-
Το 1925, στην πρώτη έκθεση της ΟΣΤ, ο ζωγράφος Ι. Κουντριασόφ παρουσίασε δύο σειρές ζωγραφικών έργων: την Κατασκευή ευθύγραμμης κίνησης και την Κατασκευή καμπυλόγραμμης κίνησης. Τα έργα αυτά δεν ανταποκρίνονται στο πρόγραμμα αυτής της ένωσης, που υποστήριζε την επαναφορά στην παραστατικότητα, στην απεικόνιση των σύγχρονων θεμάτων. Η επικαιρότητά τους βρισκόταν αλλού. Διαπνέονταν από απεριόριστη πίστη στις δυνατότητες της επιστημονικής τεχνικής ανάπτυξης και διακήρυσσαν το μεγαλείο των επιστημονικών γνώσεων. Όπως στους Κ. Ρέντκο, Α. Λαμπάς, Μ. Πλάξιν, τα θέματα των πινάκων του υπαγορεύονταςν από την επιστημονική σκέψη. Η γνωριμία του Κουντριασόφ με τον επιστήμονα - ερευνητή Κ. Ε. Τσιολκόφσκι -τον πατέρα της ρωσικής αεροναυπηγικής- ήταν καθοριστικό για τον ενθουσιασμό με τον οποίο αντιμετώπισε την ιδέα των διαστημικών πτήσεων. Πίστευε στη δυνατότητά τους, και γι' αυτό προσπάθησε, με τα μέσα της αφηρημένης ζωγραφικής, να εκφράσει τις διάφορες μορφές της κίνησης στο αχανές διάστημα και να αποδώσει τη δυναμική τους.
Ο Κουντριασόφ προσπάθησε να τεκμηριώσει θεωρητικά τις ζωγραφικές κατασκευές του: "Δουλεύοντας στη μη-αντικειμενική ζωγραφική, έφτασα σε κάποια συγκεκριμένα συμπεράσματα που υπερβαίνουν τα όρια της εργαστηριακής εργασίας των ζωγράφων. Η ζωγραφική μου παύει να είναι αφηρημένη χρωματική / μορφολογική κατασκευή και γίνεται ρεαλιστική έκφραση της σύγχρονης αντίληψης του χώρου. Αυτό είναι ένα από τα πιο βασικά ζητήματα της εικαστικής τέχνης. Αν δε το λάβουμε υπόψη, δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε ένα σύγχρονο πίνακα. Με τη μετάβαση της τέχνης στο ρεαλισμό και την αντικειμενικότητα, η μη-αντικειμενική ζωγραφική αρχίζει να αντιλαμβάνεται το χώρο σαν περιεχόμενο και μορφή. Η ζωγραφική του χώρου -η συνθετική αντίληψη- αποδίδεται σαν ένα διαστημικό πλάνο. Για το λόγο αυτό η έκφραση αυτής της αντίληψης θα δώσει τη ζωγραφική μορφή που θα επιδείξει το απεριόριστο του διαστημικού κόσμου και θα σχηματίσει μια νέα συνθετική αίσθηση στη ζωγραφική. Ο χώρος, ο όγκος, η πυκνότητα και το φως -αλλά και υλική πραγματικότητα- αποτελούν την ουσιαστική καινοτομία, αυτή που εφαρμόζει σήμερα η ζωγραφική του χώρου. Η κοσμική μορφή, όπως τη δημιουργεί ο καλλιτέχνης από διαίσθηση, είναι ανάλογη της επιστημονικής αντίληψης για το σύμπαν".
Ι. Κουντριασόφ, Σημειώσεις για τη μη-αντικειμενική ζωγραφική.
-
Στη Συλλογή Κωστάκη βρίσκονται οκτώ έργα που αποτελούν μελέτες σουπρεματιστικής τοιχογραφίας εσωτερικού χώρου. Όλοι οι πίνακες αφορούν το ίδιο σχέδιο, αφού έχουν τη σημείωση "1ο δωμάτιο", "2ο δωμάτιο" κλπ. Οι φωτογραφίες που έχουν διασωθεί από το εσωτερικό του ίδιου του κτιρίου της Λαϊκής Σχολής Καλών Τεχνών του Βιτέμπσκ μας επιτρέπουν να κάνουμε την υπόθεση ότι αυτά τα σχέδια προορίζονταν για κεντρικούς χώρους της Σχολής. Σ'αυτή την υπόθεση οδηγούν οι αναλογίες των τριών παραθύρων και των ψηλών εσωτερικών θυρών.
Για τη διακόσμηση των τοίχων το "ανώνυμο" μέλος του Ούνοβις χρησιμοποίησε ορισμένα τυπικά σουπρεματιστικά θέματα. Στη συγκεκριμένη μελέτη συνδυάζονται το κόκκινο τετράγωνο, ο μαύρος κύκλος και η διαγώνια σύνθεση με τα γεωμετρικά σχήματα που διαπερνώνται από ένα τμήμα ευθείας γραμμής. Όλα αυτά τα σουπρεματιστικά θέματα χρησιμοποιήθηκαν ευρέως από το Μαλέβιτς, το Λισίτσκι, τη Γιερμολάεβα κ.ά. για τη διακόσμηση των εξεδρών των ομιλητών του Βιτέμπσκ.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Μαλέβις ανέπτυξε αργότερα τις αρχές των διακοσμητικών τοιχογραφιών εσωτερικού χώρου σε μια σελίδα στην οποία συμπεριέλαβε και τη σύνθεση που ήταν αρχικά φτιαγμένη σαν σχέδιο τοιχογραφίας της εξέδρας ομιλητών. Η ίδια αυτή σύνθεση, αλλά χωρίς σύνθημα και με μερικές αλλαγες στα χρώματα, έλαβε τον τίτλο Αρχή τοιχογραφίας και δωρήθηκε από το δημιουργό το 1930 στο Κρατικό Μουσείο. Η απεικόνιση συνοδευόταν με τη θέση: "Η αρχή της τοιχογραφίας μιας επιφάνειας, ή ολόκληρου δωματίου ή ολόκληρου διαμερίσματος σύμφωνα με το σύστημα του σουπρεματισμού (Θάνατος στις Ταπετσαρίες), Κ. Μαλέβιτς, 1919, Βιτέμπσκ. Αυτό σημαίνει ότι η ζωγραφική των τοίχων των δωματίων ή κάποιου συνόλου γίνεται, σύμφωνα με το σουπρεματιστή καλλιτέχνη, με βάση τη χρωματική αντίθεση, ας πούμε οι κορνίζες των παραθύρων με ένα ή δύο χρώματα, οι πόρτες με άλλα, το ταβάνι με ένα, οι τοίχοι με άλλα, λαμβάνεται δε υπόψη ο όγκος, δηλαδή ότι όλες οι πλευρές μπορούν να ζωγραφιστούν με διαφορετικά χρώματα, ώστε κάθε οπτική γωνία να έχει άλλο χρώμα. Αυτός ο χρωματικός πίνακας είναι ένας πίνακας που απεικονίζει τις αναλογίες των χρωμάτων και τις σχέσεις τους, με την εισαγωγή του δυναμικού στοιχείου στη μέση. Κ. Μαλέβιτς".
Ο καλλιτέχνης διατύπωσε αυτούς τους νόμους αργότερα. Πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, η σκόπιμη ανωνυμία, η μη καταγραφή στην ιστορία του ονόματος του καλλιτέχνη, αποτελούσε σταθερή αρχή της συλλογικής δημιουργίας του Ούνοβις.
-
Στη Συλλογή Κωστάκη βρίσκονται οκτώ έργα που αποτελούν μελέτες σουπρεματιστικής τοιχογραφίας εσωτερικού χώρου. Όλοι οι πίνακες αφορούν το ίδιο σχέδιο, αφού έχουν τη σημείωση "1ο δωμάτιο", "2ο δωμάτιο" κλπ. Οι φωτογραφίες που έχουν διασωθεί από το εσωτερικό του ίδιου του κτιρίου της Λαϊκής Σχολής Καλών Τεχνών του Βιτέμπσκ μας επιτρέπουν να κάνουμε την υπόθεση ότι αυτά τα σχέδια προορίζονταν για κεντρικούς χώρους της Σχολής. Σ'αυτή την υπόθεση οδηγούν οι αναλογίες των τριών παραθύρων και των ψηλών εσωτερικών θυρών.
Για τη διακόσμηση των τοίχων το "ανώνυμο" μέλος του Ούνοβις χρησιμοποίησε ορισμένα τυπικά σουπρεματιστικά θέματα. Στη συγκεκριμένη μελέτη συνδυάζονται το κόκκινο τετράγωνο, ο μαύρος κύκλος και η διαγώνια σύνθεση με τα γεωμετρικά σχήματα που διαπερνώνται από ένα τμήμα ευθείας γραμμής. Όλα αυτά τα σουπρεματιστικά θέματα χρησιμοποιήθηκαν ευρέως από το Μαλέβιτς, το Λισίτσκι, τη Γιερμολάεβα κ.ά. για τη διακόσμηση των εξεδρών των ομιλητών του Βιτέμπσκ.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Μαλέβις ανέπτυξε αργότερα τις αρχές των διακοσμητικών τοιχογραφιών εσωτερικού χώρου σε μια σελίδα στην οποία συμπεριέλαβε και τη σύνθεση που ήταν αρχικά φτιαγμένη σαν σχέδιο τοιχογραφίας της εξέδρας ομιλητών. Η ίδια αυτή σύνθεση, αλλά χωρίς σύνθημα και με μερικές αλλαγες στα χρώματα, έλαβε τον τίτλο Αρχή τοιχογραφίας και δωρήθηκε από το δημιουργό το 1930 στο Κρατικό Μουσείο. Η απεικόνιση συνοδευόταν με τη θέση: "Η αρχή της τοιχογραφίας μιας επιφάνειας, ή ολόκληρου δωματίου ή ολόκληρου διαμερίσματος σύμφωνα με το σύστημα του σουπρεματισμού (Θάνατος στις Ταπετσαρίες), Κ. Μαλέβιτς, 1919, Βιτέμπσκ. Αυτό σημαίνει ότι η ζωγραφική των τοίχων των δωματίων ή κάποιου συνόλου γίνεται, σύμφωνα με το σουπρεματιστή καλλιτέχνη, με βάση τη χρωματική αντίθεση, ας πούμε οι κορνίζες των παραθύρων με ένα ή δύο χρώματα, οι πόρτες με άλλα, το ταβάνι με ένα, οι τοίχοι με άλλα, λαμβάνεται δε υπόψη ο όγκος, δηλαδή ότι όλες οι πλευρές μπορούν να ζωγραφιστούν με διαφορετικά χρώματα, ώστε κάθε οπτική γωνία να έχει άλλο χρώμα. Αυτός ο χρωματικός πίνακας είναι ένας πίνακας που απεικονίζει τις αναλογίες των χρωμάτων και τις σχέσεις τους, με την εισαγωγή του δυναμικού στοιχείου στη μέση. Κ. Μαλέβιτς".
Ο καλλιτέχνης διατύπωσε αυτούς τους νόμους αργότερα. Πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, η σκόπιμη ανωνυμία, η μη καταγραφή στην ιστορία του ονόματος του καλλιτέχνη, αποτελούσε σταθερή αρχή της συλλογικής δημιουργίας του Ούνοβις.
-
Στη Συλλογή Κωστάκη βρίσκονται οκτώ έργα που αποτελούν μελέτες σουπρεματιστικής τοιχογραφίας εσωτερικού χώρου. Όλοι οι πίνακες αφορούν το ίδιο σχέδιο, αφού έχουν τη σημείωση "1ο δωμάτιο", "2ο δωμάτιο" κλπ. Οι φωτογραφίες που έχουν διασωθεί από το εσωτερικό του ίδιου του κτιρίου της Λαϊκής Σχολής Καλών Τεχνών του Βιτέμπσκ μας επιτρέπουν να κάνουμε την υπόθεση ότι αυτά τα σχέδια προορίζονταν για κεντρικούς χώρους της Σχολής. Σ'αυτή την υπόθεση οδηγούν οι αναλογίες των τριών παραθύρων και των ψηλών εσωτερικών θυρών.
Για τη διακόσμηση των τοίχων το "ανώνυμο" μέλος του Ούνοβις χρησιμοποίησε ορισμένα τυπικά σουπρεματιστικά θέματα. Στη συγκεκριμένη μελέτη συνδυάζονται το κόκκινο τετράγωνο, ο μαύρος κύκλος και η διαγώνια σύνθεση με τα γεωμετρικά σχήματα που διαπερνώνται από ένα τμήμα ευθείας γραμμής. Όλα αυτά τα σουπρεματιστικά θέματα χρησιμοποιήθηκαν ευρέως από το Μαλέβιτς, το Λισίτσκι, τη Γιερμολάεβα κ.ά. για τη διακόσμηση των εξεδρών των ομιλητών του Βιτέμπσκ.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Μαλέβις ανέπτυξε αργότερα τις αρχές των διακοσμητικών τοιχογραφιών εσωτερικού χώρου σε μια σελίδα στην οποία συμπεριέλαβε και τη σύνθεση που ήταν αρχικά φτιαγμένη σαν σχέδιο τοιχογραφίας της εξέδρας ομιλητών. Η ίδια αυτή σύνθεση, αλλά χωρίς σύνθημα και με μερικές αλλαγες στα χρώματα, έλαβε τον τίτλο Αρχή τοιχογραφίας και δωρήθηκε από το δημιουργό το 1930 στο Κρατικό Μουσείο. Η απεικόνιση συνοδευόταν με τη θέση: "Η αρχή της τοιχογραφίας μιας επιφάνειας, ή ολόκληρου δωματίου ή ολόκληρου διαμερίσματος σύμφωνα με το σύστημα του σουπρεματισμού (Θάνατος στις Ταπετσαρίες), Κ. Μαλέβιτς, 1919, Βιτέμπσκ. Αυτό σημαίνει ότι η ζωγραφική των τοίχων των δωματίων ή κάποιου συνόλου γίνεται, σύμφωνα με το σουπρεματιστή καλλιτέχνη, με βάση τη χρωματική αντίθεση, ας πούμε οι κορνίζες των παραθύρων με ένα ή δύο χρώματα, οι πόρτες με άλλα, το ταβάνι με ένα, οι τοίχοι με άλλα, λαμβάνεται δε υπόψη ο όγκος, δηλαδή ότι όλες οι πλευρές μπορούν να ζωγραφιστούν με διαφορετικά χρώματα, ώστε κάθε οπτική γωνία να έχει άλλο χρώμα. Αυτός ο χρωματικός πίνακας είναι ένας πίνακας που απεικονίζει τις αναλογίες των χρωμάτων και τις σχέσεις τους, με την εισαγωγή του δυναμικού στοιχείου στη μέση. Κ. Μαλέβιτς".
Ο καλλιτέχνης διατύπωσε αυτούς τους νόμους αργότερα. Πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, η σκόπιμη ανωνυμία, η μη καταγραφή στην ιστορία του ονόματος του καλλιτέχνη, αποτελούσε σταθερή αρχή της συλλογικής δημιουργίας του Ούνοβις.
-
Στη Συλλογή Κωστάκη βρίσκονται οκτώ έργα που αποτελούν μελέτες σουπρεματιστικής τοιχογραφίας εσωτερικού χώρου. Όλοι οι πίνακες αφορούν το ίδιο σχέδιο, αφού έχουν τη σημείωση "1ο δωμάτιο", "2ο δωμάτιο" κλπ. Οι φωτογραφίες που έχουν διασωθεί από το εσωτερικό του ίδιου του κτιρίου της Λαϊκής Σχολής Καλών Τεχνών του Βιτέμπσκ μας επιτρέπουν να κάνουμε την υπόθεση ότι αυτά τα σχέδια προορίζονταν για κεντρικούς χώρους της Σχολής. Σ' αυτή την υπόθεση οδηγούν οι αναλογίες των τριών παραθύρων και των ψηλών εσωτερικών θυρών.
Για τη διακόσμηση των τοίχων το "ανώνυμο" μέλος του Ούνοβις χρησιμοποίησε ορισμένα τυπικά σουπρεματιστικά θέματα. Στη συγκεκριμένη μελέτη συνδυάζονται το κόκκινο τετράγωνο, ο μαύρος κύκλος και η διαγώνια σύνθεση με τα γεωμετρικά σχήματα που διαπερνώνται από ένα τμήμα ευθείας γραμμής. Όλα αυτά τα σουπρεματιστικά θέματα χρησιμοποιήθηκαν ευρέως από τους Μαλέβιτς, Λισίτσκι, Γιερμολάεβα κ.ά. για τη διακόσμηση των εξεδρών των ομιλητών του Βιτέμπσκ.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Μαλέβιτς ανέπτυξε αργότερα τις αρχές των διακοσμητικών τοιχογραφιών εσωτερικού χώρου σε μια σελίδα στην οποία συμπεριέλαβε και τη σύνθεση που ήταν αρχικά φτιαγμένη σαν σχέδιο τοιχογραφίας της εξέδρας ομιλητών. Η ίδια αυτή σύνθεση, αλλά χωρίς σύνθημα και με μερικές αλλαγές στα χρώματα, έλαβε τον τίτλο Αρχή τοιχογραφίας και δωρίθηκε από το δημιουργό το 1930 στο Κρατικό Μουσείο. Η απεικόνιση συνοδευόταν με τη θέση: "Η αρχή της τοιχογραφίας μιας επιφάνειας, ή ολόκληρου δωματίου ή ολόκληρου διαμερίσματος σύμφωνα με το σύστημα του σουπρεματισμού (Θάνατος στις Ταπετσαρίες), Κ. Μαλέβιτς, 1919, Βιτέμπσκ. Αυτό σημαίνει ότι η ζωγραφική των τοίχων των δωματίων ή κάποιου συνόλου γίνεται, σύμφωνα με το σουπρεματιστή καλλιτέχνη, με βάση τη χρωματική αντίθεση, ας πούμε οι κορνίζες των παραθύρων με ένα ή δύο χρώματα, οι πόρτες με άλλα, το ταβάνι με ένα, οι τοίχοι με άλλα, λαμβάνεται δε υπόψη ο όγκος, δηλαδή ότι όλες οι πλευρές μπορούν να ζωγραφιστούν με διαφορετικά χρώματα, ώστε κάθε οπτική γωνία να έχει άλλο χρώμα. Αυτός ο χρωματικός πίνακας είναι ένας πίνακας που απεικονίζει τις αναλογίες των χρωμάτων και τις σχέσεις τους, με την εισαγωγή του δυναμικού στοιχείου στη μέση. Κ. Μαλέβιτς".
Ο καλλιτέχνης διατύπωσε αυτούς τους νόμους αργότερα. Πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, η σκόπιμη ανωνυμία, η μη καταγραφή στην ιστορία του ονόματος του καλλιτέχνη, αποτελούσε σταθερή αρχή της συλλογικής δημιουργίας του Ούνοβις.
-
Η ομάδα ΟΥΝΟΒΙΣ (Επιβεβαιωτές της Νέας Τέχνης) στην οποία ανήκε ο Κουντριασόφ ήταν μια οργάνωση σπουδαστών και καλλιτεχνών που ιδρύθηκε στις αρχές του 1920 στην πόλη Βίτεμπσκ της Λευκορωσίας από τον Καζιμίρ Μαλέβιτς και επεδίωκε τη διερεύνηση και εφαρμογή των νέων θεωριών στην τέχνη και ιδίως της θεωρίας του σουπρεματισμού, με απώτερο στόχο το σχεδιασμό της νέας σοβιετικής κοινωνίας μέσω της τέχνης. Η ομάδα έδωσε έμφαση στην δημόσια εικόνα της πόλης διακοσμώντας προσόψεις κτιρίων, επιγραφές καταστημάτων, τραμ, εσωτερικά θεάτρων και δημόσιων υπηρεσιών κλπ. Η ομάδα απέκτησε και παραρτήματα σε επαρχιακές πόλεις της Ρωσίας, όπως στο Ορενμπουργκ, προσωπική κατάκτηση του Κουντριασόφ και στο Σμολένσκ. Η ομάδα «ΟΥΝΟΒΙΣ» διαλύθηκε το καλοκαίρι του 1922 όταν αποφοίτησαν οι πρώτοι σπουδαστές. Στη συνέχεια ο Καζιμίρ Μαλέβιτς διηύθυνε το Ινστιτούτο «ΓΚΙΝΧΟΥΚ» στην Πετρούπολη. Μας έχουν διασωθεί μια σειρά από σχέδια τα οποία ανάλογα με τη ματιά όρασης θυμίζουν γεωμετρικά κεφάλια ή πολεοδομικά σχέδια, ενώ παράλληλα θυμίζουν και τα αντιανάγλυφα του Τάτλιν. Πιθανότατα να είναι σχεδιάστικές μελέτες.
-
Η ομάδα ΟΥΝΟΒΙΣ (Επιβεβαιωτές της Νέας Τέχνης) στην οποία ανήκε ο Κουντριασόφ ήταν μια οργάνωση σπουδαστών και καλλιτεχνών που ιδρύθηκε στις αρχές του 1920 στην πόλη Βίτεμπσκ της Λευκορωσίας από τον Καζιμίρ Μαλέβιτς και επεδίωκε τη διερεύνηση και εφαρμογή των νέων θεωριών στην τέχνη και ιδίως της θεωρίας του σουπρεματισμού, με απώτερο στόχο το σχεδιασμό της νέας σοβιετικής κοινωνίας μέσω της τέχνης. Η ομάδα έδωσε έμφαση στην δημόσια εικόνα της πόλης διακοσμώντας προσόψεις κτιρίων, επιγραφές καταστημάτων, τραμ, εσωτερικά θεάτρων και δημόσιων υπηρεσιών κλπ. Η ομάδα απέκτησε και παραρτήματα σε επαρχιακές πόλεις της Ρωσίας, όπως στο Ορενμπουργκ, προσωπική κατάκτηση του Κουντριασόφ και στο Σμολένσκ. Η ομάδα «ΟΥΝΟΒΙΣ» διαλύθηκε το καλοκαίρι του 1922 όταν αποφοίτησαν οι πρώτοι σπουδαστές. Στη συνέχεια ο Καζιμίρ Μαλέβιτς διηύθυνε το Ινστιτούτο «ΓΚΙΝΧΟΥΚ» στην Πετρούπολη. Μας έχουν διασωθεί μια σειρά από σχέδια τα οποία ανάλογα με τη ματιά όρασης θυμίζουν γεωμετρικά κεφάλια ή πολεοδομικά σχέδια, ενώ παράλληλα θυμίζουν και τα αντιανάγλυφα του Τάτλιν. Πιθανότατα να είναι σχεδιάστικές μελέτες.
-
Η ομάδα ΟΥΝΟΒΙΣ (Επιβεβαιωτές της Νέας Τέχνης) στην οποία ανήκε ο Κουντριασόφ ήταν μια οργάνωση σπουδαστών και καλλιτεχνών που ιδρύθηκε στις αρχές του 1920 στην πόλη Βίτεμπσκ της Λευκορωσίας από τον Καζιμίρ Μαλέβιτς και επεδίωκε τη διερεύνηση και εφαρμογή των νέων θεωριών στην τέχνη και ιδίως της θεωρίας του σουπρεματισμού, με απώτερο στόχο το σχεδιασμό της νέας σοβιετικής κοινωνίας μέσω της τέχνης. Η ομάδα έδωσε έμφαση στην δημόσια εικόνα της πόλης διακοσμώντας προσόψεις κτιρίων, επιγραφές καταστημάτων, τραμ, εσωτερικά θεάτρων και δημόσιων υπηρεσιών κλπ. Η ομάδα απέκτησε και παραρτήματα σε επαρχιακές πόλεις της Ρωσίας, όπως στο Ορενμπουργκ, προσωπική κατάκτηση του Κουντριασόφ και στο Σμολένσκ. Η ομάδα «ΟΥΝΟΒΙΣ» διαλύθηκε το καλοκαίρι του 1922 όταν αποφοίτησαν οι πρώτοι σπουδαστές. Στη συνέχεια ο Καζιμίρ Μαλέβιτς διηύθυνε το Ινστιτούτο «ΓΚΙΝΧΟΥΚ» στην Πετρούπολη. Μας έχουν διασωθεί μια σειρά από σχέδια τα οποία ανάλογα με τη ματιά όρασης θυμίζουν γεωμετρικά κεφάλια ή πολεοδομικά σχέδια, ενώ παράλληλα θυμίζουν και τα αντιανάγλυφα του Τάτλιν. Πιθανότατα να είναι σχεδιάστικές μελέτες.
-
Η ομάδα ΟΥΝΟΒΙΣ (Επιβεβαιωτές της Νέας Τέχνης) στην οποία ανήκε ο Κουντριασόφ ήταν μια οργάνωση σπουδαστών και καλλιτεχνών που ιδρύθηκε στις αρχές του 1920 στην πόλη Βίτεμπσκ της Λευκορωσίας από τον Καζιμίρ Μαλέβιτς και επεδίωκε τη διερεύνηση και εφαρμογή των νέων θεωριών στην τέχνη και ιδίως της θεωρίας του σουπρεματισμού, με απώτερο στόχο το σχεδιασμό της νέας σοβιετικής κοινωνίας μέσω της τέχνης. Η ομάδα έδωσε έμφαση στην δημόσια εικόνα της πόλης διακοσμώντας προσόψεις κτιρίων, επιγραφές καταστημάτων, τραμ, εσωτερικά θεάτρων και δημόσιων υπηρεσιών κλπ. Η ομάδα απέκτησε και παραρτήματα σε επαρχιακές πόλεις της Ρωσίας, όπως στο Ορενμπουργκ, προσωπική κατάκτηση του Κουντριασόφ και στο Σμολένσκ. Η ομάδα «ΟΥΝΟΒΙΣ» διαλύθηκε το καλοκαίρι του 1922 όταν αποφοίτησαν οι πρώτοι σπουδαστές. Στη συνέχεια ο Καζιμίρ Μαλέβιτς διηύθυνε το Ινστιτούτο «ΓΚΙΝΧΟΥΚ» στην Πετρούπολη. Μας έχουν διασωθεί μια σειρά από σχέδια τα οποία ανάλογα με τη ματιά όρασης θυμίζουν γεωμετρικά κεφάλια ή πολεοδομικά σχέδια, ενώ παράλληλα θυμίζουν και τα αντιανάγλυφα του Τάτλιν. Πιθανότατα να είναι σχεδιαστικές μελέτες.
-
Η ομάδα ΟΥΝΟΒΙΣ (Επιβεβαιωτές της Νέας Τέχνης) στην οποία ανήκε ο Κουντριασόφ ήταν μια οργάνωση σπουδαστών και καλλιτεχνών που ιδρύθηκε στις αρχές του 1920 στην πόλη Βίτεμπσκ της Λευκορωσίας από τον Καζιμίρ Μαλέβιτς και επεδίωκε τη διερεύνηση και εφαρμογή των νέων θεωριών στην τέχνη και ιδίως της θεωρίας του σουπρεματισμού, με απώτερο στόχο το σχεδιασμό της νέας σοβιετικής κοινωνίας μέσω της τέχνης. Η ομάδα έδωσε έμφαση στην δημόσια εικόνα της πόλης διακοσμώντας προσόψεις κτιρίων, επιγραφές καταστημάτων, τραμ, εσωτερικά θεάτρων και δημόσιων υπηρεσιών κλπ. Η ομάδα απέκτησε και παραρτήματα σε επαρχιακές πόλεις της Ρωσίας, όπως στο Ορενμπουργκ, προσωπική κατάκτηση του Κουντριασόφ και στο Σμολένσκ. Η ομάδα «ΟΥΝΟΒΙΣ» διαλύθηκε το καλοκαίρι του 1922 όταν αποφοίτησαν οι πρώτοι σπουδαστές. Στη συνέχεια ο Καζιμίρ Μαλέβιτς διηύθυνε το Ινστιτούτο «ΓΚΙΝΧΟΥΚ» στην Πετρούπολη. Μας έχουν διασωθεί μια σειρά από σχέδια τα οποία ανάλογα με τη ματιά όρασης θυμίζουν γεωμετρικά κεφάλια ή πολεοδομικά σχέδια, ενώ παράλληλα θυμίζουν και τα αντιανάγλυφα του Τάτλιν. Πιθανότατα να είναι σχεδιαστικές μελέτες.
-
Η ομάδα ΟΥΝΟΒΙΣ (Επιβεβαιωτές της Νέας Τέχνης) στην οποία ανήκε ο Κουντριασόφ ήταν μια οργάνωση σπουδαστών και καλλιτεχνών που ιδρύθηκε στις αρχές του 1920 στην πόλη Βίτεμπσκ της Λευκορωσίας από τον Καζιμίρ Μαλέβιτς και επεδίωκε τη διερεύνηση και εφαρμογή των νέων θεωριών στην τέχνη και ιδίως της θεωρίας του σουπρεματισμού, με απώτερο στόχο το σχεδιασμό της νέας σοβιετικής κοινωνίας μέσω της τέχνης. Η ομάδα έδωσε έμφαση στην δημόσια εικόνα της πόλης διακοσμώντας προσόψεις κτιρίων, επιγραφές καταστημάτων, τραμ, εσωτερικά θεάτρων και δημόσιων υπηρεσιών κλπ. Η ομάδα απέκτησε και παραρτήματα σε επαρχιακές πόλεις της Ρωσίας, όπως στο Ορενμπουργκ, προσωπική κατάκτηση του Κουντριασόφ και στο Σμολένσκ. Η ομάδα «ΟΥΝΟΒΙΣ» διαλύθηκε το καλοκαίρι του 1922 όταν αποφοίτησαν οι πρώτοι σπουδαστές. Στη συνέχεια ο Καζιμίρ Μαλέβιτς διηύθυνε το Ινστιτούτο «ΓΚΙΝΧΟΥΚ» στην Πετρούπολη. Μας έχουν διασωθεί μια σειρά από σχέδια τα οποία ανάλογα με τη ματιά όρασης θυμίζουν γεωμετρικά κεφάλια ή πολεοδομικά σχέδια, ενώ παράλληλα θυμίζουν και τα αντιανάγλυφα του Τάτλιν. Πιθανότατα να είναι σχεδιαστικές μελέτες.
-
Η ομάδα ΟΥΝΟΒΙΣ (Επιβεβαιωτές της Νέας Τέχνης) στην οποία ανήκε ο Κουντριασόφ ήταν μια οργάνωση σπουδαστών και καλλιτεχνών που ιδρύθηκε στις αρχές του 1920 στην πόλη Βίτεμπσκ της Λευκορωσίας από τον Καζιμίρ Μαλέβιτς και επεδίωκε τη διερεύνηση και εφαρμογή των νέων θεωριών στην τέχνη και ιδίως της θεωρίας του σουπρεματισμού, με απώτερο στόχο το σχεδιασμό της νέας σοβιετικής κοινωνίας μέσω της τέχνης. Η ομάδα έδωσε έμφαση στην δημόσια εικόνα της πόλης διακοσμώντας προσόψεις κτιρίων, επιγραφές καταστημάτων, τραμ, εσωτερικά θεάτρων και δημόσιων υπηρεσιών κλπ. Η ομάδα απέκτησε και παραρτήματα σε επαρχιακές πόλεις της Ρωσίας, όπως στο Ορενμπουργκ, προσωπική κατάκτηση του Κουντριασόφ και στο Σμολένσκ. Η ομάδα «ΟΥΝΟΒΙΣ» διαλύθηκε το καλοκαίρι του 1922 όταν αποφοίτησαν οι πρώτοι σπουδαστές. Στη συνέχεια ο Καζιμίρ Μαλέβιτς διηύθυνε το Ινστιτούτο «ΓΚΙΝΧΟΥΚ» στην Πετρούπολη. Μας έχουν διασωθεί μια σειρά από σχέδια τα οποία ανάλογα με τη ματιά όρασης θυμίζουν γεωμετρικά κεφάλια ή πολεοδομικά σχέδια, ενώ παράλληλα θυμίζουν και τα αντιανάγλυφα του Τάτλιν. Πιθανότατα να είναι σχεδιαστικές μελέτες.
-
Το 1919, ο Ιβάν Κουντριασόφ γράφτηκε στα δεύτερα Κρατικά Ελεύθερα Καλλιτεχνικά Εργαστήρια και παρακολούθησε μαθηματα στο εργαστήριο του Μαλέβιτς. Την ίδια χρονιά στάλθηκε από το Λαϊκό Κομισαριάτο στο Ορενμπούργκ για να αναλάβει τη διοργάνωση της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης στην πόλη.
Η δραστηριότητα του Κουντριασόφ σε αυτό το επαρχιακό κέντρο είχε σαν αποτέλεσμα την ίδρυση ενός νέου παραρτήματος του Ούνοβις. Στη συλλογή του Γ. Κωστάκη διασώθηκε μια σπάνια φωτογραφία από την έκθεση των μελών του Ούνοβις του Ορενμπούργκ. Εκτός από τον Κουντριασόφ, στην ένωση είχαν προσχωρήσει η ζωγράφος Ν.Ι. Τιμοφέγιεβα -μελλοντική σύζυγός του- και ο ζωγράφος Σ.Ι. Κάλμικοφ. Στην έκθεση αυτή ο Κουντριασόφ παρουσίασε τα σχέδια των διακοσμητικών τοιχογραφιών του Πρώτου Καλοκαιρινού Θεάτρου του Κόκκινου Στρατού του Ορενμπούργκ, όπου ο καλλιτέχνης έδειξε τη μεγάλη του μαεστρία στη χρήση της γεωμετρικής αφαίρεσης.
Η καθαρή, διακοσμητική όψη των τοιχογραφιών αντανακλούσε ένα από τα βασικά γνωρίσματα του σουπρεματισμού, δηλαδή τις υφολογικές δυνατότητες υλοιποίησής του σε μεγάλα μνημειώδη έργα, σε ολόκληρα συγκροτήματα. Ο Μαλέβιτς εκτιμούσε ιδιαίτερα τα σχέδια των διακοσμητικών τοιχογραφιών του Κουντριασόφ, τα οποία μάλιστα συμπεριλήφθηκαν στην έκθεση του Ούνοβις που έγινε το Δεκέμβριο του 1921 στο Ινστιτούτο Καλλιτεχνικής Παιδείας στη Μόσχα. Ο ίδιος ο Κουντριασόφ είχε περάσει το καλοκαίρι του στο Σμολένσκ και επέστρεψε στη Μόσχα το φθινόπωρο του 1921, όπου και έμεινε για μερικούς μήνες.
-
Το 1919, ο Ιβάν Κουντριασόφ γράφτηκε στα δεύτερα Κρατικά Ελεύθερα Καλλιτεχνικά Εργαστήρια και παρακολούθησε μαθηματα στο εργαστήριο του Μαλέβιτς. Την ίδια χρονιά στάλθηκε από το Λαϊκό Κομισαριάτο στο Ορενμπούργκ για να αναλάβει τη διοργάνωση της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης στην πόλη.
Η δραστηριότητα του Κουντριασόφ σε αυτό το επαρχιακό κέντρο είχε σαν αποτέλεσμα την ίδρυση ενός νέου παραρτήματος του Ούνοβις. Στη συλλογή του Γ. Κωστάκη διασώθηκε μια σπάνια φωτογραφία από την έκθεση των μελών του Ούνοβις του Ορενμπούργκ. Εκτός από τον Κουντριασόφ, στην ένωση είχαν προσχωρήσει η ζωγράφος Ν.Ι. Τιμοφέγιεβα -μελλοντική σύζυγός του- και ο ζωγράφος Σ.Ι. Κάλμικοφ. Στην έκθεση αυτή ο Κουντριασόφ παρουσίασε τα σχέδια των διακοσμητικών τοιχογραφιών του Πρώτου Καλοκαιρινού Θεάτρου του Κόκκινου Στρατού του Ορενμπούργκ, όπου ο καλλιτέχνης έδειξε τη μεγάλη του μαεστρία στη χρήση της γεωμετρικής αφαίρεσης.
Η καθαρή, διακοσμητική όψη των τοιχογραφιών αντανακλούσε ένα από τα βασικά γνωρίσματα του σουπρεματισμού, δηλαδή τις υφολογικές δυνατότητες υλοιποίησής του σε μεγάλα μνημειώδη έργα, σε ολόκληρα συγκροτήματα. Ο Μαλέβιτς εκτιμούσε ιδιαίτερα τα σχέδια των διακοσμητικών τοιχογραφιών του Κουντριασόφ, τα οποία μάλιστα συμπεριλήφθηκαν στην έκθεση του Ούνοβις που έγινε το Δεκέμβριο του 1921 στο Ινστιτούτο Καλλιτεχνικής Παιδείας στη Μόσχα. Ο ίδιος ο Κουντριασόφ είχε περάσει το καλοκαίρι του στο Σμολένσκ και επέστρεψε στη Μόσχα το φθινόπωρο του 1921, όπου και έμεινε για μερικούς μήνες.
-
Ασπρόμαυρη γραμμική σύνθεση που στηρίζεται κυρίως στην κάθετη αλληλοτομή διαγώνιας κατεύθυνσης ευθειών που μπορεί να συνθέτου επίπεδα ή στερεά και τη διασταύρωσή τους με κύκλους και τετράπλευρες επιφάνειες μια από τις οποίες χωρίζεται σε τρία ίσα ορθογώνια, διακοσμημένα με κοινό μοτίβο. Η σύνθεση είναι τοποθετημένη σε διαγώνια διεύθυνση (από κάτω αριστερά προς τα πάνω δεξιά).
-
-
Έγχρωμη γραμμική σύνθεση που δομείται με βάση αλληλοτεμνόμενες ή παράλληλες μεταξύ τους οριζόντιες, κατακόρυφες και διαγώνιες ευθείες, που σχηματίζουν γωνίες και επιφάνειες, μια εκ των οποίων είναι στο μεγαλύτερο μέρος της γραμμικά σκιασμένη. Στο κέντρο περίπου της σύνθεσης κυριαρχεί το μοτίβο τριών (δύο κατακόρυφων και μιας οριζόντιας) διασταυρούμενων μεταξύ τους στενόμακρων ορθογώνιων επιφανειών.
-
Το 1922 ο Γκούσταβ Κλούτσις δημιουργεί μια ενότητα σχεδίων για υπαίθρια, πτυσσόμενα, επεκτεινόμενα και εύκολα μετακινούμενα στον χώρο περίπτερα. Οι κατασκευές αυτές θα πλαισίωναν το τέταρτο συνέδριο της Κομιντέρν και τους εορτασμούς της πέμπτης επετείου της Επανάστασης και υποβλήθηκαν για έγκριση στο Κρεμλίνο. Επρόκειτο για κατασκευές «άμεσης κοινωνικής χρησιμότητας», προπαγάνδας και απεύθυνσης, με έντονα χρώματα (κόκκινο, λευκό, μαύρο), γεωμετρία και ελαφρά, φυσικά δομικά υλικά. Συνδύαζαν τον ήχο, την εικόνα και την κίνηση, έφεραν μεγάφωνα που μετέδιδαν τις αναγγελίες του κόμματος, εξέδρες ομιλητών, τρισδιάστατα συνθήματα και γραπτά μηνύματα, οθόνες για την προβολή κινηματογραφικών ταινιών και ντοκουμέντων, επιφάνειες για την έκθεση φωτογραφικού υλικού και αφισών.
-
Παριστάνονται σκιαγραμματικά τρεις μορφές (στρατιώτες) σε κατά παράταξη βηματισμό (αριστερά) και τρεις όρθιες μορφές σε παράταξη (δεξιά). Κάτω από την αριστερή εικόνα διακρίνεται επιγραφή.
-
Έγχρωμη σύνθεση που απεικονίζει κατασκευή με οθόνη και βήμα ομιλητή. Το τελευταίο αποδίδεται με κόκκινο μακρόστενο ορθογώνιο ανοιχτό στο πάνω μέρος του, του οποίου οι πλευρικές επιφάνειες δομούνται με μικρά επάλληλα στενόμακρα ορθογώνια εν είδη ράβδων ή κάγκελων. Σε ορθογώνιο στερεό εγγράφεται το σύνολο σχεδόν της κατασκευής, στο άνω μέρος του οποίου εμφανίζεται ορθογώνια επιφάνεια εν είδη οθόνης, με γραμμένη πάνω της τη λέξη ЭКРАН. Η οθόνη στηρίζεται δεξιά και αριστερά σε δύο ζεύγη μακρόστενων κόκκινων ράβδων, που κυριαρχούν στις δύο πλευρές της κατασκευής και τη διαπερνούν από το μέσον του ύψους της οθόνης ως το έδαφος. Κάτω από την οθόνη διακρίνεται ορθογώνιο πλαίσιο. Στο κάτω μέρος της κατασκευής διακρίνονται δύο χιαστί τεμνόμενα πλαίσια στήριξης (πτυσσόμενα), που στο κάτω και άνω τους άκρο εγγράφονται σε ρόμβο (ή τετράγωνο). Το άνω από αυτά διαπερνά η ορθογώνια κατασκευή του βήματος διαχωρίζοντάς το σε επιμέρους τραπεζοειδή ή τετράπλευρα τμήματα. Στο κάτω μέρος της ζωγραφικής επιφάνειας και σε όλο σχεδόν το μήκος της διακρίνονται γράμματα και αριθμοί.
-
Ασπρόμαυρο σχέδιο – σκίτσο που δομείται με βάση ευθύγραμμα κυρίως και λίγα καμπύλα στοιχεία, εν είδη χαράξεων, τα οποία αλληλοτέμνονται σχηματίζοντας γωνίες και επιφάνειες. Δίνεται έμφαση πρωτίστως στον κατακόρυφο άξονα και δευτερευόντως στο διαγώνιο.
-
-
Έγχρωμη παραστατική σύνθεση, διαγώνιας κατεύθυνσης, που απεικονίζει σχηματικά αποδοσμένη μορφή σε κίνηση (άλμα), μάλλον πάνω από το έδαφος, ορθογώνιο πλαίσιο, αυτοκίνητο και κτίριο σε ελεύθερη διάταξη.
-
-
Απεικονίζονται οκτώ χρωματικοί κυκλικοί δίσκοι διατεταγμένοι σε τέσσερα οριζόντια ζεύγη και δύο κατακόρυφες στήλες. Ο κάθε κυκλικός δίσκος διαιρείται σε τρεις κυκλικούς τομείς, διαφορετικής τονικότητας. Επικρατούν οι τόνοι του κίτρινου, πορτοκαλί, πράσινου, ροζ-μοβ.
