-
Ο Σωκράτης Ιορδανίδης μέσα από τη φωτογραφική του τεκμηρίωση επιδιώκει συχνά να διατηρήσει στη μνήμη κτίρια και γειτονιές που αντιστέκονται στην νέα πραγματικότητα που επιβάλλει ο ασφυκτικός κλοιός της σύγχρονης δόμησης. Στη φωτογραφία αποτυπώνεται μια γωνιά στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης. Το μικρό σπίτι με τα κεραμίδια στέκει αμήχανο ανάμεσα στα ερείπια παρακείμενης κατεδάφισης και τη στιβαρή εφαπτόμενη πολυώροφη οικοδομή. Το μεταβατικό σκηνικό συμπληρώνει ο σωρός των σκουπιδιών στην άκρη του οικοπέδου, τα λιγοστά σταθμευμένα αυτοκίνητα στο δρόμο, οι κεραίες τηλεόρασης που φυτρώνουν στις πολυκατοικίες μεταφέροντας τα νέα της καινούργια3ς εποχής που έχει οριστικά ανατείλει.
-
Ο φωτογράφος απαθανατίζει εδώ ερειπωμένη διώροφη κατοικία στην περιοχή της Άνω Πόλης Θεσσαλονίκης με τον φακό να εστιάζει στην κατεστραμμένη όψη του κτιρίου. Ο γκρεμισμένος φράχτης στο πρώτο πλάνο με τα χαλάσματα στην αυλή, η φθαρμένη πόρτα, τα διαλυμένα παράθυρα, η απογυμνωμένη από επιχρίσματα πρόσοψη και η εμφανώς ετοιμόρροπη όψη του κτιρίου φανερώνουν τη μακροχρόνια εγκατάλειψή του. Αρκετές είναι οι περιπτώσεις φωτογραφιών του Ιορδανίδη με έκδηλο ενδιαφέρον για θέματα στα οποία την κατάρρευση του παλιού διαδέχεται το νέο, αποτυπώνοντας ουσιαστικά όψεις μιας αρχιτεκτονικής, ιστορικής και κοινωνικής μετάβασης σε μια νέα εποχή.
-
Περιπλανώμενος στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης ο Σωκράτης Ιορδανίδης κατέγραψε την καθημερινότητα των κατοίκων της. Η φωτογραφία αποτυπώνει δυο αγόρια που κατηφορίζουν ένα στενό της Άνω Πόλης κρατώντας μια μπάλα. Στο κέντρο της σύνθεσης βρίσκεται ένα φροντισμένο κτίριο παραδοσιακής αρχιτεκτονικής με αυλή το οποίο περιτριγυρίζεται ασφυκτικά από πολυκατοικίες. Είναι πολλές οι φωτογραφίες του Ιορδανίδη στις οποίες το κάδρο ενσωματώνει τη συνύπαρξη του γραφικού με το σύγχρονο, φανερώνοντας τη διάθεση του φωτογράφου να τεκμηριώσει την δραστική αρχιτεκτονική μεταβολή της πόλης τη μεταπολεμική περίοδο.
-
Η αύξηση του πληθυσμού του πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης τις δεκαετίες '50-'70 χάρη στην εσωτερική μετανάστευση καθιστούσε οξύτερο το πρόβλημα στέγης. Ο φακός του Ιορδανίδη συλλαμβάνει εδώ μια σκηνή ανέγερσης οικοδομής στην περιοχή της Άνω Πόλης. Η ταμπέλα του έργου, τα ατάκτως αφημένα οικοδομικά υλικά και η διαδικασία θεμελίωσης συνθέτουν εκ πρώτης όψεως ένα σύνηθες σκηνικό εργοταξίου. Με μια πιο προσεκτική ματιά διακρίνονται στην καρδιά των εργασιών τμήματα τοιχοποιίας που παραπέμπουν σε αρχαιολογικά ευρήματα, ενδεχομένως κομμάτια των βυζαντινών τειχών της περιοχής. Η λήψη τεκμηριώνει την ακήρυχτη μάχη ανάμεσα στην ορμή ανοικοδόμησης περιοχών του ιστορικού κέντρου και την ανάγκη διάσωσης της κληρονομιάς της πόλης, μάχη που ενίοτε κατέληγε στη διάσωση, συχνά όμως στην απόκρυψη και την καταστροφή. Ο φωτογράφος πιθανώς καλύπτει εδώ φωτοδημοσιογραφικά την σημαντική ανακάλυψη.
-
Ο Σωκράτης Ιορδανίδης στο περιθώριο των επαγγελματικών ασχολιών του λειτούργησε ως χρονογράφος των στιγμών της καθημερινής ζωής, περιλαμβάνοντας συχνά στο κάδρο του την αμεριμνησία των παιδιών, που σε παλαιότερες δεκαετίες απολάμβαναν την πιο γενναιόδωρη ευρυχωρία και ασφάλεια του δημόσιου χώρου. Η λήψη πραγματοποιήθηκε στο Αλατζά Ιμαρέτ, το οθωμανικό μνημείο του 15ου αιώνα στην οδό Κασσάνδρου, και εικονίζει μια ομάδα μικρών αγοριών που παίζουν στην είσοδό του. Η αποτύπωση της δυτικής όψης του κτιρίου επιτρέπει την παρατήρηση των ανάγλυφων και ζωγραφικών διακοσμητικών του στοιχείων και των φθορών που φέρει πριν την αποκατάστασή του. Το μνημείο, που λειτούργησε ως τζαμί, πτωχοκομείο και ιερατική σχολή, γνώρισε διαχρονικά ποικίλες χρήσεις ανάλογα με τις περιστάσεις και τις έκτακτες συνθήκες της πόλης. Εδώ προβάλλει ως σιωπηλός μάρτυρας και φόντο των καθημερινών δραστηριοτήτων της πόλης.
-
Ο φακός του Ιορδανίδη φέρνει στο προσκήνιο και αναδεικνύει τόσο τα σημαντικά μνημεία της Θεσσαλονίκης μέσα στην ιστορική τους διάσταση όσο και τα μικρά καταστήματα μέσα στην ταπεινότητα της καθημερινής ζωής. Στα χαμηλότερα τμήματα της Άνω Πόλης, στα οποία ήδη εισχωρούν οι πολυκατοικίες, εικονίζεται το παντοπωλείο «Η Ακρόπολις», στην οδό Μωρέας. Οι διαφημίσεις στην πρόσοψη δίνουν το στίγμα της σταδιακής κυριαρχίας της καταναλωτικής κουλτούρας στη μεταπολεμική Ελλάδα. Πάσης φύσεως προϊόντα, από φιάλες υγραερίου και οικιακά είδη μέχρι είδη προσωπικής περιποίησης φιγουράρουν στα ράφια της πρόσοψης. Δύο γηραιές κυρίες, πιθανότατα κάτοικοι της γειτονιάς, διακρίνονται να μπαίνουν για ψώνια στο μικρό εμπορικό κατάστημα.
-
Η λήψη πραγματοποιήθηκε στη συμβολή των οδών Ελευσίνος και Βύζαντος, κοντά στην Πλατεία Τερψιθέας στην Άνω Πόλη. Ο φωτογράφος αποτυπώνει τη γειτονιά με τον λιθόστρωτο δρόμο και τις φροντισμένες ή παραμελημένες κατοικίες εκατέρωθεν. Οι κεραίες τηλεόρασης δηλώνουν την εισαγωγή του μέσου στην περιοχή και προσδιορίζουν τον χρονικό ορίζοντα στη δεκαετία του ΄70. Στο βάθος διακρίνονται λιγοστά αυτοκίνητα και ο στύλος που ηλεκτροδοτεί τα γύρω σπίτια. Την ελαφρά μελαγχολική εικόνα συμπληρώνει το μικρό παιδί που περπατά μόνο του στο δρόμο, τη μικροσκοπική φιγούρα του οποίου καταπίνουν οι επιβλητικοί όγκοι των κτιρίων.
-
Περιπλανώμενος στα, δαιδαλώδη συχνά, σοκάκια της Άνω Πόλης, ο Σωκράτης Ιορδανίδης αποτύπωσε γειτονιές της Θεσσαλονίκης που αντανακλούν την αρχιτεκτονική μεταβολή του τοπίου. Το βλέμμα του ελκύεται από τις χαμηλές μονοκατοικίες που στέκουν ως απομεινάρια μιας άλλης περιόδου. Ταυτόχρονα όμως εντάσσει στο κάδρο του μεταγενέστερα αρχιτεκτονικά δείγματα με αποκορύφωμα τις πολυώροφες κατοικίες που αντανακλούν τις ανάγκες και τα ήθη της σύγχρονης εποχής. Η γειτονιά της φωτογραφίας μοιάζει να διαθέτει ρευστό χαρακτήρα, ενώ το μελαγχολικό ύφος της λήψης, στο οποίο το σύγχρονο επιβάλλεται δυναμικά του ιστορικότερου, συμπληρώνει η παρουσία του γυμνού δέντρου και των ξύλινων δοκών που έχουν αφεθεί από κάποια οικοδομική εργασία στο πρώτο πλάνο.
-
Ο Σωκράτης Ιορδανίδης αποτυπώνει εδώ μια γωνιά της Άνω Πόλης στη Θεσσαλονίκη, και πιο συγκεκριμένα στην οδό Μουσσών. Η λήψη φανερώνει την πρόθεση του φωτογράφου να καταγράψει συνειδητά μαρτυρίες και όψεις της πόλης που θα αποτελέσουν σύντομα παρελθόν. Ο φακός ακολουθεί το ανηφορικό δρομάκι στο οποίο διαφορετικά δείγματα αρχιτεκτονικής βρίσκονται σε διαδοχή. Το μικρό ισόγειο σπίτι ακολουθείται από την αρχοντική μονοκατοικία με το οξυκόρυφο αέτωμα. Σ’ αυτήν εφάπτεται με επιβλητικό τρόπο ένα τριώροφο ημιτελές κτίσμα, ενώ οι κεραίες της τηλεόρασης δηλώνουν την νέα εποχή τηλεμετάδοσης της πληροφορίας, που υπερβαίνει τα κλειστά όρια της κοινότητας και της γειτονιάς.
-
Ο φωτογράφος, εκμεταλλευόμενος την υψομετρική διαφορά, παρουσιάζει μια όψη της Θεσσαλονίκης η οποία περιλαμβάνει χαρακτηριστικά και αναγνωρίσιμα τοπόσημα της πόλης. Μεταξύ αυτών η Ροτόντα, ο πύργος του ΟΤΕ, οι κτιριακές εγκαταστάσεις του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Μέσα από αυτή τη λήψη ο Ιορδανίδης αποδίδει μια αντιπροσωπευτική εικόνα της πολύπλευρης μεταπολεμικής όψης μιας πόλης που συνδυάζει ετερόκλητα στοιχεία όπου η ιστορία συναντά τον εκσυγχρονισμό και η παράδοση το μοντέρνο. Οι γραφικοί οικισμοί εγγύτερα στο φακό, με τα χαμηλά σπίτια με τις αυλές, αντιπαρατίθενται με το σύγχρονο, αμιγώς αστικό, τμήμα του ιστορικού κέντρου της πόλης στο οποίο η δόμηση πυκνώνει χάρη στη συνεχή ανοικοδόμηση πολυώροφων οικοδομών.
-
Η φωτογραφία αποτυπώνει το μεταίχμιο μεταξύ παλιάς και νέας εποχής στην αρχιτεκτονική φυσιογνωμία μιας γειτονιάς της Θεσσαλονίκης. Ο φακός του Ιορδανίδη στρέφεται στα εμφανώς εγκαταλειμμένα παραδοσιακά κτίσματα με την απογυμνωμένη σε σημεία όψη να επιτρέπει τη θέαση του σκελετού τους. Παρά την αίσθηση παραμέλησης, την οποία εντείνουν τα αφημένα σκουπίδια και η χορταριασμένη αλάνα, η ζωή κυλά με κανονικό ρυθμό. Τα παιδιά παίζουν στην γειτονιά με τη μπάλα ενώ δυο γυναίκες περνούν ανάμεσά τους κουβαλώντας ψώνια. Στο βάθος και δεξιά της εικόνας ξεπροβάλλουν τριώροφες πολυκατοικίες για την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών της εποχής.
-
Ο Σωκράτης Ιορδανίδης μέσα από τις λήψεις του επιδεικνύει ενδιαφέρον για το πως η ανθρώπινη παρουσία εγγράφεται στο χώρο και αλληλεπιδρά μ’ αυτόν. Η φωτογραφία συνιστά περιβαλλοντικό πορτρέτο στο οποίο ένας άντρας ποζάρει καθιστός στο εσωτερικό μιας αυλής. Ο χώρος, παρότι υπαίθριος και ηλιόλουστος, μοιάζει πλήρης αντικειμένων με τις γλάστρες με τα φυτά, τα απλωμένα ρούχα και τα έπιπλα να σωρεύονται εντός της πέτρινης περίφραξης. Τέτοιου είδους θεματικές φανερώνουν την επιθυμία του φωτογράφου να διατηρήσει στη μνήμη απομεινάρια της παραδοσιακής ζωής προτού εκλείψουν οριστικά εξαιτίας της επέλασης του εκσυγχρονισμού που αρχίζει ήδη να μεταβάλλει άρδην την καθημερινότητα.
-
Πολλές φωτογραφίες του Σωκράτη Ιορδανίδη αποτυπώνουν γραφικές γωνιές της Άνω Πόλης. Στη συγκεκριμένη, στο πρώτο πλάνο προβάλλει η παρουσία ενός πουλιού σε κλουβί, θέμα που απαντάται και σε άλλες φωτογραφίες του Ιορδανίδη από τη δεκαετία του '50. Στο επίκεντρο επίσης μοιάζει να βρίσκεται το κτίριο στη συμβολή των οδών Αγίας Σοφίας και Θεοφίλου. Το διώροφο κτίριο μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής με το οξυκόρυφο αέτωμα, τα συρόμενα προς τα πάνω παράθυρα και την ορατή καμινάδα στέκει μέχρι σήμερα μάρτυρας μιας άλλης εποχής. Κτισμένο κατά πάσα πιθανότητα τον 19ο αιώνα, αποτελούσε την οικία του Αλβανού βοεβόδα, ενώ στέγαζε στο ισόγειό του φούρνο. Το ιστορικό κτίριο, με την εικόνα εγκατάλειψης, συνυπάρχει και διαλέγεται με στοιχεία της σύγχρονης καθημερινότητας, όπως οι άχαροι πυλώνες ηλεκτροδότησης και οι κεραίες τηλεόρασης που μαρτυρούν την εισαγωγή της νέας τεχνολογίας στα σπίτια.
-
Η παρούσα λήψη πραγματοποιήθηκε το 1935, όταν ο Δημήτρης Λέτσιος βρισκόταν σε νεαρή ηλικία και κατά την πρώιμη ενασχόλησή του με τη φωτογραφία. Το τοπίο εδώ, στερούμενο ανθρώπινης παρουσίας, αποτυπώνεται με ύφος ειδυλλιακό που χαρακτηρίζει τον ορεινότερο οικισμό του νομού Μαγνησίας. Ο φωτογράφος απαθανατίζει την περιοχή Χάνια του Πηλίου με μια προσωπική ματιά που καθοδηγείται από τη βιωματική σχέση του με την ευρύτερη περιοχή. Το γραφικό μονοπάτι οδηγεί το βλέμμα του θεατή στα λαμπερά, φωτισμένα από τις ακτίνες του ήλιου, νερά του Παγασητικού κόλπου, ενώ η όψη του φωτεινού ουρανού κερματίζεται από τους νευρώδεις σχηματισμούς των κλαδιών συστάδας λυγερόκορμων δέντρων.
-
Στις τοπιογραφίες του Δημήτρη Λέτσιου χαρακτηριστικό μοτίβο συνιστά συχνά η προσθήκη μιας ανθρώπινης φιγούρας στο πρώτο πλάνο. Η φωτογραφία εικονίζει το προφίλ αντρικής μορφής που στηρίζεται σε μπαστούνι. Από το φωτισμένο φόντο ξεπροβάλλει το περίγραμμα της μορφής του άντρα με την έντονη κατατομή και το ελαφρύ μειδίαμα στην έκφραση. Η λήψη πραγματοποιήθηκε σε κάποια εξοχική τοποθεσία του Βόλου που επιτρέπει την θέαση της πόλης καθώς και του επιβλητικού όγκου του Πηλίου που δεσπόζει με τη χιονισμένη όψη του στο τοπίο. Στην ευρεία αυτή άποψη του αστικού τοπίου της πόλης ξεχωρίζει μεταξύ άλλων το κτίριο των καπναποθηκών Παπαστράτου, όπου σήμερα στεγάζεται τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ο ναός του Αγίου Κωνσταντίνου ενώ στο κάδρο περιλαμβάνονται και οι μύλοι Ζαρζαμπά/Καπουρνιώτη.
-
Τα παιδιά συμπεριλαμβάνονται στους ανώνυμους πρωταγωνιστές των σκηνών δρόμου που απαθανατίζει ο Δημήτρης Λέτσιος κατά την περιπλάνησή του στην πόλη του Βόλου. Η φωτογραφία αποτυπώνει δύο κορίτσια σαν μικρές κυρίες να περιδιαβαίνουν με το καλάθι τους τα παλιά ψαράδικα της κεντρικής προκυμαίας. Με έκδηλη την αυθόρμητη περιέργεια της ηλικίας περιεργάζονται με το βλέμμα το κασόνι με τα ψάρια που βρίσκεται μπροστά τους. Τόσο το ντύσιμο όσο και ο φωτεινός ήλιος μαρτυρούν την καλοκαιρία της εποχής. Στο βάθος και εκτός εστίασης η κίνηση των περαστικών μπροστά από τη σειρά των διαδοχικών πάγκων με τις ομοιόμορφες ριγέ τέντες μεταφέρει την ζωντανή ατμόσφαιρα της γραφικής υπαίθριας αγοράς.
-
Το έργο του Δημήτρη Λέτσιου συγκαταλέγεται στο μεταπολεμικό, ανθρωπιστικό ρεύμα της φωτογραφίας που επιχείρησε να καταγράψει την κοινωνική πραγματικότητα του ελληνικού τόπου και πολιτισμού. Κύριο μέλημά του υπήρξε η φωτογράφηση του τοπίου αλλά και του τρόπου ζωής των ανθρώπων της ελληνικής επαρχίας. Η παρούσα λήψη πραγματοποιήθηκε εντός καφενείου στο χωριό Σταγιάτες και εικονίζει παρέα αντρών να κάθεται σε τραπέζι σε στάση περισυλλογής. Ο κόντρα φυσικός φωτισμός, που εισέρχεται από το παράθυρο, παρότι αδυνατίζει με την έντασή του τα περιγράμματα των μορφών, αναδεικνύει τη στοχαστική έκφραση των προσώπων. Η ατμοσφαιρική, μέσα στην απλότητά της, εικόνα αποτελεί στιγμιότυπο της καθημερινότητας των ανθρώπων μιας οικείας στον φωτογράφο περιοχής, αντανακλώντας επίσης μια διερευνητική διάθεση για τα ιδιότυπα χαρακτηριστικά ενός διακριτού μικρόκοσμου.
-
Τα παιδιά ήταν σε πολλές περιπτώσεις πρωταγωνιστές των φωτογραφιών του Δημήτρη Λέτσιου, ο οποίος τα αποτύπωνε μέσα στην ανεμελιά τους σαν σύμβολα αθωότητας. Στη φωτογραφία απαθανατίζει ένα αγόρι κι ένα κορίτσι σε στιγμιότυπο νωχελικού παιχνιδιού στην είσοδο του αρτοποιείου Λέτσιου της οδού Ιωλκού στον Βόλο. Με τη σκηνή να φωτίζεται από την αντανάκλαση του έντονου ήλιου, ο φωτογράφος μεταφέρει τη χαρούμενη ανταλλαγή των παιδιών που κάθονται στο πεζούλι κρατώντας από μία φέτα ψωμί. Στο σκιερό βάθος διακρίνονται τα πόδια των πελατών που στέκονται στον πάγκο του οικογενειακού φούρνου, τόπο εργασίας του φωτογράφου αλλά και προβολής των φωτογραφιών του καθώς τη δεκαετία του ’50 δημιούργησε εκεί μια βιτρίνα για την έκθεση έργων του σε δημόσια θέα.
-
Αποστασιοποιημένος από το τουριστικό ρεύμα ο Δημήτρης Λέτσιος αντιμετώπισε το τοπίο με βιωματικό τρόπο προδίδοντας μια προσωπική, ευαίσθητη ματιά. Η φωτογραφία αποτυπώνει μια άποψη του Βόλου από την Μακρινίτσα, στην οποία κυριαρχεί μια αντρική μορφή στο κέντρο της σύνθεσης. Η σιλουέτα του πηλιορείτη ενσωματώνεται οργανικά στο τοπίο σαν προέκτασή του. Στο μεταίχμιο ανθρωποκεντρικής και φυσιοκεντρικής απόδοσης ο θεσσαλός φωτογράφος αποτυπώνει την οικεία του περιοχή με τρόπο που μοιάζει ποιητικός. Έχοντας σε πρώτο πλάνο την πυκνή βλάστηση των θάμνων αλλά και τα λεπτεπίλεπτα άναρχα κλαδιά του δέντρου να προβάλλουν σαν σκιές στο φόντο του φωτεινού ουρανού το βλέμμα ανοίγεται σταδιακά στη θέα του κάμπου με τον Παγασητικό κόλπο να δεσπόζει στο βάθος.
-
Η παρούσα εικόνα συνιστά άποψη της χιονισμένης οδού Αργοναυτών στην πόλη του Βόλου με τη λήψη να πραγματοποιείται από το εσωτερικό της στοάς του παραλιακού ξενοδοχείου Παλλάς. Η σφοδρή χιονόπτωση, καιρική συνθήκη όχι ασυνήθιστη στις παραθαλάσσιες περιοχές τα μεταπολεμικά χρόνια, καλύπτει το παραλιακό μέτωπο με τον όγκο του χιονιού να σκεπάζει τμήμα των σταθμευμένων οχημάτων. Η σκιερή αψιδωτή είσοδος του ξενοδοχείου με την επιγραφή της επωνυμίας οδηγεί το βλέμμα του θεατή στη λευκή όψη του πολυσύχναστου αστικού τοπίου με το αφράτο, απάτητο χιόνι να μαρτυρά την προσωρινή παράλυσή του από κάθε δραστηριότητα.
-
Ο Δημήτρης Λέτσιος στις εκδρομικές του αποδράσεις εντός και εκτός Θεσσαλίας επιχείρησε να αποτυπώσει την αλήθεια του εκάστοτε τόπου με βιωματικό τρόπο και λιτά εκφραστικά μέσα. Χαρακτηριστικό μοτίβο στο τοπιογραφικό του έργο αποτελεί η εισαγωγή ενός μοναχικού ανθρώπου που λειτουργεί ως μέτρο του τοπίου, συχνά και ως παρατηρητής του. Στη φωτογραφία αποτυπώνεται τμήμα από την παραλίμνια περιοχή της πόλης των Ιωαννίνων με τη φιγούρα ενός οδοκαθαριστή σε πρώτο πλάνο. Η αντρική μορφή εντάσσεται οργανικά στο ατμοσφαιρικό τοπίο με τη χαρακτηριστική ομίχλη της περιοχής να καθιστά αδρή τη μορφή των αιωνόβιων πλατάνων. Η ματιά του φωτογράφου, περισσότερο ποιητική στη συγκεκριμένη περίπτωση, απέχει εμφανώς από την επίσημη τουριστική οπτική της εποχής.
-
Κινούμενος μεταξύ πρόχειρης σκηνοθεσίας και αυθόρμητης πόζας ο Δημήτρης Λέτσιος εισάγει τακτικά στο πρώτο πλάνο των τοπιογραφιών του ως χαρακτηριστικό στοιχείο μία ανθρώπινη φιγούρα. Στην παρούσα φωτογραφία εικονίζεται μια άποψη του θεσσαλικού τοπίου από την αρχαία Δημητριάδα που ήταν κτισμένη στον μυχό του Παγασητικού κόλπου. Σε πρώτο πλάνο διακρίνεται η φιγούρα ενός άνδρα που ατενίζει το τοπίο καθισμένος στα ερείπια των τειχών. Στο βάθος και δεξιά διακρίνεται τμήμα της πόλης του Βόλου με ορατό το λιμάνι με τον κυματοθραύστη που εισέρχεται στη θάλασσα, ενώ στο φόντο δεσπόζει ο ορεινός όγκος του Πηλίου.
-
O Δημήτρης Λέτσιος έχει αποτυπώσει το παραλιακό μέτωπο της πόλης του Βόλου σε όλες τις ώρες της μέρας, τις καιρικές συνθήκες και τις εποχές. Η φωτογραφία εικονίζει τον περίπατο στην οδό Αργοναυτών κάτω από έντονο ηλιακό φως. Οι μικροσκοπικές φιγούρες των περιπατητών, των οποίων οι σκιές προβάλλονται στο δρόμο εντείνοντας την αίσθηση του πλήθους, σκιαγραφούν τη ζωντάνια της καθημερινότητας. Στο φόντο, διαφημιστικές πινακίδες αναρτημένες στον κυματοθραύστη αποτυπώνουν τις εμπορικές τάσεις της εποχής, διακόπτοντας την ενιαία επιφάνεια του ήρεμου υγρού στοιχείου. Χάρη στη γωνία λήψης από ψηλά αναδεικνύεται εμβληματικά το τοπίο προσφέροντας στον θεατή μια ευρεία εποπτεία ενός δημοφιλούς σημείου της πόλης τη μεταπολεμική περίοδο.
-
Ο Δημήτρης Λέτσιος δημιούργησε μια σειρά από πορτρέτα επαγγελματιών του δρόμου, μέσα στην καθημερινότητα της βιοπάλης. Σε κάποια από αυτά οι εικονιζόμενοι δεν ατενίζουν τον φακό, αλλά συλλαμβάνονται σε στιγμές ανύποπτες. Τέτοια είναι και η περίπτωση του πλανόδιου φωτογράφου που αποτυπώνεται εδώ με την πλάτη στο φακό να κάθεται με την στηριγμένη σε τρίποδο μηχανή του εντός κυκλικού κόμβου στο παραλιακό μέτωπο του Βόλου. Η πινακίδα σήμανσης της οδικής κυκλοφορίας με το λευκό βέλος να αναδεικνύεται δυναμικά στην ασπρόμαυρη εικόνα καταδεικνύει εμφατικά την παρουσία του άντρα ερήμην του. Στο φόντο, κτίρια της περιοχής, μεταξύ αυτών ξενοδοχεία, διαμορφώνουν τη φυσιογνωμία του εκσυγχρονιζόμενου αστικού τοπίου. Ο Λέτσιος καταγράφει εδώ ένα από τα επαγγέλματα του δρόμου που χάθηκαν εξαιτίας των τεχνολογικών εξελίξεων καθώς τη δεκαετία του ΄70, η χρήση της αυτόματης, ερασιτεχνικής μηχανής εκλαϊκεύτηκε επιτρέποντας στον καθένα να γίνει δημιουργός των εικόνων του και καταγραφέας των αναμνήσεών του.
-
Στην φωτογραφία εικονίζεται το εσωτερικού τρένου στην περιοχή της Θεσσαλίας. Ο φακός αποτυπώνει ένα στιγμιότυπο από την παρουσία αντρών επιβατών, άλλοτε εστιασμένων και άλλοτε οριακά εντός βάθους πεδίου. Οι σχετικά πυκνά κατανεμημένες στο στενό βαγόνι μορφές μεταφέρουν την αίσθηση του συνωστισμού και της αποπνικτικής ατμόσφαιρας η οποία εντείνεται από την παρουσία του καπνού από το τσιγάρο κάποιου επιβάτη. Από τα σκονισμένα παράθυρα εισέρχεται πλευρικά το φως διαγράφοντας τα προφίλ των προσώπων με κυριότερα τονισμένη τη μορφή του ηλικιωμένου άντρα που μοιάζει απορροφημένος στην ανάγνωση της εφημερίδας.
