωνικές και οι διαγώνιες δομικές σχέσεις υπερτερούν σε σχέση με τις ορθογώνιες. Η λέξη "CUB[O]" "FUTURISMO" πάνω στη ζωγραφική επιφάνεια αποτελεί πιθανότατα μια δήλωση της καλλιτέχνιδας σχετικά με τους αισθητικούς και λειτουργικούς κανόνες του Κυβοφουτουρισμού.
Κατά τη διάρκεια συντήρησης του έργου το 2005 στο τότε Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης αποκαλύφθηκε ένα ακόμη έργο στην πίσω όψη του χαρτονιού: μια πολύ ολοκληρωμένη μελέτη για το έργο "Ιταλική Νεκρή Φύση" που βρίσκεται στην Πινακοθήκη Τρετιακόφ στη Μόσχα.
-
Οι καλλιτέχνες του Φουτουρισμού στη Ρωσία, ποιητές και εικαστικοί, διακήρυτταν ότι η σαρωτική ανατροπή του κόσμου όπως τον ξέρουμε είναι απαραίτητη για να ανοίξει ο δρόμος προς ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Πίστευαν πως με την απόρριψη των παλαιών αρχών και των αξιωματικών κανόνων ο άνθρωπος θα μπορέσει να αναθεωρήσει τη σχέση του με το σύμπαν και τη φύση και να αποκτήσει απεριόριστες δυνατότητες. Όταν μετατραπεί ο κόσμος σε χάος, έλεγαν το 1913, θα προκύψουν “νέες, ασπρόσμενες και αόρατες σχέσεις”. Το πρότυπο του ανθρώπου του μέλλοντος -του ήρωα των Φουτουριστών- ήταν ο αεροπόρος, ο άνθρωπος που κατάφερε να υπερβεί τους φυσικούς περιορισμούς και να κατακτήσει την απόλυτη ελευθερία πετώντας στον αέρα. Ο Μοργκούνοφ στο έργο "Όρθια Φιγούρα (Αεροπόρος)" παρουσιάζει τον νέο τύπο ανθρώπου που μας εισάγει στη νέα εποχή, στις νέες αντιλήψεις που προκαλούν τις αλλαγές και τις ανατροπές τόσο στο καλλιτεχνικό όσο και το κοινωνικό επίπεδο. Χρησιμοποιεί έντονα χρώματα σε αντιδιαστολή με τη χαμηλή τονική κλίμακα των κυβιστών, ενώ η μορφή είναι αναγνωρίσιμη, καθώς δεν έχει αποδομηθεί ολοκληρωτικά.
-
Η σύνθεση "Νεκρή φύση με κανάτα" αποτελεί ένα από τα πρώιμα έργα της καλλιτέχνιδας, που ωστόσο μαρτυρά τη ζωγραφική της δεινότητα. Οι επιρροές της δυτικής ζωγραφικής, του ιμπρεσιονισμού που μελετούσε στα εργαστήρια των S. Zhukovsky, Κ. Yon και Ι. Dudin αποτυπώνονται στο έργο της, μέσω ενός προσωπικού φιλτραρίσματος. Η Popova ενστερνίζεται τις αρχές των δυτικών ρευμάτων, τις οικειοποιείται και τις αποδίδει μέσε σε ένα νέο πλαίσιο, πιο οικείο. Τα καθαρά χρώματα, οι συμπαγείς φόρμες, ο τρόπος που αποδίδει τη νεκρή φύση και το τοπίο αποπνέουν μια έντον αίσθηση υλικότητας διατηρώντας παράλληλα απολύτως ισορροπημένα όλα τα στοιχεία που απεικονίζονται.
-
Το έργο "Πορτραίτο της γυναίκας του καλλιτέχνη" αποτελεί ένα από τα σχετικά πρώιμα έργα του καλλιτέχνη, το οποίο εκτέθηκε το 1911 στην έκθεση της ομάδας "Σαλόνι της Μόσχας". Ο καλλιτέχνης οργανώνει τη σύνθεση σε ππολλαπλά επίπεδα εισάγοντας στοιχεία που την κατατάσσουν στο ρεύμα του συμβολισμού. Η γυναίκα του εμφανίζεται στο πρώτο επίπεδο δεσπόζοντας στη ζωγραφική επιφάνεια. Η καταβεβλημένη φιγούρα της με τη σκυρή τάση, το θλιμμένο της πρόσωπο και η χειρονομία της που θυμίζει προσευχή μαρτυρούν το καταπονημένο της σώμα, το οποίο ταλαιπωρούνταν από προβλήματα υγείας. Στο βάθος της ζωγραφικής επιφάνειας εμφανίζεται ξαπλωμένη σε οριζόντιο βάθρο μια μορφή με λευκό ένδυμα και φωτοστέφανο σαν να πρόκειται για φιγούρα στο νεκροκρέβατό της. Ανάμεσα στις δύο μορφές απεικονίζονται λουλούδια που γέρνουν προς το έδαφος και παρεμβάλλεται ένα ποτάμι, αρχετυπικό στοιχείο μετάβασης από τον κόσμο των ζωντανών στον κάτω κόσμο. Η συνολική σύνθεση μαρτυρά τη συναισθηματική φόρτιση και αγωνία του καλλιτέχνη για την έκβασης της υγείας της συζύγου του.
-
Κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1910 ορισμένοι από τους καλλιτέχνες της ρωσικής πρωτοπορίας επηρεασμένοι και από τις κατακτήσεις και εξελίξεις της σύγχρονης τεχνολογίας στρέφονται προς τις νέες επιστημονικές ανακαλύψεις. Ο Kliment Redko διατυπώνει τη διακήρυξή του για τον «Ηλεκτροοργανισμό», σύμφωνα με την οποία η γνώση των νόμων του φωτός στη ζωγραφική καθορίζει την υφή του χρώματος και του σχήματος, ενώ καθοριστική είναι η «επιστημονική» απεικόνιση του φωτός ως μορφή ενέργειας ως μεταφορική ερμηνεία του ηλεκτρισμού. Ο Karel Ioganson επηρεασμένος από τα διδάγματα της θεωρίας του «Ηλεκτροοργανισμού» του Redko και αντιλαμβανόμενος τη σημασία του ζητήματος της ηλεκτρικής ενέργειας και δημιούργησε το 1922 στο πλαίσιο των κατασκευαστικών ασκήσεων του ΙΝΧΟΥΚ το έργο «Ηλεκτρικό κύκλωμα», με το οποίο ήθελε να αποδώσει φόρο τιμής σε μια από τις σημαντικότερες εφευρέσεις της ανθρωπότητας: τον ηλεκτρισμό.
-
Το 1922 ο Γκούσταβ Κλούτσις δημιουργεί μια ενότητα σχεδίων για υπαίθρια, πτυσσόμενα, επεκτεινόμενα και εύκολα μετακινούμενα στον χώρο περίπτερα. Οι κατασκευές αυτές θα πλαισίωναν το τέταρτο συνέδριο της Κομιντέρν και τους εορτασμούς της πέμπτης επετείου της Επανάστασης και υποβλήθηκαν για έγκριση στο Κρεμλίνο. Επρόκειτο για κατασκευές «άμεσης κοινωνικής χρησιμότητας», προπαγάνδας και απεύθυνσης, με έντονα χρώματα (κόκκινο, λευκό, μαύρο), γεωμετρία και ελαφρά, φυσικά δομικά υλικά. Συνδύαζαν τον ήχο, την εικόνα και την κίνηση, έφεραν μεγάφωνα που μετέδιδαν τις αναγγελίες του κόμματος, εξέδρες ομιλητών, τρισδιάστατα συνθήματα και γραπτά μηνύματα, οθόνες για την προβολή κινηματογραφικών ταινιών και ντοκουμέντων, επιφάνειες για την έκθεση φωτογραφικού υλικού και αφισών.
-
Το 1922 ο Γκούσταβ Κλούτσις δημιουργεί μια ενότητα σχεδίων για υπαίθρια, πτυσσόμενα, επεκτεινόμενα και εύκολα μετακινούμενα στον χώρο περίπτερα. Οι κατασκευές αυτές θα πλαισίωναν το τέταρτο συνέδριο της Κομιντέρν και τους εορτασμούς της πέμπτης επετείου της Επανάστασης και υποβλήθηκαν για έγκριση στο Κρεμλίνο. Επρόκειτο για κατασκευές «άμεσης κοινωνικής χρησιμότητας», προπαγάνδας και απεύθυνσης, με έντονα χρώματα (κόκκινο, λευκό, μαύρο), γεωμετρία και ελαφρά, φυσικά δομικά υλικά. Συνδύαζαν τον ήχο, την εικόνα και την κίνηση, έφεραν μεγάφωνα που μετέδιδαν τις αναγγελίες του κόμματος, εξέδρες ομιλητών, τρισδιάστατα συνθήματα και γραπτά μηνύματα, οθόνες για την προβολή κινηματογραφικών ταινιών και ντοκουμέντων, επιφάνειες για την έκθεση φωτογραφικού υλικού και αφισών.
-
Το 1922 ο Γκούσταβ Κλούτσις δημιουργεί μια ενότητα σχεδίων για υπαίθρια, πτυσσόμενα, επεκτεινόμενα και εύκολα μετακινούμενα στον χώρο περίπτερα. Οι κατασκευές αυτές θα πλαισίωναν το τέταρτο συνέδριο της Κομιντέρν και τους εορτασμούς της πέμπτης επετείου της Επανάστασης και υποβλήθηκαν για έγκριση στο Κρεμλίνο. Επρόκειτο για κατασκευές «άμεσης κοινωνικής χρησιμότητας», προπαγάνδας και απεύθυνσης, με έντονα χρώματα (κόκκινο, λευκό, μαύρο), γεωμετρία και ελαφρά, φυσικά δομικά υλικά. Συνδύαζαν τον ήχο, την εικόνα και την κίνηση, έφεραν μεγάφωνα που μετέδιδαν τις αναγγελίες του κόμματος, εξέδρες ομιλητών, τρισδιάστατα συνθήματα και γραπτά μηνύματα, οθόνες για την προβολή κινηματογραφικών ταινιών και ντοκουμέντων, επιφάνειες για την έκθεση φωτογραφικού υλικού και αφισών.
-
To 1919, ύστερα από την εγγραφή του στα Κρατικά Ελεύθερα Καλλιτεχνικά εργαστήρια και την παρακολούθηση μαθημάτων στο εργαστήριο του Malevich, ο Ivan Kudriashev μεταβαίνει κατόπιν εντολής του Λαϊκού Κομισαριάτου στο Όρενμπουργκ και αναλαμβάνει τη διοργάνωση της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης στην πόλη. Ανάμεσα στις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει είναι και η διακόσμηση του Πρώτου Σοβιετικού Θεάτρου. Ο αρχικός σχεδιασμός περιελάμβανε τη δημιουργία νέας αυλαίας, τη διακόσμηση των διαζωμάτων, της οροφής και των τοιχών της έκθεσης, καθώς και του φουαγιέ. Ο Kudriashev εκπόνησε τη μελέτη και τα προσχέδια, τα οποία δεν εκτελέστηκαν λόγω έλλειψης χρηματοδότησης.
Στις μελέτες που εκπόνησε, όπου είναι έκδηλες οι σχεδιαστικές του αρετές στη χρήση της γεωμετρικής αφαίρεσης, αντανακλάται ένα από τα βασικά γνωρίσματα του σουπρεματισμού: η καθαρή, διακοσμητική όψη των τοιχογραφιών που έδινε τις υφολογικές δυνατότητες υλοποίησης σε μεγάλα μνημειώδη έργα, λ.χ. σε μεγάλα συγκροτήματα.
Τα σχέδια αυτά, τα οποία πρωτοεξέθεσε στην "Πρώτη Κρατική Έκθεση" στο Όρενμπουργκ, τα συμπεριέλαβε στη συνέχεια ο Malevich στην έκθεση του ΟΥΝΟΒΙΣ που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 1921 στο Ινστιτούτο Καλλιτεχνικής Παιδείας στη Μόσχα.
-
Η "Μελέτη για την Καθιστή μορφή" ανήκει στα έργα της κυβοφουτουριστικής περιόδου της Popona, η οποία αντιπροσωπεύεται με πληθώρα έργων. Η καλλιτέχνιδα αναπτύσσει τη μορφή στο χώρο και προσπαθεί από τις πρώτες τις μελέτες να αντιμετωπίσει την απόδοση του όγκου στο δισδιάστατο επίπεδο της ζωγραφικής επιφάνειας. Αναλύει το μοτίβο σε αφηρημένες γεωμετρικές φόρμες με επικρατέστερες τις καμπυλοειδείς και τις ορθογώνιες, προσπαθώντας να ομογενοποιήσει τον χώρο με σκιαγραφήσεις και πιο φωτεινά σημεία τα οποία δομούνται με φωτοσκιάσεις μέσω γεωμετρικών σχημάτων.
-
Το μικρό σχέδιο "Αγόρι με κόκορα" ανήκει στην κατηγορία των έργων της Natalia Goncharova στην οποία εμφανίζονται αστικά θέματα. Με τη θεματική αυτή ξαναζωντανεύει η απεικόνιση του αγροτικού μόχθου και της ζωής στην επαρχία. Το έργο, το οποίο έχει επιρροές τόσο από τον ραγιονισμό όσο και από τον κυβοφουτουρισμό δεν εντάσσεται απόλυτα σε κάποιο κίνημα και παρουσιάζει έναν πριμιτιβιστικό χαρακτήρα που εντοπίζεται κυρίως στην αδρότητα και τη δυσκαμψία των μορφών.
-
Τα πρώτα χρόνια στη ζωγραφική ο Kliun πειραματίζεται με διάφορα είδη: ρεαλιστικά σκίτσα με όψεις της καθημερινής ζωής, ιμπρεσιονιστικά τοπία και αρκετά έργα που είναι έκδηλες οι επιρροές του συμβολισμού -κυρίως θεματολογικά- και που ο ίδιος αποκαλεί «νέο-ιμπρεσιονισμό». Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί και το έργο «Λίμνη Σοκόλνικι» που στην πίσω όψη του υπάρχει δεύτερο έργο, μια τοπιογραφία με γυναικεία μορφή. Κατά τη διαμονή του στη Μόσχα, πριν την κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Kliun έμενε σε ένα διαμέρισμα στην περιοχή Σοκόλνικι και έχει αποτυπώσει διαφορετικές όψεις της λίμνης, κυρίως σε γκουάς. Το τοπίο αποδίδεται με στοιχεία που παραπέμπουν στον συμβολισμό και την art nouveau, ταυτόχρονα όμως η αντανάκλαση των δέντρων στα νερά της λίμνης Σοκόλνικι μαρτυρά τις επιρροές του ιμπρεσιονισμού στην απόδοση του στιγμιαίου.
-
Ο Ivan Kliun στη "Μελέτη για το Τοπίο που Τρέχει" επιχειρεί να αποδώσει εικαστικά την κίνηση και την ταχύτητα χρησιμοποιώντας επαναληπτικές ακολουθίες του ίδιου μοτίβου, τεχνική που αποτελεί μια τυπικά φουτουριστική μέθοδο. Μέσα από αφαιρετικές αναγωγές στις οποίες υποβάλλει ένα συγκεκριμένο μοτίβο, εδώ το τοπίο, οδηγείται στον επίπεδο χώρο. Ουσιαστικά η γεωμετρική αναγωγή των φυσικών στοιχείων (σπίτια, τηλεγραφικοί στύλοι) αποτυπώνεται σαν μια ρυθμική διαδοχή κυκλικών και τριγωνικών μορφών κατανεμημένων σε παράλληλες ζώνες με διαγώνια δυναμική κατεύθυνση. Η μελέτη αυτή μαζί με δυο ακόμη που βρίσκονται στη Συλλογή Κωστάκη στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης αποτελούν τα προσχέδια του έργου "Τοπίο που τρέχει" που βρίσκεται σήμερα στην Πινακοθήκη Τρετιακόφ στη Μόσχα.
-
Οι καλλιτέχνες της ρωσικής πρωτοπορίας δεν αρκέστηκαν μόνο στην κατανόηση και επανάληψη της λαϊκής τέχνης. Επεδίωξαν μέσα από τη ζωγραφική και την εφαρμοσμένη τέχνη της λαϊκής παράδοσης να βρουν τις φόρμες και τις τεχνικές που θα αποτελούσαν το αλφαβητάρι της νέας τέχνης. Μια ομάδα καλλιτεχνών και ποιητών της πρώτης γενιάς της πρωτοπορίας είδε στην primitif τεχνική της λαϊκής ξυλογραφίας, στα «λουμπκί», το επικοινωνιακό στοιχείο που έλειπε από την περίτεχνη διακοσμητική τέχνη του μοντερνισμού. Το «λουμπόκ» (πλ. "λουμπκί») πρωτοεμφανίστηκαν στη Ρωσία τον 16ο αιώνα και ήταν ξυλογραφίες με λαϊκές αναπαραστάσεις που είχαν θρησκευτικό, επιμορφωτικό και διακοσμητικό χαρακτήρα. Τα λεγόμενα «σύγχρονα λουμπκί» απεικόνιζαν πατριωτικές παραστάσεις από τους Κριμαϊκούς πολέμους, τον Ρωσο-Ιαπωνικό Πόλεμο και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Σύγχρονα λουμπκί» για λόγους προπαγάνδας φιλοτέχνησαν ο Kazimir Malevich, o Vladimir Mayakovsky κ.ά.
Στην προπαγανδιστική αφίσα κατά του τσαρικού καθεστώτος «Ο ξεχασιάρης Νικόλαος», που φιλοτέχνησε ο Vladimir Mayakovsky και τυπώθηκε στον εκδοτικό οίκο «Πάρους» απεικονίζεται ένας στρατιώτης να επιτίθεται στον τσάρο. Με αυτήν την απεικόνιση εικονογραφείται ο ξεσηκωμός του στρατεύματος με σκοπό την ανατροπή του τσαρικού καθεστώτος, ο οποίος συνοδεύεται από τη λεζάντα: "Θα τους δείρω, θα τους σαπίσω!"/Σκέφτηκε ο τσάρος προτού μοιράσει τα τουφέκια. / Εν τω μεταξύ, όμως, ξέχασε / ότι ο στρατιώτης γεννήθηκε εργάτης".
-
Οι καλλιτέχνες της ρωσικής πρωτοπορίας δεν αρκέστηκαν μόνο στην κατανόηση και επανάληψη της λαϊκής τέχνης. Επεδίωξαν μέσα από τη ζωγραφική και την εφαρμοσμένη τέχνη της λαϊκής παράδοσης να βρουν τις φόρμες και τις τεχνικές που θα αποτελούσαν το αλφαβητάρι της νέας τέχνης. Μια ομάδα καλλιτεχνών και ποιητών της πρώτης γενιάς της πρωτοπορίας είδε στην primitif τεχνική της λαϊκής ξυλογραφίας, στα «λουμπκί», το επικοινωνιακό στοιχείο που έλειπε από την περίτεχνη διακοσμητική τέχνη του μοντερνισμού. Το «λουμπόκ» (πλ. "λουμπκί») πρωτοεμφανίστηκαν στη Ρωσία τον 16ο αιώνα και ήταν ξυλογραφίες με λαϊκές αναπαραστάσεις που είχαν θρησκευτικό, επιμορφωτικό και διακοσμητικό χαρακτήρα. Τα λεγόμενα «σύγχρονα λουμπκί» απεικόνιζαν πατριωτικές παραστάσεις από τους Κριμαϊκούς πολέμους, τον Ρωσο-Ιαπωνικό Πόλεμο και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Σύγχρονα λουμπκί» για λόγους προπαγάνδας φιλοτέχνησαν ο Kazimir Malevich, o Vladimir Mayakovsky κ.ά.
Στην «Πατριωτική αφίσα εναντίον των Γερμανών», που φιλοτέχνησε ο Kazimir Malevich και τυπώθηκε στον εκδοτικό οίκο «Το Λουμπόκ Σήμερα» απεικονίζεται μια Ρωσίδα αγρότισσα που σκοτώνει με το δίκρανο-λόγχη της έναν Αυστριακό στρατιώτη, ο οποίος απεικονίζεται μικροσκοπικός μπροστά στην «κυρίαρχη» αγρότισσα. Το δίστιχο του Mayakovsky «Ένας Αυστριακός πήγε στους Ράτζιγουιλ / και προσγειώθηκε πάνω ακριβώς στην πιρούνα μιας αγρότισσας» συνοδεύει τη λιθογραφία.
-
Στις αρχές της δεκαετίας του '30 ο Kliun χωρίς να εγκαταλείψει εντελώς τις σουπρεματιστικές μελέτες και τις αναζητήσεις του φωτός και του χρώματος, κάνει μια απόπειρα να στραφεί προς τον ρεαλισμό και να σταθεί "στο ίδιο μήκος με τη σύγχρονη εποχή", όπως ο ίδιος αναφέρει στο αυτοβιογραφικό του κείμενο "Ο Δρόμος μου στην Τέχνη" του 1941-42. Ανάμεσα στα έργα αυτής της περιόδου είναι και το "Πορτραίτο του Kazimir Malevich" . Ο μαθητής καλείται να απεικονίσει τη μορφή του δασκάλου, μιας ισχυρής προσωπικότητας, όπως αντανακλάται από το πορτραίτο του, στο οποίο ο Malevich εικονίζεται με σφιχτά χείλη, σχεδόν συνοφρυωμένα φρύδια και αφοπλιστικό βλέμμα να κρατά τα πινέλα του και να ζωγραφίζει.
