-
Στις φωτογραφίες του Βόλου ο Δημήτρης Λέτσιος αποτύπωνε το αστικό τοπίο με στοιχεία χαρακτηριστικά που αντανακλούσαν τα ήθη και τις τάσεις της εποχής. Η παρούσα εικόνα αποτυπώνει την πρόχειρη, αυτοσχέδια, υπαίθρια βιτρίνα ενός καταστήματος ρούχων σε δρόμο της πόλης. Αντρικά σακάκια, κοστούμια, πουκάμισα και εργατικές φόρμες προβάλλονται σε δημόσια θέα τόσο φορεμένα σε ακέφαλα μανεκέν στημένα στο πεζοδρόμιο όσο και κρεμασμένα πρόχειρα κάτω από το υπόστεγο μιας ξύλινης κλειστής πρόσοψης. Η λαϊκή αυτή μπουτίκ αντανακλά την τάση της εποχής να καθίσταται το έτοιμο ένδυμα προσιτό στο ευρύ κοινό. Η παράλληλη επιθυμία ραψίματος ρούχων από τον γυναικείο κυρίως πληθυσμό της μέσης αστικής τάξης του Βόλου επιβεβαιώνεται από φωτογραφίες του Λέτσιου από επιδείξεις μόδας σε κατάστημα υφασμάτων της πόλης.
-
Ο Δημήτρης Λέτσιος εστίαζε συχνά τον φακό του στους επαγγελματίες του δρόμου που εργάζονταν εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες για να εξασφαλίσουν την καθημερινή τους επιβίωση. Η παρούσα λήψη πραγματοποιήθηκε το 1966 στο παλιό παζάρι της πόλης του Βόλου και εικονίζει έναν πλανόδιο πωλητή να κάθεται στο περιθώριο της τσιμεντένιας επιφάνειας έχοντας στα πόδια του μια ανοιχτή κασέλα με παιχνίδια. Ο άντρας με τη γερασμένη από τη δουλειά μορφή στρέφει το πρόσωπο προς μια άλλη αντρική φιγούρα που περιλαμβάνεται μερικώς στο κάδρο με πλάτη στον φακό. Στο φόντο και εκτός εστίασης διακρίνεται η σειρά με τους πάγκους των μικροπωλητών καθώς και πλήθος περαστικών ενώ στο βάθος ξεχωρίζει το χαρακτηριστικό σιλό του λιμανιού που χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση υλικών.
-
Το παζάρι της πόλης του Βόλου, στη σημερινή πλατεία Ρήγα Φεραίου, εμφανίζεται τακτικά στη θεματολογία του Δημήτρη Λέτσιου ο οποίος το επισκεπτόταν για να αποτυπώσει την ατμόσφαιρα της υπαίθριας αγοράς. Η λήψη πραγματοποιήθηκε το 1976 κάτω από την σκιερή τέντα ενός πάγκου, επιλογή που διευκόλυνε τη διαδικασία λόγω προστασίας από το ισχυρό φως του ήλιου, αφετέρου προσέδιδε μια καλλιτεχνική διάσταση στη σύνθεση. Έχοντας σε πρώτο πλάνο τη σκούρα σιλουέτα μιας ακέφαλης κούκλας το κάδρο ανοίγεται δυναμικά στο υπερφωτισμένο τοπίο του παζαριού όπου ανάμεσα στους στημένους πάγκους με τα προϊόντα κυριαρχεί η παρουσία ενός τουριστικού περιπτέρου. Σε αυτό διακρίνονται αναρτημένες πινακίδες που διαφημίζουν το κάλλος του ελληνικού τοπίου και άλλες που παραθέτουν αριθμούς ξένων τουριστών στη χώρα ανά έτος για το διάστημα 1971-1975, με τη φιλόδοξη πρόβλεψη των τεσσάρων εκατομμυρίων για την τρέχουσα της λήψης χρονιά.
-
Ο Δημήτρης Λέτσιος φωτογράφισε εκτεταμένα το παραλιακό μέτωπο του Βόλου, ένα σημείο αναφοράς για την πόλη αλλά και τον ίδιο τον φωτογράφο, στο οποίο εργαζόταν αλλά και διέμενε από ένα σημείο και μετά. Η παρούσα φωτογραφία συνιστά μια ιδιαίτερη λήψη της όψης του λιμανιού που πραγματοποιήθηκε μέσα από ιστιοφόρο από μία οπτική γωνία που δημιουργεί έντεχνα ένα εσωτερικό κάδρο μέσα στο κάδρο. Σε πρώτο πλάνο επικρατούν τα δομικά στοιχεία του πλοίου ενώ στο βάθος διακρίνονται κτίσματα του λιμανιού με προεξέχον το σιλό που χρησίμευε για την αποθήκευση υλικών. Το βλέμμα του θεατή προσκρούει στους επιβλητικούς όγκους του κτιρίου όσο και του εμπορικού πλοίου που έχει δέσει δίπλα του και εισέρχεται δυναμικά στο τοπίο. Η πυκνή πληροφορία της εικόνας μεταδίδει την αίσθηση της έντονης δραστηριότητας στην κομβική για την πόλη περιοχή.
-
Οξυδερκής παρατηρητής της ζωής στους δρόμους του Βόλου, ο Δημήτρης Λέτσιος εστιάζει τον φακό του στους ανθρώπους του μόχθου καταγράφοντας με τρόπο ευθύ την καθημερινότητά τους. Η φωτογραφία αποτυπώνει ένα στιγμιότυπο από την περιοχή της παραλίας με μια ομάδα αντρών να διαγράφεται προοπτικά καθώς απλώνει δίχτυα κατά μήκος της προκυμαίας. Μια νοητή κάθετος χωρίζει το κάδρο στη μέση εξασφαλίζοντας την συνθετική ισορροπία στεριάς και θάλασσας. Στα αριστερά ξεχωρίζει το εμβληματικό κτίριο των καπναποθηκών Παπαστράτου, όπου σήμερα στεγάζεται τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Στα δεξιά οι διαδοχικά αραγμένες βάρκες και ο κυματοθραύστης με τις αναρτημένες διαφημιστικές πινακίδες εμπλουτίζουν το τοπίο του Παγασητικού κόλπου.
-
Στις φωτογραφικές του αναζητήσεις μέσα στην πόλη του Βόλου ο Δημήτρης Λέτσιος έστρεψε κυριότερα το ενδιαφέρον του σε πρωταγωνιστές της καθημερινότητας του δρόμου παρά στην αστική τάξη της πόλης. Η παρούσα λήψη πραγματοποιήθηκε την δεκαετία του ’60 και αποτυπώνει ένα στιγμιότυπο από το παζάρι της πλατείας Ρήγα Φεραίου. Σε πρώτο πλάνο εικονίζεται διακριτικά με πλάτη στον φακό, ίσως σε μια προσπάθεια διατήρησης της ανωνυμίας του, ένας επαίτης καθισμένος με καμπουριαστή στάση σε σκαμνί εκτεθειμένος στον έντονο ήλιο. Η έμφαση βρίσκεται στην ανθρώπινη κατάσταση και στην κοινωνική διάσταση του θέματος και όχι στο πρόσωπο. Σε αντίστιξη διακρίνεται η σκούρα φιγούρα της διερχόμενης ηλικιωμένης γυναίκας που περνά με βήμα ζωηρό από μπροστά του προφυλαγμένη με ομπρέλα. Πάγκοι, κάρα και ένα λεωφορείο στο βάθος συμπληρώνουν το κεντρικό και πολυσύχναστο σημείο της πόλης.
-
Το αρχείο του Δημήτρη Λέτσιου αποτελεί μια πολύτιμη λαογραφική παρακαταθήκη καθώς ο φωτογράφος αποτύπωσε με αυθεντικότητα τις στιγμές της καθημερινής ζωής της μεταπολεμικής κοινωνίας. Αυθόρμητος στην επιλογή των θεμάτων και στην αισθητική τους προσέγγιση απέδωσε μεταξύ άλλων εικόνες από υπαίθριες εκδηλώσεις και λαϊκά δρώμενα που αντανακλούν τις παραδόσεις και το πνεύμα της εποχής. Ένα τέτοιο παράδειγμα συνιστά το παζάρι στη σημερινή πλατεία Ρήγα Φεραίου του Βόλου όπου ο Λέτσιος περιεργαζόταν φωτογραφικά την ατμόσφαιρα της καθιερωμένης συγκυρίας. Η παρούσα λήψη πραγματοποιήθηκε το 1970 και αποτυπώνει την κίνηση του κόσμου ανάμεσα στους πάγκους του παζαριού μεταφέροντας τη ζωηρή αίσθηση του περιβάλλοντος ενός λούνα παρκ. Σε πρώτο πλάνο και δεξιά διακρίνεται ο πάγκος με τα βερμούτ ενώ το βλέμμα του φωτογράφου φαίνεται να ελκύεται κυριότερα από το χιουμοριστικού χαρακτήρα σκίτσο του νιόπαντρου ζευγαριού που διακοσμεί την εσωτερική επιφάνεια του κυκλικού περιπτέρου και εντείνει την ανάλαφρη διάθεση της σκηνής.
-
Το παραλιακό μέτωπο της πόλης του Βόλου συνιστούσε προσφιλές θέμα για τον Δημήτρη Λέτσιο ο οποίος κατέγραφε την περιοχή μέσα από διαφορετικές οπτικές και σε ποικίλες συνθήκες. Η παρούσα λήψη πραγματοποιήθηκε με καλοκαιρία, όπως μαρτυρά η λαμπρότητα του ήλιου, και αποτυπώνει τμήμα της περιοχής του λιμανιού, με τη θάλασσα και τα ογκώδη πλοία στο βάθος, έχοντας σε πρώτο πλάνο τα τραπεζοκαθίσματα του καφεζαχαροπλαστείου Μινέρβα, στη συμβολή των οδών Αργοναυτών και Γκλαβάνη. Ο Λέτσιος ερευνούσε διεξοδικά με τον φακό του την πόλη καταγράφοντας τη φυσιογνωμία της με τεκμηριωτική διάθεση. Οι φωτογραφίες του συνθέτουν το πορτρέτο του Βόλου μέσα από εικόνες ντοκουμέντα που σκιαγραφούν την όψη του τοπίου, που αναπόφευκτα αντανακλά τα ήθη και την κοινωνική ζωή του τόπου, ακόμη και απουσία των ανθρώπων από το κάδρο.
-
Ο Δημήτρης Λέτσιος κατά το φωτογραφικό του οδοιπορικό καταγράφει το τοπίο της ελληνικής επαρχίας και πέρα από τα όρια της Θεσσαλίας. Η παρούσα εικόνα αποτυπώνει μια όψη του αστικού τοπίου της Λιβαδειάς, έχοντας ως κεντρικό άξονα της σύνθεσης την οδό Βενιζέλου στο κέντρο της πόλης. Εκατέρωθεν του δρόμου αποδίδονται προοπτικά δύο σειρές διαδοχικών διώροφων οικημάτων με καταστήματα στο ισόγειο, όπως μαρτυρούν βιτρίνες και επιγραφές, ανάμεσα στα οποία εντοπίζεται και φωτογραφείο με την επωνυμία Studio Athens. Το βλέμμα του θεατή οδηγείται στο βάθος όπου διακρίνεται η παρουσία ανθρώπων και οχημάτων προσκρούοντας τελικά στον ορεινό όγκο στους πρόποδες του οποίου είναι χτισμένα παραδοσιακά σπίτια. Οι δεκάδες αναρτημένες σημαίες στα μπαλκόνια και τις εισόδους καθώς και τα κατεβασμένα ρολά των μαγαζιών συνηγορούν στην άποψη πως η λήψη πραγματοποιήθηκε μέρα εθνικής επετείου.
-
Μια μεγάλη ενότητα φωτογραφιών του Δημήτρη Λέτσιου αφορά στα πορτραίτα ανθρώπων τους οποίους συναντούσε τυχαία κατά τις περιπλανήσεις του. Σε στιγμές μετάβασης στον οικείο χώρο των Σποράδων, ο Λέτσιος απαθανάτιζε συχνά τους επιβάτες που συναντούσε στο πλοίο της γραμμής, τον Κύκνο. Επιχείρησε να διερευνήσει την ποικιλία των ανθρώπων που ταξίδευαν στα νησιά, την εμφάνιση και τη συμπεριφορά τους. Με τα παιδιά να συνιστούν ένα προσφιλές θέμα των φωτογραφιών του, απαθανατίζει εδώ ένα μικρό κορίτσι που κάθεται στο παγκάκι του καταστρώματος και κρατά ένα μικρό κλουβί. Ο φακός εστιάζει στην ήρεμη έκφραση του προσώπου του παιδιού όσο παρατηρεί το πουλί που βρίσκεται εντός του κλουβιού. Εικόνες όπως η συγκεκριμένη μπορούν δυνητικά να αναγνωστούν και ως συμβολικά σχόλια αναφορικά με την δυσχερή πολιτειακή κατάσταση της χώρας κατά την περίοδο της δικτατορίας.
-
Σε στιγμές μετάβασης στον οικείο χώρο των Σποράδων, ο Λέτσιος απαθανάτιζε συχνά τους επιβάτες που συναντούσε στο κατάστρωμα του πλοίου της γραμμής, του Κύκνου, εμπλουτίζοντας την ενότητα φωτογραφιών πορτραίτου που συνήθιζε να κάνει στις περιπλανήσεις του. Η αυθόρμητη και απροσχεδίαστη εστίασή του στα πρόσωπα επιχειρούσε την αποτύπωση της ανθρώπινης συνθήκης χωρίς εκζήτηση και ιδιαίτερες σκηνοθεσίες. Μέσα από τον φακό του διερεύνησε την ποικιλία των ανθρώπων που ταξίδευαν στα νησιά, την εμφάνιση και τη συμπεριφορά τους. Η εικόνα αποτυπώνει ένα μικρό αγόρι που διαβάζει με προσήλωση το βιβλίο του καθισμένο στο κατάστρωμα, σε μια θέση μεταιχμιακή ανάμεσα στο καλοκαιρινό φως και τη σκιά.
-
Στις φωτογραφίες του από την πόλη του Βόλου, ο Δημήτρης Λέτσιος εστίασε συχνά στους ανθρώπους του μεροκάματου από επαγγέλματα του δρόμου, πρωταγωνιστές της καθημερινής βιοπάλης. Τέτοια περίπτωση συνιστά η εικόνα που αποτυπώνει την παρουσία του λούστρου Νικόλα, όπως πληροφορεί ο τίτλος της φωτογραφίας. Ο άντρας με το πυκνό μουστάκι και το καπέλο που τον προστατεύει από τις καιρικές συνθήκες ποζάρει καθιστός σε χαμηλό σκαμνί μπροστά από την κασέλα με τα σύνεργά του, κοιτάζοντας με διαπεραστικό βλέμμα τον φακό. Το παραδοσιακό επάγγελμα του πλανόδιου στιλβωτή παπουτσιών ασκούνταν ακόμη μεταπολεμικά, όταν οι δρόμοι δεν είχαν ασφαλτοστρωθεί σε όλη την έκταση των πόλεων.
-
Μια μεγάλη ενότητα φωτογραφιών του Δημήτρη Λέτσιου αφορά στα πορτραίτα ανθρώπων τους οποίους συναντούσε τυχαία κατά τις περιπλανήσεις του. Το ενδιαφέρον του εστιαζόταν στην αυθόρμητη, απροσχεδίαστη αποτύπωση της ανθρώπινης συνθήκης, χωρίς εκζήτηση και ιδιαίτερες σκηνοθεσίες. Σε στιγμές μετάβασης στον οικείο χώρο των Σποράδων, ο Λέτσιος απαθανάτιζε συχνά τους επιβάτες που συναντούσε στο κατάστρωμα του πλοίου της γραμμής, του Κύκνου. Επιχείρησε μέσα από τον φακό του να διερευνήσει την ποικιλία των ανθρώπων που ταξίδευαν στα νησιά, την εμφάνιση και τη συμπεριφορά τους. Η εικόνα αποτυπώνει ένα νεαρό άντρα καθισμένο στο ξύλινο κατάστρωμα, με κοντό σχισμένο παντελόνι και ξεκούμπωτο πουκάμισο, να απολαμβάνει τον ήλιο. Η χαλαρή στάση του σώματος καθώς και το τουριστικού τύπου ντύσιμο, με το ψάθινο καπέλο που καλύπτει τμήμα του προσώπου συμπληρώνουν οπτικά τη συνθήκη της καλοκαιρινής ραστώνης την οποία απολαμβάνει ο επιβάτης στα πλαίσια ενός σύντομου ταξιδιού.
-
Η παραλιακή οδός Αργοναυτών της πόλης του Βόλου είναι συχνά παρούσα στις λήψεις του Δημήτρη Λέτσιου ο οποίος αρεσκόταν στην αποτύπωση της δημοφιλούς περιοχής και της μεταβατικής εικόνας που αυτή παρουσίαζε τα μεταπολεμικά χρόνια. Στην παρούσα λήψη, που πραγματοποιήθηκε το 1977, εικονίζεται ο κινηματογράφος Κρόνος που βρισκόταν μεταξύ των οδών Αγίου Νικολάου και Σπυρίδη. Η όψη του κινηματογράφου καθώς και των παρακείμενων χώρων εστίασης, του μπαρ και της ψησταριάς με τα τραπεζοκαθίσματα στο πεζοδρόμιο, ανταγωνίζονται σε μέγεθος και αισθητική την κοντινή ογκώδη πολυκατοικία. Η εικόνα συνιστά τεκμήριο των εξελισσόμενων αλλαγών του αστικού τοπίου αντανακλώντας τα ήθη και τις ανάγκες της εποχής.
-
Στις φωτογραφικές του περιπλανήσεις ο Δημήτρης Λέτσιος αποτύπωσε μεταξύ άλλων την ατμόσφαιρα παραδοσιακών καφενείων. Αυθόρμητος καταγραφέας των σκηνών της καθημερινότητας, ο φωτογράφος εστιάζει τον φακό του στο προφίλ δύο ανδρών που παίζουν τάβλι καθισμένοι σε τραπέζι, στο μεταίχμιο εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, με το φυσικό φως να διαγράφει εμφατικά την παρουσία τους. Στο σκιερό βάθος οριακά διακρίνονται άλλες δύο παρέες. Η λήψη πραγματοποιήθηκε στην παραλιακή περιοχή της πόλης του Βόλου και μεταφέρει ένα κλίμα χαλαρότητας όπως αντανακλάται στις ράθυμες δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου που τελετουργικά εκδηλώνονταν στα ανδροκρατούμενα καφενεία.
-
Το στιγμιότυπο προέρχεται από την επίδειξη μόδας στο κατάστημα νεωτερισμών Κουτσίνα την οποία κάλυψε φωτογραφικά ο Δημήτρης Λέτσιος κατόπιν ανάθεσης. Το κάδρο γεμίζει από τα τόπια των υφασμάτων στα ράφια, ανάμεσα στα οποία διακρίνονται οι κυρίες της πόλης καθισμένες σε πρόχειρη διάταξη μέσα στο κατάστημα οι διάδρομοι του οποίου έχουν προσωρινά μετατραπεί σε αυτοσχέδιες πασαρέλες. Σε πρώτο πλάνο το μοντέλο, φανερά εξοικειωμένο με τον φακό, ποζάρει χαμογελώντας ελαφρά ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει με τη στάση του το κομψό ανοιχτόχρωμο ταγιέρ. Το, μάλλον ασυνήθιστο για τα δεδομένα της πόλης, γεγονός εξοικείωνε τη μέση αστική τάξη με τους νεωτερισμούς στη μόδα ενώ ταυτόχρονα παρότρυνε την εμπορική κινητικότητα μέσα από την παραγγελία υφασμάτων για το ράψιμο ρούχων.
-
Στις φωτογραφίες του Δημήτρη Λέτσιου από την πόλη του Βόλου η γυναικεία μορφή δεν έχει την ισχυρή παρουσία που χαρακτηρίζει τις λήψεις της υπαίθρου. Εξαίρεση συνιστά μια μικρή σειρά φωτογραφιών από την επίδειξη μόδας που φωτογράφησε κατόπιν ανάθεσης στο κατάστημα υφασμάτων Κουτσίνα στην οδό Ερμού. Η εικόνα αποτυπώνει ένα μοντέλο που ποζάρει με άνεση στην μοντέρνα εσωτερική σκάλα του καταστήματος επιδεικνύοντας το σύνολό της. Στα δεξιά διακρίνεται μια διακοσμημένη με θαλάσσια μοτίβα σύνθεση μέσα στην οποία περιέχονται οι τελευταίοι νεωτερισμοί, τα τολμηρά μπικίνι μαγιό που διακρίνονται να κρέμονται από τα κλαδιά. Το εικονιζόμενο στιγμιότυπο αναδίδει ένα σπάνιο άρωμα εποχής καθώς αντανακλά ένα μάλλον ασυνήθιστο γεγονός για τα δεδομένα του Βόλου που εξυπηρετούσε την εξοικείωση των κυριών της πόλης με τη νέα μόδα.
-
Ο Δημήτρης Λέτσιος αποτύπωσε διεξοδικά την ύπαιθρο αλλά και τα αστικά τοπία της Θεσσαλίας, με έμφαση στην πόλη του Βόλου. Εντούτοις στο αρχείο του απαντώνται και λήψεις, όπως η συγκεκριμένη, που εικονίζει ένα στιγμιότυπο από την περιοχή των Τρικάλων. Μια ομάδα μαθητριών βρίσκει προσωρινή προστασία από την βροχή κάτω από την τέντα καταστήματος υποδημάτων. Η επίσημη σχολική αμφίεση των κοριτσιών και η αναρτημένη σημαία συνηγορούν στο ότι πρόκειται για ημέρα εθνικής εορτής. Αφίσες στην πρόσοψη του καταστήματος που διαφημίζουν ένα τσίρκο και παράσταση μιούζικαλ πληροφορούν για τα θεάματα της εποχής ενώ αναγραφόμενη ημερομηνία στο ίδιο σημείο χρονολογεί τη λήψη στη δεκαετία του ’70.
-
Δυο σύντομες προσκυνηματικές επισκέψεις στο Άγιο Όρος ήταν ικανές ώστε να ενισχύσουν την δημιουργικότητα του Στυλιανού και να γεννήσουν μια ξεχωριστή φωτογραφική ενότητα που περιλαμβάνει ποικιλία θεμάτων. Στη συγκεκριμένη φωτογραφία μοναστηριακής αρχιτεκτονικής, ο Στυλιανού γοητεύεται από τον τρόπο που το φως διαχέεται στο χώρο, προκαλώντας μια υποβλητική αίσθηση εσωτερικότητας. Μέσα από τη σύνθεση των σκαλοπατιών, παρά την ανθρώπινη απουσία, δηλώνεται μια αναζήτηση που ισορροπεί ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, στην αντίθεση που σχηματίζεται μεταξύ του απόλυτου μαύρου και του καθαρού λευκού. Το γεγονός ότι ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια φτάνει κανείς στο φως, συνιστά ίσως μια μεταφορά πνευματικής ανάτασης.
-
Η φωτογραφία απεικονίζει δυο ψαράδες εν ώρα δράσης, καθώς ξεψαρίζουν τα δίχτυά τους στη Σιθωνία Χαλκιδικής. Με ορίζοντα την ανοιχτή θάλασσα, ο φακός του Στυλιανού επιλέγει μια οπτική γωνία στην οποία οι σιλουέτες τους βρίσκονται πολύ κοντά, σχεδόν ενώνονται προοπτικά, ενόσω παράλληλα διαγράφονται καθαρά. Τα δίχτυα πλαισιώνουν ευδιάκριτα το ξύλινο ψαροκάικο ολοκληρώνοντας τη φωτογραφική σύνθεση της αλιευτικής εργασίας. Σε αρκετές περιπτώσεις ο Στυλιανού προσπάθησε να απεικονίσει χαρακτήρες ή χαρακτηριστικές εργασίες της ελληνικής υπαίθρου, με στιγμιοτυπικό αυθορμητισμό και διακριτικότητα.
-
Η εικόνα έχει τραβηχτεί σε καταυλισμό ξυλοκόπων στη Σιθωνία Χαλκιδικής. Στο φόντο προβάλλουν στοίβες κομμένων ξύλων, που περιμένουν τη φόρτωση. Η γυναίκα καθισμένη σε ένα κορμό δέντρου πλέκει αφοσιωμένη ενώ πίσω της και γύρω από ένα κούτσουρο έχει στηθεί ένα μικρό, αυτοσχέδιο νοικοκυριό, με μαγειρικά σκεύη. Την ίδια στιγμή, απολαμβάνει δίπλα της τη σιωπηλή συντροφιά της κατσίκας. Η απλή ζωή, σε αρμονία με το περιβάλλον, δίνουν την αίσθηση μιας αρχετυπικής σχέσης ανάμεσα στη φύση και τον άνθρωπο.
-
Μεγάλος υποστηρικτής του Καραγκιόζη και λάτρης της Λαϊκής τέχνης ο Σκαρίμπας, οργάνωνε παραστάσεις Καραγκιόζη στην αυλή του σπιτιού του με μπερντέ και φιγούρες, τις οποίες κατασκεύαζε μόνος του με ταπεινά υλικά. Ο ίδιος έγραφε και σενάρια για τις παραστάσεις του. Εδώ ο Στυλιανού αποτυπώνει τον ποιητή στο έργο σε μια σπάνια, ιστορική φωτογραφία μέσα από ένα υποβλητικό κάδρο. Οι σκιές από τις φιγούρες συγκροτούν μια έντονα θεατρική ατμόσφαιρα. Το μισοφωτισμένο πρόσωπο του αφηγητή πάνω από τον μπερντέ μας εισάγει μυσταγωγικά σχεδόν στο σκηνικό της παράστασης.
-
Ο Στυλιανού φιλοτεχνεί το πορτραίτο του Γιάννη Σκαρίμπα στη διάρκεια μεσημεριανού γεύματος, κατά την επίσκεψή του στην Χαλκίδα, μαζί με τον λογοτέχνη Τόλη Καζαντζή και τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο. Το τοπίο στο βάθος λούζεται από τον μεσημεριανό ήλιο και μαζί με τους λιτούς μεζέδες στο τραπέζι συνθέτουν μια μεσογειακή αίσθηση. Ο φακός εστιάζει στο πρόσωπο του ποιητή, την εκφραστικότητα και τις χειρονομίες που φέρνουν στο προσκήνιο την έντονη προσωπικότητά του καθώς αφηγείται στους συνομιλητές του. Το λευκό πουκάμισό του μεταφέρει μια αίσθηση καθαρότητας και αμεσότητας.
-
Ο Γιάννης Σκαρίμπας αποτελεί μια ιδιότυπη μορφή των ελληνικών γραμμάτων ως ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας. Παρότι αγνοήθηκε για πολλά χρόνια, βρήκε δίκαια τη θέση του μέσα στον επίσημο κανόνα των ελληνικών γραμμάτων. Το έργο του, ευρύ σε έκταση και ποικίλο σε περιεχόμενο, χαρακτηρίζεται από την αντιπαράθεση με τις καθιερωμένες αστικές αξίες. Ο Στυλιανού τον φωτογραφίζει καθώς χορεύει ζεϊμπέκικο στο περιθώριο γεύματος στη Χαλκίδα, όπου ο Σκαρίμπας διέμενε και όπου τον επισκέφθηκε μαζί με τον συγγραφέα Τόλη Καζαντζή και τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο. Στη φωτογραφία διακρίνεται το σώμα του Σκαρίμπα να συσπάται και να χορεύει συντροφιά με τη σκιά του, μια λήψη από μια μικρή σειρά με το ίδιο θέμα. Ο χορός λαμβάνει χώρα δίπλα σε έναν ελαιώνα, με την αεικίνητη φιγούρα του λογοτέχνη αφοσιωμένη στην ένταση της στιγμής, καθώς λούζεται από το φως.
-
Μέσα στα διάφορα θεάματα της περιοχής του λούνα παρκ προβάλλει και ο «ΖΑΜΑΓΙΑ» με τους συνεργάτες του που ως μάγος της εποχής επιδιδόταν σε ταχυδακτυλουργικά κόλπα. Το στοιχείο του εξωτισμού, του μυστηρίου και της περιέργειας έλκει εδώ ένα πλήθος νεαρών κυρίως ανθρώπων με την ιδέα μιας εναλλακτικής ψυχαγωγίας. Η ΔΕΘ αποτελούσε εκείνη την εποχή τόπο συνάντησης διαφορετικών ατραξιόν, ενίοτε με άρωμα εξωτερικού, δεδομένο που μεγιστοποιούσε συχνά τον εντυπωσιασμό. Στη σκηνή εικονίζεται η διαδικασία προσέλκυσης του κοινού με ομιλητή από μικροφώνου, πάνω ακριβώς από το ταμείο, χάρη στα μεγάφωνα που είναι στερεωμένα στα άκρα της πρόσοψης.
